0 Νὰ πάρουμε μία σταγόνα ἀπ΄ τὸ αἷμα σου να βάψουμε τὸ δικὸ μας να μὴ μπορέσει πιὰ ποτέ να τὸ ξεθωριάσει ὁ φόβος.

Γράφει ὁ Θεοφάνης Μαλκίδης 

Γιὰ τὸν Κώστα Μόντη καὶ γιὰ τὸ ἀναγκαῖο «εἶν’ ἀρκετὸ νὰ ποῦμε ὅλοι ἀπὸ μία φορὰ στὴ ζωὴ μας ἕνα «ὄχι». .....»

 

Ὁ Κώστας Μόντης ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὴν κατεχόμενη Ἀμμόχωστο στίς 18 Φεβρουαρίου 1914 καὶ ἀπεβίωσε στὴν ἡμικατεχόμενη Λευκωσία τὴν 1η  Μαρτίου 2004, ἀποτέλεσε τὴ συνέχεια τῶν μεγάλων ποιητῶν τῆς Ἑλληνικῆς Κύπρου ὅπως ὁ Βασίλης Μιχαηλίδης καὶ ἐφάμιλλος τῶν Ἑλλήνων ὁμολόγων του τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Διασπορᾶς τῆς προπολεμικῆς καὶ κυρίως τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου.  

Ὁ Κώστας Μόντης θεωρεῖται ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους Ἕλληνες ποιητὲς καὶ συγγραφεῖς καὶ παρότι προτάθηκε γιὰ Νόμπελ τὸ 1984 ἐντούτοις δὲν τιμήθηκε μὲ αὐτό. Πολλὰ ἀπὸ τὰ ἔργα του ἔχουν μεταφρασθεῖ στὰ Ἀγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ἰταλικά, Ὀλλανδικά, Σουηδικά, Ρωσικὰ καὶ...

σὲ ἄλλες γλῶσσες. 

Ὡς ὄφειλε καὶ ὀφείλει κάθε διανοούμενος, συγγραφέας, ποιητής, ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἱστορία τῆς ἀντιστασιακῆς Ἑλληνικότητας, συνέβαλε στὸν Ἀπελευθερωτικὸ - Ἀντιαποικιοκρατικὸ- Ἑνωτικὸ Ἀγώνα  τοῦ 1955-59 συμμετέχοντας ὡς πολιτικὸς καθοδηγητής. Πολλὰ ἔργα του μιλοῦν γιὰ τὸν ἀγώνα αὐτόν, ὅπως τὸ «Τραγούδι γιὰ τὸ μεγάλο ἀδελφό μας», ποὺ ἔγραψε γιὰ τόν Γρηγόρη Αὐξεντίου πού σὲ δύο μέρες συμπληρώνονται ἑξήντα χρόνια ἀπὸ τὸ ἡρωικό του τέλος:

«Νὰ πάρουμε μία σταγόνα ἀπ΄ τὸ αἷμα σου

νὰ καθαρίσουμε τὸ δικό μας,

νὰ πάρουμε μία σταγόνα ἀπ΄ τὸ αἷμα σου

νὰ μπολιάσουμε τὸ δικό μας, νὰ πάρουμε μία σταγόνα ἀπ΄ τὸ αἷμα σου να βάψουμε τὸ δικὸ μας να μὴ μπορέσει πιὰ ποτέ να τὸ ξεθωριάσει ὁ φόβος.

Νὰ πάρουμε τὸ τελευταῖο σου βλέμμα

νὰ μᾶς κοιτάζει νὰ μὴν ξεστρατίσουμε,

νὰ πάρουμε τὴν τελευταία σου ἐκπνοὴ

νὰ ΄χουμε ὀξυγόνο ν΄ ἀναπνέουμε

χιλιάδες χρόνια, νὰ πάρουμε τὶς τελευταῖες σου λέξεις

νὰ ΄χουμε νὰ τραγουδάμε ανεξαντλητα ἐμβατήρια γιὰ τὴ λευτεριά…» 

  

Ὁ Κώστας Μόντης ὁ ὁποῖος ἔγραψε ἐπίσης καὶ γιὰ τὴ φασιστικὴ εἰσβολὴ τῆς Τουρκίας τό 1974- «εἶναι δύσκολο νὰ πιστέψω πὼς μᾶς τοὺς ἔφερε ἡ ἀγαπημένη θάλασσα τῆς Κερύνειας.....»- εῖναι ἕνα πρότυπο πνευματικοῦ ἀνθρώπου, διανοούμενου, συγγραφέα, ποιητῆ, δασκάλου, ποὺ δὲ σιώπησε γιὰ θέσεις, προνόμια, χρήματα, δόξα καὶ ἄλλα ἐφήμερα. 

Μίλησε, ἔγραψε, ἀγωνίστηκε καὶ συνεχίζει νὰ μιλᾶ καὶ νὰ ἀγωνίζεται μὲ τὰ ἔργα του γιὰ τὴν Ἑλληνικότητα. Ἰδιαιτέρως οἱ λέξεις του πώς «εἶν’ ἀρκετὸ νὰ ποῦμε ὅλοι ἀπὸ μία φορὰ στὴ ζωὴ μας ἕνα «ὄχι», εἶναι σήμερα τό αἴτημα γιὰ ὅλον τὸν Ἑλληνισμό...

malkidis