Ως παλλακεία ορίζονται διάφορες μορφές διαπροσωπικών διαρκών σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων, που όμως δε συνιστούν γάμο. Η έλλειψη γαμικής διάθεσης οφείλεται, συνήθως, σε διαφορά κοινωνικής θέσης ή οικονομικής κατάστασης. Στο πλαίσιο του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου ως παλλακεία ορίζεται η σταθερή συμβίωση και συγκατοίκηση ενός άνδρα και μιας γυναίκας, από την οποία, όμως, συμβίωση λείπει η γαμική διάθεση (affectio maritalis).
Η παλλακεία ίσχυσε ως κοινωνικά αποδεκτή ή ανεκτή κατάσταση—ενίοτε δε και ως νομικά αναγνωρισμένος και ρυθμιζόμενος θεσμός—σε διάφορες ιστορικές περιόδους και πολιτισμούς (αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, Βυζάντιο, αρχαία Κίνα, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός, Η.Π.Α. [για όσο διάστημα απαγορεύονταν οι διαφυλετικοί γάμοι]). Αποτελούσε δε συχνά τη μόνη εναλλακτική επιλογή σύναψης νομικά αναγνωρισμένης σχέσης, όταν ο νόμος ρητά απαγόρευε την τέλεση γάμου σε ορισμένες περιπτώσεις.
Βυζάντιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή του Ιουστινιανού παρατηρείται μια αρκετά ολοκληρωμένη νομική κατάστρωση και ρύθμιση ποικίλων πτυχών της παλλακείας (π.χ. μετατροπή σε γάμο, νομιμοποίηση φυσικών τέκνων,[21] κληρονομικά δικαιώματα παλλακής και φυσικών τέκνων), η οποία φαινομενικά δε συνάδει με την προηγηθείσα εχθρική στάση του Κωνσταντίνου απέναντι στο θεσμό. Πάντως, εκτιμάται ότι ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν στις εν λόγῳ ρυθμίσεις των νομοθετών επί Ιουστινιανού είναι η διευκόλυνση της μετατροπής των παλλακευτικών σχέσεων σε γάμο, κάτι που εξυπηρετούσε και τις επιδιώξεις της Εκκλησίας, τουλάχιστον όσο η τελευταία δεν μπορούσε να επιβάλει στο κράτος την κατάργηση του θεσμού. Βασισμένοι στις ως άνω ευνοϊκές ρυθμίσεις της ιουστινιάνειας νομοθεσίας, ορισμένοι σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι τον 6ο αιώνα η παλλακεία κατέστη «γάμος δεύτερης τάξης» ή ότι και σχεδόν εξισώθηκε με το γάμο (inaequale coniugium).[22]
Σύγχυση επικρατεί ως προς τη μετά τον Ιουστινιανό τύχη της παλλακείας. Στη θεωρία κρατεί η άποψη ότι με την Εκλογή η παλλακεία απορροφήθηκε νομικά από το θεσμό του άγραφου γάμου, αν και μια ισχυρή μειοψηφία υποστηρίζει ότι, παρά την επιθυμία των Ισαύρων να ενισχύσουν περαιτέρῳ το θεσμό του γάμου, η παλλακεία δεν καταργήθηκε.[23] Σε κάθε περίπτωση, ζητήματα απτόμενα της παλλακείας ρυθμίζονται από τα Βασιλικά, γεγονός που πιθανώς να σημαίνει ότι αποτέλεσε για ένα μικρό διάστημα νομικά αναγνωρισμένο θεσμό κατά την αρχή της εποχής των Μακεδόνων και, ειδικότερα, μέχρι τα τέλη του 9ου αιώνα, εώς ότου ο Λέων ΣΤ´ ο Σοφός με δύο διαδοχικές νομοθετικές παρεμβάσεις του, η μία λίγο μετά το 890 και η άλλη το 906–907, την κατάργησε οριστικά.[24]
Η νομοθετική, όμως, απαγόρευση δεν ήταν δυνατό να προκαλέσει και την αυτόματη κοινωνική εξαφάνιση της παλλακείας. Παλλακευτικές σχέσεις συνέχισαν να υφίστανται εντός της αυτοκρατορίας και, γι’ αυτό, αναγκάστηκαν οι μεν νομοσυλλέκτες (π.χ. ο Αρμενόπουλος) να περιλάβουν διατάξεις που ρυθμίζουν πτυχές της (κυρίως κληρονομικά δικαιώματα) και οι δε εφαρμοστές του δικαίου να εφαρμόσουν τις εν λόγῳ διατάξεις και να αγνοήσουν εν μέρει τη νομοθεσία του Λέοντα ή, εν πάσῃ περιπτώσει, να μην εξαντλήσουν την αυστηρότητα της τελευταίας. Όπως προκύπτει από τη νομολογία του Δημήτριου Χωματιανού, Αρχιεπισκόπου πρώτης Ιουστινιανής και πάσης Βουλγαρίας, ο οποίος ενέκυψε αρκετές φορές σε υποθέσεις αφορώσες σε παλλακευτικές σχέσεις, το 13ο αιώνα ο παράνομος πλέον θεσμός επιβιώνει στην Ήπειρο και τη Μακεδονία.[25] Αυτό, κατά την Αγγελική Λαΐου, οφείλεται στην αστάθεια και τις ευμετάβλητες συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή, σε οικονομικούς και κληρονομικούς λόγους, αλλά και σε εμπόδια που έθετε η Εκκλησία στην πραγματοποίηση τρίτων ή ακόμη και δεύτερων γάμων, με αποτέλεσμα να εξαναγκάζονται οι πολίτες να συνάπτουν «παλλακευτικές» σχέσεις. Φαίνεται δε ότι, αν και η παλλακεία αφορούσε, κυρίως, στα μεσαία και κατώτερα στρώματα, το φαινόμενο δεν ήταν άγνωστο ούτε στην αριστοκρατία.[26] Σε μία, μάλιστα, περίπτωση, ο Χωματιανός αντιμετωπίζει την παλλακευτική σχέση ενός παντρεμένου ως δεσμό από τον οποίο προκύπτουν δικαιώματα και υποχρεώσεις, κάτι που κανονικά δεν επιτρεπόταν από το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο.[27]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου