Ψεύτικη αγάπη είναι όταν δεν είσαι ειλικρινής , όταν βαθιά μέσα στην ψυχή σου έχεις κρυμμένο έναν απώτερο σκοπό διαφορετικό της πραγματικότητας και δεν τον αφήνεις να βγει ποτέ στην επιφάνεια, όταν πουλάς την ψυχή και το κορμί σου για ένα ψέμα, για μια πλασματική, ψεύτικη, πρόσχαρη ζωή, όταν συμβιβάζεσαι, όταν ξέρεις ότι δεν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος και βλέπεις την σχέση σου με τους ανθρώπους και τους συγγενείς σου σαν μια επιχείρηση, όταν επηρεάζεσαι από την γνώμη των άλλων αρνητικά και επιθυμείς μια ανούσια ψεύτικη ζωή γεμάτη αυταπάτες, όταν ντροπιάζεις, προσβάλεις και υποτιμάς την ίδια σου την οικογένεια, την πατρίδα, την ανατροφή σου, όταν δεν σου μένει πια ίχνος ντροπής και κυλιέσαι στον βούρκο της αμαρτίας με σκοπό το κέρδος, όταν νοιώθεις σαν ένα μικρό αδύναμο πουλάκι μέσα στο πάτο του πηγαδιού που βλέπει το φως του ήλιου αλλά μάταια προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια να βρει την πραγματική ελευθερία.
Τότε πια έχεις φτάσει στο απόλυτο μηδέν. Ψεύτικη αγάπη είναι όταν δεν αγαπάς τον Θεό, όταν νοιώθεις την ανάγκη να εκδικηθείς, όταν έχεις υπέρογκο εγωισμό και απειλείς τους πάντες με την συμπεριφορά σου. Τότε δεν αγαπάς κανέναν, ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου λένε οι σοφοί άνθρωποι, αλλά ας μην ξεχνάμε πως οι πνευματικοί νόμοι πάντα λειτουργούν και αργά ή γρήγορα έρχεται για όλους η θεία δικαιοσύνη. «Ότι κάνεις θα σου κάνουν και κάτι παραπάνω» γι αυτό ας μην αυταπατάσαι και ζεις τον ύπνο του δικαίου, θα έρθει σύντομα η στιγμή που θα μετανιώσεις για τις επιλογές σου, θα κλάψεις πικρά αλλά τότε ίσως να είναι αργά.
Εδώ θα μιλήσουμε για την αληθινή αγάπη.
«Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύστης εστί. Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν αυτού, ον εώρακε, τον Θεόν, ον ουχ εώρακε, πώς δύναται αγαπάν; Και ταύτην την εντολήν έχομεν απ’ Αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού… Εν τούτω γινώσκομεν ότι αγαπώμεν τα τέκνα του Θεού, όταν τον Θεόν αγαπώμεν και τας εντολάς Αυτού τηρώμεν».
Με αυτούς τους λόγους ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μάς δίδει τις δύο διαστάσεις της αγάπης και μας προτρέπει να χαρακτηριζόμεθα Χριστιανοί από τις δύο μορφές της αγάπης: Αυτής προς τον Θεό και αυτής προς τον πλησίον.
Η αγάπη προς τον Θεό είναι έκφραση ευχαριστίας του δημιουργήματος προς τον δημιουργό Του και η αγάπη προς τον πλησίον είναι φανέρωση έμπρακτη της αγάπης προς τον Θεό. Μόνο η μία αγάπη είναι κίβδηλη, υποκριτική, ατελής, ψεύτικη. Οι δύο αυτές διαστάσεις της αγάπης αλληλοεξαρτώνται. Η αγάπη προς τον Θεό εξαρτάται από την αγάπη προς τον άνθρωπο και η αγάπη προς τον άνθρωπο εξαρτάται από την αγάπη προς τον Θεό. Η μία δεν στέκεται χωρίς την άλλη. Ο άνθρωπος έχει κληθεί να γίνει «όμοιος τω Θεώ» και αυτό επιτυγχάνεται όταν καλλιεργεί και τις δύο διαστάσεις της αγάπης. Και προς τον Θεό και προς τον πλησίον.
Αυτό γιατί, σύμφωνα με τη διδασκαλία της πίστεώς μας, η πραγματικότητα είναι διπλή. Υπάρχει ο Θεός και υπάρχει και ο κτιστός κόσμος, ως έτερος, διαφορετικής φύσεως από τον Θεό, αλλά δημιούργημα αγάπης από τον Θεό. Η προτίμηση της μίας ή της άλλης διαστάσεως της αγάπης οδηγεί σε σχήματα, κοσμοθεωρίες, βιοθεωρίες και αντιλήψεις που αρνούνται την πραγματικότητα του κόσμου ή απορρίπτουν τον Θεό ή τον ταυτίζουν με τον κόσμο. Και έτσι ο Θεός κλείνεται στον εαυτό Του και δεν επικοινωνεί με κανέναν ή ο κόσμος, αρνούμενος τον Θεό, κλείνεται στον φαύλο κύκλο των γεννήσεων και του θανάτου, χωρίς καμιά ελπίδα συναντήσεώς του με τον Θεό, δηλαδή σωτηρίας του.
Έτσι, ο άνθρωπος, αρνούμενος τη διπλή εντολή της αγάπης, αυτοκαταδικάζεται στην κόλαση του ναρκισσισμού του. Στη λατρεία του ΕΓΩ. Και ταυτοχρόνως καταδικάζει τον σύμπαντα κόσμο στη φθορά και στον θάνατο. Τα σύγχρονα εκφυλιστικά φαινόμενα στον κοινωνικό τομέα και τα πολύμορφα προβλήματα του φυσικού μας περιβάλλοντος τι άλλο φανερώνουν παρά την άρνηση ή απόρριψη της αναφοράς του ανθρώπου στον Θεό της αγάπης και την άπληστη, ακόρεστη λατρεία του ΕΓΩ;
Συνήθως, ο άνθρωπος, ο οποίος μετά την πτώση επιλέγει τρόπους ζωής που να τον βολεύουν ατομιστικά, προτιμά ή την «αγάπη» προς τον Θεό ή την αγάπη προς τον άνθρωπο – ποτέ και τα δύο. Γιατί και οι δύο διαστάσεις σημαίνουν τον Σταυρό. Κι ο άνθρωπος περισσότερο σήμερα αρνείται τον Σταυρό. Προτιμά να τον φορτώνει στους άλλους. Η επιλογή της μίας ή της άλλης αγάπης συνιστά ειδωλολατρία, κύριο γνώρισμα της οποίας είναι η ικανοποίηση των εγωπαθών επιδιώξεών μας.
ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΝΩ
Με αυτό λοιπόν το σκεπτικό θέλησα για πρώτη φορά στην ζωή μου αυτά τα Χριστούγεννα να κάνω ένα δώρο και μια ευχή πρώτα στον εαυτό μου και ένα δώρο στον Ιησού Χριστό που γεννήθηκε για μένα. Ποιο είναι αυτό το δώρο?
Να αγαπώ τους ανθρώπους για αυτό που είναι. Γιατί δεν μπορώ να τους αλλάξω, όσο και αν προσπαθώ. Να γελάω με τα ελαττώματά τους, τα λάθη τους, να προσπαθώ να βλέπω τη θετική πλευρά τους. Δε θέλω πια να τους κρατάω κακία, βαρέθηκα να χαραμίζω την ψυχή μου σε πάθη και μίση. Να αγαπώ τους ανθρώπους, και εκείνους που με πίκραναν, μου φέρθηκαν άσχημα ή με εγκατέλειψαν. Παραπλανημένοι άνθρωποι μπορεί να ήταν και αυτοί που δεν χρειαζόντουσαν το μίσος μου. Ίσως το χαστούκι της αγάπης να είναι αυτό που χρειάζονται για να έρθουν ξανά σε ένα σωστό δρόμο, για να λιώσει μέσα τους ο πάγος που κρατάει κρύα την καρδιά τους.
Δε θέλω να μισώ κανέναν άνθρωπο. Μακριά μου να είναι μόνο και ας είναι καλά. Κακό για κανένα δε θέλω, δεν έχω στην καρδιά μου μίση και απωθημένα. Δεν αξίζει να χάνω τον εαυτό μου για κανέναν άνθρωπο, όσο μικρός και αν είναι, όσο άσχημα και αν φέρεται. Δεν αξίζει. Η ζωή δίνει μόνη της χαστούκια, γιατί να χαλώ την ψυχή μου σε μίση ανώφελα;
Κάνε κι εσύ ένα δώρο στον Ιησού Χριστό.
Να μάθεις να αγαπάς τους ανθρώπους. Όταν βρίσκονται ανάξιοι της εμπιστοσύνης σου, όταν σε προδίδουν, σε απογοητεύουν. Δεν μπορώ να αλλάξω κανέναν, μόνο τον εαυτό μου μπορώ να ελέγχω και να αλλάζω. Αν ένας άνθρωπος δε μου κάνει θέλω να είναι καλά, δεν εύχομαι το κακό μου. Απλώς απομακρύνομαι αθόρυβα από τη ζωή του, χωρίς φασαρίες και θορύβους. Δεν είναι για μένα αυτοί οι άνθρωποι, καλά να είναι όμως.
Πλέον έμαθα ότι το μίσος δε βλάπτει κανέναν άλλο, παρά μόνο εμένα. Και δε θέλω να μισώ κανέναν, δεν αξίζεις να χαλάς τη ζωή, να δηλητηριάζεις την ψυχή σου.
Αυτό το δώρο θα κάνω στον Ιησού Χριστό αυτά τα Χριστούγεννα. Να αγαπώ τους ανθρώπους. Να φεύγω όταν με πληγώνουν ή με αγνοούν. Αλλά να θέλω το καλό τους. Δεν αξίζει να χαλάς την καρδιά σου με μίσος. Μόνο να τη γεμίζεις με αγάπη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου