0 Ο κόσμος χωρίς την Ελλάδα

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Εμείς οι Χριστιανοί Έλληνες δεν είμαστε σοβινιστές, φανατικοί δηλαδή εθνικιστές, οι οποίοι παίρνουν την ιδέα του έθνους και την κάνουν είδωλο λατρείας, την ανυψώνουν σε θεότητα και χάρη της θεότητας αυτής είναι έτοιμοι να διαπράξουν

και τα απαισιότερα εγκλήματα, όπως οι Ναζιστές, Γερμανοί και Ιάπωνες.

 Δε λέμε ότι μόνο η Ελλάδα αξίζει να ζήσει και τα άλλα έθνη ας πεθάνουν, ας αυτοκτονήσουν. Δεν υιοθετούμε το αντιχριστιανικό εκείνο δόγμα, το οποίο μόνο ως σύνθημα θηρίων της ζούγκλας μπορεί να νοηθεί «Ο θάνατός σου ζωή μου». Ως χριστιανοί αγαπούμε μεν την Ελλάδα ως την ιδιαίτερη μας πατρίδα, στην οποία γεννηθήκαμε, ζούμε και αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας αλλά η αγάπη μας προς την Ελλάδα δε δημιουργεί μίσος κατά άλλων εθνών. Μέσα στην καρδιά μας, την οποία ο Χριστός με την αγάπη του κατέστησε απεριόριστα ευρύχωρη, έχουν θέση όλα τα έθνη, και αυτά ακόμη τα οποία είτε από παρεξήγηση είτε από συμφέρον είτε από φθόνο και κακία σήμερα μισούν και πολεμούν την Ελλάδα.

Η χριστιανική μας αγάπη επεκτείνεται και μέχρι τα έθνη εκείνα, τα οποία τελείως αναίτια επιτέθηκαν κατά της χώρας μας και υπέβαλαν τους κατοίκους της σε μύρια μαρτύρια. Η Ελλάδα, η μαρτυρική πατρίδα μας, από το ύψος του Σταυρού, ακολουθώντας τα θεία διδάγματα του Ναζωραίου, είναι έτοιμη να συγχωρήσει και τους σταυρωτές της, αρκεί τα έθνη, τα οποία τη σταύρωσαν, εμπράκτως να αποδείξουν ότι ειλικρινά μετανοούν για όσα απαίσια εγκλήματα διέπραξαν κατά ενός αθώου λαού, του οποίου το μόνο έγκλημα ήταν ότι ήθελε να ζήσει βίο ελεύθερο και ανεξάρτητο υπό τον ήλιον.

Ως χριστιανοί, λοιπόν, αγαπώντας ιδιαίτερα την πατρίδα μας δε μισούμε τα άλλα έθνη ούτε ποθούμε την εξόντωση και την εξαφάνισή τους από τον πολιτικό χάρτη της γης. Το αντίθετο, εμπνεόμενοι από την υπέροχή διδασκαλία του Θεανθρώπου και πιστεύοντας ότι κάθε έθνος έχει θεόθεν δική του αποστολή επί της γης, ευχόμαστε ολόψυχα όλα τα έθνη να ζουν ελεύθερα και ευτυχισμένα κάτω από τον ήλιο της ελευθερίας. Η ψυχή μας ως χριστιανών φλέγεται από το χριστιανικό όραμα, κατά την προφητεία του Χριστού, η ανθρωπότητα ολόκληρη να γίνει μία ποίμνη με ένα ποιμένα, το Χριστό, τα διάφορα έθνη, όχι με τη βία αλλά με την αγάπη, τη βαθιά αλληλοεκτίμηση και το σεβασμό των δικαιωμάτων τους, να ενωθούν ως αδελφά έθνη και να αποτελέσουν μια μεγάλη οικογένεια εθνών, μέσα στην οποία καθένα απ’ αυτά, χωρίς να απορροφηθεί από άλλα πλουσιότερα και ισχυρότερα, να διατηρεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του και να συμβάλλει στην κοινή ευημερία της ανθρωπότητας. Και όπως η ιδέα της οικογένειας δεν καταργεί την ιδέα της προσωπικότητας κάθε μέλους της οικογένειας, έτσι και η ιδέα μιας πανανθρώπινης κοινωνίας κάτω από το λάβαρο της αγάπης του Ιησού δεν καταργεί την προσωπικότητα κάθε έθνους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ψυχοσυνθέσεώς του, των ηθών, των παραδόσεων, των ιστορικών του αναμνήσεων και της ιδιαίτερης αποστολής του στον κόσμο.

Μέσα μάλιστα στη διαμορφωμένη στις ημέρες μας οικογένεια των εθνών έχει τη θέση της και η Ελλάδα. Η θέση της, παρόλο τον ολιγάριθμο πληθυσμό της, την πενιχρότητα και τη γυμνότητα του εδάφους της, πρέπει να είναι τιμητική και μεγάλη. Διότι το μικρό αυτό έθνος, από τότε που εμφανίστηκε στον ορίζοντα της ανθρωπότητας, εδώ και περισσότερα από τρεις χιλιάδες έτη, προσέφερε εξαιρετικές υπηρεσίες στο σύνολο της ανθρωπότητας. Και για να σχηματίσετε μια γενική εικόνα των ανεκτίμητων υπηρεσιών της Ελλάδας υπέρ της κοινής ευημερίας και προόδου της ανθρωπότητας, κάνετε μια υπόθεση. Φανταστείτε προς στιγμή τον κόσμο χωρίς την Ελλάδα. Ω! Εάν έλειπε η Ελλάδα, πόσες πολύτιμες, ανεκτίμητες, μοναδικές ευεργεσίες θα εστερείτο το σύνολο της ανθρωπότητας!

Διότι η Ελλάδα – δεν το λέμε εμείς, το βροντοφωνεί η αδέκαστη Ιστορία – είναι εκείνη, η οποία κατά τους μαύρους προ Χριστού αιώνες, αιώνες αμάθειας και βαρβαρότητας, κράτησε τη δάδα του πολιτισμού. Εδώ στην Ελλάδα γεννήθηκαν και έδρασαν οι θεμελιωτές των επιστημών και έσπειραν τους σπόρους, από τους οποίους αναπτύχθηκαν όλα τα δένδρα των διαφόρων επιστημών. Εάν π.χ. ρωτήσετε τους γιατρούς όλου του κόσμου ποιος είναι ο πατέρας της ιατρικής επιστήμης, θα σας απαντήσουν ότι είναι ο Έλληνας Ιπποκράτης, που γεννήθηκε στο νησί Κω των Δωδεκανήσων. Εάν ρωτήσετε τους φιλοσόφους ποιος είναι ο πατέρας της φιλοσοφίας, θα σας δείξουν τον Αθηναίο Πλάτωνα, το μαθητή του Σωκράτη. Εάν ρωτήσετε τους μηχανικούς ποιος είναι ο πατέρας της μηχανικής, θα λάβετε την απάντηση ότι θεμελιωτής της μηχανικής είναι ο Έλληνας Αρχιμήδης, όπως της Γεωμετρίας ο Ευκλείδης, επίσης Έλληνας. Εάν ρωτήσετε τους ποιητές ποιος είναι ο πατέρας της ποιήσης, θα ακούσετε φωνή μεγάλη προερχόμενη από τα στόματα όλων των ποιητών, οι οποίοι ως πατέρα της ποίησης αναγνωρίζουν τον Όμηρο. Και εάν οι ποιητές στεφανώνουν τον Έλληνα Όμηρο ως πρώτο ποιητή, οι ρήτορες στεφανώνουν ως πρώτο ρήτορα τον Έλληνα Δημοσθένη, οι ιστορικοί τους Έλληνες Ηρόδοτο και Θουκυδίδη, οι ζωγράφοι τον Έλληνα Απελλή, οι γλύπτες τον Έλληνα Φειδία κ.ο.κ. Γενικά, κάθε επιστήμης ή τέχνης τα πρώτα σπέρματα βρίσκονται στον εύφορο αγρό της ελληνικής διανόησης.

Η Ελλάδα πρώτη στη διανόηση αλλά και πρώτη σε αγώνες και θυσίες υπέρ των ευγενέστερων ιδανικών της ανθρώπινης προσωπικότητας. Εάν έλειπε η Ελλάδα, δε θα υπήρχαν τα ένδοξα ονόματα Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Πλαταιές, οι κυματοθραύστες δηλαδή εκείνοι, επάνω στους οποίους έθραυσε το κύμα της βαρβαρότητας, που ερχόταν με μανία και αγριότητα από τα τα βάθη της Ασίας για να υποδουλώσει την Ευρώπη. Σώθηκε τότε ο πολιτισμός με την ανδρεία των Ελλήνων. Και ήλθε ύστερα η μεγαλοφυία του ένδοξου τέκνου της Μακεδονίας, του Μ. Αλεξάνδρου, για να αξιοποιήσει τη νίκη εκείνη του Ελληνισμού κατά της βαρβαρότητας. Διότι ο Μ. Αλέξανδρος έλαβε το σπόρο αυτο του ελληνικού πνεύματος και τον έσπειρε με τη θριαμβευτική του πορεία μέχρι τις Ινδίες και την Αφρική, μέχρι το Γάγγη και το Νείλο. Διέδωσε παντού την ελληνική γλώσσα και την κατέστησε κοινό όργανο συνεννόησης των διαφορετικών λαών που βρίσκονταν κάτω από το σκήπτρο του. Και έτσι εργάστηκε εκπολιτιστικά, προετοίμασε, σύμφωνα με τις μυστηριώδεις βουλές της θείας πρόνοιας, το έδαφος για τη διάδοση του Χριστιανισμού.

Πρόδρομος του Χριστιανισμού αλλά και υπηρέτης πιστός και αφοσιωμένος μέχρι θανάτου αναδείχθηκε ο Ελληνισμός. Διότι με την εμφάνιση του Χριστιανισμού, η Ελλάδα από τους πρώτους άκουσε το προσκλητήριο σάλπισμα της νέας Θρησκείας και στρατεύτηκε κάτω από τη σημαία του Σταυρού και έκτοτε και για 19 αιώνες εξακολουθεί να στρατεύεται ενδόξως υπέρ των ιδανικών εκείνων, τα οποία κήρυξε ο Θεάνθρωπος. Να μετρήσουμε τώρα τις νέας αυτές υπηρεσίες της;

Η Ελλάδα από όλα τα έθνη έδωσε τους περισσότερους μάρτυρες, τα ιερά σφάγια, τα οποία θυσιάστηκαν για να ριζοβολήσει η Χριστιανική πίστη. Στη Μικρά Ασία, στη Μακεδονία, στην Ήπειρο και στη Θράκη και σε κάθε γωνιά του Ελληνισμού αναπαύονται τα τίμια λείψανα των Ελλήνων μαρτύρων.

Η Ελλάδα έδωσε στο Χριστιανισμό διδασκάλους και πατέρες, οι οποίοι ως αστέρες πρώτου μεγέθους σελάγισαν στο στερέωμα της Εκκλησίας. Από την Ελλάδα οι Βασίλειοι, οι Γρηγόριοι και Χρυσόστομοι. Από την Ελλάδα τα χριστιανικά φώτα μεταδίδονταν στις πέριξ γειτονικές χώρες. Η Ελλάδα, αφού εκριστιανίστηκε, ίδρυσε το πρώτο Χριστιανικό κράτος, τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, η οποία επί χίλια έτη ως φάρος φώτιζε την οικουμένη. Η Ελλάδα, πιστή στην αποστολή της, εκπαίδευσε και εκχριστιάνισε τα βάρβαρα έθνη. Έστειλε τους ιεραποστόλους της μέχρι το Βόλγα και το Δούναβη.

Και όταν υπό τα πλήγματα της νέας βαρβαρότητας του Μωάμεθ κάμφθηκε και έπεσε, πάλι δεν έπαυσε η Ελλάδα να ευεργετεί τον κόσμο. Η πτώση της υπήρξε η ανάσταστη της Δύσης, διότι οι εκατοντάδες των λογίων, οι οποίοι ως πρόσφυγες κατέφυγαν στη Δύση, διεσκόρπισαν τα φώτα και διήνοιξαν τους οφθαλμούς των τυφλών.

Όλοι οι αιώνες της τρισχιλιετούς ιστορίας βλέπουν την Ελλάδα πάντοτε πρωτοπόρο, ακατάπαυστα στρατευμένη και αγωνιζομένη υπέρ των ιδανικών της ανθρωπότητας. Η Ελλάδα ποτέ δεν αρνήθηκε τις υπηρεσίες της εκεί που κινδύνευαν τα τιμαλφέστερα συμφέροντα του ανθρώπου. Υπήρξε πάντοτε παρούσα εκεί όπου διεξάγονταν οι αγώνες του φωτός κατά του σκότους. Αυτό μαρτυρεί η Ιστορία. Γι’ αυτό ο μεν Μ. Πέτρος, ο ιδρυτής της Ρωσικής αυτοκρατορίας, συντάσσοντας τη διαθήκη του προς το ρωσικό λαό, έγραφε το 1771.

«Οι Έλληνες είναι ο μεγαλύτερος λαός που είδε πότε η υφήλιος. Σ’ αυτούς οφείλουμε τα πάντα. Αν δεν ήταν αυτοί, ο κόσμος ολόκληρος θα ήταν τυφλός. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήνουμε σήμερα του απογόνους του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Μ. Αλεξάνδρου, τους πρώτους των χριστιανών, στα νύχια της μαύρης δουλείας. Δεν μπορώ να βλέπω περισσότερο τα βάσανα των Ελλήνων. Καταραμένος να είναι εκείνος ο Ρώσος, ο οποίος θα αδικήσει ποτέ έναν Έλληνα».

Ο μεγάλος μάλιστα ποιητής Σίλλερ έγραφε· «Η Ελλάδα ενέπνευσε ορμές και τάσεις, οι οποίες θα διαμείνουν αιώνιες και αφορούν στον εξευγενισμό και την έξαρση με σκοπό την τελειοποίηση του ανθρώπινου γένους». Ένας άλλος σοφός ανέκραξε· «Έλληνες είμαστε όλοι και οι νόμοι μας και τα γράμματα και οι τέχνες έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα».

***

Αλλά γιατί να ανοίξουμε την Ιστορία και να ανατρέξουμε στο παρελθόν, παρελθόν ενδοξότερο του οποίου κανένα άλλο έθνος δεν έχει, για να διαπιστώσουμε την ανωτέρω αλήθεια; Εμείς οι σύγχρονοι, που ζήσαμε το νεότερο θαύμα της Ελληνικής ιστορίας, δεν έχουμε τόση ανάγκη να ανατρέξουμε στο παρελθόν. Ενώπιόν μας λάμπει περισσότερο από τον ήλιο ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να αμαυρώσει και ο πιο κακόπιστος και διεστραμμένος ερευνητής της Ιστορίας. Και το γεγονός αυτό είναι η 28η Οκτωβρίου του 1940. Αυτή είναι η ημέρα, κατά την οποία το άστρο της Πατρίδας έλαμψε τόσο, όσο ίσως ουδέποτε άλλοτε κατά τη μακρά πλήρη περιπετειών αλλά και θριάμβων ιστορία της. Την ημέρα αυτή μέσα σ’ έναν κόσμο πλήρως φοβισμένο, απελπισμένο, έτοιμο να παραδοθεί σε πάνοπλη βία, η Ελλάδα στάθηκε όρθια και σάλπισε το ιστορικό ΟΧΙ. Από τη στιγμή εκείνη η Ελλάδα έγινε αντικείμενο παγκόσμιου θαυμασμού. Όλοι όσοι ποθούσαν την ελευθερία, με δακρυσμένα μάτια παρακολουθούσαν την τιτανική μάχη, την οποία επί 6 μήνες έδινε στα Βορειοηπειρωτικά βουνά. Γιατί η μάχη εκείνη δεν ήταν απλώς μια μάχη υπέρ της Ελλάδας αλλά ήταν μάχη υπέρ της ανθρωπότητας. Εκεί γράφτηκε το προοίμιο της πτώσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Εκεί σημειώθηκε η πρώτη ρωγμή στο μέτωπο των δύο ενωμένων τυράννων. Εκεί μειδίασε για πρώτη φορά ο άγγελος της νίκης.

Και χωρίς την ημερομηνία αυτή, την 28η Οκτωβρίου 1940, εμείς οι Έλληνες, έχοντας ενώπιόν μας το ένδοξο παρελθόν της Φυλής μας, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε· Τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς την Ελλάδα; Αλλά τώρα, μετά την ημερομηνία της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ατενίζοντας με πολύ μεγαλύτερη παρρησία εχθρούς και φίλους της Ελλάδας, προβάλλουμε τους νεότερους τίτλους μας, τίτλους αφάνταστων θυσιών και αγώνων, και ρωτούμε· Τι θα ήταν σήμερα ο κόσμος χωρίς την Ελλάδα, χωρίς την 28η Οκτωβρίου 1940; Εάν ήταν δυνατό να ερωτηθεί ο Χίτλερ και να δώσει απάντηση από τον τάφο του, θα απαντούσε· «Κύριοι! Εσείς, οι οποίοι ετοιμάζεστε να αδικήσετε την Ελλάδα, κάτω τα χέρια σας! Διότι, εάν η Ελλάδα δεν προβαλλόταν ως εμπόδιο στον εξωφρενικό μου δρόμο, αλίμονο στην ανθρωπότητα. Σήμερα θα ήταν υπόδουλα όλα τα έθνη. Ο αγκυλωτός σταυρός μου θα κυμάτιζε παντού. Χίλια έτη θα κυβερνούσα τον κόσμο…». Ναι! Εξαιτίας της Ελλάδας, η οποία προσφέρθηκε ολοκαύτωμα υπέρ της νίκης των ηνωμένων εθνών, ο Χίτλερ έχασε το λεωφορείο της νίκης!

***

Αυτά τα αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα έχοντας υπ’ όψιν εμείς οι νεότεροι Έλληνες διπλό έχουμε καθήκον απέναντι στην τιμημένη Πατρίδα μας.

Πρώτον· Να είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες προς το Θεό, διότι με το άπειρο έλεός του εξέλέξε την Πατρίδα μας ως «σκεύος εκλογής», ως το υπομόχλιο εκείνο, δια του οποίου ο μοχλός της παγκόσμιας ιστορίας στράφηκε και στρέφεται πάντοτε προς νέόυς ορίζοντες ζωής.

Δεύτερον· Να έχουμε βαθιά συναίσθηση της εκπολιστικής αποστολής, την οποία το έθνος μας έχει στον κόσμο. Ας μη λησμονούμε ότι στους ώμους κάθε Χριστιανού Έλληνα υπάρχει βαρύτατη κληρονομιά. Και καθήκον όλων μας είναι να μη αποδειχθούμε ανάξιοι απόγονοι ένδοξων προγόνων, απλώς αχθοφόροι ενός μεγάλου ιστορικού ονόματος της τιμημένης μας Πατρίδας αλλά συνεχιστές του ένδοξου παρελθόντος της, έτοιμοι να εκπληρώσουμε αντί κάθε θυσίας την αποστολή μας ως Χριστιανών Ελλήνων, και να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας προς ανοικοδόμηση ενός νέου κόσμου, έχοντας ως βάση τις παραδόσεις της αθάνατης Χριστιανικής Ελλάδας.

«Κλείσε μέσα στην καρδιά σου την Ελλάδα,

για να αισθανθείς κάθε είδους μεγαλείο».

(Διονύσιος Σολωμός)

Ἀπο τὸ βιβλίο τοῦ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ