Στις 16 Σεπτέμβρη του 1976, ο Σοβιετικός παγκόσμιος πρωταθλητής τεχνικής κολύμβησης Σαβάρς Καραπετιάν σώζει από σίγουρο πνιγμό, ένα προς ένα, είκοσι άτομα.
Μόλις είχε τελειώσει την καθημερινή του προπόνηση των 20 Km στην λίμνη Γερεβάν όταν είδε ένα τρόλεϊ, με 92 επιβάτες, να πέφτει στην λίμνη.
Κολύμπησε μέχρι εκείνο το σημείο και βούτηξε στα δέκα μέτρα που ήταν βυθισμένο και σχεδόν αόρατο από την λάσπη που είχε σηκωθεί.
Έσπασε το πίσω παρμπρίζ με τα πόδια και μέσα από αυτό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους να τους ανεβάζει στην επιφάνεια (περίπου 30 με 35 δευτερόλεπτα για κάθε άτομο που ανέβαζε) όπου τους παραλάμβανε ο αδελφός του, που προπονούνταν μαζί του, ο οποίος τους άφηνε στην ξηρά που απείχε 25 μέτρα.
Έκανε το ίδιο πολλές φορές, σχεδόν 30 αλλά δεν επέζησαν όλοι.
Δεν θυμάται πόσες γιατί άρχισε σταδιακά να χάνει τις αισθήσεις του από την κόπωση, την υποθερμία και τις πληγές που δεχόταν από το σπασμένο παρμπρίζ.
Μετά την υπερ-προσπάθεια, ο ίδιος έμεινε σε κώμα για 46 ολόκληρες μέρες και όταν συνήλθε η κατάσταση της υγείας του ήταν τέτοια που δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά...
Τα 11 παγκόσμια ρεκόρ και τα χρυσά μετάλλια των παγκόσμιων και Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων ήταν πλέον η τελική συγκομιδή του από το άθλημα.
Ο ίδιος όταν τον ρώτησαν για το πιο τρομακτικό μέρος αυτού του περιστατικού απάντησε :
"Ηξερα ότι δεν μπορούσα να τους σώσω όλους. Φοβόμουν μήπως κάνω κάποιο λάθος. Ήταν τόσο σκοτεινά εκεί κάτω που δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα. Σε μία από τις καταδύσεις μου κατά λάθος άρπαξα ένα κάθισμα και το έβγαλα έξω. Θα μπορούσα αντί αυτού να είχα σώσει μία ακόμη ζωή. Αυτό με στοιχειώνει ακόμα και στα όνειρά μου."
Ο ηρωισμός, το θάρρος και η αυταπάρνησή του, δεν έγιναν αμέσως γνωστά. Οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν έμειναν στο συρτάρι και δημοσιεύτηκαν μετά δυο χρόνια.
Τότε, του απονεμήθηκε το μετάλλιο «Για τη σωτηρία του πνιγμού» και το μετάλλιο του «Τάγματος της Τιμής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου