Κυκλοφορεί στην χώρα αυτή μία άποψη ότι η Ελλάδα έχει αυτά τα προβλήματα επειδή δεν έχει (μεγαλο) αστική τάξη ανάλογη των δυτικών.
Οτι, δηλαδή, η κρίση και η μιζέρια προκαλείται από ένα ποιοτικό διαρθρωτικό ζήτημα του ελληνικού καπιταλισμού και όχι από ένα δομικό ζήτημα - κανόνα του καπιταλισμού αυτού καθεαυτού.
Η άποψη αυτή είναι κατά τη γνώμη μου όχι μόνο επικίνδυνα εσφαλμένη, αλλά και σκόπιμα κατευθυνόμενη.
Το μέτρο σύγκρισης : η μεγαλοαστική τάξη της Ευρώπης κλπ. συγκροτείται εν μέρει από τα υπολείμματα - μετασχηματισμούς της μεσαιωνικής φεουδ-αριστοκρατίας, από τους τυχοδιώκτες του αποικισμού και εν μέρει από "νέα τζάκια" που ξεπηδούν μέσα από τις λειτουργίες του καπιταλισμού. Από την μία είναι, π.χ. ο Βαρώνος SIEMENS, ο βαρώνος Krupp και από την άλλη ο Rothchild, o Rockefeller κλπ. .
Στο ελληνικο αντίστοιχο υπάρχουν τα φαινόμενα των επαναπατριζόμενων κεφαλαιούχων του εξωτερικού, των φαναριωτών (αριστοκρατία ήταν και αυτοί) και "νέων τζακιών".
Σε όλες τις χώρες του καπιταλισμού τα φαινόμενα ταξικής νομής της εξουσίας από την μεγαλοαστική τάξη είναι στον πυρήνα τους παρόμοια και αντίστοιχα. Απλά φαίνονται να αλλάζουν περίβλημα ανάλογα με το επίπεδο διεθνούς ισχύος του κράτους στο οποίο αναφέρονται (αντίστοιχο της καπιταλιστικής ισχύος).
Το επίπεδο συμπεριφοράς, το περίβλημα, είναι ανάλογο του επιπέδου κεφαλαιακής ισχύος του κράτους προέλευσης σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι κυρίαρχες δομές επιφυλλάσουν για τον εαυτό τους άλλο ρόλο (ας πούμε του "δωροδοκούντα") σε σχέση με τις πιο αδύναμες δομές - κράτη (ας πούμε του "δωροδοκούμενου").
Στην κοινωνία - πυραμίδα του καπιταλισμού οι δομές και σχέσεις παραμένουν οι ίδιες (αφού ίδιο είναι το σύστημα) είτε τις εφαρμόσουμε σε επίπεδο διεθνές και ειτε σε εσωτερικό επίπεδο ενός κράτους.
Οπως σε εσωτερικό επίπεδο ο ρόλος των αστών είναι αυτός του δεσμοφύλακα των "δούλων": εργατών, μικροαγροτών, άκληρων κλπ. , στην διεθνή πυραμίδα αλλά με τους ίδιους δομικά κανόνες και σχέσεις ρόλο δεσμοφύλακα - αστού παίζουν τα μεσαία κράτη.
Οι μεγαλοαστοί λειτουργούν ως κορυφή της πυραμίδας σε εσωτερικό κοινωνικό επίπεδο και τα ισχυρά κράτη τους με τρόπο αντίστοιχο σε διεθνές επίπεδο. Στην περίπτωση αυτή οι μεγαλοαστοί των μεσαίων και μικρών κρατών μεταβάλλονται σε κομπραδόρους, λακέδες, αντιπροσώπους και εν γένει δεσμοφύλακες των λαών τους ως προς τα αντίστοιχα "υπέρτερα" συμφερόντα ισχύος στην πυραμίδα..
Τα ίδια που συμβαίνουν στην "μικρομεσαία Ελλάδα" συμβαίνουν για τον ίδιο λόγο σε όλα τα μεσαια και μικρά κράτη που λειτουργούν υπό τον καπιταλισμό, με το ίδιο δηλ. μοντέλο, μοτίβο και σύστημα. Μέσα απο τις ίδιες διδαχές και σχέσεις ο απλοϊκός λαός - δούλος θεοποιεί "ΩΝΑΣΗΔΕΣ", ΝΙΑΡΧΟΥΣ κλπ και τώρα είναι έτοιμος με την απαραίτητη προπαγάνδα να θεοποιήσει τους "επενδυτές", δηλ τους νέους δυνάστες του, τους οποίους αντιμετωπίζει πάντοτε με θαυμασμό για την ισχύ τους και την θέση τους στην πυραμίδα.
Το σύστημα στον καπιταλισμό είναι παγιωμένο. Απλά μερικές φορές ανάλογα με τις εξελίξεις αλλάζουν τα πρόσωπα των ηθοποιών, αλλά ο ρόλος και το έργο παραμένει πάντα το ίδιο. Αν ο ηθοποιός, πάει να παίξει άλλο ρόλο, τότε ανοίγει μία καταπακτή και τον καταπίνει ... .
Αντίστοιχα, η Ελλάδα δημιουργήθηκε για να παίζει αυτό το έργο, με αυτούς τους ηθοποιούς που είναι ανάλογει του έργου που της δόθηκε να παίζει. Το μαντρί η Ελλάς έχει συγκεκριμένα πράγματα για τα οποία δημιουργήθηκε και μετέχει στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, με συγκεκριμένης ποιότητας τσοπάνηδες, μαντρόσκυλα και πρόβατα. Είναι σαν μία μηχανή του καπιταλισμού που φτιάχτηκε για να παράγει συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένης ποιότητας. Οσο υπακούουμε σε αυτό το σύστημα, τον ίδιο ρόλο θα έχουμε, τους ίδιους ηθοποιούς και τσοπάνηδες. .
πηγη: Dimitris Karamitsas
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου