PSYOPS
ή Ψυχολογικές Επιχειρήσεις: Προγραμματισμένες επιχειρήσεις για να
μεταφέρουν επιλεγμένες πληροφορίες και δείκτες σε ξένο κοινό ώστε να
επηρεάσει τα συναισθήματά τους, τα κίνητρα, την αντικειμενική λογική,
και, τελικά την συμπεριφορά ξένων κυβερνήσεων, οργανώσεων, ομάδων και
ατόμων. Ο σκοπός των ψυχολογικών επιχειρήσεων είναι να προκαλέσουν ή να
ενισχύσουν ξένες στάσεις και συμπεριφορά ευνοϊκή για τους στόχους του
εντολέα. Αποκαλείται επίσης PSYOP. (Πηγή: Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας)Τον Ιανουάριο που μας πέρασε ο Ελληνικός λαός έδωσε με την ψήφο του στις εθνικές εκλογές εντολή στο ΣΥΡΙΖΑ να τον εκπροσωπήσει, μετά από αρκετά χρόνια λιτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εξαγγείλει έξοδο από τα μνημόνια, τέλος στη λιτότητα, τιμωρία των ενόχων, ενώ είχε κάνει λόγο μέχρι και για διαγραφή του χρέους. Περίπου πέντε μήνες μετά, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοινώνει δημοψήφισμα ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός ξανά εάν θέλει νέα μνημονιακή συμφωνία με την Τρόικα. Για ποιό λόγο λοιπόν γίνεται αυτό το δημοψήφισμα εφόσον αυτήν την εντολή την είχε ήδη δώσει ο ελληνικός λαός στην κυβέρνηση πέντε μήνες πριν;
Εδώ είναι που έρχεται ο ρόλος των ψυχολογικών επιχειρήσεων. Η χρησιμοποίηση ψυχολογικών παραγόντων όπως η επιθυμία ή ο φόβος προκειμένου να προωθήσουν συγκεκριμένες στάσεις και συμπεριφορές της κοινής γνώμης. Αυτό που το αναγγελθέν “δημοψήφισμα” καταφέρνει με το ερώτημα “Ναι ή Όχι” στα μέτρα της Τρόικας, είναι να δημιουργήσει έναν μηχανισμό εσωτερικής σύγκρουσης από προυπάρχουσες ακαταμάχητες συναισθηματικές αντιδράσεις (ανάγκη, επιβίωση), χρησιμοποιώντας τους κανόνες της Συνειρμικής Κατάστασης και της Άμεσης Συναισθηματικής Μοντελοποίησης.
Το υποκείμενο θα βιώσει δύο αντικρουόμενα συναισθήματα και η εσωτερική σύγχυση θα τείνει να καταλήξει στο εξής αποτέλεσμα: στην αλλοίωση των προηγούμενων αντιλήψεων και συναισθημάτων ώστε να λυθεί αυτή η εσωτερική σύγκρουση που προκαλεί έντονη δυσαρέσκεια στο υποκείμενο. Στην χειρότερη περίπτωση, θα αναστείλει την απτή έκφραση του πρωταρχικού συναισθήματος.
Μεταφέροντάς το στην κατάσταση που συζητάμε, το δημοψήφισμα θα πετύχει το εξής: να αναστείλει την πρωταρχική έκφραση του ελληνικού λαού για καθολική έξοδο απ’ τα μνημόνια, βάζοντάς τον σε ένα τεχνητό δίλημμα.
Τεχνητό, διότι το αποτέλεσμα θα είναι σχεδόν το ίδιο ότι και να ψηφίσει ο λαός. Ήδη τα έγγραφα του ΔΝΤ που προχθές διέρρευσαν δείχνουν ότι η Ελλάδα δεν σώζεται τουλάχιστον μέχρι το 2030 όσα μέτρα λιτότητας και να παρθούν. Ο σκοπός, ήταν να απομακρυνθούμε από την επιλογή της πραγματικά ρεαλιστικής λύσης, την οποία, τουλάχιστον προεκλογικά, είχε εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί όμως να πραγματοποιήσει. Όσο πιο πολύ μας απομακρύνει από αυτήν, τόσο λιγότερο πολιτικό κόστος θα έχει. Αυτός είναι και ένας στόχος μιας τακτικής ψυχολογικής επιχείρησης.
Αυτός βέβαια είναι και ένας από τους λόγους που το συγκεκριμένο δημοψήφισμα δεν εκφράζεται από τον κόσμο με τον τρόπο ενός πραγματικά εθνικού θέματος όπως ήταν π.χ. τα Ίμια, αλλά μετατρέπεται περισσότερο σε μια κομματική διαμάχη, έχοντας και όλα τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας: πολιτικά τρέιλερ, προπαγάνδα, διαγραφές μελών που δεν ακολουθούν κομματική γραμμή, συγκρούσεις υπερ-μνημονιακών και ζήτω-μνημονιακών ψηφοφόρων, ακραία διχαστικότητα, μέχρι και…συναυλίες. Το κυβερνών κόμμα εκφράζει τη μία πλευρά, και σχεδόν σύσσωμα όλα τα υπόλοιπα εκφράζουν την άλλη. Και οι μεν, και οι δε, νομίζουν ότι “αντιστέκονται”.
Ταυτόχρονα, τα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, θυμήθηκαν πόσο ”ντροπή” και ”αίσχος” είναι να περιμένουν οι συνταξιούχοι στην ουρά του ΑΤΜ, τη στιγμή που έχουν κάνει ελάχιστες αναφορές και ρεπορτάζ για τις πάνω από 5.000 αυτοκτονίες τα τελευταία 4 χρόνια λόγω λιτότητας. Ούτε μία φορά τα Μέσα αυτά χρησιμοποίησαν τις λέξεις ”ντροπή” και ”αίσχος” γι’ αυτές τις αυτοκτονίες. Από εκείνες τις ζωές βλέπετε δεν υπήρχε κάποιο πολιτικό ή οικονομικό όφελος. Οκ, εκτός αν πέφτανε χρονικά επάνω σε κάποιο ”δημοψήφισμα”. Τότε μάλιστα.
Από την άλλη, η αντιπολίτευση είναι επίσης από τους κύριους υπεύθυνους για την φούντωση του διχασμού του Ελληνικού λαού εν’ όψει αυτού του Psy Op. Η Νέα Δημοκρατία γνωρίζει ότι αν επιτευχθεί η ”καλύτερη συμφωνία” του ΣΥΡΙΖΑ (η οποία σημαίνει ότι δεν δίνουμε στους δανειστές μονομιάς όλα όσα ζητάνε αλλά ένα 70-80%, το ”σταδιακά” όπως το ονόμασε ο Αλέξης Τσίπρας), πολιτικά θα βυθιστεί στα τρίσβαθα της αβύσσου, οπότε χρησιμοποίησε το επιχείρημα ”ΌΧΙ σημαίνει έξοδος από την Ε.Ε.”, αν και κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Εάν αναρωτιέστε γιατί το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησαν και κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες εκβιαστικά, μην απορείτε. Γνωρίζετε κανέναν τραπεζίτη που μπορεί να πάρει το 100% από τα υπάρχοντά σας αλλά επιλέγει να πάρει το 70-80% λόγω ”ανθρωπιάς”; Εάν ναι, τότε είμαι σίγουρος ότι έχετε γνωρίσει προσωπικά και τον Μάγο του Οζ. Όπως βέβαια, δεν υπάρχει και κανένας τραπεζίτης που δεν θα πάρει από εσάς ότι μπορέσει, όσο μικρό κι αν είναι αυτό.
Εάν λοιπόν δεν βρεθεί κάποια κυβέρνηση, κάποιος ηγέτης, αποφασισμένος να τιμωρήσει τους ενόχους, να εξηγήσει καθαρά στον Ελληνικό λαό τι πρέπει να κάνει για να αποτινάξει τα δεσμά, να αποδεχθεί τις θυσίες που πρέπει να γίνουν και να προετοιμαστεί κατάλληλα, οι επόμενες γενιές θα παραμείνουν σκλαβωμένες. Αν αυτό σημαίνει ρήξη με την Ε.Ε. και το Ευρώ, ας είναι έτσι.
Μέχρι τότε, οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας θα συνεχίζονται. Και όποιο και να είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, ένα είναι το σίγουρο:
Την άλλη βδομάδα, θα πανηγυρίζουμε για το νέο Μνημόνιο.
Το νέο Μνημόνιο, που εμείς οι ίδιοι θα έχουμε ψηφίσει.
Χρήστος Μελίδης
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου