0 Η ιστορία της Ελλάδας του 1940, με εικόνες

Στις 28 του Οκτώβρη 1940, μετά από εντολές που δόθηκαν από τον «Ντούτσε» Μπενίτο Μουσολίνι, ο Ιταλικός στρατός κινήθηκε νότια έξω από την κατεχόμενη Αλβανική χωρά στα σύνορα της γειτονικής Ελλάδας. Λαμβάνοντας χώρα εντός του ευρύτερου πλαισίου του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή η βίαιη σύγκρουση θα τραβήξει για περίπου έξι μήνες και να χρησιμεύσει ως η σπίθα που άναψε τις φλόγες του πολέμου μέσα στα Βαλκάνια.

Η ευρύτερη περιοχή, όπου έλαβαν χώρα οι Επιχειρήσεις του Ελληνο-ιταλικού Πολέμου, ορίζεται από τη γραμμή Αυλώνας προς τα βορειοδυτικά και την Ελληνο-αλβανική μεθόριο προς τα νοτιοανατολικά. Η περιοχή αυτή αποτελείται από πολλές παράλληλες οροσειρές που ακολουθούν τη γενική κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά. Οι περισσότερες απ' αυτές είναι δύσβατες και ακάλυπτες, ενώ μερικές κορυφές τους υπερβαίνουν τα 2.000 μέτρα. Μεταξύ αυτών των οροσειρών σχηματίζονται οι στενές κοιλάδες των ποταμών Αώου, Σαρανταπόρου, Καλαμά, Δρίνου και Δεβόλη.

Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα ήταν η πολεμική επιχείρηση της ναζιστικής Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της Ελλάδας, που υπαγορεύτηκε, αφενός μεν από το Χαλύβδινο Σύμφωνο, μετά και την αποτυχία που σημείωσε η μεγάλη ιταλική εαρινή επίθεση, του έτερου μέλους του Άξονα και αφετέρου από την παρουσία βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, που θα μπορούσαν έτσι να απειλήσουν τα μετόπισθεν στην επικείμενη επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, γνωστή ως "Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα", που ακολούθησε.

Η εισβολή αυτή ξεκίνησε στις 6 Απριλίου του 1941 και ολοκληρώθηκε δύο μήνες αργότερα. Εκτελέστηκε με δύο επιχειρήσεις, την Επιχείρηση Μαρίτα, (πήρε τ' όνομά της από μια κόρη του στρατηγού του Αδόλφου Χίτλερ, Άλφρεντ Γιοντλ) που αφορούσε τις επιχειρήσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα και την Επιχείρηση Ερμής που αφορούσε την αεραπόβαση και κατάληψη της Κρήτης γνωστότερη ως μάχη της Κρήτης. Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα θεωρείται τμήμα των ευρύτερων πολεμικών επιχειρήσεων στη Μεσόγειο και ειδικότερα της Βαλκανικής Εκστρατείας, ενώ για την Ελλάδα συνέχεια και παραλληλία του Ελληνοϊταλικού πολέμου που είχε ξεκινήσει στις 28 Οκτωβρίου 1940 και προηγούμενο της βουλγαρικής εισβολής και της τριπλής κατοχής που ακολούθησε.

Συνοπτικά η ιστορία της Ελλάδας του 1940

Ο Ιταλικός στρατός και η κατάκτηση της Αθήνας.

Ιταλοί αξιωματικοί στα Δωδεκάνησα.

Ιταλικά αεροπλάνα SM79 (Savoia-Marchetti) , Έλαβαν μέρος σε όλα τα μέτωπα στα οποία η Ιταλία συμμετείχε κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Στην διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκαν σαν βομβαρδιστικά αλλά και σαν τορπιλοφόρα πλοίων (Τorpedo bomber).

Ιταλικά στρατεύματα στο Καστελλόριζο, βαδίζουν σε ένα νεκροταφείο κατά τη διάρκεια τελετής προς τιμήν εκείνων που σκοτώθηκαν, Νοέμβριος του 1941.

Η Έλλη ήταν Ελληνικό πολεμικό πλοίο "εύδρομο" κατά την ορολογία του μεσοπολέμου ή "ελαφρύ καταδρομικό" κατά την ορολογία του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Ναυπηγήθηκε το 1912 - 1913 στις ΗΠΑ για λογαριασμό της κινεζικής κυβέρνησης με το όνομα "Fei-Hung", όμως η παραγγελία ακυρώθηκε λόγω Εθνικιστικής Επανάστασης που ξέσπασε στην Κίνα την περίοδο εκείνη. Αγοράστηκε τελικά από την ελληνική κυβέρνηση το 1914.
Βυθίστηκε στις 15 Αυγούστου 1940 σε ειρηνική περίοδο από το ιταλικό υποβρύχιο Delfino και ενώ ήταν αγκυροβολημένο έξω από τον λιμένα της Τήνου όπου και συμμετείχε στις εκδηλώσεις του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Οι Ιταλοί στρατιώτες Alpini παρελαύνουν μέσα από μια υποτονική Αθήνα. Αυτοί ανήκαν στους Αλπινιστές (Alpini Trentini) που κατάγονται από τη γνωστή μεραρχία Τζούλια του πεζικού των Αλπινιστών που εισέβαλαν στην Ελλάδα από την Αλβανία το 1940.

Ιταλικό πλήρωμα με πολυβόλο σε δράση κατά των Ελληνικών στα Αλβανικά σύνορα.

Ο Μουσολίνι συναντά τον Χίτλερ στη Φλωρεντία την μέρα που Ιταλία επιτίθεται στην Ελλάδα πληροφορώντας τον για την Ιταλική επίθεση και τον διαβεβαίωσε πως η κατάληψη της Ελλάδας σήμαινε την κατάληψη όλων των νησιών του Αιγαίου, η οποία θα προσέφερε στον Άξονα νέα επιθετική αεροναυτική βάση στη Μεσόγειο.

Έλληνες στρατιώτες στο Αλβανικό μέτωπο γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά του 1941

Ελληνικά ελαφρά αντιαεροπορικά πυροβόλα των 3,7 εκατοστών Flak Solothurn ή Rheinmetall, ρυμουλκούμενο από ένα τρέιλερ με δύο άξονες.

Η Γερμανική αεροπορική εισβολή της Κρήτης. Το πρωί της 20ής Μαΐου, μετά από σφοδρό βομβαρδισμό και πολυβολισμό από αεροσκάφη της Λουφτβάφφε, άρχισε η κατά κύματα ρίψη των αλεξιπτωτιστών και η προσγείωση ανεμοπλάνων στην δυτική Κρήτη.

Οι ελληνοβρετανικές δυνάμεις άρχισαν την εκτόξευση αντιαεροπορικών πυρών, ενώ οι μονάδες πεζικού προσέβαλαν με δραστικά πυρά τους αλεξιπτωτιστές στον αέρα και στο έδαφος. Στο Μάλεμε η ομάδα Κομήτης, υπό τον Υποστράτηγο Μάιντλ, κατέλαβε την γέφυρα του ποταμού Ταυρωνίτη και το στρατόπεδο της ΡΑΦ, αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει το αεροδρόμιο. Μέχρι τις απογευματινές ώρες η μάχη για το ύψωμα 107, που δέσποζε του αεροδρομίου, ήταν σκληρή, με τους Νεοζηλανδούς να προτάσσουν σθεναρή άμυνα.

Γερμανοί αλεξιπτωτιστές αφήνοντας ένα αεροπλάνο μεταφοράς JU52 στο Μάλεμε. Η επίθεση για την κατάληψη της Σούδας και των Χανίων απέτυχε με μεγάλες απώλειες για τους αλεξιπτωτιστές, αναγκάζοντας τους Γερμανούς, που ανέμεναν αντεπίθεση από τους Βρετανούς την νύχτα, να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους και να οργανωθούν αμυντικά στην περιοχή των φυλακών Αγυιάς.

Τις απογευματινές ώρες 161 μεταφορικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν ρίψη αλεξιπτωτιστών και στρατιωτικού υλικού στην περιοχή του Ρεθύμνου. Ένα τμήμα αλεξιπτωτιστών, αφού κατέλαβε τα χωριά Περιβόλια και Καστελάκια, κινήθηκε προς το Ρέθυμνο, αποκρούστηκε όμως από το Τάγμα Οπλιτών Χωροφυλακής με σημαντικές απώλειες και για τις δύο πλευρές. Έλληνες και Αυστραλοί απέκρουσαν με επιτυχία την επίθεση σε ένα λόφο δυτικά του αεροδρομίου του Ρεθύμνου συλλαμβάνοντας μάλιστα 80 αιχμαλώτους.

Τα ελαφρά δικινητήρια (Luftwaffe Dornier Do 17) Γερμανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα πάνω από την Αθήνα, ανατολικά της Ακρόπολης.

Γερμανοί στρατιώτες υψώνουν τη σημαία με τη σβάστικα στην Ακρόπολη των Αθηνών. Οι κατακτητές ήθελαν μ' αυτόν τον τρόπο να δηλώσουν την υποταγή της Ελλάδας. Ωστόσο, λίγες μόνο μέρες αργότερα, στις 31 Μαΐου 1941, δυο φοιτητές, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας, κατέβασαν νύχτα τη μισητή σημαία από τον ιερό λόφο. Ήταν μια αντιστασιακή ενέργεια, που διαδήλωνε σ' όλη την Ευρώπη τη βούληση του ελληνικού λαού να συνεχίσει ν' αντιτάσσεται στη βία του Άξονα.

Με άγνοια κινδύνου, πήδηξαν τα σύρματα, σύρθηκαν ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και άρχισαν να σκαρφαλώνουν από τις σκαλωσιές, που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για τις ανασκαφές. Φθάνοντας σε απόσταση ολίγων μέτρων από τον ιστό της σημαίας δεν αντιλήφθηκαν κανένα φρουρό και με γρήγορες κινήσεις κατέβασαν από τον ιστό το μισητό σύμβολο του ναζισμού. Ήταν μία τεράστια σημαία, διαστάσεων 4x2 μ. Είχαν φθάσει πια μεσάνυχτα. Οι δύο «κομάντος» δίπλωσαν και πήραν μαζί τους τη σημαία και ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο απομακρύνθηκαν από την Ακρόπολη, χωρίς και πάλι να γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς, που συνέχιζαν τη διασκέδασή τους.

Με έκπληξη η γερμανική φρουρά αντιλήφθηκε νωρίς το πρωί ότι η σβάστικα έλειπε από τον ιστό. Οι γερμανικές αρχές πανικοβλημένες διέταξαν ανακρίσεις. Μόλις στις 11 το πρωί ανάρτησαν μια νέα σημαία στον κενό ιστό.

Μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών,  μέσα από ένα Ελληνικό χωριό, κατά τη διάρκεια της κατοχής τον Μάιο του 1941.

Οι Ήρωες Έλληνες στρατιώτες στα βουνά της Αλβανίας, με το αθάνατο ΑΕΡΑ και το ιστορικό ΟΧΙ πολεμώντας.
Έλληνες στρατιώτες που πολέμησαν με κουράγιο, καρδιά, ελπίδα και ψυχή, για να έχουμε εμείς το μεγαλύτερο αγαθό την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Δοξάζω τον κάθε Έλληνα στρατιώτη ο οποίος υπερασπίστηκε γενναία πατρίδα μου, όχι μόνο από τους Ιταλούς, αλλά και από τους πολύ καλύτερα εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους Γερμανούς.