.jpg)
"...Πέρα από τις αναλύσεις και τα σχόλια τώρα η ουσία είναι αλλού. Δύο παιδιά μένουν στο δρόμο. Χωρίς μάνα. Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά;..."
Πρωί Σαββάτου.
Η είδηση κρεμασμένη στα περίπτερα της Λέσβου.
Την διαβάζεις και δεν θέλεις να το πιστέψεις.
Το πιστεύεις όμως.
Οργή! Γεμίζεις οργή.
Αυθόρμητα βρίζεις «μνημόνια», «τρόικα» «κυβέρνηση» και Άδωνι Γεωργιάδη.
Ο τηλε-Υπουργός Υγείας δεν μάθαμε πως ένιωσε όταν διάβασε την είδηση ότι διαζευγμένη μητέρα δύο παιδιών χάνει τη ζωή της γιατί ήταν ανασφάλιστη και δεν μπόρεσε να αγοράσει χάπια αξίας μερικών ευρώ για την πίεση.
Η περηφάνια και η αξιοπρέπειά της μέσα στην απόγνωσή της δεν της επέτρεψαν να ζητήσει βοήθεια.
«Σκοτώνουν» ανθρώπους. Εν ψυχρώ εκτέλεση.
Γιατί όταν μένουν άνθρωποι χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αυτό είναι έγκλημα.
Το άσχημο είναι ότι για αυτές τις «δολοφονίες» κανείς δεν θα λογοδοτήσει. Όλοι έχουν τον τρόπο τους να αποδείξουν την αθωότητά τους, όλοι αρμόδιοι και αναρμόδιοι.
Και η 40χρονη μητέρα από τη Μυτιλήνη δεν είναι η μόνη. Κάθε μέρα
έχουμε θανάτους που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας. (Και η ιστορία της Μυτιλήνης χρειάστηκε σχεδόν 3 μέρες για να πάρει το δρόμο της δημοσιότητας ).
Οι κοινωνικές δομές του Δήμου εκτός από το φωτογραφίζονται με τα μακαρόνια της ALPHA BANK καλό είναι να δημιουργήσουν ένα δίαυλο επικοινωνίας με το Νοσοκομείο Μυτιλήνης ώστε να ενημερώνονται για όσους ασθενείς επισκέπτονται Νοσοκομείο και αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα ή είναι χωρίς ασφάλεια.
Ας μην περιμένουν να τους χτυπήσουν την πόρτα οι ανήμποροι. Ας αναζητήσουν οι κοινωνικές δομές του Δήμου τους ανήμπορους. Γιατί ρε γαμώτο κάποιοι άνθρωποι έχουν τόση αξιοπρέπεια και περηφάνια που θυσιάζουν τη ζωή τους. (Λεπτομέρειες για τα «ντιλεράκια» των δημοσίων σχέσεων).
Πέρα από τις αναλύσεις και τα σχόλια τώρα η ουσία είναι αλλού.
Δύο παιδιά μένουν στο δρόμο.
Χωρίς μάνα.
Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά;
Ας γίνει μια προσπάθεια από κάθε υπεύθυνο και από όλους να στηριχθούν αυτά τα παιδιά με κάθε τρόπο. Δεν είναι ελεημοσύνη. Είναι χρέος μας.
Μερικές φορές ο θάνατος μας ξυπνά.
Μακάρι η θυσία – θάνατος της 40χρονης γυναίκας να ξυπνήσει όσους πρέπει και να δημιουργηθούν δομές που να αποτρέπουν τέτοιες τραγωδίες.
Πηγή
Η είδηση κρεμασμένη στα περίπτερα της Λέσβου.
Την διαβάζεις και δεν θέλεις να το πιστέψεις.
Το πιστεύεις όμως.
Οργή! Γεμίζεις οργή.
Αυθόρμητα βρίζεις «μνημόνια», «τρόικα» «κυβέρνηση» και Άδωνι Γεωργιάδη.
Η περηφάνια και η αξιοπρέπειά της μέσα στην απόγνωσή της δεν της επέτρεψαν να ζητήσει βοήθεια.
«Σκοτώνουν» ανθρώπους. Εν ψυχρώ εκτέλεση.
Γιατί όταν μένουν άνθρωποι χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αυτό είναι έγκλημα.
Το άσχημο είναι ότι για αυτές τις «δολοφονίες» κανείς δεν θα λογοδοτήσει. Όλοι έχουν τον τρόπο τους να αποδείξουν την αθωότητά τους, όλοι αρμόδιοι και αναρμόδιοι.
Και η 40χρονη μητέρα από τη Μυτιλήνη δεν είναι η μόνη. Κάθε μέρα
έχουμε θανάτους που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας. (Και η ιστορία της Μυτιλήνης χρειάστηκε σχεδόν 3 μέρες για να πάρει το δρόμο της δημοσιότητας ).
Οι κοινωνικές δομές του Δήμου εκτός από το φωτογραφίζονται με τα μακαρόνια της ALPHA BANK καλό είναι να δημιουργήσουν ένα δίαυλο επικοινωνίας με το Νοσοκομείο Μυτιλήνης ώστε να ενημερώνονται για όσους ασθενείς επισκέπτονται Νοσοκομείο και αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα ή είναι χωρίς ασφάλεια.
Ας μην περιμένουν να τους χτυπήσουν την πόρτα οι ανήμποροι. Ας αναζητήσουν οι κοινωνικές δομές του Δήμου τους ανήμπορους. Γιατί ρε γαμώτο κάποιοι άνθρωποι έχουν τόση αξιοπρέπεια και περηφάνια που θυσιάζουν τη ζωή τους. (Λεπτομέρειες για τα «ντιλεράκια» των δημοσίων σχέσεων).
Πέρα από τις αναλύσεις και τα σχόλια τώρα η ουσία είναι αλλού.
Δύο παιδιά μένουν στο δρόμο.
Χωρίς μάνα.
Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά;
Ας γίνει μια προσπάθεια από κάθε υπεύθυνο και από όλους να στηριχθούν αυτά τα παιδιά με κάθε τρόπο. Δεν είναι ελεημοσύνη. Είναι χρέος μας.
Μερικές φορές ο θάνατος μας ξυπνά.
Μακάρι η θυσία – θάνατος της 40χρονης γυναίκας να ξυπνήσει όσους πρέπει και να δημιουργηθούν δομές που να αποτρέπουν τέτοιες τραγωδίες.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου