Αποκαλούμε τους Κούρδους "αδέρφια" μας, για έναν και μόνο λόγο.
Επειδή τους πολεμάνε σήμερα λέει οι Τούρκοι. Δηλαδή, "ο εχθρός του εχθρού μου, αυτόματα γίνεται φίλος κι αδερφός μου.
Προσωπικά, ποτέ δεν θα θεωρήσω αδέρφια μου τα τουρκόφιλα αυτά απομεινάρια, τους Κούρδους....
Κι αν εσύ ο ανιστόρητος ορέγεσαι να τους θεωρείς αδέρφια σου, μάθε πως, εγώ, σαν απόγονος Ελλήνων του Πόντου, τους θεωρώ ίδιους με τους Τούρκους, γιατί όταν οι Τούρκοι έσφαζαν και έκαιγαν ζωντανούς τους συμπατριώτες μου και τους Αρμένιους κατά εκατοντάδες χιλιάδων, είχαν για δεξί τους χέρι τους Κούρδους, οι οποίοι πήγαιναν επίσης και ως εθελοντές και ως μισθοφόροι, να καταληστέψουν (μέχρι και τα χρυσά τους δόντια), να κατασφάξουν άνδρες και γυναικόπαιδα, ή να τα κάψουν ζωντανά μέσα σε κάποιου το σπίτι η μέσα σε κάποια εκκλησία. Αυτοί ήταν τα δεξιά χέρια των Τούρκων στην γενοκτονία των Αρμενίων, τα αδέρφια σου. Εμάς όμως του Πόντιους, δεν μας θεώρησες ποτέ αδέρφια σου. Λες σαχλά ανέκδοτα με καμάρι προσπαθώντας να γελάσεις πρώτος εσυ, θεωρώντας μας κατώτερους, και "μη" Έλληνες.
Σήμερα οι Κούρδοι της Τουρκίας αντιμετωπίζουν το ίδιο σχέδιο εξόντωσης από τους Τούρκους, όμως στις σφαγές των 1,500.000εκ Αρμενίων και των 500,000 Ελλήνων του Πόντου και Μικράς Ασίας, υπήρξαν το δεξί χέρι των Κεμαλικών.
Ο Κωνσταντινοπολίτης Ν. Α. Κωνσταντινίδης στο βιβλίο του “Ο Ελληνισμός και οι Νεότουρκοι” που επανεκδόθηκε το 1995, από τον εκδοτικό οίκο “Αρμενικοί Ορίζοντες” και που ήταν ο ίδιος αυτόπτης μάρτυς της σφαγής 10,000 Αρμενίων της πόλης Ζίλε και των διερχομένων από εκεί αποστολών θανάτου, έγραψε στο ημερολόγιό του:
“΄Οταν έληξαν αι σφαγαί, δεν απέμεινεν εν τη πόλει εκείνη ζώσα ψυχή αρμενική. Αι αρμενικαί περιουσίαι εληστεύθησαν. Το μανδικόν εν τω κόσμω κακούργημα αυτό διεπράχθη υπό του επισήμου κράτους, ενεργώ συμπράξει του τουρκικού και του κουρδικού λαού” (Σημερινή, 25.4.1997 άρθρο Ελευθερίας Τράιου)
Επίσης, για όσους από τους προγόνους μου έτυχε να διασωθούν φτάνοντας στην Ρωσία, διαβάστε μερικά αυτούσια κείμενα όσοι τους αποκαλείτε Ρωσοπόντιους, για να ξέρετε για ποιούς Ήρωες μιλάτε.
Σοβιετικές καταδιώξεις
Στο βιβλίο μου Γενοκτονία που εκδόθηκε το 1998 αναφέρομαι και στις σοβιετικές καταδιώξεις των Ελλήνων Ποντίων από τον Καύκασο κατά την διάρκεια του 1940 γιατί πιστεύω η πολιτική εξόντωσης, εθνικού ξεκαθαρίσματος του Τζόζεφ Στάλιν ήταν εξίσου κτηνώδης και απάνθρωπη με εκείνη που συστηματικά ακολούθησαν οι Κεμαλιστές Τούρκοι βοηθούμενοι από Κούρδους, μισθοφόρους (ονομαζόμενους feudal Kurds).
Οπως παραλλήλιζαν οι Βρετανοί αξιωματούχοι την εξόντωση σκύλων από τους Τούρκους (τους παρατούσαν στην Κωνσταντινούπολη αφήνοντάς τους να πεθάνουν απο πείνα και δίψα), ορισμένοι μπορούν να ισχυρίζονται ότι οι Ρώσοι δεν ακολούθησαν πολιτική εξόντωσης των Ελλήνων ή δεν δολοφόνησαν εκατοντάδες ή χιλιάδες Ελλήνων όπως οι Τούρκοι, όμως ο ξεριζωμός τους και η απέλασή τους όπου πολλοί βρήκαν τελικά το θάνατο είναι εξίσου ενοχοποιητική όπως αν τους τουφέκιζαν ή τους κατακομμάτιαζαν. Παράλληλα, να τονίσω ότι, ο ίδιος ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ σε κάποια φάση απολογήθηκε για τις εξοντώσεις εκείνες από τους Σταλινικούς, τις οποίες όντως αναγνώρισε
Στις 18 Οκτωβρίου 1949 η βρετανική εφημερίδα “Daily Telegraph “ δημοσίευσε ανταπόκριση από την Ουάσιγκτον με τίτλο “Μαζικές απελάσεις από τον Καύκασο - Αμερικάνικη Έκθεση - Σοβιετικές ατομικές δοκιμές ή μετακίνηση στρατευμάτων”.
΄Εγραφε το άρθρο στη συνέχεια: “Αμερικανικές πηγές πληροφοριών αναφέρονται σε εκθέσεις τους από τη Ρωσία ότι ουσιαστικά ολόκληρος ο ξένος πληθυσμός της σοβιετικής Καυκασίας έχει απελαθεί σε άλλες περιοχές και ότι ρωσική ατομική έκρηξη που είχε ανακοινωθεί από τις 23 Σεπτεμβρίου του 1949 πραγματοποιήθηκε εκεί, στην Καυκασία”.
(Πέπλο σκότους διατηρείται μέχρι σήμερα για τις συνέπειες της ατομικής εκείνης δοκιμαστικής έκρηξης σε περιοχές όπου υπήρχε μεγάλος ελληνικός πληθυσμός. Σίγουρα έκαναν πειράματα με ζωντανούς ανθρώπους, μετρώντας τις παρενέργειες των ατομικών εκρήξεων. Και τι καλύτερο δώρο για τέτοια πειράματα, απο έναν ξεριζωμένο λαό χωρίς πατρίδα και μέλλον; ).
Από διάφορες εκθέσεις που βρίσκονται στα βρετανικά αρχεία μαθαίνουμε ότι τους ανθρώπους τους σήκωναν από τα σπίτια τους από μεσάνυχτα μέχρι πρωινές ώρες χωρίς προειδοποίηση και τους μετέφερναν σε φορτηγά αγελάδων στο Σοβιετικό Καζακστάν, Δημοκρατία της Κεντρικής Ασίας. Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες η μετακίνηση ξεκίνησε στα μέσα Ιουνίου. Γυναίκες σύζυγοι χωρίστηκαν από τους άνδρες τους, γονείς από τα παιδιά τους. Φθάνοντας στο Καζακστάν οι εκδιωγμένοι και όσοι επέζησαν απλά αφέθηκαν χωρίς στέγη και προμήθειες για την επιβίωσή τους και σκορπίστηκαν στη χώρα σε συλλογικές φάρμες και ζούσαν σε καλύβες χωρίς φως ή κάρβουνο.
Μια χαρακτηριστική περιγραφή των σταλινικών διωγμών έχει ως εξής.
“Στις 13 Ιουνίου κατά τις 2 ώρα πρωινή, επτά ένοπλοι άνδρες επέδρασαν στο σπίτι μας και στο Σουκούμι και μας πήραν διά της βίας σε βαγόνια του σιδηροδρόμου. Ταξιδεύαμε 17 μέρες, εκτεθειμένοι σε κρύο, πείνα και δίψα. Πολλοί συμπατριώτες μας απελαθέντες πέθαιναν μέσα εκεί στα τραίνα.
Μας έφεραν στην έρημο. Δεν υπήρχαν κτισμένα σπίτια. Το νερό δεν ήταν πόσιμο και πολλά παιδιά, ήδη έχουν πεθάνει.
Είναι ερημωμένη περιοχή. Δεν έχουμε τίποτα. Κάποτε υπάρχει λίγο πετρέλαιο για τη φωτιά. Δεν έχουμε ξύλα και δεν ξέρουμε πώς θα ζεσταθούμε το χειμώνα που πλησιάζει. Κάθε Κυριακή υπάρχει λαική αγορά 12 χιλιόμετρα μακριά. ΄Εχουμε να κάνουμε το ταξίδι με τα πόδια, που μας παίρνει 3 ώρες. Στις περιοχές που μας έχουν είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε για μιας ημέρας ημερομίσθιο το αντίστοιχο των 3 ή τεσσάρων ημερών δουλειάς. Για μίας ημέρας ημερομίσθιο μας δίνουν ένα κιλό καλαμπόκι. Τίποτε άλλο.
Οι αιτήσεις μας για άδειες εξόδου απορρίφθηκαν. Η αστυνομία μας πιέζει να αλλάξουμε την εθνικότητά μας. Τα πιστοποιητικά μας που μαρτυρούν την ελληνική μας εθνικότητα έχουν κατασχεθεί από την αστυνομία, που μας λέγει ότι έχουμε μείνει χωρίς πατρίδα. Η Ελλάδα σας έχει αποκηρύξει μας λένε. Στη Μόσχα δεν υπάρχει πλέον ελληνική Πρεσβεία και πρέπει να γίνετε Σοβιετικοί κάτοικοι. Έτσι μας λένε.
Ο χειμώνας είναι πλέον εδώ, και ο παγωμένος άνεμος άρχισε να φυσά. Δεν υπάρχουν καυσόξυλα στην έρημο. Τι θα κάνουμε το χειμώνα;”
Οι εκθέσεις αυτές μαζεύονταν από ζωντανές μαρτυρίες με απόρρητο να μην αποκαλυφθούν οι πηγές.
Η Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα ήταν ενήμερη των καταστάσεων όπως και οι ξένες πρεσβείες. Μια αναφορά για το θέμα στα βρετανικά αρχεία λέγει συγκεκριμένα: “Θα τους σκορπίσουν, υποθέτω, και δεν θα ξανακούσουμε γι΄αυτούς ποτέ πια”.
Οι Βρετανοί πάντως, προέτρεπαν την τότε ελληνική κυβέρνηση να δώσει άμεση δημοσιότητα στις απελάσεις, διωγμούς και εξοντώσεις των Ελλήνων του Καυκάσου από τις σταλινικές αρχές, και ενόσω το θέμα αποτελούσε καυτή είδηση, ειδικά εφόσον η Σοβιετική ΄Ενωση ήθελε να φαίνεται ότι ήταν ευαίσθητη στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1949 αποφάσισε ουσιαστικά να κλείσει το θέμα προτού κάν να το ανοίξει. Βρετανική αναφορά λέγει: “Εμαθα έμπιστευτικά ότι οι ΄Ελληνες δεν πρόκειται, επαναλαμβάνω, δεν πρόκειται να θέσουν το θέμα στη συζήτηση στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ως παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων”.
Ενδεικτικά η τότε Ελληνική Κυβέρνηση συμφώνησε με το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ το οποίο έβρισκε ότι ήταν αμφίβολο αν η σοβιετική ενέργεια αποτελούσε κάτι τέτοιο. Αλλά, στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να ενοχληθούν σχέσεις και ισορροπίες. Είχαν ήδη διαμελίσει τον κόσμο σε Δυτικό και Ανατολικό Συνασπισμό…
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
12/11/2008
Πηγή Α! μπε μπα Blog! το μπινελικορδρόμιο..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου