3 Κινδυνεύουμε από τους «ναζί»;

Κ.Ο.: Εάν κάποιος φανταστικός ταξιδιώτης, από το παρελθόν ή το μέλλον, χρησιμοποιούσε μια μηχανή του χρόνου και προσγειωνόταν στην Ελλάδα του Μνημονίου, θα νόμιζε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πόλεμο με τους «ναζί». 

Θα θεωρούσε σίγουρο ότι είτε πρόκειται να μας καταλάβουν, είτε ότι ήδη μας έχουν καταλάβει οι «ναζί».

 

 

Από τα αγωνιώδη και «δραματικά» ρεπορτάζ μεγαλο-δημοσιογράφων, τηλε-ανθρώπων και λοιπών «διαμορφωτών γνώμης», 

τα ανάλογου ύφους διαγγέλματα ημεδαπών και αλλοδαπών αρχόντων και λοιπών μανδαρίνων της «πολιτικής ζωής του τόπου» 

και τα τσιτάτα «γνωστών» καλλιτεχνών και πάσης φύσεως «διασκεδαστών» του αστραφτερού κόσμου της show biz, 

μέχρι τα αγριεμένα συνθήματα «αντιφασιστών» σε φέιγ βολάν και τοίχους 

και τις «πύρινες» ανακοινώσεις κομμάτων, αποκομμάτων, γκρουπούσκουλων και λοιπών ησύχως διαβιούντων «τρομοκρατικών οργανώσεων», 

όλοι εν χορώ, καλούν τον «λαό» να «τσακίσει τους ναζί».

Ανεργία, απολύσεις, λουκέτα, μισθοί και συντάξεις πείνας, εργασιακός μεσαίωνας, βίαιη υπερφορολόγηση, εξαθλίωση, φτώχεια, εθνική κατήφεια, αυτοκτονίες, ...όλα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στον «κίνδυνο των ναζί». 

 

Παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, γενικό ξεπούλημα της χώρας, εθνική ταπείνωση, ΦΕΚ από το Βερολίνο, η μια σφαλιάρα πίσω από την άλλη…, αλλά μην ξεχνιόμαστε, το θέμα μας είναι οι «ναζί». 

 

Με μικρές δόσεις μιζοθεραπείας – Λιαποθεραπείας, η ουσία είναι ότι τίποτα, μα τίποτα δεν πρέπει να αποσπά την προσοχή του λαού από το «κυνήγι των ναζί». 

 

Δεν υπάρχει πιο «ιερός σκοπός», πιο ύψιστος στόχος, από το «τσάκισμα των ναζί». 

 

Δεν υπάρχει κάτι άλλο να «εμπνεύσει», να εξιτάρει και να ενώσει δυνάμεις, πολλές φορές τόσο ετερόκλητες, παρά η «νίκη κατά των ναζί».

Κάποτε υπήρχε μια διαφήμιση που έλεγε «με ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι». 

Τώρα υπάρχει το «με ένα κυνήγι κατά των ναζί» ξεχνιέμαι.

• Εκτοξεύτηκε η ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη; 

Μία (ακόμη) δήλωση κατά των «ναζί» και «περνάμε στο επόμενο θέμα μας». 

• Βάζουν τέρμα στην ζωή τους τέσσερις συμπατριώτες μας την ημέρα; 

Ένα «κρυμμένο ναζιστικό σύμβολο» φαρδύ - πλατύ στις οθόνες σας (με την ανάλογη μουσική υπόκρουση) και όλα ξεχνιούνται. 

• Πεθαίνει η Ελλάδα, μέσα στην υπογεννητικότητα, την διάλυση της οικογένειας, την αποφυγή γάμου και τεκνοποιίας και τη «νέα μετανάστευση»; 

Δώστου ένα νέο «ντοκουμέντο για τους ναζί» και νάσου φουντώνει ο «θυμός», όχι για τους υπεύθυνους του αργού θανάτου της Ελλάδας, αλλά για τους «ναζί».

 

Και για να το προχωρήσουμε λίγο. 

Όλοι ξέρουμε ότι πολύ δύσκολα θα βρεθεί Έλληνας να αισθανθεί αισθήματα «αγάπης» ή έστω «συμπάθειας» για τους ναζί. 

Τους ναζί που πάτησαν το πόδι τους στα ιερά χώματα της πατρίδας μας τον Απρίλιο του 1941 και αποχώρησαν τον Οκτώβριο του 1944. 

Το πέρασμα των οποίων ο ελληνικός λαός το πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος.

Το ερώτημα όμως είναι: 

Κινδυνεύει σήμερα η Ελλάδα από τους ναζί; 

 

Υπάρχει κίνδυνος να δούμε ένοπλα ναζιστικά στρατεύματα να παρελαύνουν στους δρόμους; 

Υπάρχει κίνδυνος να δούμε τη σημαία των ναζί στα κυβερνητικά κτίρια; 

Να αναλάβει την εξουσία ένας Χίτλερ; 

Και να αιματοκυλήσει και πάλι την πατρίδα μας; Με εκτελεστικά αποσπάσματα, πείνα και ολοκαυτώματα;

Προσέξτε.  

Δεν τίθεται θέμα εάν οι ναζί είναι «καλοί» ή «κακοί». 

Εάν ξεχάσαμε ή δεν ξεχάσαμε. 

Εάν τους απεχθανόμαστε ή τους ψιλογουστάρουμε. 

Εάν πρέπει να τους «τσακίσουμε» ή να τους ανεχθούμε. 

Εάν είναι «εγκληματίες» ή «διωκόμενοι». 

 

Αλλά εάν, ανάλογα με τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί και συντηρείται, ο νούμερο 1 κίνδυνος σήμερα είναι ο «ναζιστικός». 

Εάν σήμερα η χώρα μας, ο λαός μας, αλλά και όλη η Ευρώπη κινδυνεύουν από τους ναζί.

 

 

Γιατί, η αγωνία για την «άνοδο των ναζί» και ο «πόλεμος» εναντίον του «ναζισμού» δεν αποτελεί μόνο δικό μας «προνόμιο». 

 

Τα ίδια περίπου, ακούγονται σε όλη την Ευρώπη (και κάπως διαφοροποιημένα στις ΗΠΑ). 

 

Ενίοτε στην ‘Δύση’, ο πόλεμος «κατά του ναζισμού» εξαγγέλλεται με έναν ευρύτερο πόλεμο κατά «του ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας» ή γενικότερα κατά του «μίσους».

 

 

Βλέποντας ρεαλιστικά τα πράγματα, δεν μπορεί να μην δεχτούμε ότι άτομα και ομάδες που υπερασπίζονταν το ναζισμό πάντοτε υπήρχαν. 

 Άτομα που είναι θαυμαστές του Χίτλερ πάντοτε υπήρχαν. 

 

Όπως και υπήρχαν (και υπάρχουν) θαυμαστές του Στάλιν, του Μάο, του Πολ Ποτ, του Χότζα, του Κεμάλ Ατατούρκ, του Μπιν Λάντεν και του Κόμη Δράκουλα. 

 

Ο αριθμός όλων αυτών των κατ’ επίγνωση οπαδών ή των ευκαιριακών - λόγω «αντίδρασης» - ακολούθων δεν ήταν ποτέ μεγάλος. Τουλάχιστον για να ταρακουνήσει όλο το «σύστημα».

Τι είναι αυτό που φοβούνται τώρα; 
Η απάντηση νομίζω είναι απλή, εάν δείτε με πόση απίστευτη ευκολία βαφτίζουν το κάθε τι «ναζιστικό». 
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρόσφατου παροξυσμού με τον χαιρετισμό "quenelle" του μαύρου μουσουλμάνου Γάλλου ποδοσφαιριστή Ανελκά, ο οποίος αποδόθηκε μέχρι και ως «ναζιστικός»!

Η συνταγή είναι απλή. 
Κάτω από τον απεχθή όρο «ναζί» χωράνε όλα όσα ενοχλούν. Όλα όσα φέρνουν αμηχανία. Κολλάς μια ταμπέλα «ναζί», κοτσάρεις και έναν αγκυλωτό σταυρό, και νάσου απέναντι οι «κακοί ναζί». 

Χωρίς καμία περαιτέρω ανάλυση, χωρίς συζήτηση, χωρίς εμβάθυνση, χωρίς προβληματισμό και - κυρίως - χωρίς αυτοκριτική. Η σκέψη είναι περιττή. 

Ανοίγεις την κονσέρβα με τα έτοιμα «αντιναζιστικά» τσιτάτα και τελείωσες.

 

Π.χ. «ναζί» έβγαλαν τον Ολλανδό Γκέερτ Βίλντερς (μετά τον υποβίβασαν σε «ακροδεξιό») κι ας έχει προσκυνήσει άπειρες φορές το Ισραήλ. 

«Ναζί» παρουσίασε την Μαρίν Λεπέν σε συναυλία της η Καμπάλα-Μαντόνα (και έτρεξαν να το αναπαραγάγουν τα media) κι ας έχει το Εθνικό Μέτωπο Εβραίο υποψήφιο κι ας έχει η ίδια η Λεπέν δεσμό με Εβραιο-Γάλλο.

 

 
Στην χώρα μας άτομα και κόμματα που τους είχε κολληθεί η στάμπα του «ναζί», από τους «δημοκράτες» (και «αντι-ναζί»), αφού αποκαθάρθηκαν και εξαγνίστηκαν στα νερά του «δημοκρατικού τόξου» πέρασαν στην όχθη των «αντι-ναζί» κυνηγώντας τώρα και οι ίδιοι τους νέους «ναζί».

 

 

Δεν πρέπει να λαθεύουμε. 

Στην χώρα του παραλόγου και της υπερβολής ζούμε και σε καιρούς μάλιστα, εξάπλωσης της λοιμώδους ‘πολιτικής ορθότητας’. 

 

Όποιος είναι κατά της λαθρομετανάστευσης, κατά του αφανισμού της πατρίδας, είναι «ναζί» ή έστω στηρίζει τους «ναζί», άρα είναι και αυτός «κρυφό-ναζί» ή «νεο-ναζί» ή σκέτο «ναζί» και συνεπώς πρέπει να «τσακιστεί». 

 

Όποιος είναι κατά της εξύψωσης της πολυπολιτισμικότητας, κατά της αποθέωσης της «διαφορετικότητας», κατά της ειδωλοποίησης της κάθε «ευαίσθητης μειονότητας», κατά της απώλειας της εθνικής - πολιτιστικής – θρησκευτικής ταυτότητας, κατά της αιμοχαρούς παγκοσμιοποίησης, κατά της υμνούμενης από τον GAP - και τους λοιπούς υπερ-διεθνιστικούς «φωστήρες» - παγκόσμιας (δια)κυβέρνησης και της σχεδιαζόμενης Νέας Παγκόσμιας Τάξης είναι «εχθρός». 

Δηλαδή «ναζί». Δηλαδή πρέπει να «τσακιστεί».

Είναι απλό. 

Κολλάς στον άλλον την ταμπέλα του «ναζί» και ήδη νιώθεις πιο σίγουρος, πιο ξένοιαστος. 

 

Δεν σκιάζεσαι. Ο κόσμος βρήκε τον «εχθρό». 

Και έχει καρφώσει τα μάτια του πάνω του. Και εσένα σε ξέχασε.  

 

Άσε που όλη αυτή η «αντιναζιστική» ρητορεία (και υστερία) σε κάνει να νιώθεις και λίγο… «Γιώργος Θαλάσσης». 

Ένας «Μικρός Ήρως» που δίνει τον «υπέρ-πάντων αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας από το ζυγό των ναζί κατακτητών». 

 

(Ενίοτε αυτός ο υπέρ-πάντων σκληρός αγώνας δίνεται από τις κορυφογραμμές των τηλεοπτικών στούντιο κάποιου «αντιναζιστή» μεγαλοκαναλάρχη ή από κάποιο υπόγειο κρησφύγετο που κτίστηκε με κόπο και επενδύσεις σε «αντιναζιστικά» funds της JP MORGAN).

 

Ανεβάζεις του τόνους υπενθυμίζοντας στο πόπολο το πόσο κακοί είναι αυτοί οι «ναζί» και ήδη νιώθεις το μίσος και την «λαϊκή οργή» να σε προσπερνάνε και να χτυπάνε αλλού. 

 

Πετάς μετά τους «ναζί» ωμούς στην (τηλεοπτική) αρένα και άσε την πλέμπα να ουρλιάζει για «αίμα». 

 

Και αν για «άρτο» μπορεί να έχουμε λίγο έλλειψη, το «θέαμα» είναι σίγουρα εγγυημένο, αφού έχουν φροντίσει για αυτό προσωπικά οι έμπιστοι προκουράτορες του Καίσαρα.

 

Συνομωσιολογία; Μπα...

 

Έγγραφα που διέρρευσαν από τη διάσκεψη της γνωστής Λέσχης Bilderberg του 1966 αποκάλυψαν ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός που φοβούνται: προφανώς δεν είναι κανένας «νέος Χίτλερ» (έχουν άλλωστε τον δικό τους ‘έσχατο’ τύραννο, «σταντ μπάι» να περιμένει), κανένα «νέο Τρίτο Ράιχ». 

Η μόνη ανησυχία μήπως η ατζέντα των ελιτιστών για την εγκαθίδρυση μίας «παγκόσμιας κυβέρνησης» χαλάσει είναι ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ. 

Αυτός είναι ο «εχθρός». 

Η τρομακτική άνοδός του στην Ευρώπη έχει θορυβήσει το ιερατείο της Νέας Τάξης. 

Που έχουν ήδη εκπονήσει το δικό τους «πεφωτισμένο» σχέδιο για εμάς, τα «οικόσιτα».

«Ο εθνικισμός είναι η χειρότερη απειλή που αντιμετωπίζει η ήπειρός μας, καθώς γεννά το μίσος για κάθε τι διαφορετικό», 
είχε δηλώσει το 2010 ο άνθρωπος που έχει τον τίτλο «πρόεδρος της ΕΕ», Herman Van Rompuy, ενώ με την Άνγελα Μέρκελ τα έβαλε μόλις χθες, ο γνωστός «μεγαλοεπενδυτής» Τζορτζ Σόρος, για το λόγο ότι οι πολιτικές της «δίνουν ώθηση στα εξτρεμιστικά κινήματα της υπόλοιπης Ευρώπης».

«Περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, πρέπει να πετάξουμε τις παραδοσιακές εθνικές δομές»,
είχε γράψει πρωτύτερα σε βιβλίο του εδώ και χρόνια ο μυθικός Γερμανός τραπεζίτης Friedrich Wilhelm Christians (φωτο), θαυμαστής του Γκορμπατσώφ και του “νέου τρόπου σκέψης του”. 

Όμως για τον Christians, το πρόβλημα ήταν ότι υπήρχαν «κάποια ‘αντιδραστικά στοιχεία’ που πρέπει να παταχτούν και να εκμηδενιστούν, εάν θέλει ο κόσμος να επιτύχει την παγκόσμια αρμονία και το “νέο τρόπο σκέψης”».

Έτοιμος ο μπαμπούλας.  
«Μίσος», «εξτρεμιστικά» και «αντιδραστικά» στοιχεία απειλούν την «παγκόσμια αρμονία» και το «νέο τρόπο σκέψης» και για αυτό πρέπει να «παταχθούν».

Το ποια θα είναι η κατάληξη αυτού του “νέου τρόπου σκέψης”, το διατύπωσε καθαρά ένας από τους «πατριάρχες» της Νέας Τάξης, ο David Rockefeller:

«Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμητέα σε σχέση με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που υφίστατο μέχρι τώρα».

Πιο «ωμά» τα είχε πει, ήδη από το 1994, ο τότε αναπληρωτής επικεφαλής του προσωπικού των μυστικών υπηρεσιών του Πενταγώνου, ταγματάρχης Ralph Peters:

«Η επιθυμία για τον πατριωτισμό [η κυριαρχία του έθνους μας, η σημαία μας, οι ελευθερίες μας, και ο εθνικισμός] θεωρείται ΕΧΘΡΙΚΟ δόγμα. 

 

Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ θα πρέπει να είναι έτοιμες να πολεμήσουν εναντίον όλων εκείνων που αντιτίθενται στην Νέα Παγκόσμια Τάξη και οι οποίοι υποστηρίζουν τον εθνικισμό.

 

Αυτή η νέα τάξη των πολεμιστών (new warrior class) είναι πολύ πιο επικίνδυνη, επειδή αποτελείται από εκείνους που αγωνίζονται έχοντας ισχυρές θρησκευτικές πεποιθήσεις.

 

Υπάρχει μια παγκόσμια τάξη πατριωτών που ανέρχονται σε εκατομμύρια, και αν συνεχιστεί η τρέχουσα τάση, μπορεί να είναι περισσότεροι εκείνοι που αγαπούν την ελευθερία και που είναι τώρα ο στόχος της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

 

Δεν μπορείτε να διαπραγματευτείτε και να κάνετε συμβιβασμό με αυτούς τους πολεμιστές. 

 

Εμείς, όπως ο στρατός, πρέπει να δεσμευτούμε να δώσουμε περισσότερο χρόνο στην κατάρτιση για την αντιμετώπιση αυτών των πολεμικών απειλών.

Πρέπει να έχουμε μια δραστήρια εκστρατεία για να βγούμε νικητές πάνω στον πληθυσμό. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με ακαταμάχητη βία».

 

Η αλήθεια είναι ότι όσοι αντιτάσσονται στη Νέα Παγκόσμια Τάξη δεν έχουν μια ομοιογενή ιδεολογία, ούτε αυτοπροσδριορίζονται το ίδιο, ούτε συμφωνούν σε όλα. 

(Και φυσικά δεν λείπουν οι ακρότητες και τα κραυγαλέα λάθη). 

 

Η πιο εύκολη όμως, λύση για να κόψεις τις επικίνδυνες αυτές ανοδικές τάσεις, να δαιμονοποιήσεις τους ανθρώπους αυτούς και να δημιουργήσεις σύγχυση, φόβο και εχθρότητα τόσο στους μέσα όσο και στους έξω, είναι να κολλήσεις την ταμπέλα «ναζί». 

 

Όχι ότι μέσα στο ετερόκλητο αυτό πλήθος, αλλά με σαφείς αντι-παγκοσμιοποιητικές, εθνοκεντρικές και παραδοσιοκρατικές τάσεις δεν υπάρχουν και ‘φιλο-ναζί’. 

 

Αλλά το να παρουσιάζεις ως υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνο της κοινωνίας, της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου και του Γαλαξία, τους «ναζί», δεν είναι γιατί φοβάσαι ότι αυτό που έγινε το 1940- 1945 θα ξαναγίνει. 

 

Φοβάσαι μάλλον, μήπως το δικό σου σχέδιο δεν γίνει.

Μήπως ο κόσμος δεν ‘τσιμπήσει’ τα νεοταξικά παραμύθια. 

 

Για αυτό ο εχθρός πρέπει να ταμπελοποιηθεί και να χτυπηθεί. Ή μάλλον να «τσακιστεί».

«Θρησκεία, πατριωτισμός και οικογένεια θα πρέπει να διαλυθούν, να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε ένα ενιαίο κόσμο, ένα παγκόσμιο λαό…Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια». 

 - Adam Weishaupt, ιδρυτής των Illuminati.

Τάδε έφη: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / 

 

Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο, εκτός από την πρώτη που είναι από το βιβλίο «Ένας άνθρωπος παντός καιρού» του Γιάννη Σολδάτου και είναι από την ταινία «Ένα ασύλληπτο κοροΐδο» (1969) με τον Θανάση Βέγγο, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και τον Τάκη Μηλιάδη. - 

 

Υπενθυμίζω τον τίτλο του παρόντος άρθρου : Κινδυνεύουμε από τους «ναζί»;

 

Πηγή:
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ