Τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες ἀκούω, διαβάζω …«διαβιῶ» τὰ πάντα μέσα ἀπὸ ἕνα πρίσμα ΜΠΟΥΛΙΝΓΚ (κατὰ τὶς νεοελληνικοῦρες).Δῆλα δὴ μέσα ἀπὸ ἕνα πρίσμα κανονικοῦ ἐκφοβισμοῦ.
Τηλεοράσεις (ποὺ ΔΕΝ βλέπω), ῥαδιόφωνα (ποὺ δὲν ἀκούω) καὶ διαδίκτυον (ποὺ διαβάζω) πλημμύρισαν ἀπὸ ὁδηγίες γιὰ προσφορᾶ συμβουλῶν, φροντίδος καὶ προστασίας σὲ …ἀνυπεράσπιστα πλάσματα. Ἔως καὶ εἰδικὰ προγράμματα στὰ σχολεῖα πραγματοποιήθησαν, μὲ σκοπὸ τὴν ἀποτροπὴ καὶ τὸν στιγματισμὸ τοῦ κάθε εἴδους ἐκφοβισμοῦ.
Κι ὅλα αὐτά, ἐὰν ἦσαν εἰλικρινῆ, καλῶς συνέβησαν καὶ συμβαίνουν.
Κι ἀκόμη καλλίτερα θὰ ἦταν τὸ νὰ μὴν ξανασχοληθοῦμε μαζύ τους ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἐξῆς, εὐελπιστώντας πὼς σιγὰ σιγά, μὲ κάποιο μαγικὸ ῥαβδί, ἡ βία θὰ ἐξαλειφθῆ ἀπὸ τὶς κοινωνίες μας διὰ παντός.
Μὰ ἐφ΄ ὅσον ἀκόμη συζητᾶμε γιὰ ὑπαρκτὴ βία, καλὸ θὰ ἦταν νὰ μπορούσαμε νὰ βλέπαμε ὅλες τὶς σκοτεινὲς γωνίες ποὺ τὴν ἀποκρύβουν ἀπὸ τὸ βλέμμα, ἀκόμη καὶ …βουλευτῶν ἤ …ὑπουργῶν.
Κι ἐδῶ εἶναι τὸ θέμα μας σήμερα. Τὸ …περιορισμένο ὀπτικὸ πεδίον τῶν …κυβερνώντων καὶ τῶν νομοθετῶν μας.
Ἀκούσαμε λοιπὸν γιὰ ἐκφοβισμὸ καὶ βία ἀπὸ παιδιὰ πρὸς παιδιά.
Ἀκούσαμε γιὰ ἐκφοβισμὸ καὶ βία ἰθαγενῶν πρὸς ἀλλοδαπούς.
Ἀκούσαμε γιὰ ἐκφοβισμὸ καὶ βία τῆς ἀστυνομίας-κράτους κατὰ τῶν πολιτῶν.
ΔΕΝ ἀκούσαμε ὅμως γιὰ ἐκφοβισμὸ καὶ βία ἐκπαιδευτικῶν κατὰ μαθητῶν.
Δῆλα δή… Γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ΔΕΝ ἀκούσαμε κάποιον ἀπὸ τοὺς σεβαστοὺς ἐκπροσώπους μας νὰ ἀναφέρεται στὴν καθημερινότητα τῆς βίας ποὺ ὑπομένουν χιλιάδες παιδιά, ὄχι μόνον ἀπὸ τὸ οἰκογενειακό τους περιβάλλον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς δασκάλους τους, ἤ ἀκόμη καὶ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα.
Ἕνα ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ προστατεύεται καὶ παραμένει στὸ ἀπυρόβλητο.
(Ἄλλως τὲ δὲν εἶναι καὶ πολὺ μακρυὰ ἐκεῖνες οἱ καταγγελίες γιὰ ἀνικάνους ἐκπαιδευτικούς, ἐκπαιδευτικοὺς ποὺ ἐκκρεμοῦν εἰς βάρος τους σοβαρότατες καταγγελίες, ἀκόμη κι ἐκφοβισμοῦ ἤ παιδεραστίας, ποὺ ὅμως ΔΕΝ μετακινοῦνται ἀπὸ τὶς θέσεις τους, διότι τὰ συνδικαλιστικά τους ὄργανα τοὺς προστατεύουν.)
Τὸ θέμα μας λοιπὸν ὑπουργὲ σήμερα εἶναι ἡ βία, ὁ ἐκφοβισμὸς καὶ ἡ ἄνευ ὁρίων κατάχρησις ἐξουσίας εἰς βάρος μικρῶν παιδιῶν, ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς ἐκπαιδευτικούς τους, ποὺ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ὄφειλαν νὰ τὰ προστατεύσουν ἀπὸ τὴν βία καὶ τὸν ἐκφοβισμό…
Παιδιὰ ποὺ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπίζονται ἰσότιμα καὶ ἰσόνομα μὲ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα παιδιά, ἀλλὰ παρ’ ὅλα αὐτὰ ἀδικοῦνται καθημερινῶς. Καὶ δὲν ἀδικοῦνται ἀπὸ ἄλλα παιδιά, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς δασκάλους, ποὺ ἐσεῖς, ὡς κυβέρνησις, ἐξουσιοδοτήσατε νὰ τὰ προστατεύσουν ἀπὸ κάθε εἴδους ἐκφοβισμό.
Πῶς γίνεται ὅμως νά διδάξῃ κάποιος δάσκαλος σέ ἕνα παιδί τήν ἀγάπη, τόν σεβασμό καί τήν ἰσότητα, ὅταν οἱ διακρίσεις εἰς βάρος του προέρχονται ἀπό τόν ἴδιο τόν δάσκαλο;
Ἄς περάσουμε ὅμως σὲ λεπτομέρειες ὑπουργέ.
Στὶς 14 Μαΐου εἴχαμε δημοσιεύσει αὐτό:
«…Επειδή διατηρούσα κάποιες επιφυλάξεις απέναντι στις καταγγελίες του Θανάση Τσακάλη και μη θέλοντας να πιστέψω ότι είναι δυνατόν μια δασκάλα, και μάλιστα η διευθύντρια ενός Δημοτικού σχολείου, να απαγορεύει στον διαζευγμένο πατέρα να βλέπει το παιδί του, κατά την διάρκεια ενός διαλείμματος, αδιαφορώντας μάλιστα επιδεικτικά στην σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας που επιτρέπει στον γονέα που έχει την επιμέλεια του παιδιού να το βλέπει κατά την διάρκεια του σχολικού διαλείμματος, ακόμη και μέσα στον προαύλιο χώρο του σχολείου (αριθμός Φ.7/517/127893/Γ1/13-10-2010), πήγα εχθές (13.5.2015) στο Β’ Δημοτικό Σχολείο Πετρουπόλεως και έγινα μάρτυς της απίστευτης συμπεριφοράς της κυρίας Γεωργίας Σιώρα, η οποία, μόλις είδε τον νεαρό Δημήτρη Τσακάλη να πλησιάζει στην καγκελλόπορτα της εισόδου, τον τράβηξε μακριά απαγορεύοντάς του να δει τον πατέρα του! Φώναξα το όνομα της διευθύντριας, ζητώντας της να εξηγήσει τους λόγους αυτής της απαράδεκτης συμπεριφοράς της, αλλά εκείνη προσποιήθηκε ότι δεν άκουσε, γυρίζοντας την πλάτη της και προσέχοντας να μην πλησιάσει ο νεαρός Δημήτρης Τσακάλης στην καγκελλόπορτα του σχολείου!…»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου