0 Ιωάννης Μακαρούνης, «Ο διάβολος παρουσιάζει την πλάνη του με το σχήμα της αλήθειας» [/b]

Ιωάννης Μακαρούνης, «Ο διάβολος παρουσιάζει την πλάνη του με το σχήμα της αλήθειας» [/b]

[color=#0000FF] Ιωάννης Μακαρούνης[/color]
Όσο εμείς αργούμε («πνεύμα αργίας») στην μελέτη της Ορθοδόξου αληθείας, τόσο πληθαίνουν και επελαύνουν οι ζηλωτές της παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Όσο εμείς ακηδιούμε, τόσο οι διαστροφείς της αληθείας αριστεύουν στην πανουργία και την πονηρία. Και όσο η αμάθειά μας αποκαλύπτει την ελλιπή μας αγάπη προς τον Κύριο, τόσο ο Διαβολέας των ψυχών υποβάλλει «εμπνεύσεις» στις υπερήφανες διάνοιες των Οικουμενιστών, με καινοτόμες «ερμηνείες» και «ανακαλύψεις».
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια πρόσφατη εμπειρία μου, προς εφίστηση της προσοχής και προς εγρήγορση όλων μας.
Πριν από μερικές ημέρες είχα την τύχη να συνευρεθώ με έναν αγαπητό φίλο ο οποίος όμως είναι από τους πλέον Οικουμενιστές, αν και ο ίδιος δεν το αντιλαμβάνεται, και συνεπώς δεν το παραδέχεται. Είχαμε μια πολύωρη και πολύ έντονη συζήτηση, κυρίως περί της αντιχρίστου ψευδοσυνόδου της Κρήτης, από την οποία συζήτηση βγήκαν μερικά πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τον τρόπο με τον οποίον έχουν πλανηθεί οι Οικουμενιστές. Θα μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα σημεία της συζητήσεως, από τα οποία επιβεβαιώνονται όσα γνωρίζουμε για την Οικουμενιστική πλάνη.
Δεν θα αναφέρω το όνομα του φίλου, καθ΄ όσον η συζήτηση ήταν προσωπική και όχι δημόσια. Άλλωστε, η ουσία δεν έχει καθόλου να κάνει με το πρόσωπο αλλά με το περιεχόμενο της συζήτησης. Έτσι, το κείμενο αυτό δεν είναι προϊόν προσωπικής διαμάχης αλλά προσπάθεια ενισχύσεως των ομολογητών αδελφών. Δεν αφορά τον αγαπητό πάντοτε φίλο, αλλά όλους όσους επιλέξαμε να θυσιάσουμε την προσωπική μας γαλήνη αυτούς τους φοβερούς καιρούς, και να μαχόμαστε όσο μπορεί ο καθένας, την κάθε καινοτομία απωλείας που μας εμφανίζουν.
Μερικά από τα επιχειρήματα του Οικουμενιστή φίλου ήσαν τα εξής:

Υπάρχει «Μια Εκκλησία», αλλά τα όριά της δεν είναι η Ορθοδοξία. Εκκλησία είναι όλοι όσοι καταφέρνουν και αγιάζουν, είτε εντός Ορθοδοξίας, είτε απο την αιρετική οργάνωση των Παπικών, είτε απο την αιρετική οργάνωση των Προτεσταντών, κοκ. Έτσι, όλοι οι Ορθόδοξοι που δεν καταφέρνουν να αγιάσουν είναι εκτός Εκκλησίας-Σωτηρίας. Άρα δεν σώζει η ορθή ομολογία. Σώζει μόνον ο προσωπικός αγιασμός ακόμη και στην αίρεση
Υπάρχει «Έν Βάπτισμα», αλλά λειτουργεί σαν 8 ομόκεντρα βαπτίσματα, ενα εκ των οποίων είναι και το αεροβάπτισμα. Έτσι, ακόμη και ένας λαϊκός ή ένας αιρετικός μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να βαπτίσει και να σώσει. Έτσι, ούτε το Βάπτισμα περιορίζεται στα όρια της Ορθοδοξίας ή του κλήρου
Υπάρχουν περί τα 40 είδη Συνόδων. Σύνοδος της Κρήτης δεν ήταν δογματική αλλά διαδικαστική. Άρα ότι και να πει δεν δογματίζει. Γι΄ αυτό και δεν είχε υποχρέωση να καταδικάσει τις αιρέσεις και τις προδοτικές Συμφωνίες της εποχής (Πουσάν, Πόρτο Αλέγκρε, κοκ)
Η Σύνοδος της Κρήτης δεν είναι δογματικό γεγονός αλλά νομικό. Δεν έχει σχέση με τα της Πίστεως. Συγκαλείται, δομείται και λαμβάνει αποφάσεις σε νομικά και όχι δογματικά ή θεολογικά πλαίσια. Όποιος δεν μπορεί να αναγνώσει την Σύνοδο και τα κείμενά της ως νομικά και όχι θεολογικά-δογματικά, είναι αγράμματος
Το κείμενο του Τορόντο το οποίο επικαλείται στην Σύνοδο της Κρήτης δεν είναι δογματικό αλλά διαδικαστικό
Η Σύνοδος της Κρήτης έχει διάφορα διαδικαστικά κωλύματα αλλά κανένα δογματικό. Δεν αιρέτισε
Οι δηλώσεις του αρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου περί «ιερού Κορανίου» και «οδών σωτηρίας» είναι απλά για να κοροϊδεύει τους Μουσουλμάνους
Δεν υπάρχει κανένα ενωτικό σχέδιο με την οργάνωση των Παπικών
Δεν είναι ζήτημα σωτηρίας να πούμε στους Παπικούς οτι βρίσκονται σε αίρεση, αλλά αγένεια. Είναι σαν να τους καλούμε σε διάλογο βρίζοντάς τους. Είναι μίσος να τους αποκαλούμε αιρετικούς
Ο όρος «ετερόδοξες Εκκλησίες» είναι σαν να λέμε «δήθεν Εκκλησίες». Άρα η ψευδοσύνοδος όχι απλά δεν τους αναγνώρισε αλλά τους προσέβαλε κι όλας
Οι Παπικοί και οι Προτεστάντες «θεολόγοι» έχουν την πραγματική θεολογία και εμείς την πλανεμένη, διότι αυτοί μελετούν τους Πατέρες, ενώ εμείς έχουμε υιοθετήσει τις αιρέσεις τους. Άρα οι Ορθόδοξοι είμαστε πιο αιρετικοί από τους αιρετικούς
Επειδή υπάρχουν Καλβινιστικές ή άλλες επιρροές στην Ορθοδοξία και δεν έχουμε φθάσει στην τέλεια και απόλυτη κάθαρση της Ορθοδοξίας, είμαστε το ίδιο με τους αιρετικούς ή και περισσότερο αιρετικοί, και άρα δεν δικαιούμαστε να ονομαζόμαστε ούτε Ορθόδοξοι, ούτε Εκκλησία
Και ενώ για παράδειγμα ο αγαπητός φίλος σε κάθε ευκαιρία επεσήμανε κάποιες κακές ερμηνείες που είχε υιοθετήσει ο Τρεμπέλας, εν τούτοις, δεν θεωρούσε Οικουμενιστική την εκκλησιολογία του Καρμίρη, περί θεωρίας κλάδων και διηρημένης Εκκλησίας
Να κοιτάξουμε πρώτα τα χάλια μας και να διορθώσουμε τα της Πίστεως και τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας και μετά να μιλάμε για αιρέσεις, ομολογίες και αναθέματα. Μόνον ο Βαρθολομαίος και ο Ζηζιούλας έχουν πιάσει αυτό το βαθύ νόημα
Σχεδόν όλες οι πηγές και οι αναφορές του Οικουμενιστή φίλου ήσαν από «θεολόγους» Παπικούς, Προτεστάντες και Οικουμενιστές όπως ο Βλαντιμίρ Μός, ο Δημήτριος Στανιλοάε, ο Ιωάννης Ζηζιούλας, ο Βαρνάβας Γιάγκου, κα.
Μόνον οι βαθειά γνώστες της θεολογίας δικαιούνται να κάνουν ομολογία πίστεως και αντι-αιρετικό αγώνα. Και φυσικά ώς γνώστες, αναγνωρίζει μόνον τους αιρετικούς «θεολόγους» και τους Οικουμενιστές. Όλοι οι άλλοι είναι αγράμματοι
Και δεν εκπλήσει το γεγονός ότι ο αγαπητός κατά τα άλλα φίλος, περισσότερη εμπιστοσύνη δείχνει στους Παπικούς, Προτεστάντες και Οικουμενιστές «ερμηνευτές» των Πατέρων, παρά στους ιδίους τους θεόπτες Πατέρες, πολλούς εκ των οποίων τους έβγαλε αιρετικούς, πλανεμένους ή και μετανοημένους για την ομολογία τους
Για παράδειγμα, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αντέγραφε τις αιρέσεις του Αυγουστίνου, ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μετενόησε για όσα έγραψε για τον Οικουμενισμό, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός τελικά υπέγραψε την ενωτική Σύνοδο, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, το «Ὥστε ὅτε περί πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. Ἐγώ τίς εἰμι;...», το έλεγε για τους αγίους της εποχής και όχι για όλους τους πιστούς, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης τελικά δεν είχε ερμηνεύσει Κανόνες κατά των αιρετικών αλλά του έχουν αποδωθεί πλαστά κείμενα που δεν είναι δικά του, ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και όλοι οι σύγχρονοι Άγιοι οι οποίοι προφητεύουν για τις νέες ταυτότητες, για τα έσχατα και στηλιτεύουν την παναίρεση του Οικουμενισμού κακώς μίλησαν εφόσον ήσαν αγράμματοι, και οι προφητείες τους είναι πλάνες, κοκ.
Και φυσικά, όλοι οι εν ζωή φωτισμένοι Γέροντες απανταχού της Γης οι οποίοι καταδικάζουν τον Οικουμενισμό και την ψευδοσύνοδο όπως ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα, ο γέροντας Ευθύμιος ο Καψαλιώτης, ο γέροντας Γαβριήλ, κοκ, είναι όλοι αγράμματοι και πλανεμένοι. Δεν έχει σημασία που έφθασαν στον Φωτισμό και δεν έχουν πλανεμένους λογισμούς. Για τον Οικουμενιστή φίλο μου είναι όλοι τους πλανεμένοι διότι δεν ξέρουν να διαβάσουν νομικά κείμενα όπως αυτός και οι υπόλοιποι Οικουμενιστές
Εννοείται ότι έβγαλε αγράμματους όλους τους ζώντες θεολόγους Επισκόπους οι οποίοι καταδικάζουν τον Οικουμενισμό και την ψευδοσύνοδο, όλους τους θεολόγους ιερείς, όλους τους θεολόγους Πανεπιστημιακούς, κοκ. Εκτός φυσικά όσων είναι Οικουμενιστές. Οι Οικουμενιστές όλως συμπτωματικώς γνωρίζουν να διαβάζουν
Εννοείται ότι όλες οι τοπικές Εκκλησίες οι οποίες διεφώνησαν και αντέδρασαν με τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου όπως η Ρωσία, η Βουλγαρία, κα, όλες αυτές είτε δεν μπορούν να διαβάσουν, είτε είχαν μόνον πολιτικές σκοπιμότητες και καμία θεολογική-δογματική διαφωνία

Διεπίστωσα επίσης οτι ο αγαπητός φίλος Οικουμενιστής χρησιμοποιεί την όντως τεράστια πολυμάθειά του ώς επιχείρημα αυτο-δικαίωσης. Καθ΄ όλη την διάρκεια της συζητήσεως η αυτο-δικαίωση των επιχειρημάτων του γυρνούσε γύρω από το ποιος έχει διαβάσει περισσότερους «ερμηνευτές» και συγγραφείς. Άσχετα από το εάν οι «ερμηνευτές» αυτοί δεν έχουν φθάσει στον Φωτισμό ή εάν δεν είναι καν Ορθόδοξοι. Αρκεί να μπορείς να επιδείξεις μεγάλη βιβλιογραφία, και τότε έχεις δίκιο εξ ορισμού.
Απο την πλανεμένη του αυτήν στάση έρχομαι να δικαιώσω τον θεολόγο Δημήτριο Τσελεγγίδη, και θα τολμήσω να πω, τον ιερό Δημήτριο Τσελεγγίδη, ο οποίος ομολογεί τόσο ωμά την αυτονόητη Πατερική αλήθεια, οτι:
«[...] Ὀρθόδοξη καί ἀπλανῆ θεολογία παράγουν πρωτογενῶς μόνον [...] ὅσοι φωτίστηκαν καί θεώθηκαν ἀπό τίς ἄκτιστες ἐλλάμψεις τῆς θεοποιοῦ Χάριτος.»[...]
«...οἱ ἐπίδοξοι «μεταπατερικοί» θεολόγοι, σαφῶς, δέν ἔχουν τίς προϋποθέσεις τῆς ἁγιοπατερικῆς θεολογίας. Γιατί, ἀλήθεια, πῶς θά μποροῦσαν νά ὑποστηρίξουν ὅτι τίς ἔχουν, ὅταν συμβαίνει νά εἰσηγοῦνται αὐθαδῶς τήν ὑπέρβαση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἤ ὅταν ἐπιχειροῦν νά εἰσαγάγουν στήν ἐκκλησιαστική θεολογική σκέψη μιά Δυτικοῦ τύπου θεολογική καί γνωσιολογική πιθανολογία, πού ὡς προϋπόθεσή της ἔχει τήν ἐπιστημονική-ἀκαδημαϊκή θωράκιση καί τόν θεολογικό στοχασμό;
Αὐτή καθεαυτήν, ἄλλωστε, ἡ ἔπαρση ὁδηγεῖ στήν ἀπεμπόληση τῆς χαρισματικῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ἐγγυᾶται τήν γνησιότητα τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας.»[...]
«Τό κατεξοχήν καί κορυφαῖο κριτήριο τοῦ ἀπλανοῦς χαρακτήρα τῆς ἐκκλησιαστικῆς θεολογίας εἶναι ἡ ἁγιότητα τῶν θεοφόρων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι τήν διατύπωσαν.
Προκαλεῖ βαθύτατη θλίψη ἡ παχυλή ἄγνοια καί ἡ ἐπ’ αὐτῆς ἐρειδομένη ἔπαρση τῶν «μετα-πατερικῶν» θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦν, ὅλως ἀμαθῶς, νά ὑποκαταστήσουν τήν ἐνοχλητική μᾶλλον γι’ αὐτούς ἁγιοπατερική θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέ τήν ἐπικαιροποιημένη ἐπιστημονική-ἀκαδημαϊκή θεολογία τους. Μέ τήν στάση τους αὐτή φανερώνουν σαφῶς, ὅτι δέν γνωρίζουν στήν πραγματικότητα, πώς οἱ Πατέρες εἶναι ἐνεργῶς θεοφόροι καί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας.»[...]
«Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, - ὁ Μ. Βασίλειος, - ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, - ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος - καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, γιά νά μείνουμε ἐνδεικτικά μόνον σ’ αὐτούς, ἐπικαιροποίησαν τήν Ἀποστολική καί Πατερική Παράδοση, ἐκφράζοντας σέ λόγια θεολογική γλώσσα αὐτό ἀκριβῶς πού βίωναν ἀκτίστως καί «ἐν πάσῃ αἰσθήσει» καί οἱ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες, ἀλλά καί οἱ ὀλιγογράμματοι χαρισματοῦχοι, ὅπως καί οἱ ἁπλοί θεοφόροι πιστοί στήν ἐποχή τους.
Ἡ χαρισματική ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ δημιουργεῖ τήν πρωτογενῆ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἁπλοϊκή ἤ ἔντεχνη καί λόγια ἐκφορά της. Ἡ θεολογία αὐτή ἀποτελεῖ κτιστή ἔκφραση καί ἑρμηνεία τῆς ζωντανῆς καί ἄκτιστης ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ...»[...]
Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς θά χρεώσει στούς λατινόφρονες βαρλααμίτες τόν χαμαίζηλο καί ἀνθρώπινο θεολογικό στοχασμό, σημειώνοντας ἀντιθετικῶς, ὅτι «ἡμεῖς οὐ στοχασμοῖς ἀκολουθοῦντες, ἀλλά θεολέκτοις λογίοις τήν ὁμολογίαν τῆς πίστεως πεπλουτήκαμεν».[...]
«...ἔτσι και οι «μετα-πατερικοί» θεολόγοι σήμερα παραγνωρίζουν στήν πράξη τόν ἄκτιστο καί ἄρα διαχρονικό χαρακτήρα τῆς ἁγιότητας καί τῆς διδασκαλίας τῶν θεοφόρων Πατέρων, τούς ὁποίους ἀξιώνουν νά ὑποκαταστήσουν στή διδασκαλία, παράγοντας, κατά τή γνώμη τους, οἱ ἴδιοι πλέον πρωτογενῆ θεολογία.
Αὐτό δέν ἀποτελεῖ μία ἐξωτερικοῦ χαρακτήρα Πατρομαχία, ἀλλά κυρίως συνιστᾶ μία Θεομαχία...»
Ἡ «μετα-πατερική» θεολογία, σύμφωνα μέ τά κριτήρια τῆς Ἐκκλησίας, πού προαναφέραμε, εἶναι ἀπόδειξη ἐπηρμένης διανοίας. [...]»[2]
Επίσης πολύ ξεκάθαρα και Πατερικά θέτει το θέμα και απο μια άλλη οπτική ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνσταντάρος:
«… είναι και θέμα υπακοής στον θεόπνευστο λόγο τού Θεού. Από την στιγμή που ο Απόστολος τονίζει “αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού”, δεν μπορείς να θεωρείς τον εαυτόν σου ανώτερον του λόγου τού Θεού και να έχεις διαφορετική συμπεριφορά. Εάν αυτό συμβαίνει, τότε στην ψυχή εμφωλεύει κρυπτός εγωισμός με αποτέλεσμα τελικώς ο άνθρωπος να πέφτει εξ' αιτίας της ανυπακοής του, λειτουργώντας και εδώ οι πνευματικοί νόμοι.
Ας γίνει κατανοητόν πως ο αιρετικός “εξέστραπται και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος”. Διεστραμμένος άνθρωπος και κακής πίστεως συζητητής είναι αδύνατον να πεισθεί και να μετανοήσει. Τραγικό παράδειγμα επ' αυτού οι Εβραίοι, που ενώ έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια τον Χριστό να θεραπεύει και να ανασταίνει νεκρούς και να εκδιώκει δαιμόνια, αυτοί διέστρεφαν την πραγματικότητα κραυγάζοντας πως “εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.»[3]
Έτσι εξηγείται και η εμμονή του αγαπητού μου φίλου, τόσο στο τελείωμα της συζητήσεώς μας, όσο και σε κάθε μας τυχαία συνάντηση έκτοτε, να μου επισημαίνει οτι με «ήλεγξε». Και στο μυαλό του δεν αμφιβάλω οτι πραγματικά νομίζει οτι με ήλεγξε, μιας και κάθε φορά που στριμωχνόταν, επέστρεφε στο «αφοπλιστικό» (κατ΄ αυτόν) επιχείρημα οτι «αυτός ο Άγιος είναι πλανεμένος» ή «αυτός ο θεολόγος είναι αγράμματος», ή «ο τάδε (Παπικός) «θεολόγος» έχει δίκιο», κοκ.
Για να μην σας κουράζω άλλο, θα αναφέρω και ένα τελευταίο το οποίο για μένα λέει πολλά, ίσως και περισσότερα από όλα τα παραπάνω. Καθ΄ όλη την διάρκεια της συζητήσεως, διαπίστωσα την διάπυρη εμμονή του αγαπητού φίλου Οικουμενιστή να συνδέσει ολόκληρο τον χώρο των αποτειχισμένων με έναν συγκεκριμένο, λαλίστατο διαδικτυακά ιερέα, του οποίου την όντως κακή στάση αποτειχίσεως μπορούσε άνετα να εκθέσει. Όσες φορές και εάν προσπάθησα να του επισημάνω οτι διόλου ο ιερέας αυτός δεν εκπροσωπεί τον χώρο των αποτειχισμένων, ο Οικουμενιστής φίλος, σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να θίξει την αποτείχιση φέρνοντας παράδειγμα μόνον αυτόν τον ιερέα.
Έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνει, ο φίλος κατέδειξε πόσο πολύ πιο ορθή και επιτυχής είναι η στάση των π. Θεοδώρου και π. Νικολάου. Διότι δεν μπόρεσε καθόλου να θίξει την δική τους στάση, παρά μόνον την κακή στάση αποτειχίσεως εκείνου του λαλίστατου ιερέως.
Αυτά που εγώ εξέλαβα απο τον αγαπητό φίλο ώς «εκπρόσωπο» του Οικουμενισμού, είναι:

Όσοι χαϊδεύουν τα αυτιά των αιρετικών που βαδίζουν στην απώλεια έχουν αγάπη. Όσοι τους λένε οτι βρίσκονται σε αίρεση και είναι εκτός Εκκλησίας έχουν μίσος (Αγαπολογία: Μια καταστρεπτική διαστροφή της «αγάπης», η οποία δεν έχει ώς κέντρο της την αγωνία για την σωτηρία των αιρετικών, αλλά μόνον τους καλούς κοινωνικούς τρόπους)
Η Εκκλησία δεν έχει όρια Πίστεως αλλά προσωπικού αγιασμού
Το Βάπτισμα, η Ιερωσύνη, κοκ, δεν έχουν όρια Πίστεως, μιας και υπάρχουν εξαιρέσεις όπου τα αναγνωρίσαμε αυτά σε αιρετικούς
Εφόσον η Ορθοδοξία μας δεν είναι εκατό τοις εκατό, αμιγώς, τέλεια και απόλυτα καθαρή απο επιρροές, τότε δεν είμαστε καθόλου ούτε Ορθόδοξοι ούτε Εκκλησία, και είμαστε ακριβώς το ίδιο (ή και χειρότερα) με τους αιρετικούς
Μέχρι να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας, δεν δικαιούμαστε να ομολογούμε Χριστό. Πρέπει να δεχθούμε την αίρεση. Όσοι εν τω μεταξύ ομολογούν Χριστό έχουν μίσος. Ο Βαρθολομαίος και ο Ζηζιούλας είναι οι μόνοι οι οποίοι έχουν πιάσει αυτό το νόημα
Η Σύνοδος της Κρήτης όχι απλώς ορθοτόμησε και δεν αιρέτισε, αλλά ήταν και πολύ ρατσιστική κατά των Παπικών
Είναι σοφία και ασφαλής πηγή θεολογικής γνώσεως το να μελετάμε πώς ερμηνεύεουν τους Πατέρες οι αιρετικοί και Οικουμενιστές «θεολόγοι», ακόμη και όταν μας λένε οτι έχουν πλανηθεί οι Άγιοι Πατέρες

Εξέθεσα την προσωπική μου αυτή εμπειρία για να είμαστε όλοι μας λίγο «ψιλιασμένοι», διότι όλο και θα αυξάνονται, όλο και θα αναθαρρούν οι Οικουμενιστές, και όλο και περισσότερο θα πονηρεύουν οι πλάνες τους.
Όλες αυτές οι καινοτόμες, αντι-Πατερικές, αντι-Ευαγγελικές, Οικουμενιστικές «ερμηνείες» και «πηγές» του αγαπητού φίλου, μου θύμισαν τις δόλιες προσπάθειες που γίνονται κάθε χρόνο την περίοδο του Αγίου Πάσχα, όπου όλως τυχαίως τότε γίνεται και απο μια νέα «επιστημονική ανακάλυψη» οτι ο Κύριος ήταν νέγρος, οτι η Υπεραγία Θεοτόκος είχε εξω-συζυγικές σχέσεις, οτι ο Θεάνθρωπος Χριστός είχε παλλακίδες, οτι ευρέθη ενα νέο «ευαγγέλιο», οτι ευρέθη χειρόγραφο του Χριστού, κοκ. Και όσους αφελείς «τσιμπήσουν» και απωλέσουν.
Μου θυμίζουν την προφητική ρήση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οτι «ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς».[4]
Μου θυμίζουν το αδιαμφισβήτητο γεγονός οτι σχεδόν πάντοτε (στατιστικά) οι «διαβασμένοι» εισήγαγαν τις πλάνες και όχι οι «αγράμματοι». Διότι οι μορφωμένοι, οι πολυμαθείς, οι πανεπιστήμονες, οι διακεκριμένοι «θεολόγοι» με τις μακροσκελείς βιβλιογραφίες και τα εντυπωσιακά βιογραφικά πλανώνταν απο την έπαρσή τους και την υπερηφάνειά τους όπως ο Ωριγένης, οι Σχολαστικοί και ο Βαρλαάμ. Διότι αδυνατώντες να ταπεινωθούν και να φθάσουν στον Φωτισμό και την θεοπτία, ξέχασαν οτι δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στον ανθρώπινο λογισμό διότι είναι σκέτη πλάνη, ξέχασαν την απλανή θεολογία των Αγίων για την οποία μιλά ο κ. Τσελεγγίδης, ξέχασαν το «μείνατε ἐν ἐμοί»[5] και το «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»[6], και προσπάθησαν να φθάσουν μόνοι τους, χωρίς τον Θεό, στην θεολογία. Και έτσι, να οι Ζηζιούληδες, να οι Γιάκγοι, να οι φοβεροί Παπικοί «θεολόγοι», να οι νέες «ερμηνείες», να πώς βγαίνουν πλανεμένοι οι Ορθόδοξοι θεόπτες Άγιοι, κοκ.
Δεν σας κρύβω οτι προς στιγμήν με σκανδάλισαν οι τόσες πλάνες και η εξαιρετικά έντεχνη και αληθοφανής παρουσίασή των. Δεν σας κρύβω οτι προς στιγμήν κλονίστηκε η ομολογιακή μου στάση. Και αυτό ακριβώς εννοεί ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης όταν μας προειδοποιεί οτι «ο διάβολος συνηθίζει να παρουσιάζει την πλάνη του με το σχήμα της αλήθειας».
Προσέχετε λοιπόν αδελφοί μου! Μην την πατήσετε όπως εγώ! Μην κλονιστείτε! Οι Οικουμενιστές έχουν την πονηράδα του Διαβόλου! Ρίχνουν τα δόρατα της πλάνης και όποιον αφελή και ολιγόπιστο πιάσουν. Μην πείθεστε από τις αληθοφανείς πλάνες του Διαβόλου. Βρείτε παραδοσιακούς ιερείς και δει αποτειχισμένους, και ενισχυθείτε τόσο πνευματικά όσο και θεολογικά. Οι καιροί είναι δύσκολοι, και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε.
Εάν η Αγία Ματρώνα έλεγε «Πως σας λυπάμαι, όσους τους έσχατους καιρούς θα ζήσετε», φανταστείτε τι μας περιμένει. Ας προσέξουμε να μην πούμε τα προφητικά λόγια του Αγίου Ιππολύτου Ρώμης: «Γιατί δεν ακούσαμε τις Άγιες Γραφές; Αυτά δε παράγγελναν τα βιβλία της Εκκλησίας μας; Πως παραπλανηθήκαμε; Πόσες φορές δε μας τα δίδασκαν αυτά στην Εκκλησία;»
Όσον αφορά τους μετα-Πατερικούς, Οικουμενιστές «θεολόγους» και τις νέες τους «ερμηνείες» και «ανακαλύψεις», αφιερώνω μερικές προφητείες απο τους θεωμένους μας Αγίους, και ας μην τους αποδέχονται:

«Είδα, επίσης, ένα ολόκληρο βουνό από βιβλία και ανάμεσα στα βιβλία σέρνονταν σκουλήκια εκπέμποντας μια τρομερή δυσοσμία. Ρώτησα το γέροντα ποια ήταν η σημασία αυτών των βιβλίων. Αυτός είπε: «Αυτά τα βιβλία είναι ασέβεια και βλασφημία που θα μολύνουν όλους τους Χριστιανούς με αιρετικές διδασκαλίες!»» (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
«...θὰ ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καὶ θὰ πλανήσουν πολλοὺς ἀνθρώπους. [...] Δὲν θὰ ἀρχίσει κατ᾽ εὐθείαν νὰ ἀπορρίπτη τὰ δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νὰ διαστρέφη τὶς διδασκαλίες καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πραγματικὸ νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὀλίγοι θὰ ἀντιληφθοῦν αὐτὲς τὶς πανουργίες τοῦἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τὴν πνευματικὴν ζωήν. Οἱ αἱρετικοὶ θὰ πάρουν τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δὲ πιστοὶ θὰ καταφρονῶνται [...] Γι᾽ αὐτὸ παιδί μου, ὅταν ἴδης τὴν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῆς Θείας Τάξεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τῆς Τάξεως ποὺ ἐγκαθιδρύθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἂν καὶ πρὸς τὸ παρὸν μπορεῖ νὰ ἀποκρύπτουν τὴν ἀσέβειά τους. Ἀκόμη θὰ διαστρέφουν τὴν Ἁγίαν Πίστιν (Ὀρθοδοξίαν) ἀνεπαισθήτως μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιτύχουν, καλύτερα νὰ παραπλανήσουν καὶ δελεάσουν τοὺς ἀπείρους στὰ δίκτυά τους.» (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
«Αλλά όταν δείτε ότι εκείνοι πού φοράνε χρυσά καλύμματα καί άμφια ( Αρχιμανδρίτες δηλαδή καί Πατριάρχες ) απαγορεύσουν την ανάγνωση τού Ψαλτηρίου στήν αρχή, καί τών Ωρών αργότερα, τότε τά πράγματα δέν θά είναι καλά... Προσέξτε, ό Κύριος θά τά υπομείνει όλα αυτά, αλλά όμως γιά πολύ λίγο... Γιατί μετά, θά τούς εγκαταλείψει ολότελα! Καί τότε, ή Δευτέρα Παρουσία θα είναι πολύ κοντά» (Άγιος Λαυρέντιος του Τσέρνιγκοφ)

Γνωρίζω από προσωπική εμπειρία οτι πολλοί Οικουμενιστές θεωρούν τις προφητείες των Αγίων, τα Συναξάρια, τα Λειμωνάρια, τους Ευεργετινούς και τα Γεροντικά ως διδακτικές ιστοριούλες όπως του Αισώπου, στερούμενα θεολογικού κύρους και αξίας. Μερικές φορές όμως, κάποιες τέτοιες ιστοριούλες έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από ολόκληρη την δογματική γραμματεία. Φορές όπως όταν η ιδία η Υπεραγία Θεοτόκος παρουσιάζεται, ομιλεί και κατευθύνει τους Ορθοδόξους στον σωστό δρόμο προς την σωτηρία. Ας μου επιτραπεί λοιπόν και μια τελευταία αναφορά, μιας και είναι επίκαιρη.
Εφόσον οι φίλοι μας Οικουμενιστές δεν θεωρούν τις αιρέσεις ώς κάτι επικίνδυνο, και μάλιστα θεωρούν πως τα όρια της Εκκλησίας δεν τα ορίζει πρωτίστως η Πίστις αλλά μόνον η προσωπική αγιότητα. Εφόσον θεωρούν τους Παπικούς ώς «Εκκλησία» και μιλούν περί κλάδων, διευρυμένης και διηρημένης Εκκλησίας, ας μας εξηγήσουν για ποιόν λόγο είπε η Υπεραγία Θεοτόκος στον Ζωγραφίτη μοναχό οτι «οι εχθροί μου και οι εχθροί του Υιού μου πλησίασαν», αναφερόμενη στους Παπικούς και τους τότε «Οικουμενιστές» ενωτικούς; Θεωρούν μήπως πλανεμένη και την Υπεραγία Θεοτόκο; Άπαγε της βλασφημίας.
Ας αναλογιστούν σε λίγες ημέρες, γιατί, ενώ η Υπεραγία Θεοτόκος θεωρεί τους Παπικούς και τους ενωτικούς («Οικουμενιστές») ώς εχθρούς του Χριστού, αυτοί τους θεωρούν «Εκκλησία» και «Σώμα Χριστού»; Δεν μπορεί το «Σώμα Χριστού» να είναι και εχθρός του Χριστού. Κάποιος από τους δύο πρέπει να είναι πολύ πλανεμένος. Ποιος άραγε;...
Μετά φόβου Θεού,
Ιωάννης Μακαρούνης
[1] Φιλοκαλία, Τόμος Δ΄, Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης, «Περί πλάνης και διαφόρων ζητημάτων», σελίς 131 [130-132]
[2] «Η υπεροψία και η θεολογική εκτροπή των επίδοξων «Μεταπατερικών» Θεολόγων», Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης (Καθηγητής δογματικῆς Α.Π.Θ.)
[3] https://www.impantokratoros.gr/3246BD1C.el.aspx
[4] Ματθ. κδ΄ 24
[5] Ιω. ιε΄ 4
[6] Ιω. ιε΄ 5

_________________
Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.