Αὐτή
τή φορά θά ἐπιχειρήσουμε μία μικρή ἐτυμολογική ἀνάλυση τῶν λέξεων:
"προοδευτικός" καί "συντηρητικός", μέσα σέ θεολογικά πλαίσια, διότι
ὁλοένα καί συχνότερα ἐκστομίζονται ἀπό στόματα: οἰκουμενιστῶν,
"μεταπατερικῶν" καί "νεοεποχιτῶν-παγκοσμιοποιητῶν", ἀλλά μέ
ἀντεστραμμένη (διεστραμμένη) νοηματοδότηση!
Κι
ἐπειδή μέσα στίς λέξεις κυοφοροῦνται βαρέα νοήματα πού καθορίζουν τό
ποιοί εἴμαστε καί ὁλάκερη τήν ζωή μας, ὀφείλουμε τήν πρέπουσα προσοχή
μας σέ αὐτές προκειμένου νά τά ἀνακαλύπτουμε, νά τά ἀποκαλύπτουμε, νά τά
ἀντιλαμβανόμαστε στίς ὀρθές τους διαστάσεις καί νά τά διαχειριζόμαστε
ἐν σοφίᾳ καί συνέσει· "Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος..." (Ἰωά. 1,1), "...Ὅτι αὐτὸς εἶπε, καὶ ἐγεννήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθησαν" (ἀπό τήν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου). Μέ τίς λέξεις σκεφτόμαστε, μέ τίς λέξεις ἐκφραζόμαστε, μέ τίς λέξεις πλάθουμε τά ἔργα μας. Οἱ δέ λέξεις ἀντιστρόφως προδίδουν τόν χαρακτῆρα μας, τόν ψυχισμό μας, τό πνευματικό μας ποιόν καί ὅλη τήν ζωή μας, τήν τωρινή καί τήν αἰώνια, διότι ἡ πηγή τῶν λόγων εἶναι ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ καθαρή ἤ ἡ βρώμικη, ἡ ἀγαθή ἤ ἡ πονηρή· «ἐκ γάρ τοῦ περισσεύματoς τῆς καρδίας τό στόμα λαλεῖ» (Ματθ. ιβ, 34 & Λουκ. ς, 45).
Θά
ξεκαθαρίσουμε τί σημαίνει ἡ κάθε μία ἀπό τίς δύο λέξεις, γιά νά πάψει
τό ψευδοεπιχείρημα τῆς "προόδου" νά θολώνει καί νά παραπλανᾶ τά ὦτα τῶν
ἀκουόντων, πού πολλές φορές δέν ἔχουν ἐπαρκεῖς ἐτυμολογικές γνώσεις τῆς
Ἑλληνικῆς γλώσσης, ἤ δέν ἔχουν ἀκριβῆ θεολογικά ἑρμηνευτικά κριτήρια, ἤ
καί τά δύο συνάμα, ἤ ἁπλῶς δέν ἔχουν πάντα νήψη καί παρατηρητικότητα, μέ ἀποτέλεσμα νά παρασύρονται ἀπό τά λεκτικά πυροτεχνήματα τῶν ἐπιτήδειων καί σκοτισμένων ὁμιλούντων!
Ἀναλύουμε ἀμέσως παρακάτω μέ τίς ἀνάλογες θεολογικές προεκτάσεις, διότι ὑπό τό πρῖσμα αὐτῶν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἑρμηνεία τοῦ "συντηρητικοῦ" καί τοῦ "προοδευτικοῦ" ἐν προκειμένῳ:
Ἀναλύουμε ἀμέσως παρακάτω μέ τίς ἀνάλογες θεολογικές προεκτάσεις, διότι ὑπό τό πρῖσμα αὐτῶν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἑρμηνεία τοῦ "συντηρητικοῦ" καί τοῦ "προοδευτικοῦ" ἐν προκειμένῳ:
1. Ὁ συντηρητικός.
Ἡ λέξη "συντηρητικός", μέ τήν ὁποία μᾶς ραπίζουν κάθε τρεῖς καί λίγο οἱ "προοδευτικοί", ἔχει ΘΕΤΙΚΗ σημασία καί ὄχι ἀρνητική ὅπως μᾶς τήν παρουσιάζουν.
Ἡ λέξη "συντηρητικός", μέ τήν ὁποία μᾶς ραπίζουν κάθε τρεῖς καί λίγο οἱ "προοδευτικοί", ἔχει ΘΕΤΙΚΗ σημασία καί ὄχι ἀρνητική ὅπως μᾶς τήν παρουσιάζουν.
Ἐτυμολογία: σύν+τηρῶ.
Ἔχουμε τήν πρόθεση σύν πού σημαίνει: πρόσθεση-ὕπαρξη δύο ἤ περισσότερων στοιχείων ταυτόχρονα, καί τό ρῆμα τηρῶ πού σημαίνει: κρατῶ, ἐφαρμόζω, συμμορφώνομαι.
Ἑπομένως, συντηρητικός Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι αὐτός πού τηρεῖ συνάμα, πού κρατᾶ, ἐφαρμόζει, συμμορφώνεται μέ ὅλα ὅσα ἐνετείλατο ὁ Κύριος διά στόματος Αὐτοῦ καί τῶν Ἁγίων Του!
Βλέπει κανείς ἔχων σώφρονας θεολογικάς φρένας κάτι "ἀρνητικό" σέ αὐτό πού κάνει ἕνας ὑβριστικά καλούμενος ὑπό τῶν "προοδευτικῶν": "συντηρητικός" Ὀρθόδοξος Χριστιανός;...Ἐμεῖς ὄχι μόνο δέν βλέπουμε κάτι "ἀρνητικό", ἀλλά συγχαίρουμε τούς "συντηρητικούς" γιά τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως!
Ἄν δέν συντηρήσεις μία ὑλική τροφή, σύντομα θά μουχλιάσει, θά σαπίσει, θά γίνει δηλητήριο καί θά ὁδηγήσει στήν ἀσθένεια, ἀκόμη καί στόν θάνατο!
Πολλῷ δέ μᾶλλον, ἄν δέν συντηρήσεις τήν σωτήρια πνευματική τροφή, σύντομα θά γίνει δηλητήριο αἵρεσης, ἀπωλείας, καί πνευματικοῦ θανάτου!
2. Προοδευτικός.
Ἡ λέξη "πρόοδος" πού μέ τήν εὐρύτερη ἔννοιά της τήν ἔχουμε συνδυάσει μέ κάτι καλό, καί τήν ὁποία οἰκειοποιοῦνται διά τούς ἑαυτούς των οἱ "προοδευτικοί" Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἔχει ΑΡΝΗΤΙΚΗ σημασία καί ὄχι θετική ὅπως μᾶς τήν παρουσιάζουν, ὅταν τήν ἑρμηνεύσουμε ὑπό τό πρῖσμα τῆς Θεολογίας καί τήν παρατηρήσουμε σέ σχέση μέ τίς πεποιθήσεις, πράξεις καί τά συνοδεύοντα λεχθέντα τους.
Ἐτυμολογία: πρό+ὁδός.
Ἔχουμε τήν πρόθεση πρό πού σημαίνει: μπροστά, προήγηση ἀπό κάτι ἄλλο πού ἀφήνεται πίσω, καί τό οὐσιαστικό ὁδός πού ὡς γνωστόν σημαίνει: δρόμος, πορεία.
Ἑπομένως, "προοδευτικός" θεολογικῶς εἶναι αὐτός πού βαδίζει "πρό ὁδοῦ", δηλαδή ΟΧΙ στήν ὁδό τοῦ Κυρίου καί τῶν μιμητῶν Του Ἁγίων Πατέρων σέ συνοδοιπορία μαζί τους, ἀλλά βγαίνει ἐπαρμένα μπροστά τους, μπροστά ἀπό τήν κεχαραγμένη καί πεπατημένη ἁγία ὁδό πού ὁδηγεῖ στήν σωτηρία καί στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Φτιάχνει μία δική του ἰδιόρρυθμη πορεία αὐτογινόμενος βλασφήμως θεός καί αὐτοτοποθετεῖται ὡς πρῶτος τῶν Ἁγίων Πατέρων καί ὄχι ὡς "ἐπόμενος τοῖς Ἁγίοις Πατράσι" αὐτογινόμενος βλασφήμως σοῦπερ-ἅγιος, ἀκυρώνοντας τούς ἀνά τούς αἰῶνας Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρες!
Ἡ ὁδός, ὅμως, εἶναι Πρόσωπο! Εἶναι ὁ Χριστός! Αὐτός εἶναι ἡ μία καί μοναδική ὁδός σωτηρίας καί δέν ὑπάρχει ἄλλη. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς τό πιστοιποιεῖ αὐτό διά στόματός Του, γιά νά κλείσει κάθε ἄλλο ἀντιμιλόν στόμα: "Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδείς ἔρχεται εἰς τόν πατέρα εἰμή δι' ἐμοῦ" (Ἰωά. 14, 6).
Καί γιά νά ἐπικαιροποιήσουμε ὅλη αὐτήν τήν ἀνάλυση μέ τήν ἐπερχόμενη "Ἁγία" καί Μεγάλη Σύνοδο, ἀπό τά παραπάνω συνεπάγεται αὐτόματα τό ἑξῆς:
Ὁ "προοδευτικός" καί ὄχι "συντηρητικός" δέν θά κάνει γνήσια Σύνοδο διότι δέν βαδίζει σύν-ὁδό, δηλαδή δέν συμπορεύεται μαζί μέ τήν ὁδό-τόν Χριστό καί ὡς ἐκ τούτου οὔτε μέ τούς μιμητές Ἁγίους Του! Ἀλλά κάνει πρό-οδο, δηλαδή βαδίζει ἐπαρμένα καί βλασφήμως μπροστά ἀπό τόν Χριστό καί ἀπό τούς Ἁγίους Του! Μέ ἄλλα λόγια, γίνεται ἕνας ὑπερήφανος Ἑωσφόρος κι ἑπομένως, μόνο μέ τόν συνονόματό του θά κάνει "Σύν-οδο", διότι μέ αὐτόν ταιριάζουν τά χνῶτα του!
Προσοχή λοιπόν στίς λέξεις, διότι κρύβουν εἴτε θησαυρούς, εἴτε ἀκόμα καί θανάσιμες γιά τήν ψυχή παγίδες, ἀναλόγως μέ τό ποιός τίς χρησιμοποιεῖ καί πῶς τίς χρησιμοποιεῖ, ἀλλά ἀναλόγως καί μέ τό ποιοί εἴμαστε κι ἐμεῖς πού τίς ἀκοῦμε καί ἀπό τό πῶς τίς ἀκοῦμε!
Ἄς μή χρειαστεῖ νά μᾶς πεῖ ποτέ ὁ Χριστός πώς λαλοῦσε εἰς "ὦτα μή ἀκουόντων"!
Ἑπομένως, συντηρητικός Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι αὐτός πού τηρεῖ συνάμα, πού κρατᾶ, ἐφαρμόζει, συμμορφώνεται μέ ὅλα ὅσα ἐνετείλατο ὁ Κύριος διά στόματος Αὐτοῦ καί τῶν Ἁγίων Του!
Βλέπει κανείς ἔχων σώφρονας θεολογικάς φρένας κάτι "ἀρνητικό" σέ αὐτό πού κάνει ἕνας ὑβριστικά καλούμενος ὑπό τῶν "προοδευτικῶν": "συντηρητικός" Ὀρθόδοξος Χριστιανός;...Ἐμεῖς ὄχι μόνο δέν βλέπουμε κάτι "ἀρνητικό", ἀλλά συγχαίρουμε τούς "συντηρητικούς" γιά τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως!
Ἄν δέν συντηρήσεις μία ὑλική τροφή, σύντομα θά μουχλιάσει, θά σαπίσει, θά γίνει δηλητήριο καί θά ὁδηγήσει στήν ἀσθένεια, ἀκόμη καί στόν θάνατο!
Πολλῷ δέ μᾶλλον, ἄν δέν συντηρήσεις τήν σωτήρια πνευματική τροφή, σύντομα θά γίνει δηλητήριο αἵρεσης, ἀπωλείας, καί πνευματικοῦ θανάτου!
2. Προοδευτικός.
Ἡ λέξη "πρόοδος" πού μέ τήν εὐρύτερη ἔννοιά της τήν ἔχουμε συνδυάσει μέ κάτι καλό, καί τήν ὁποία οἰκειοποιοῦνται διά τούς ἑαυτούς των οἱ "προοδευτικοί" Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἔχει ΑΡΝΗΤΙΚΗ σημασία καί ὄχι θετική ὅπως μᾶς τήν παρουσιάζουν, ὅταν τήν ἑρμηνεύσουμε ὑπό τό πρῖσμα τῆς Θεολογίας καί τήν παρατηρήσουμε σέ σχέση μέ τίς πεποιθήσεις, πράξεις καί τά συνοδεύοντα λεχθέντα τους.
Ἐτυμολογία: πρό+ὁδός.
Ἔχουμε τήν πρόθεση πρό πού σημαίνει: μπροστά, προήγηση ἀπό κάτι ἄλλο πού ἀφήνεται πίσω, καί τό οὐσιαστικό ὁδός πού ὡς γνωστόν σημαίνει: δρόμος, πορεία.
Ἑπομένως, "προοδευτικός" θεολογικῶς εἶναι αὐτός πού βαδίζει "πρό ὁδοῦ", δηλαδή ΟΧΙ στήν ὁδό τοῦ Κυρίου καί τῶν μιμητῶν Του Ἁγίων Πατέρων σέ συνοδοιπορία μαζί τους, ἀλλά βγαίνει ἐπαρμένα μπροστά τους, μπροστά ἀπό τήν κεχαραγμένη καί πεπατημένη ἁγία ὁδό πού ὁδηγεῖ στήν σωτηρία καί στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Φτιάχνει μία δική του ἰδιόρρυθμη πορεία αὐτογινόμενος βλασφήμως θεός καί αὐτοτοποθετεῖται ὡς πρῶτος τῶν Ἁγίων Πατέρων καί ὄχι ὡς "ἐπόμενος τοῖς Ἁγίοις Πατράσι" αὐτογινόμενος βλασφήμως σοῦπερ-ἅγιος, ἀκυρώνοντας τούς ἀνά τούς αἰῶνας Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρες!
Ἡ ὁδός, ὅμως, εἶναι Πρόσωπο! Εἶναι ὁ Χριστός! Αὐτός εἶναι ἡ μία καί μοναδική ὁδός σωτηρίας καί δέν ὑπάρχει ἄλλη. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς τό πιστοιποιεῖ αὐτό διά στόματός Του, γιά νά κλείσει κάθε ἄλλο ἀντιμιλόν στόμα: "Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδείς ἔρχεται εἰς τόν πατέρα εἰμή δι' ἐμοῦ" (Ἰωά. 14, 6).
Καί γιά νά ἐπικαιροποιήσουμε ὅλη αὐτήν τήν ἀνάλυση μέ τήν ἐπερχόμενη "Ἁγία" καί Μεγάλη Σύνοδο, ἀπό τά παραπάνω συνεπάγεται αὐτόματα τό ἑξῆς:
Ὁ "προοδευτικός" καί ὄχι "συντηρητικός" δέν θά κάνει γνήσια Σύνοδο διότι δέν βαδίζει σύν-ὁδό, δηλαδή δέν συμπορεύεται μαζί μέ τήν ὁδό-τόν Χριστό καί ὡς ἐκ τούτου οὔτε μέ τούς μιμητές Ἁγίους Του! Ἀλλά κάνει πρό-οδο, δηλαδή βαδίζει ἐπαρμένα καί βλασφήμως μπροστά ἀπό τόν Χριστό καί ἀπό τούς Ἁγίους Του! Μέ ἄλλα λόγια, γίνεται ἕνας ὑπερήφανος Ἑωσφόρος κι ἑπομένως, μόνο μέ τόν συνονόματό του θά κάνει "Σύν-οδο", διότι μέ αὐτόν ταιριάζουν τά χνῶτα του!
Προσοχή λοιπόν στίς λέξεις, διότι κρύβουν εἴτε θησαυρούς, εἴτε ἀκόμα καί θανάσιμες γιά τήν ψυχή παγίδες, ἀναλόγως μέ τό ποιός τίς χρησιμοποιεῖ καί πῶς τίς χρησιμοποιεῖ, ἀλλά ἀναλόγως καί μέ τό ποιοί εἴμαστε κι ἐμεῖς πού τίς ἀκοῦμε καί ἀπό τό πῶς τίς ἀκοῦμε!
Ἄς μή χρειαστεῖ νά μᾶς πεῖ ποτέ ὁ Χριστός πώς λαλοῦσε εἰς "ὦτα μή ἀκουόντων"!
Συντάκτης τοῦ ἄρθρου τό:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου