Δεκαεπτά σφαίρες για την δεκαεπτάχρονη Ηρώ Κωνσταντοπούλου
Την ίδια περίοδο στην κατεχόμενη Αθήνα γράφεται μία ακόμη χρυσή σελίδα από μία ατρόμητη μαθήτρια, την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, που αποτελεί πρότυπο πατριωτισμού, γενναιότητας και αυτοθυσίας. Η Ηρώ, γόνος ευκατάστατης οικογένειας, διακρίνεται στο Αρσάκειο για τις επιδόσεις της και τη γλωσσομάθειά της. Παράλληλα, όμως, παρά το νεαρό της ηλικίας της, πρωτοστατεί και στον εθνικοαπελευθερωτικό και αντιφασιστικό αγώνα. Από πολύ νωρίς εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και ξεχωρίζει για την έντονη αντιστασιακή της δράση και το θάρρος της. Διακινεί όπλα και προκηρύξεις, γράφει συνθήματα στους τοίχους, κολλά αφίσες κάτω από τη μύτη των Γερμανών.
Στις 16 Ιουλίου 1944, τη μέρα που γιορτάζει τη συμπλήρωση των δεκαεπτά της χρόνων, συλλαμβάνεται μέσα στο σπίτι της οικογένειάς της στο Κουκάκι. Βασανίζεται σκληρά αλλά δεν λυγίζει. Αποφυλακίζεται αλλά λίγες μέρες αργότερα, στις 31 Ιουλίου 1944, συλλαμβάνεται και πάλι και μεταφέρεται στην «Κομαντατούρ» στην οδό Μέρλιν. Εκεί επί τρεις βδομάδες οι Γερμανοί εξαντλούν πάνω της όλες τις μεθόδους βασανισμού χωρίς αποτέλεσμα. Η Ηρώ δεν αποκαλύπτει καμία πληροφορία και αντιμετωπίζει με υπερηφάνεια τους βασανιστές της. Μεταφέρεται στο κολαστήριο του Χαϊδαρίου, το ελληνικό Νταχάου, που αποτελούσε φόβητρο για όλο τον ελληνικό πληθυσμό λόγω της ασύμμετρης βίας και τρομοκρατίας που ασκούνταν στους ανυπεράσπιστους κρατούμενους. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου τοποθετείται στην απομόνωση, στο περιβόητο Μπλοκ 15, όπου συναντά τη Λέλα Καραγιάννη, την κορυφαία Ελληνίδα αγωνίστρια.
Το ξημέρωμα της 5ης Σεπτεμβρίου, χωρίς καν να δικαστεί, η δεκαεπτάχρονη Ηρώ Κωνσταντοπούλου εκτελείται μαζί με άλλους σαράντα εννιά συγκρατούμενούς της, τριάντα επτά μέρες πριν έλθει η απελευθέρωση της Ελλάδας, που τόσο λαχταρούσεΣτις 3 Σεπτεμβρίου 1944, με κοινή απόφαση του πολιτικού επιτρόπου Νοϊμπάχερ και του στρατιωτικού διοικητή Φέλμι, διατάσσεται η τμηματική αποφυλάκιση ορισμένων κρατουμένων από το Χαϊδάρι [9]. Όμως, παρά το φύλο της και το πολύ νεαρό της ηλικίας της, η Ηρώ δεν περιλαμβάνεται στους αποφυλακισθέντες. Το ξημέρωμα της 5ης Σεπτεμβρίου, χωρίς καν να δικαστεί, η δεκαεπτάχρονη ηρωίδα εκτελείται μαζί με άλλους σαράντα εννιά συγκρατούμενούς της, τριάντα επτά μέρες πριν έλθει η απελευθέρωση της Ελλάδας, που τόσο λαχταρούσε…
Αυτή η εμμονή του Γ’ Ράιχ να απαλλαγεί πάση θυσία από το δεκαεπτάχρονο αυτό κορίτσι αποκαλύπτει το φόβο και την απέχθεια που προκαλούσε η Ηρώ Κωνσταντοπούλου στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ίσως γιατί η ηρωική μαθήτρια με το ασίγαστο πάθος της για τη λευτεριά, το απαράμιλλο θάρρος της και την αδαμάντινη ακεραιότητα του χαρακτήρα της ερχόταν σε πλήρη αντίθεση και αποκάλυπτε το αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού. Όπως ακριβώς η ηρωική Sophie Scholl, από την αντιναζιστική φοιτητική οργάνωση «Λευκό Ρόδο», που οδηγήθηκε στη λαιμητόμο στις 22.2.1942, μετά από εσπευσμένη δίκη – παρωδία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου