Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

0 Είμαστε όλοι συνεπιβάτες στο ίδιο πλοίο που το λένε ζωή! Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια & αυτιά μας και ας κάνουμε προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο.

 Γι αυτό την επόμενη φορά που κάποιος μας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα -μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως δε μας πολύ αφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε κίνδυνο! Είμαστε όλοι συνεπιβάτες στο ίδιο πλοίο που το λένε ζωή! Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια & αυτιά μας και ας κάνουμε προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο. Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας, είμαστε δομικές-απαραίτητες ίνες του ίδιου υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, κινδυνεύει να σχιστεί όλο το ύφασμα...










Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε. Όταν οι 2 αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο:
- Ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Ποντικοπαγίδα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
- Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
- Ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Ποντικοπαγίδα στο σπίτι!
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
- Λυπάμαι πολύ κυρ Ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
- Ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και η αγελάδα απάντησε:
- Κοιτάξτε, κύριε Ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας...
  • Την επόμενη νύχτα, παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε την αγρότισσα που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι, το οποίο φοβισμένο το φίδι την δάγκωσε.
  • Ο αγρότης έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο Νοσοκομείο. Επέστρεψαν με οδηγίες από τον Ιατρό να της κάνει ζεστές σουπίτσες. Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια δυναμωτική κοτόσουπα.
  • Αλλά η υγεία της πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και συγγενείς & γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκέφαλο της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
  • Τελικά όμως η αγρότισσα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πολύς κόσμος γιατί την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει και την αγελάδα του.
Ο ποντικούλης μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.
Γι αυτό την επόμενη φορά που κάποιος μας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα -μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως δε μας πολύ αφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε κίνδυνο! Είμαστε όλοι συνεπιβάτες στο ίδιο πλοίο που το λένε ζωή! Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια & αυτιά μας και ας κάνουμε προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο. Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας, είμαστε δομικές-απαραίτητες ίνες του ίδιου υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, κινδυνεύει να σχιστεί όλο το ύφασμα...

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου