ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΨΗ
- Πώς αντιμετωπίζουμε την απαίτηση για προσαγωγή στο Αστυνομικό Τμήμα
ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΜΟΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΡΙΖΑ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ .....
Το αστυνομικό όργανο έχει τη δυνατότητα, με βάση το νόμο, να ζητήσει από κάποιον να τον ακολουθήσει στο Αστυνομικό Τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων. Στα πλαίσια της διογκούμενης αστυνομοκρατίας τα φαινόμενα αυτά σήμερα έχουν πολλαπλασιαστεί. Επιδεικνύουμε την ταυτότητα μας - ή άλλο έγγραφο αποδεικτικό στοιχείο ταυτοπροσωπίας π.χ. διαβατήριο, άδεια οδήγησης κλπ. - και λέμε στο αστυνομικό όργανο να κρατήσει τα στοιχεία μας. Συχνά, για εκφοβισμό και σκόπιμη ταλαιπωρία, το αστυνομικό όργανο, ανάλογα και με τις εντολές που έχει, δεν αρκείται σ' αυτά και επιμένει να μας οδηγήσει στο Αστυνομικό Τμήμα.
- Πώς αντιμετωπίζουμε την προσαγωγή
Στις περιπτώσεις αυτές, και για να αποφύγουμε άδικη κατηγορία π.χ. για «απείθεια και αντίσταση κατά της αρχής», πάμε στο Αστυνομικό Τμήμα, επιδεικνύουμε την ταυτότητά μας - ή άλλο έγγραφο αποδεικτικό στοιχείο ταυτοπροσωπίας π.χ. διαβατήριο, άδεια οδήγησης κλπ. - στον εκεί Αξιωματικό Υπηρεσίας, αποφεύγοντας κάθε άλλη συζήτηση.
Συνάμα του ζητάμε να επικοινωνήσουμε με δικηγόρο. Δεν έχει το δικαίωμα να το αρνηθεί (όπως έχει συμβεί πολλές φορές). Είναι υποχρεωμένος να διασφαλίσει την άμεση και ακώλυτη επικοινωνία με τον δικηγόρο μας ή άλλο πρόσωπο της επιλογής μας.
Μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα είμαστε προσεκτικοί, σε καμιά περίπτωση δεν απειλούμε και δεν απαντάμε σε προκλήσεις.
Κατά τη διαδικασία εξακρίβωσης των στοιχείων ταυτότητας δε λέμε περισσότερα από όσα πρέπει, δηλαδή τα στοιχεία της ταυτότητάς μας, την ιδιότητα και την κατοικία μας.
Στη συνέχεια, αφού φύγουμε από το Τμήμα, εξετάζουμε, πάντοτε σε συνεννόηση με τον δικηγόρο μας, την όλη στάση των αστυνομικών οργάνων και ασκούμε τα δικαιώματά μας
Η προσαγωγή, ως στέρηση προσωπικής ελευθερίας, είναι νόμιμη μόνον όταν τηρούνται οι ουσιαστικές και διαδικαστικές προϋποθέσεις τις οποίες θέτει ο νόμος, άλλως συνιστά παράνομη κατακράτηση (άρθρα 325 & 326 Ποινικού Κώδικα: «Όποιος με πρόθεση κατακρατεί άλλον χωρίς τη θέλησή του ή του στερεί με άλλον τρόπο την ελευθερία της κίνησής του…»). Το σύνηθες μίας πρακτικής δεν συνιστά, άνευ άλλου τινός, κατάφαση της νομιμότητάς της. Ειδικότερα, ο υψηλός βαθμός εγκληματικότητας σε συγκεκριμένο δημόσιο χώρο επιτρέπει, προφανώς, την πύκνωση της αστυνόμευσης αυτού και την επέμβαση εφ’ όσον αναφύεται η παραμικρή εξατομικευμένη ένδειξη, όχι όμως και την αντιμετώπιση όλων των παρατυχόντων πολιτών ως εκ προοιμίου υπόπτων, αφού οι πολίτες δεν υποχρεούνται να συνδέουν προς ορισμένο «νόμιμο» σκοπό τη φυσική τους παρουσία σε δημόσιο χώρο. Το άρθρο 74 παρ. 15 περίπτ. θ΄ π.δ. 141/91 ορίζει ότι το αρμόδιο όργανο «οδηγεί στο αστυνομικό κατάστημα για εξέταση άτομα τα οποία στερούνται στοιχείων αποδεικτικών της ταυτότητάς τους ή τα οποία, εξαιτίας του τόπου, του χρόνου, των περιστάσεων και της συμπεριφοράς τους δημιουργούν υπόνοιες διάπραξης εγκληματικής ενέργειας». Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η επίδειξη δελτίου αστυνομικής ταυτότητας θα έπρεπε, κατ’ αρχήν, ν’ απαλλάσσει τον ελεγχθέντα από το ενδεχόμενο προσαγωγής για πρόσθετη εξακρίβωση στοιχείων, αφού το αντίθετο επιτρέπεται μόνον αν η συμπεριφορά του (και όχι απλώς ο τόπος, ο χρόνος ή οι περιστάσεις) κινεί υπόνοιες. Ο παγίως επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός, ότι «η επίδειξη του Δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας δεν ήταν στοιχείο ικανό ώστε να αποκλείσει εκ προοιμίου το γεγονός ότι κάποιος δεν εδιώκετο», αληθεύει μεν, πλην όμως δεν αποτελεί επαρκές επιχείρημα, δεδομένου ότι η διοίκηση (και όχι ο πολίτης) φέρει το βάρος της αποδείξεως για τη συνδρομή στοιχείων που θεμελιώνουν περιορισμό ατομικού δικαιώματος. Η αστυνομία είναι μεν αρμόδια να διερευνήσει το κατά πόσον κάποιος διώκεται, πλην όμως υποχρεούται να το πράττει με τον πλέον ανώδυνο τρόπο, ήτοι χωρίς να περιορίζει (δια προσαγωγής) την προσωπική του ελευθερία. Μέχρις ότου καταστεί τεχνικώς εφικτή η επιθυμητή ταχύτητα διασταύρωσης στοιχείων, η αστυνομία οφείλει ν’ αρκείται στην καταγραφή της (καθ’ οιονδήποτε τρόπον αποδεικνυόμενης) ταυτότητας, εκτός αν συντρέχουν εξατομικευμένες υπόνοιες τέλεσης αξιόποινης πράξης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου