0 «Το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι κι ο Κνίτης κοιτούσε το δάχτυλο»;

…Όταν ο Πρέσβης της χώρας (Γερμανία), η οποία σήμερα προκαλεί όλα τα παραπάνω στην πατρίδα και το λαό μας, θέλει να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των νεκρών του αντιφασιστικού αγώνα σύντροφε Νίκο, το μόνο που βρίσκουμε να σχολιάσουμε και να καταγγείλουμε είναι κάποιον, ή κάποιαν, που πήγε να τον εμποδίσει, έστω και για λόγους αυτοπροβολής;

Αν όλα τα παραπάνω, που έχει υποστεί η πατρίδα μας δε συνιστούν κατοχή της χώρας, με την νομική  και ιστορικοπολιτική έννοια του όρου (οccupatio pacifica, σύμφωνα με το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο ), τότε τι συνιστούν; 

askordoulakos

«Ο λαός, που τσακίζεται από την υπέρτερη βία για μια στιγμή, δεν είναι ακόμα σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από την στιγμή, που δένεται ψυχικά με την σκλαβιά. Κι αυτό κοιτάζουν να πετύχουν οι εχθροί μας με την φωνή των προδοτών».

Δ. Γληνός (1942).

_______________

Να ξεκαθαριστεί εξ’ αρχής, ότι ο γράφων θεωρεί την Κωνσταντοπούλουοπορτουνίστρια, η οποία μαζί με το Βαρουφάκη θα αποτελέσουν τους νέους Τσίπρες,  ήτοι εφεδρείες του κατοχικού καθεστώτος, όταν-αργά, ή γρήγορα- το παρόν πολιτικό σύστημα θα έχει φάει τα ψωμιά του…

Το συμβάν στο Δίστομο, καθώς κι οι αντιδράσεις που αυτό προκάλεσε, αποκάλυψε ότι η δουλοπρέπεια εν Ελλάδι, δυστυχώς τέμνει οριζόντια ΑΠΑΝ το πολιτικό σύστημα της χώρας, από τα δεξιά-δεξιά, έως και τ’αριστερά-αριστερά. Δεν προξένησαν έκπληξη οι αντιδράσεις της ξεπουλημένης-κατοχικής δημοσιογραφίας, η οποία διερρήγνυε τα ιμάτιά της εναντίον όσων κακοκάρδισαν τον Πρέσβη της Γερμανίας. Από στόματος κοράκου, κρα κι από στόματος δοσιλόγου, σάλια και γλώσσα. Τα ξεπουλημένα κι αστοιχείωτα υποκείμενα, που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, έχουν διαπαιδαγωγηθεί, ώστε να φιλούν  -αν όχι να γλείφουν-το χέρι που τα ταίζει. Άρχισαν όλοι να κράζουν την Κωνσταντοπούλου, διότι εμπόδισε τον Πρέσβη του αφεντικού να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων. Ας μας συγχωρήσουν κάποιοι για τους παραπάνω «απολιτίκ» χαρακτηρισμούς, αλλά εμείς είμαστε με την Αντισθένειο ρήση «αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις».

Η πρώτη έκπληξη, ο πρώτος…στούφος, μας κατέλαβε όταν είδαμε την κίνηση του Μ. Γλέζου, να παίρνει από το χέρι το Γερμανό Πρέσβη και να τον οδηγεί στο μνημείο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δήλωσε κατόπιν, ότι το παιδί του εγκληματία δε φταίει για τα εγκλήματα του πατρός του, θεωρώντας προφανώς ότι η σύγχρονη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε έχει απλώς βιολογική σχέση με τη
ναζιστική κι όχι πολιτικοοικονομική και ιστορική, ένα…παιδί δηλαδή, που βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να απολογείται για τα εγκλήματα του μπαμπά του (Χίτλερ). Ο καθένας, με τα πολιτικά του κριτήρια…

Η δεύτερη –και μεγαλύτερη -έκπληξη μας κατέλαβε, όταν ακούσαμε απόψε το σχόλιο του δημοσιογράφου του REAL FM (και φίλο του blog, απ’όσο γνωρίζω), Ν. Μπογιόπουλου. Το συμπέρασμά του από το παραπάνω συμβάν ήταν η γνωστή παροιμία, «Εκεί, που κρεμούσαν οι καπετάνιοι τ‘ άρματα,κρεμάν’ οι γύφτοι τα νταούλια», αναφερόμενος αποκλειστικά και μόνο στην Κωνσταντοπούλου, στηρίζοντας εμμέσως το Μ. Γλέζο κι ευθυγραμμιζόμενος-επί της ουσίας- με την κυρίαρχη αντίδραση σχετικά με το γεγονός. Επί της ουσίας του θέματος όμως, αμφότεροι τσιμουδιά!

Μιας λοιπόν κι οι δυο παραπάνω αυτοπροσδιορίζονται, ο μεν Μ. Γλέζος ωςαριστερός, ο δε Ν. Μπογιόπουλος ως κομμουνιστής, ερωτώνται εντελώςΕΙΛΙΚΡΙΝΑ και ΚΑΛΟΠΙΣΤΑ:

Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει τηνεξόντωση του ελληνικού λαού με δεκάδες λιποθυμισμένα -από πείνα-  παιδιάστα σχολεία;

Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει τηνεξόντωση των γερόντων πατεράδων και παππούδων μας, με το πρόστυχο κόψιμο-κλέψιμο των συντάξεών τους;

Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει την εξόντωση του ελληνικού λαού, με τους θανάτους τα τελευταία δύο χρόνια, να υπερβαίνουν τις γεννήσεις για πρώτη φορά, μετά από τις αρχές του 20^ουαιώνα περίπου;

Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα λεηλατεί την Ελλάδα,αρπάζοντας απροκάλυπτα τις υποδομές, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τηδημόσια περιουσία της;

Πως θεωρεί ένας αριστερός, ή ένας κομμουνιστής ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Πρέσβης μιας χώρας, η οποία σήμερα επιβάλει την ιστορική εξόντωση του ελληνικού λαού, με την εκχώρηση της εθνικής του ανεξαρτησίας και το σφετερισμό της λαικής του κυριαρχίας, με την πώλησή της  χώρας για 100 χρόνια στους τοκογλύφους;

Η χώρα (Γερμανία), η οποία σήμερα προκαλεί όλα τα παραπάνω στην πατρίδα και το λαό μας σύντροφε Μανώλη, είναι απλώς…ένα παιδί, που δεν πρέπει να απολογείται για τα εγκλήματα του μπαμπά του;

Όταν ο Πρέσβης της χώρας (Γερμανία), η οποία σήμερα προκαλεί όλα τα παραπάνω στην πατρίδα και το λαό μας, θέλει να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των νεκρών του αντιφασιστικού αγώνα σύντροφε Νίκο, το μόνο που βρίσκουμε να σχολιάσουμε και να καταγγείλουμε είναι κάποιον, ή κάποιαν, που πήγε να τον εμποδίσει, έστω και για λόγους αυτοπροβολής;

Αν όλα τα παραπάνω, που έχει υποστεί η πατρίδα μας δε συνιστούν κατοχήτης χώρας, με την νομική  και ιστορικοπολιτική έννοια του όρου (οccupatio pacifica, σύμφωνα με το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο ), τότε τι συνιστούν; 

 

Ή μήπως καλύτερα να ανατρέξουμε στα φοιτητικά μας χρόνια, για να θυμηθούμε το σύνθημα, που έγραφαν τότε οι αναρχικοί στους τοίχους των σχολών, αναφερόμενοι σ’ εμάς, τα τότε μέλη της ΚΝΕ «Το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι κι ο Κνίτης κοιτούσε το δάχτυλο»;