Αρχίσαμε να γευόμαστε τα »καλά» του πολυπολιτισμού : ένα από αυτά είναι και η τζιχάντ, βλέπετε οι Μουσουλμάνοι έχουν την δική τους άποψη επί του πολύ-»πολιτισμού». Όμως ας συλλογιστούμε και πάνω σε κάτι άλλο: θυμάστε την υπόθεση Charlie-Hebdo;
Οι Γάλλοι δικαστές είχαν αρχίσει να ερευνούν την προέλευση των όπλων που χρησιμοποίησαν οι τρομοκράτες.
Η έρευνα τους διεκόπη, διότι η κυβέρνηση έθεσε το θέμα υπό τον χαρακτηρισμό του «στρατιωτικού μυστικού».(δείτε εδώ την είδηση).
Σε κάποιες εφημερίδες, διέρρευσε ότι τα όπλα προήρχοντο από μία παρτίδα στρατιωτικού υλικού, που οι Γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έστελναν στον ISIS στην Συρία.
Εδώ και αρκετό καιρό, από πολλές μεριές, ακουγόταν ότι η Ευρώπη χρειάζεται την δική της »11η Σεπτεμβρίου».
Τώρα την έχει. Να δούμε πως θα την χρησιμοποιήσει.
Σε κάθε περίπτωση, κάπου –κάποιοι, έχουν αποφασίσει ότι πρέπει να φοβάστε, να φοβάστε, να φοβάστε…
Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης
Υπάρχει ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα στην πόλη των Αθηνών, το οποίο περιβάλλεται από μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα την 17η ημέρα του μηνός Νοεμβρίου κάθε έτους. Αυτή η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, μεταφέρεται, ποικιλοτρόπως, και στα σχολεία όλης της επικράτειας.
Η ατμόσφαιρα αυτή συνίσταται από συναισθήματα, συγκινήσεις και ιδέες, που αφορούν την αόριστη και γενική ιδέα περί της »ελευθερίας», και τον αγώνα που υπέρ αυτής έδωσαν νεαροί φοιτητές.
Μέσα από αυτή την ατμόσφαιρα παγιώνονται δύο βασικές ιδέες της μοντέρνας παρακμής:
Α) Η ελευθερία είναι ανώτερη του Αγαθού, ακόμη περισσότερο, η ελευθερία είναι το υπέρτατο Αγαθό.
Β) Οι άνθρωποι νέας ηλικίας έχουν δίκιο σε ότι κάνουν και την ωριμότητα να κρίνουν.
Το «πνεύμα της ελευθερίας», γαλλικό μασονικό άγαλμα.
Ως γνωστόν, για τον Πλάτωνα, το πρώτο χρέος της Πόλεως είναι να δημιουργήσει Αγαθούς πολίτες και μόνον μετά ελεύθερους, αλλά και τότε, με μία ελευθερία που δεν θα καταλήγει σε ασυδοσία.
Όσον αφορά την σύγχρονη »λατρεία» για ότι κάνουν οι νέοι(νεολαγνεία), με αυτά τα λόγια ο μεγάλος φιλόσοφος την κατέκρινε: «…Μετά περιφρονήσεως απέρριπταν την μετριοπάθεια, ως έλλειψη ανδρισμού […] Την αυθάδεια αποκαλούν ευγενή ανατροφή και την αναρχία ελευθερία και την ασωτία μεγαλοσύνη και την αναισχυντία τόλμη[…] Ο Πατήρ έχει συνηθίσει να κατέρχεται εις το επίπεδο των υιών του και να τους φοβάται και ο υιός να ίσταται εις το αυτό επίπεδο με τον πατέρα του, μη εντρεπόμενος, ουδέ φοβούμενος τους γονείς του[…] Ο διδάσκαλος φοβάται και κολακεύει τους μαθητές του και οι μαθητές περιφρονούν τους διδασκάλους και τους παιδαγωγούς τους […] Ενώ οι γέροντες έρχονται στην ίδια θέση με τους νέους και όλο κάνουν αστεία και χαριεντισμούς, κατά μίμηση των νέων, για να μην δείχνουν ότι είναι αποκρουστικοί και αυταρχικοί[…]
Τώρα όμως, ας δούμε ποιοί θα αποδώσουν τιμές σε αυτό τον εορτασμό της »ελευθερίας» και των »νιάτων» :
Α) Οι φιλελεύθεροι: αναμενόμενο, μια που ο φιλελευθερισμός, γέννημα του διαφωτισμού, του προτεσταντισμού και της μασονίας , θεοποιεί την ελευθερία του ατόμου ενάντια σε κάθε θεσμό ή κοινωνική οργάνωση παραδοσιακής τάξης, ενάντια σε κάθε υπερβατική αρχή, καθότι δεν δέχεται την αντικειμενική ιδέα του Καλού και Αγαθού. Ο φιλελεύθερος είναι ο αντι-Πλατωνικός. Ο φιλελεύθερος είναι επίσης, ο »αριστερός του χρήματος», όπως έχουμε εξηγήσει σε παλαιότερο άρθροτου Θεόδοτου.
Β) Οι κομμουνιστές, παλαιοί και νέοι (κομμουνιστική αριστερά): εδώ τα πράγματα μπερδεύονται
κάπως, μια που αυτοί, πάνω από την »ελευθερία» βάζουν το »δίκιο» της προλεταριακής τάξης. Έχουν αναγάγει σε αντικειμενική Ιδέα την προλεταριακή τάξη. Ακριβώς γι’ αυτό δέχονται μία δικτατορία, την »δικτατορία του προλεταριάτου».
Άρα γεννιέται το εύλογο ερώτημα: γιατί η κομμουνιστική αριστερά παρευρίσκεται σε μία εκδήλωση που γίνεται υπέρ της» ελευθερίας»;
Η εξήγηση υπάρχει: δεν παρευρίσκεται επειδή θέλει να τιμήσει την »ελευθερία», αλλά επειδή θέλει να δείξει την εναντίωσή της σε μία δικτατορία, η οποία δεν ήταν … η δική της δικτατορία. Το πρόβλημα είναι ότι …δεν το διακηρύττει. Απλά γκαρίζει:»ψωμί –παιδεία –ελευθερία»
Αυτό είναι το ιδεολογικό φάσμα μέσα στο οποίο κινούνται, όσοι θα παρευρεθούν στις εκδηλώσεις που γίνονται σε αυτό το πανεπιστημιακό ίδρυμα.
Τώρα όμως να δούμε και την »πρακτική διάσταση» όσων, κατά καιρούς, συνήθως παρευρίσκονται εκεί:
Όλη η νομενκλατούρα της μεταπολίτευσης που έκλεψε, έφαγε, μάλλον, έσκασε από το φαΐ , πρόδωσε, ξευτίλισε ένα έθνος.
Όλοι οι »πεφωτισμένοι δάσκαλοι» που έμαθαν στα »νιάτα» να καταλαμβάνουν σχολεία, δημόσια κτήρια, και να ουρλιάζουν σαν να βρίσκονται σε υστερική κρίση .
Το «δέντρο της ελευθερίας», σύμβολο της γαλλικής επανάστασης
Επίσης, θα παρευρεθούν οι κάτωθι: « … Καταγγελίες για σχέδιο πολιτικής και φυσικής του εξόντωσης κάνει ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης.
Όπως αποκαλύπτει, όσα γνωρίζει και όσα έχει ζήσει τα έχει καταγράψει σε ένα βιβλίο με ψευδώνυμα, ενώ για την προσωπική του ασφάλεια αλλά και της οικογένειάς του έχει καταθέσει τα πραγματικά ονόματα σε συμβολαιογράφο .
«Το κείμενό μου καθιστά φανερό τι έχει γίνει. Τι έχει γίνει δηλαδή στο παρασκήνιο. Όχι στο προσκήνιο. Τι έχει γίνει με την τρομοκρατία, πού υπάρχουν διασυνδέσεις πολιτικών με την τρομοκρατία και με ποιόν τρόπο αυτοί οι πολιτικοί απειλούν εμένα. Γιατί απειλούν τη ζωή μου» δηλώνει στο Πρώτο Θέμα.
Ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης καταγγέλλει ευθείες απειλές από οργανωμένες ομάδες με έδρα τις φυλακές, τρομοκράτες αλλά και από κυκλώματα μέσα στην αστυνομία…»
Τέλος, ειδική αφιέρωση για την επέτειο θα κάνουν οι Σοσιαλιστές: ένας υπάλληλος της ΕΡΤ θα χορέψει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο μέσα σε ένα πολιτιστικό κέντρο(δηλαδή το μπουζουξίδικο, κατά τον αείμνηστο πολιτιστικό καθοδηγητή Ευάγγελο Γιαννόπουλο)
Στην σύγχρονη Ελλάδα, συμβαίνει κάτι παρόμοιο με αυτό που συνέβη μετά την Γαλλική επανάσταση: είχε θεσμοθετηθεί ένα νέο εορτολόγιο με το οποίο ήθελαν να αντικαταστήσουν τις παραδοσιακές εορτές.
Θέσπισαν λοιπόν εορτές προς τιμή του »ορθολογισμού», της »φύσης», της »ελευθερίας» κλπ. Έτσι και εμείς : εορτή για το »Πολυτεχνείο», εορτή για το Γρηγορόπουλο, και όλο και κάποια άλλη θα βρεθεί.
Βλέπετε, και η παρακμή έχει τις εορτές της.
Βέβαια, θα διερωτηθείτε: η δικτατορία ήταν ο καρπός, το άνθος ενός ακμάζοντος πολιτισμού ή το σύμπτωμα, ο πυρετός, ο τελευταίος σπασμός ζωής ενός ετοιμοθάνατου παρακμιακού σώματος; Αυτό το τελευταίο ήταν. Δυστυχώς, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια(το ψευτορωμαίικο) …
Υπάρχει μία εορτή που δεν γίνεται ποτέ στην Ελλάδα: η εορτή της »Καλοκαγαθίας». Εξάλλου, από όσα εδώ γεννήθηκαν, τα γενέθλια τους εορτάζονται οπουδήποτε αλλού στο κόσμο, εκτός από εδώ.
Ακόμη και στην Wikipedia, άρθρο στα ελληνικά για τον »καλόν κἀγαθὸν» , δεν υπάρχει.
Καλή επέτειο…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου