Εἶναι μία συχνή ἀπορία πολλῶν, ἄν ὄχι ὅλων, τῶν Χριστιανῶν!
Μάλιστα, ἔχει μετατραπεῖ σέ "σημεῖον ἀμφιλεγόμενον", διότι οἱ ἀπαντήσεις σέ αὐτήν τήν αὐτήν τήν ἀπορία ἐκ κληρικῶν καί λαϊκῶν διΐστανται, ἄλλωτε σέ: "ναί" καί ἄλλωτε σέ: "ὄχι".
Ἐμεῖς, θά ἀσχοληθοῦμε μέ τό "ὄχι",...γιά νά καταλήξουμε στό "ναί"!
Νά οἱ πιό συνήθεις δικαιολογίες-ἐπιχειρήματα τῶν πρεσβευτῶν τοῦ "ὄχι":
1. Δέν πρέπει νά πανικοβαλλόμαστε καί νά χάνουμε τήν εἰρήνη μας. Ἄς μήν ἀσχολούμεθα καί μαυρίζει ἡ ψυχή μας. (Λέμε: ἡ ἀληθινή εἰρήνη εἶναι ἄκτιστος καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί δέν αἴρεται ἀπό τίποτε! "Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν" (Ρωμ. 8, 35-39). Ἀντίθετα, ἡ κοσμική κτιστή εἰρήνη κινδυνεύει πάντοτε καί κάθε φορά χάνεται, διότι στερεοῦται στά σάπια, πρόσκαιρα καί ἐπίγεια καί ὄχι στά ἄφθορα, αἰώνια καί ἐπουράνια!).
2. Ὁ διάβολος κάνει τήν δουλειά του κι ἐμεῖς τήν δική μας. Κοίτα ἐσύ τήν δουλίτσα σου κι ἄσε τί γίνεται στόν κόσμο. (Λέμε: οἱ Ἄγιοι Πατέρες ἀσχολήθηκαν ἐκτενῶς κι ἀναλυτικότατα μέ τίς ραδιουργίες τοῦ διαβόλου σέ προσωπικό ἐπίπεδο στήν ψυχή καί στήν ζωή μας, εἰδικά ὅσον ἀφορᾶ τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες, μέ συγγράμματα ἐπί συγγραμμάτων. Μᾶς ἀποκάλυψαν τούς τρόπους πού ἐνεργεῖ, καθώς καί τούς τρόπους νά τόν ἀντιμετωπίζουμε. Οἱ Προφῆτες δέ ἀσχολήθηκαν ἰδιαιτέρως καί μέ τά "σχέδιά" του σέ ὁμαδικό ἐπίπεδο, δηλαδή μέ τά ἐξωτερικά γεγονότα στόν κόσμο, καί μάλιστα ἕως ἐσχάτων χρόνων! Ἐνίοτε δέ, τό ἔπραξαν αὐτό μέ πρός ἡμᾶς νουθεσίες διαχείρισης των, ὥστε νά μήν πλανηθοῦμε, νά μήν καταποθοῦμε ὑπό τοῦ κόσμου καί νά μήν χαθοῦμε αἰωνίως ἐξαιτίας του!).
3. Τί μποροῦμε νά κάνουμε; Ἐμεῖς θά ἀλλάξουμε τόν κόσμο;
(Λέμε: χάριτι Θεοῦ καί καλῇ τῇ ἡμῶν προαιρέσει μποροῦμε νά ἀλλάξουμε ἐμεῖς ὡς πρός τόν κόσμο· "καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον" (Ρωμ. 12, 2). Καί πάλι χάριτι Θεοῦ δέν εἶναι ἀδύνατον νά ξυπνήσουμε κι ἕναν ἤ περισσότερους ἀδελφούς μας· "γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν" (Ἰάκ. 5, 20)! Ἄν αὐτά τά δύο ἦταν ἀδύνατα, τότε:
α) δέν θά ὑπῆρχε ἡ προσωπική μετάνοια καί ὁ προσωπικός ἀγῶνας πρός σωτηρίαν, ὁπότε θά εἴμασταν καταδικασμένα ἕρμαια τοῦ κόσμου καί τοῦ κοσμοκράτορος διαβόλου, καί
β) δέν θά ὑπῆρχαν Εὐαγγελιστές, Ἅγιοι, Προφῆτες, Μάρτυρες καί ὅλοι αὐτοί οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ πού νίκησαν τόν κόσμο καί τίς ὁρατές καί ἀόρατες δαιμονικές δυνάμεις του, ὁπότε καί ὅλη ἡ πνευματική ζωή θά ἦταν μάταιη!).
4. Ὁ Θεός δέν θά ἐπιτρέψει νά γίνουν τά πράγματα χειρότερα. Θά φτιάξουν τά πράγματα.
(Ρωτᾶμε: μέ μαγικό ραβδάκι;...Χωρίς νά καταλαβαίνει κανείς ποῦ ζεῖ, τί ζεῖ, μέ ποιούς ζεῖ, πῶς νά ζεῖ καί γιά ποιόν νά ζεῖ, θά ἀλλάξουν τά πράγματα...καί μάλιστα πρός τό καλύτερο;!...Ὡραῖο τό παραμύθι, ἀλλά γιατί τά Σόδομα καί τά Γόμορρα καταστράφηκαν ἐν πυρί, μαζί μέ ὅλους τούς κατοίκους τους πλήν τοῦ δικαίου Λώτ καί τῆς οἰκογενείας του; Νά ἕνα μικρό παράδειγμα πού καταδεικνύει περίτρανα πώς τά πράγματα δέν φτιάχνουν γιά ὅσους δέν ἔχουν ἐπίγνωση πού ζοῦν, τί ζοῦν, μέ ποιούς ζοῦν, πῶς ζοῦν, γιά ποιόν ζοῦν...καί δέν μετανοοῦν!).
5. Ἐσύ ποιός εἶσαι πού μιλᾶς καί ἔχεις ἄποψη καί ἀντιδρᾶς;
(Ἀπαντᾶμε: ὅποιος εἶσαι καί σύ πού δέν θέλεις νά μιλῶ καί μοῦ μιλᾶς γιά νά μοῦ πεῖς νά μή μιλῶ! Εἶμαι ζωντανό καί ὄχι νεκρό, ἀποκομμένο, σέ κῶμα ἤ ἀναισθησία μέλος τῆς Ἐκκλησίας!).
Καί ἄλλα συναφῆ (ἐκ)τυφλωτικά, "μαγευτικά", "ὁμολογιακά", "ἀγαπητικά" καί "ἐλεύθερα" ...
Κάποιες φορές, κάποιοι πνευματικοί ἀποτρέπουν σέ μερικά πνευματικά τους παιδιά νά ἀσχολοῦνται ἐπισταμένως μέ τά "σημεῖα τῶν καιρῶν" ἀπόλυτα δικαιολογημένα. Τό ἴδιο μπορεῖ νά δίδεται ὡς ὀρθή ἀδελφική συμβουλή κι ἀπό ἕναν λαϊκό πρός ἕναν ἄλλο λαϊκό. Αὐτές, ὅμως, εἶναι εἰδικές περιπτώσεις, ὅπου γιά λόγους διακρίσεως προτείνεται μία "ἀποχή" ἀπό τά δύσκολα καί τά σκληρά τῆς πραγματικότητας διότι ὑπάρχουν ψυχές πιό εὐάλωτες, πιό ἀδύναμες καί εὔθραστες, ὅπου ἀνησυχοῦν ὑπέρ τό δέον καί τελικῶς βλάπτονται, ἀποθαρρύνονται καί κινδυνεύουν νά ἀπομακρυνθοῦν ὁριστικά ἀπό τήν πνευματική ζωή. Αὐτήν τήν διάκριση ἔκανε λόγου χάριν, ὡς γνωστόν, σέ κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις ὁ Ἅγιος Πορφύριος, προκειμένου νά μή φύγουν αὐτές οἱ ψυχές ἀπό τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ μέχρι νά δυναμώσουν, νά γίνουν πιό ἀγωνιστικές καί νά ἀντιμετωπίσουν τίς δυσκολίες τῶν σημείων τῶν καιρῶν ἀργότερα πιό ἀποτελεσματικά.
Ἐδῶ, πρέπει νά ἀναφέρουμε πώς κάποιοι ἀδιάκριτοι ἤ ἐπιτήδειοι...γενίκευσαν αὐτήν τήν διάκριση τοῦ Ἁγίου καί τήν ἔκαναν αὐθαιρέτως "κανόνα" μέ σκοπό νά κλείσουν στόματα ὁμολογιακά, ἀντιδροῦντα καί ἐγείροντα ἀπό τήν πνευματική ἀποχαύνωση, πρᾶγμα πού ὅλως τυχαίως βολεύει τούς οἰκουμενιστές, τούς "μεταπατερικούς", τούς νεοεποχικούς παγκοσμιοποιητές, τούς ἀκατήχητους, τούς χλιαρούς καί τούς δειλούς τῇ πίστει. Ἄλλά δέν εἶναι ἔτσι ὅπως διαδίδεται γιά τόν Ἅγιο Πορφύριο!
Τό νά βλέπουμε καί νά λέμε τήν ἀλήθεια γιά αὐτά πού συμβαίνουν γύρω μας, δέν σημαίνει ὅτι πανικοβαλλόμαστε, οὔτε ὅτι πανικοβάλλουμε. Καί βέβαια, δέν εἶναι πρᾶγμα ἄχρηστον, μάταιον, ἀνώφελον, ἄσχετον μέ τήν πνευματική πορεία τῆς κάθε ψυχῆς καί τῆς Ἐκκλησίας!
Ὁ ἴδιος ὁ διάβολος στό Σαραντάρειο Ὄρος πείραξε τόν Χριστό μέ τρεῖς πειρασμούς, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ ἕνας εἶχε ἄμεση σχέση μέ τόν κόσμο. Τόν παρέλαβε καί τόν πῆγε σέ ἕνα ὑψηλό μέρος δείχνοντάς του πολιτεῖες μέ πλούτη, δόξες κι ἐξουσίες, οἱ ὁποῖες παραδόθηκαν στίς ἐνέργειές του καί στόν τρόπο ζωῆς πού τούς ὑποδείκνυε. Ἐκεῖ, προσπάθησε νά τόν δελεάσει μέ τά τοῦ κόσμου καί ἔταξε νά Τοῦ χαρίσει αὐτές τίς πολιτεῖες, ἄν τόν προσκυνοῦσε. Σέ αὐτό τό χαρακτηριστικό παράδειγμα, ὅπου ὁ διάβολος πείραξε τόν ἴδιο τόν Θεό μέ τά "σημεῖα τῶν καιρῶν" (κοσμικά πλούτη, δόξες, ἐξουσίες καί ἁμαρτωλό τρόπο ζωῆς), ἄς ἀναλογισθοῦμε· δέν θά πειράξει ἐμᾶς τούς θνητούς, τούς ἀδύναμους κι ἀτελεῖς, γιά νά τόν προσκυνήσουμε σάν θεό; Πόσο πιό γνῶστες, πιό ἕτοιμοι ἐπί ποδός καί νήφοντες πρέπει νά εἴμαστε ἐμεῖς οἱ θνητοί, οἱ ἀδύναμοι καί ἀτελεῖς μπρός σέ τέτοιους δυνατούς πειρασμούς ἐκ τοῦ κόσμου γύρω μας καί ἐκ τοῦ ποδηγέτη του;
Δυστυχῶς πολλοί κληρικοί (καί μή), "συμβουλεύουν" ("φασκιώνουν τά πνευματικά τους παιδιά", κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη) νά μήν βλέπουμε καί νά μήν ἀσχολούμαστε μέ αὐτά πού συμβαίνουν γύρω μας, δηλαδή μέ τά σημεῖα τῶν καιρῶν, ἀλλά νά ζοῦμε ἐξωπραγματικά σέ κάποιον ἄλλον πλανήτη ἐκτός γῆς, σά νά εἴμαστε μόνοι μας στό σύμπαν.
Ὁ ἐγωισμός στό ἔπακρον! Ὁ Ἑωσφόρος πῆρε "γιά παρέα κι ἐνισχύσεις" καί δαίμονες μαζί του. Ἐμεῖς τόν ξεπεράσαμε σέ ἔπαρση! Εἴμαστε ἐμεῖς κι ἡ αὐτοῦ ἐξοχότης ὁ ἑαυτός μας!...
Προτείνουν, μέ ἄλλα λόγια, νά μετατραποῦμε σέ ἕνα εἶδος Χριστιανοῦ-ἐξωγήινου. Καί ἐφόσον κατά τούς Ἁγίους Πατέρες δέν ὑπάρχουν ἐξωγήινοι, νά γίνουμε ἐμεῖς;...Αὐτό ζητᾶνε οὐσιαστικά!
Ποῦ στηρίζεται αὐτή ἡ στάση ἐκκλησιαστικῶς; Γιά νά δοῦμε τί μᾶς λέγει, ἀντιθέτως, ἡ Ἁγία Γραφή, διά στόματος τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, καί μάλιστα σέ τόνο ἐπιτιμητικό:
"Ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;" (Ματθ. 16, 3).
Ἄν εἶναι ἀπαραίτητο νά παρατηροῦμε τά φυσικά σημεῖα τοῦ καιροῦ γιά νά προετοιμαστοῦμε καταλλήλως γιά τά ἐπίγεια (ρουχισμό, φαγητό, καλλιέργεια γῆς, προστασία, μετακίνηση κ.λ.π.), πόσο πιό ἀσυγκρίτως ἀπαραίτητο εἶναι νά παρατηροῦμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν γιά νά προετοιμαζόμαστε καταλλήλως γιά τά ἐπουράνια καί σωτήρια;
Ὁ Κύριος πάντα "μιλᾶ" στούς πιστούς Του μέ σημεῖα, ἐσωτερικά κι ἐξωτερικά. Ἐσωτερικά μέ τίς ἐν κρυπτῷ πνευματικές ἀλλοιώσεις, τίς καλές καί τίς κακές, πού ζεῖ ἡ κάθε ψυχή. Ἐξωτερικά μέ τά γεγονότα πού κατ' εὐδοκίαν ἤ κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ ζεῖ ὁ καθένας μας στήν δική του ζωή, στό δικό του περιβάλλον (οἰκογενειακό, ἐπαγγελματικό, ἐθνικό κ.λ.π.), συνάμα μέ τά γεγονότα πού βλέπει νά συμβαίνουν παγκόσμια, μέ τίς ὅποιες "ἀντανακλάσεις" αὐτά προκαλοῦν στήν ψυχή καί στήν ζωή του.
Ὅ,τι βιώνουμε εἶναι ἀποκύημα καί καρπός τῆς πνευματικῆς μας κατάστασης (τῆς καλῆς ἤ τῆς κακῆς) καί τῆς μετανοίας μας (τῆς ἐλλιποῦς, τῆς ἐπαρκοῦς ἤ τῆς ἀπούσης), ταυτοχρόνως μέ τήν συνολική πνευματική κατάσταση τοῦ κόσμου μέσα στόν ὁποῖον ἀναπόφευκτα ζοῦμε. Καί ὅλα τοῦτα πρωτίστως καί πάντοτε συνοδευόμενα μέ τό ἄπειρο ἔλεος, τήν Θεία Πρόνοια καί τήν Οἰκονομία ἀγάπης πού μᾶς προσφέρει ὁ Πανάγαθος Θεός, ὡς στοργικός Πατέρας στά τέκνα Του, κατά τό: "ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους" (Ματθ. 5, 45).
Πῶς χωρίς νά δοῦμε τόν καρπό, θά καταλάβουμε τό δέντρο;
"Ἐκ γάρ τοΰ καρποῦ τό δένδρον γινώσκεται" (Ματθ. 12, 33).
Πῶς χωρίς νά βλέπουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν θά συνειδητοποιήσουμε καλύτερα καί σέ βάθος τό κατάντημά μας γιά νά ἐγερθοῦμε ἀποφασιστικότερα πρός μετάνοιαν καί σωτηρίαν;
Πῶς χωρίς νά βλέπουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν, θά διαχειριζόμαστε τά "πετόμενα βέλη" τῆς πραγματικότητας πού βιώνουμε καί θά λαμβάνουμε τά καταλληλότερα πνευματικά ὅπλα καί φάρμακα πρός ἀντιμετώπισίν των;
Πῶς χωρίς νά βλέπουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν δέν θά πλανηθοῦμε καί δέν θά ἀναμιχθοῦμε μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο καί τίς παγίδες του;
Καί πῶς χωρίς νά βλέπουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν θά ξυπνήσουμε κι ἄλλους συνανθώπους μας ἀπό τίς ἀπάτες τοῦ κόσμου τούτου καί τοῦ κοσμοκράτορός του διαβόλου καί θά δείξουμε πραγματική εὐαγγελική καί σωτηριώδη ἀγάπη;
Οἱ Νινευῖται ὡς λαός διέγνωσαν τά σημεῖα τῶν καιρῶν τους, τά προκύψαντα ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν τους, θορυβήθηκαν βάζοντας τήν καλή ἀνησυχία καί ἦλθαν σέ μετάνοια. Ἐγκατάλειψαν τά ἔργα τῆς ἀνομίας προσευχόμενοι καί νηστεύοντες μαζί καί μέ τά ζῶα τους! Μέ αὐτόν τόν τρόπο ηὕλκυσαν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐκμαιεύοντας ἐπί 3 χρόνια παράταση ζωῆς λόγῳ μετανοίας ὥστε νά γλιτώσουν ἀπό τήν ἐπίγεια καταστροφή τους, γιά τήν ὁποία τούς προειδοποίησε ὁ Θεός λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τους, καί ἀπό τήν αἰώνια ἀπώλειά τους.
Ἐμεῖς, νά μήν διαγνώσκουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν μας, καί μάλιστα καιρῶν πιό πολλῶν καί καταιγιστικῶν γεγονότων καθημερινῶς, πιό ἐπικίνδυνων καί πιό ἐσχατολογικῶν;
Ὁ Νῶε ἐπί 100 χρόνια κήρυττε στούς συμπατριῶτες του, δηλαδή σέ ὅλον τόν ἰσραηλιτικό λαό, καί ἔκρουε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τά σημεῖα τῶν καιρῶν τους, ταυτοχρόνως κατασκευάζοντας τήν κιβωτό τῆς σωτηρίας τῆς δικῆς του καί τῆς οἰκογενείας του πού τόν ἄκουσε καί τόν ἀκολούθησε!
Καί παρόλ' αὐτά, δέν τόν ἐπίστευαν, τόν χλεύαζαν μέχρι τελευταίας στιγμῆς, καί τελικά πνίγηκαν ἅπαντες καί μή πιστεύσαντες! Ἐμεῖς, νά μήν χτυπᾶμε τόν συναγερμό τοῦ κινδύνου ὅταν χρειάζεται στούς ἑαυτούς μας καί στούς συνανθρώπους μας καί νά μήν γινόμαστε πιό ὀργανωμένοι καί ἐντατικοί "κατασκευαστές" τῆς διαφυγῆς μας ἀπό τόν νοητό Φαραώ τῆς ἁμαρτίας, τῆς πλάνης καί τῆς ἀπωλείας, εἰ δυνατόν ἀκολουθούμενοι καί ὑπό ἄλλων συνανθρώπων μας;
Τί προτείνεται ἀπό κάποιους; Νά παραμένουμε ἀθρόητα βουλιαγμένοι στήν ξαπλῶστρα μίας ἀπέραντης πνευματικῆς νιρβάνα καί νά μᾶς πιάνουν τά γεγονότα τῆς ἀπωλείας στόν ὕπνο, ὅπως τούς τρεῖς μαθητές τοῦ Χριστοῦ στόν Κῆπο τῆς Γεθσημανῆ πρό τῆς θυσίας Του, καί τῶν μεγάλων πειρασμῶν πού εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν ἀγουροξυπνημένοι ἀπό κεῖ καί μετά;
Αὐτός ὁ ὕπνος δέν εἶναι οὔτε μακάριος, οὔτε τοῦ δικαίου, ἀλλά εἶναι ὀλέθριος καί ἐκ τοῦ πονηροῦ!
"Διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ οὐ δοκεῖτε ὥρᾳ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται" (Ματθ. 24, 44).
Ἄλλες ἐντολές ἔχουμε παραλάβει ἀπό τόν Χριστό, εἰδικά γιά αὐτόν τόν "ὕπνο" πού μᾶς κρατᾶ μέ κλειστά τά μάτια στά σημεῖα τῶν καιρῶν:
“Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε, ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν"
(Λουκ. 11, 9).
"Γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται" (Μάρκ. 13, 35).
Καί ὅταν ὁ Χριστός λέγει· "γρηγορεῖτε", δέν περιορίζει τό ἔνταλμα στήν προσευχή καί στό κομποσχοίνι,... ἀλλά πρόκειται γιά μία ἀπόλυτα γενική ἐντολή ἄνευ ἐξαιρέσεων! Σημαίνει ἐπί ποδός καί ἐπί παντός ἐπιστητοῦ κι ἀνεπαισθήτου...!
Ἑπομένως, ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ περί ἐγρηγόρσεως δέν ἀναφέρεται μονάχα στήν ἐσωστρέφεια τοῦ καθενός. Διότι μία τέτοια κατάσταση ἀποκομμένη ἀπό τόν κόσμο μέσα στόν ὁποῖο ἀδιαμφισβήτητα ζοῦμε ὡς κοινωνία προσώπων, πού τόν ἐπηρρεάζουμε καί μᾶς ἐπηρρεάζει, καταντᾶ παράλογος ἐγωισμός. Ἑπομένως, ὁ Χριστός λέγοντας· "γρηγορεῖτε", ἀναφέρεται σέ ὅλα ὅσα προέρχονται τόσο ἔσωθεν (τά ἁμαρτωλά μας: πάθη, ἐπιθυμίες, θελήματα), ὅσο καί ἔξωθεν (ὅ,τι ἀφορᾶ τόν κόσμο). Ὡς Δημιουργός μᾶς ἔκανε κοινωνία προσώπων, κάθετα καί ὀριζόντια, δηλαδή μέ ἀνοιχτούς διαύλους ἐπικοινωνίας καί μέ τόν Ἴδιο καί μέ τούς συνανθρώπους μας σέ ὅλα τά περιβάλλοντα καί στίς καταστάσεις πού βιώνουν, πάντοτε, καί ὄχι μονάχα μέ τόν ἑαυτό μας καί τόν μικρόκοσμό μας! Ἄρα τό· "γρηγορεῖτε" ἀφορᾶ καί τά σημεῖα τῶν καιρῶν! Ἐπίσης, ἄς ἀναλογισθοῦμε μέ τήν ἁπλή λογική καί τό ἑξῆς: πόσοι καί πόσοι πειρασμοί, ἄν ὄχι ὅλοι, δέν ἐκτοξεύονται ἀπό ἐξωτερικές πηγές; Οἱ πειρασμοί προέρχονται κατά κόρον ἀπό τήν πραγματικότητα καί τόν κόσμο πού ζοῦμε καί ἀπό τά πρόσωπα πού μᾶς περιβάλλουν, ἀπό τούς ὁρατούς κι ἀοράτους ἐχθρούς γύρω μας καί τίς ἐνέργειές τους! Νά μήν βλέπουμε λοιπόν; Ἔτσι κάνουν οἱ φρουροί γιά νά προστατευθοῦν καί γιά νά προστατέψουν; Δέν βλέπουν; Δέν ἐκτιμοῦν πρόσωπα καί καταστάσεις ἄγρυπνα καί δέν λαμβάνουν τά μέτρα τους ἀναλόγως τῶν περιστάσεων; Πολλῷ δέ μᾶλλον, ὅταν ὅλα αὐτά συμβαίνουν σέ μία ἐποχή ὑπερτεχνολογίας πού ἐκμηδενίζει ἀποστάσεις καί ἐξυπηρετεῖ ποικιλοτρόπως καί μέ μεγάλη εὐκολία κάθε εἴδους ἐπικοινωνία, καλή καί κακή!
Ἄλλωτε πάλι στρουθοκαμηλίζουμε γιά νά μήν βλέπουμε τήν ἀλήθεια, ἐπειδή ἐνίοτε εἶναι πικρή καί μᾶς ξεβολεύει ἀπό τήν καλοπέρασή μας. Κι ἔτσι, διατηροῦμε στήν ἄγνοια καί στά τυφλά ἑαυτούς καί τούς συνανθρώπους μας. Ἀντί νά γίνουμε φάροι πού φέγγουν πάνω στούς ὑφάλους καί προλαμβάνουν τά ἀτυχήματα καί τόν θάνατο, μένουμε σκότος καί δέν βοηθοῦμε κανέναν νά δεῖ τούς κινδύνους καί νά γλιτώσει. Αὐτά δέν εἶναι πράγματα συνετά καί σωτήρια, καί προπάντων δέν εἶναι σύμφωνα μέ τόν νόμο τῆς πνευματικῆς ἀγάπης.
Ἀκόμα καί οἱ ἐρημίτες πού ζοῦνε μακριά ἀπό τήν πολυκοσμία, γνωρίζουν ἄψογα ἐν πνεύματι ἁγίῳ τί συμβαίνει στόν κόσμο, καί πολύ καλύτερα ἀπό ἐμᾶς πού ζοῦμε μέσα σέ αὐτόν φέροντες καί περιφέροντες τετυφλωμένους ὀφθαλμούς! Προσεύχονται καί ἀσκοῦνται ἐντατικότερα γιά ὅ,τι συμβαίνει στόν κόσμο καί στούς ἀνθρώπους, προβλέπουν καί προειδοποιοῦν (οἱ ἔχοντες ὑψηλότερα διορατικά καί προορατικά χαρίσματα) καί ἐνίοτε κατεβαίνουν στόν κόσμο ἤ στέλνουν μηνύματα πρός αὐτόν μέ διακριτικούς τρόπους, κυρίως σέ περιόδους κρίσεων καί κινδύνων, γιά νά ἐπιτιμήσουν, ἤ γιά νά ἐμψυχώσουν, ἤ γιά νά προετοιμάσουν καί γενικῶς γιά νά βοηθήσουν!
Οἱ Προφῆτες τί ἔκαναν; Ὄχι μόνο ἔβλεπαν τά σημεῖα τῶν καιρῶν τους, ἀλλά ἔβλεπαν καί μιλοῦσαν καί γιά τά μελλοντικά σημεῖα τῶν καιρῶν τῶν ἑπόμενων γενεῶν, ἕως ἐσχάτων καιρῶν!
Ἡ Ἀποκάλυψη τί κάνει; Μᾶς ἀποκαλύπτει καί μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή κυρίως στά σημεῖα τῶν καιρῶν, καί δή τῶν ἐσχάτων καιρῶν! Ἀναφέρεται δέ διεξοδικά σέ αὐτά!
Ἐμεῖς νά μήν βλέπουμε καί νά μήν γνωρίζουμε τί ζοῦμε;...
Ἡ ἔλλειψη ὁράσεως τῶν σημείων τῶν καιρῶν πού ζοῦμε, τελικῶς σημαίνει:
Ἄγνοια,
ἀδιαφορία,
ἀναισθησία,
ραθυμία,
ἐγωισμός,
ἀσπονδία-ἔλλειψη ἀγάπης,
ψεῦδος,
πλάνη,
πόρρωση,
ἁμαρτία,
χλιαρότητα
δειλία.
Εἰδικά γιά τήν δειλία, γίνεται ἰδιαίτερα μνεία στήν Ἀποκάλυψη, καί ὄχι τυχαῖα διότι αὐτή φαίνεται νά κοστίσει ψυχές καί ψυχές!
Πῶς ἐξηγεῖται αὐτό;
Ἐπειδή ὁ κόσμος προχωρώντας πρός τά ἔσχατα καί τήν συντέλεια τοῦ αἰῶνος θά γίνεται ὅλο καί χειρότερος, κι ἐπειδή θά γίνεται ἀμετανόητα ὅλο καί χειρότερος, μεγαλύτερα κακά θά μᾶς βρίσκουν ὡς αὐτονόητη ἐνεργοποίηση τῶν παιδαγωγικῶν πνευματικῶν νόμων, γι' αὐτό καί θά καταλήξουμε στήν συντέλεια τῶν αἰώνων καί στήν Μέλλουσα Κρίση, ὥστε νά πάψει ἐπιτέλους τό κακό!
Καί ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ φαύλου κύκλου, θά ὑπάρχει αὐξανόμενος πειρασμός δειλίας στήν ἀνθρωπότητα ἀπό τά μεγαλύτερα "ἀναγκαῖα κακά" πού θά τήν βρίσκουν κάθε φορά!
Ἡ ἀμετανοησία καί ἡ ἀπιστία τῶν ἀνθρώπων θά τούς μεταλλάσσει ὄχι μόνο σέ χειρότερους, ἀλλά ταυτόχρονα καί σέ δειλούς ἕως θανάτου!
Δέν γίνεται, ὅμως, ἐξάπαντος νά ἀποφεύγουμε τήν διαχείριση τῆς πραγματικότητας καί τίς συνειδητές ἐπιλογές μας, τίς ὁποῖες θέλουμε δέν θέλουμε κάποια στιγμή (ἄν ὄχι κάθε στιγμή) κάνουμε καί θά κάνουμε. Εἴτε εἰς ὁδόν Ἀντιχρίστου τῆς Νέας Ἐποχῆς καί στό πλευρό τῶν φερεφώνων της, εἴτε εἰς ὁδόν Ἀληθείας Χριστοῦ καί ὡς ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσιν Του!
Γι' αὐτό καί στήν Ἀποκάλυψη λέγει:
"10 Καὶ λέγει μοι· Μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου· ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ῥυπαρὸς ῥυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ' ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος" (Ἀποκ. 22, 10-15).
Κλείνοντας, θυμίζουμε σέ ὅσους δέν θέλουν νά βλέπουν καί νά γνωρίζουν τί ζοῦνε καί οὔτε θέλουν νά βλέπουμε καί νά γνωρίζουμε καί οἱ ἄλλοι τί ζοῦμε, τούς παραπέμπουμε σέ τοῦτα τά τρία χωρία ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπου μιλᾶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τῆς δόξης καί λέγει:
1."Τυφλοί εἰσιν ὁδηγοί τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται" (Ματθ. 15, 14).
Μή γένοιτο.
2. "Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων" (Ματθ. 5, 13).
Μή γένοιτο.
3. "Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον" (Ἰωά. 16, 33).
Ἀμήν.
Ὁπότε: "ΝΑΙ"! Θά βλέπουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν μας, καί θά τά γνωρίζουμε ἐν ἀληθείᾳ ὥστε νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό αὐτά καί γιά νά μήν γίνουμε δοῦλοι τοῦ κόσμου καί τῶν πονηρῶν καιρῶν του!
«Γνώσεσθε τὴν Ἀλήθειαν, καὶ ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η´ 32).
Ὁ Θεός εἶναι τό Φῶς τό Ἀληθινόν γιά νά βλέπουμε καί νά γνωρίζουμε "ἐν τῷ φωτί Του" "γυμνά καί τετραχηλισμένα" τά πάντα. Καί αὐτά πού εἶναι μέσα μας καί αὐτά πού ὑπάρχουν στόν κόσμο πού ζοῦμε, μέ τούς ἀνθρώπους του καί τά γεγονότα του!
Καί ἄς μήν ξεχνᾶμε:
"Ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει" (Ἰωά. 12, 35).
Μή γένοιτο.
Ἀμήν καί τῷ Θεῷ δόξα!!!
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου