Δεν είμαστε καν σκλάβοι – είμαστε δούλοι. Ο σκλάβος έχει συναίσθηση της σκλαβιάς του και ζει με το όνειρο της επανάστασης. Ο δούλος, μη συναισθανόμενος τη δουλεία του, ζει με το καθημερινό άγχος

Η ελληνική τραγωδία μόλις ξεκίνησε και θα έχει πολλές πράξεις ακόμη, ενώ παράλληλα θα γίνονται προσπάθειες για να διατηρηθεί η ουτοπική ελπίδα των Ελλήνων πως είναι δυνατόν σκύβοντας το κεφάλι να έχουν ένα καλύτερο μέλλον – έτσι ώστε να μην αντιδρούν στη σταδιακή μετατροπή τους σε εξαθλιωμένους δούλους χρέους.

.

«Δεν είμαστε καν σκλάβοι – είμαστε δούλοι. Ο σκλάβος έχει συναίσθηση της σκλαβιάς του και ζει με το όνειρο της επανάστασης. Ο δούλος, μη συναισθανόμενος τη δουλεία του, ζει με το καθημερινό άγχος να είναι καλά ο κύριος του γιατί αν πάθει κάτι, τότε ποιος θα του δίνει το απαραίτητο ξεροκόμματο για να επιβιώσει;«

Η μεγάλη ανησυχία, ο λόγος που δεν αποδεχόμαστε το γεγονός ότι, η Ελλάδα είναι η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, τόσο όσον αφορά το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό της τομέα πια, δηλώνοντας το επίσημα, είναι οι τράπεζες – με την έννοια πως, στην περίπτωση της στάσης πληρωμών εντός της Ευρωζώνης, η ΕΚΤ θα σταματούσε να τις στηρίζει, οπότε θα δημιουργούνταν συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας σε έναν ήδη βαριά ασθενή, με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του.

Εν προκειμένω, αναφερόμαστε σε εκείνες τις τράπεζες που το κράτος στήριξε μέσω της παροχής εγγυήσεων της τάξης των 200 δις € πριν το 2010, στη συνέχεια τις χρεοκόπησε αφενός μεν με το PSI, αφετέρου με την άθλια διαχείριση της κρίσης, αργότερα τις διέσωσε με τα 45 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος και στο τέλος έδωσε τον έλεγχο τους για ένα ποσόν της τάξης των 6-7 δις € σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια– σε μία διαδικασία δηλαδή, στην οποία συμμετείχαν όλες οι κυβερνήσεις με τελευταία την κατ’ επίφαση αριστερή, η οποία «χρεώνεται» με το μεγαλύτερο ίσως «τραπεζικό κόλπο» στα χρονικά της Ελλάδας.

Ένα «κόλπο» που χαρακτηρίσθηκε ως σκάνδαλο των σκανδάλων, όπου οι κερδοσκόποι έπιναν σαμπάνιες στο Λονδίνο εις βάρος των κορόιδων – των Ελλήνων δηλαδή που πλήρωσαν 45 δις € για να διασώσουν (ξεπουλώντας ταυτόχρονα) τις τράπεζες, οι οποίες θα τους πάρουν σταδιακά ότι έχουν και δεν έχουν.  Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμη καταλάβει πως έναντι των 6-7 δις € που δόθηκαν ως τίμημα από τους κερδοσκόπους, παραχωρήθηκε από το κράτος η διαχείριση του ενεργητικού των τραπεζών, το οποίο υπολογίζεται στα 400 δις € – ενώ αφορά το μεγαλύτερο μέρος των ακινήτων των Ελλήνων, των αγροτεμαχίων τους, καθώς επίσης των επιχειρήσεων.

Στα πλαίσια αυτά, με υποθηκευμένο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας από το PSI, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών αποθεμάτων, καθώς επίσης της ιδιωτικής μέσω των τραπεζών, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η Ελλάδα είναι σκλαβωμένη – ενώ εάν οι Έλληνες είναι σκλάβοι ή εθελόδουλοι εξαρτάται από το πώς νοιώθουν οι ίδιοι, με κριτήριο την εισαγωγή μας. Εύλογα λοιπόν δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε γιατί θα είναι καθοριστικό για τους Έλληνες το επόμενο δεκαπενθήμερο, κατά τη διάρκεια του οποίου θα συμβούν τα εξής:

(α) Η ψήφιση ενός ακόμη πολυνομοσχεδίου της εποχής των μνημονίων, το οποίο θα περιλαμβάνει (1) την επέκταση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για οφειλές απέναντι στο δημόσιο και όχι μόνο στις τράπεζες, (2) αλλαγές στο νόμο ΚΑΤΣΕΛΗ, όπου θα επανεξετασθούν οι αιτήσεις αυτών που έχουν υπαχθεί ήδη, (3) αλλαγή στο καθεστώς των απεργιακών κινητοποιήσεων με την έγκριση τους από το 50%+1 των οικονομικά ενήμερων μελών του εκάστοτε πρωτοβαθμίου σωματίου, η οποία ουσιαστικά ισοδυναμεί με την κατάργηση τους κλπ.

(β)  Το κλείσιμο της συμφωνίας για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης πριν το Euro Working Group της 11ης Ιανουαρίου, έτσι ώστε να «εκταμιευθούν» κάποια χρήματα από την τρίτη δανειακή σύμβαση (από τα 86 δις € έχουμε εισπράξει περίπου 40 δις €) και να εξασφαλισθεί η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τις τρεις αδελφές – για να διευκολυνθεί η πρώτη δοκιμαστική έξοδος στις αγορές, με την πώληση επταετών ομολόγων περί τα 3 δις €.

Ελπίζουμε να μην απορεί κανείς σχετικά με το πώς θα αναβαθμιστεί η Ελλάδα, πρώτα από την S&P στις 19 Ιανουαρίου (όλα είναι γνωστά), με δημόσιο χρέος στο 180% του ΑΕΠ της, με κόκκινο ιδιωτικό στο 140% και σε τρισχειρότερη κατάσταση – όταν υποβαθμίστηκε με δημόσιο χρέος στο 125% του ΑΕΠ και με κόκκινο ιδιωτικό στο 10-20% το 2010.

(γ)  Η ανακοίνωση των όρων για τα «τεστ αντοχής» των τραπεζών στα τέλη Ιανουαρίου, από την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή – όπου εάν δεν υπάρξουν εμπόδια στη διενέργεια των πλειστηριασμών εκ μέρους των Ελλήνων, οι τράπεζες δεν θα έχουν πρόβλημα (κατά το σύνηθες εκβιαστικό σενάριο).

Συνεχίζοντας, όπως καταλαβαίνουμε από τα παραπάνω, το επόμενο δεκαπενθήμερο δεν θα είναι καθοριστικό για τους Έλληνες, αλλά (1) για ένα μέρος της εγχώριας οικονομικής ελίτ η οποία, αφενός μεν πληρώνεται για να προωθεί «εύπεπτα» στη μάζα τις διαδικασίες μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο, αφετέρου επειδή πιστεύει πως θα συμμετέχει στα λάφυρα και (2) για τους επίδοξους νέους ιδιοκτήτες της Ελλάδας.

Η προώθηση/χειραγώγηση πάντως διαπιστώνεται μεταξύ άλλων από μυστικά έγγραφα που παραδόξως διαρρέουν τώρα από τις εφημερίδες, όπως το πρόσφατο της Καθημερινής – σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα βρισκόταν το Φθινόπωρο του 2009 ενώπιον ενός πρωτοφανούς δημοσιονομικού εκτροχιασμού (πηγή), οπότε ήταν σωστό το έλλειμμα που ανακοίνωσε ο τότε διοικητής της ΕΛΣΤΑΤ και υπάλληλος του ΔΝΤ, στέλνοντας την στο ΔΝΤ!

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο θέμα των συντάξεων όπου, για να γίνουν αποδεκτές οι συνεχείς μειώσεις αδιαμαρτύρητα από τους Πολίτες, αναφέρεται πως η Ελλάδα έχει τις υψηλότερες της Ευρώπης ως προς το ΑΕΠ της – κάτι που ισχύει μεν (γράφημα), αλλά μόνο επειδή είναι η μοναδική χώρα που κατέρρευσε το ΑΕΠ της σχεδόν κατά 27%, λόγω της πολιτικής των μνημονίων. Η χειραγώγηση φαίνεται καθαρά από το ότι, δεν λέγεται πως σε απόλυτο μέγεθος οι ελληνικές συντάξεις είναι στο 70% του μέσου όρου της Ευρωζώνης – ενώ όλες οι σταθερές πληρωμές, όπως οι συντάξεις, αυξάνονται ως προς το ΑΕΠ νομοτελειακά όταν αυτό μειώνεται, κάτι που συμβαίνει επίσης με το χρέος.

Το πικρό φάρμακο

Περαιτέρω, η ελληνική κυβέρνηση θέλει να πιστεύουμε πως θα καταπιεί ακόμη ένα πικρό φάρμακο, το τελευταίο, επειδή έτσι θα πετύχει το στόχο της: τη μείωση του δημοσίου χρέους. Εν τούτοις πρόκειται για ένα μεγάλο μύθο, αφού η Γερμανία δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσει με την ονομαστική διαγραφή χρέους – όπως θα έκανε ο κάθε πιστωτής που έχει ενυπόθηκες εγγυήσεις κατά πολύ υψηλότερες από τις απαιτήσεις του.

Χωρίς ονομαστική διαγραφή όμως το χρέος δεν θα είναι ποτέ βιώσιμο, αλλά μόνο θα εξυπηρετείται – ενώ θα παραμένει στο ίδιο ύψος σε απόλυτο μέγεθος, εάν δεν αυξηθεί ακόμη περισσότερο, παρά το ότι θα έχουν ξεπουληθεί τα πάντα (όπως με τα ανυπόθηκα δάνεια που οι άνθρωποι θα χάσουν την προκαταβολή, τις δόσεις και τα σπίτια τους, παραμένοντας χρεωμένοι).

Όσον αφορά την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, είναι εκ των πραγμάτων δεδομένη – αφού η Ελλάδα είναι αδύνατον να εξυπηρετήσει τα χρέη της το αργότερο μετά το 2021, όπου λήγουν μαζικά (γράφημα). Επομένως, για το «πικρό φάρμακο» δεν παρέχονται ουσιαστικά ανταλλάγματα στη χώρα – οι Πολίτες της οποίας απλά αποπροσανατολίζονται, τους κοροϊδεύει δηλαδή η κυβέρνηση, φυσικά με την ανοχή των περισσότερων κομμάτων της Βουλής που τάσσονται επίσης υπέρ της συγκεκριμένης πολιτικής.

Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως η «συμπαιγνία» ορισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι αυτονόητη – επειδή πολλά από τα στελέχη τους συμμετείχαν στο έγκλημα τόσο της υπερχρέωσης της χώρας, όσο και της κακοδιαχείρισης της κρίσης, κυρίως στην υπογραφή των μνημονίων, οπότε δεν θέλουν να τιμωρηθούν.

Με δεδομένο δε το ότι, η κυβέρνηση υπέπεσε σε κάτι ανάλογο, με τον παράνομο μη σεβασμό του δημοψηφίσματος, με το σκύψιμο του κεφαλιού, με τις ζημίες που προκάλεσε στη χώρα, με την ψήφιση της τρίτης δανειακής σύμβασης, με τον αφελληνισμό των τραπεζών κοκ., η «συμπαιγνία» έχει ολοκληρωθεί – με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πλέον κοινοβουλευτικές δυνατότητες αντίστασης εκείνων των Ελλήνων που νοιώθουν δούλοι χρέους και όχι σκλάβοι.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, το μέλλον της χώρας εάν δεν υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις είναι απολύτως προβλέψιμο, χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες – ενώ είναι το εξής όπως έχουμε ήδη γράψει (πηγή):

«Το δημόσιο χρέος θα εξυπηρετείται αλλά δεν θα γίνει βιώσιμο, οι πιστωτές δηλαδή θα το επιμηκύνουν συνεχώς αλλά δεν θα το διαγράψουν ποτέ, τα πάντα θα ιδιωτικοποιηθούν σε εξευτελιστικές τιμές δίχως να μειωθεί καθόλου το χρέος, τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία της πλειοψηφίας θα εξαϋλωθούν αφού όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα ένα κράτος χρεοκοπούν οι Πολίτες του, οι Έλληνες θα μετατραπούν σε πάμφθηνους σκλάβους χρέους, το βιοτικό επίπεδο τους θα περιοριστεί και θα συνηθιστεί όπως ήδη συμβαίνει, το όνομα της Μακεδονίας θα παραχωρηθεί, η εδαφική ακεραιότητα της χώρας θα απειληθεί και στα ενεργειακά αποθέματα του Αιγαίου θα υπάρξει συνεκμετάλλευση.

Τέλος, όλο και πιο πολλοί Έλληνες θα υποκύψουν στο σύνδρομο της Στοκχόλμης, θα νοιώθουν δηλαδή θύτες αντί για θύματα, αναλαμβάνοντας ακούσια ευθύνες που δεν τους αναλογούν – επειδή το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα πάρει τα ηνία. Θα υπάρξουν δε ελάχιστες κοινωνικές αντιδράσεις, όταν μαζικοποιηθούν οι πλειστηριασμοί και ξεκινήσουν οι εξώσεις – επειδή ο φόβος έχει πλέον καταλάβει το πνεύμα, την ψυχή και την καρδιά των Ελλήνων».

Στα πλαίσια αυτά,  η ελληνική τραγωδία μόλις ξεκίνησε και θα έχει πολλές πράξεις ακόμη, ενώ παράλληλα θα γίνονται προσπάθειες για να διατηρηθεί η ουτοπική ελπίδα των Ελλήνων πως είναι δυνατόν σκύβοντας το κεφάλι να έχουν ένα καλύτερο μέλλον – έτσι ώστε να μην αντιδρούν στη σταδιακή μετατροπή τους σε εξαθλιωμένους δούλους χρέους, παραμένοντας η ντροπή της Ευρώπης.

 Βασίλης Βιλιάρδος