4 13-12-1943 Η σφαγή των Καλαβρύτων.....Πάντα ψεύτες, απατεώνες και φονιάδες....μαζί και Έλληνες ταγματασφαλίτες

13-12-1943
Η σφαγή των Καλαβρύτων
Στις 13 Δεκεμβρίου 1943 οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής τέλεσαν το σοβαρότερο από τα εγκλήματα πολέμου που συνέβησαν στην Ελλάδα από τους Γερμανούς κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε ως αποτέλεσμα τον αφανισμό του ανδρικού πληθυσμού και την καταστροφή των Καλαβρύτων.



Οι Γερμανοί, κατά τις επιχειρήσεις εξουδετέρωσης των ανταρτών του ΕΛΑΣ στη περιοχή των Καλαβρύτων στην Αχαΐα, εκτός από τις απώλειες των συμπλοκών, έχασαν και 77 αιχμαλώτους στρατιώτες οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους αντάρτες. Σε αντίποινα, οι Γερμανοί διατάχθηκαν να εκτελέσουν άμαχο πληθυσμό της περιοχής και να προκαλέσουν καταστροφές στη περιοχή. Η αποστολή αυτή ανατέθηκε στην 117η Μεραρχία Καταδρομέων της Βέρμαχτ, με διοικητή τον Γερμανό αξιωματικό Karl von Le Suire. Κατά τη πορεία τους προς τα Καλάβρυτα, οι Γερμανοί στρατιώτες λεηλάτησαν πάνω από 40 χωριά, πυρπόλησαν περίπου 1000 σπίτια και εκτέλεσαν 143 άνδρες. Όταν έφτασαν στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου 1943, αφού κλείδωσαν όλα τα γυναικόπαιδα στο σχολείο του χωριού, συγκέντρωσαν όλους τους άνδρες πάνω από 14 ετών, τους οποίους εκτέλεσαν μαζικά και στη συνέχεια λεηλάτησαν το χωριό. Μόνο 12 άνδρες επέζησαν, ενώ τα γυναικόπαιδα κατάφεραν να διαφύγουν από το σχολείο με τη βοήθεια του Γερμανού φρουρού τον οποίον εν συνεχεία δεν παρέλειψαν να εκτελέσουν οι συμπατριώτες του. Υπολογίζεται ότι εκείνη τη μέρα εκτελέστηκαν περισσότεροι από 500 άνθρωποι ενώ ο συνολικός αριθμός των αμάχων που σκοτώθηκαν υπολογίζεται σε 1200.
Ήταν στις 6 το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου 1943. Κωδωνοκρουσίες έβγαλαν βίαια τους Καλαβρυτινούς από τον ύπνο τους. Ο ντελάλης της κοινότητας πέρασε σαν κράχτης απ΄ όλους τους δρόμους της πόλης ανακοινώνοντας μεγαλοφώνως ότι όλοι οι κάτοικοι θα έπρεπε να προσέλθουν στο δημοτικό σχολείο με μια κουβέρτα και τροφή για μία ημέρα. Πάνω από 2000 κάτοικοι των Καλαβρύτων πήραν εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό το δρόμο προς την αβεβαιότητα. “Η ομίχλη ήταν τόσο πυκνή όπως στο Λονδίνο. Ήταν σαν πηχτή σούπα κατά τις περιγραφές. Η ευκαιρία να δραπετεύσουν εκείνη τη στιγμή ήταν μεγάλη .Σε κανένα μας όμως δεν πέρασε καν η σκέψη αυτή διότι δεν είχαν συνειδητοποιήσει αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Οι Γερμανοί συνεχώς τους έλεγαν ψέματα «ακολουθήστε μας και δεν θα πάθετε τίποτα». Οι Γερμανοί ναζί και κτήνη κορόιδευαν τους κατοίκους μέχρι τελευταία στιγμή. Ο αξιωματικός που ήταν επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος ζήτησε από έναν καθηγητή που μιλούσε αγγλικά να πει στους συμπολίτες του που είχαν ανησυχήσει βλέποντας τα πολυβόλα ότι «δεν θα σας εκτελέσουμε». Πάντα ψεύτες, απατεώνες και φονιάδες.
Περίπου την ίδια στιγμή οι Γερμανοί άρχισαν να βάζουν φωτιά στην πόλη. Όταν δυο στρατιώτες έκαναν μια ακόμη φορά έρευνα στο ξενοδοχείο «Πάνθεον», έγιναν μάρτυρες ενός τοκετού. Ο σύζυγος της μέλλουσας μητέρας, ο σαραντάχρονος Βασίλης Αναστασόπουλος, που είχε κρυφτεί στο πατάρι, συνελήφθη από τους Γερμανούς τη στιγμή που θέλησε να βοηθήσει τη γυναίκα του στη γέννα. Το βρέφος βαφτίστηκε αργότερα λαμβάνοντας το όνομα Βασιλική. «Τα γενέθλιά μου», ανέφερε σε μια συνέντευξη μισό αιώνα αργότερα «δεν τα γιόρτασα ποτέ». Περίπου 1.000 σπίτια λεηλατήθηκαν και κάηκαν και περισσότερα από 2.000 πρόβατα και άλλα μεγάλα κατοικίδια ζώα κατασχέθηκαν από τους Γερμανούς. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί έκαψαν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, το σύμβολο της Επανάστασης του 1821 για την Ελλάδα
Δυστυχώς στη σφαγή των Καλαβρύτων συμμετείχαν και 1.800 Έλληνες προδότες. Σύμφωνα με τις ιστορικές πληροφορίες Έλληνες ταγματασφαλίτες με γερμανικές στολές συμμετείχαν στο έγκλημα. Αυτοί οι προδότες προέρχονταν από τα τάγματα «Λεωνίδας» από τη Λακωνία, ομάδες από την Ηλεία και την Κόρινθο, ενώ μεταφέρθηκαν και ομάδες ταγματασφαλιτών από τη Θήβα και τα Μέγαρα. Ακόμη άλλοι 300 ταγματασφαλίτες είχαν ακολουθήσει τη μονάδα AA 116 των ποδηλατιστών από τη Μεγαλόπολη. Στους Έλληνες ταγματασφαλίτες είχε δοθεί ρουχισμός και οπλισμός από τις αποθήκες της Βέρμαχτ στο Αίγιο και την Πάτρα. Δεν τους δόθηκαν όμως κράνη, παρά μόνο τζόκεϊ, ώστε να ξεχωρίζουν από τους Γερμανούς στρατιώτες. Αυτά για να μην ξεχνάμε τα φίδια που πάντα κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας και των οποίων οι απόγονοι έχουν ιδρύσει ένα γνωστό πολιτικό κόμμα το οποίο μάλιστα εκπροσωπείται και στο κοινοβούλιο χάρη στην αφέλεια μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας.
Στο σημείο αυτό ας κάνουμε μία σύντομη αναφορά στα τάγματα ασφαλείας. Ο σχηματισμός ένοπλων αντικομμουνιστικών δήθεν σωμάτων από το επίσημο κράτος του Ιωάννη Ράλλη (Απρίλιος 1943 - Οκτώβριος 1944) ήταν αναμφίβολα η σημαντικότερη πράξη του. Το όνομά τους ήταν «τάγματα ευζώνων» και επειδή ήσαν στην υπηρεσία των γερμανών ονομάσθηκαν από τον λαό «γερμανοτσολιάδες». Διοικητής τους ήταν ο αρχηγός των SS στην Ελλάδα, ο στρατηγός Σίμανα. Αυτός μετά τον πόλεμο ομολόγησε ότι χωρίς τα Τάγματα ασφαλείας οι Γερμανοί θα είχαν εγκαταλείψει την Ελλάδα από το 1943! Συμπολέμησαν με την Γερμανία κατά του Ελληνικού κράτους το οποίο από το 1940 βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τον άξονα. Έδρασαν σε πλήρη συνεργασία με την χωροφυλακή διαπράττοντας φρικιαστικά εγκλήματα κατά του Ελληνικού λαού κυριότερα των οποίων ήσαν η σφαγή στον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, η σφαγή των Καλαβρύτων και το «μπλόκο της Κοκκινιάς» όπου μαζί με τους χωροφύλακες συνέλαβαν και εκτέλεσαν 200 πολίτες. Το τελευταίο έτος της Κατοχής τα Τάγματα Ασφαλείας αποτέλεσαν το αντίπαλο δέος του ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), δηλαδή τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του στον εμφύλιο πόλεμο. Αριθμούσαν συνολικά 22.000 ενόπλους.
Όπως δήλωσε δημοσίως ο κατοχικός πρωθυπουργός Ράλλης, η ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας, είναι «σύμβολον της ελληνικής κυριαρχίας και ίνα χρησιμεύσουν, όταν θα έπαυεν η κατοχή, ως πυρήν του μέλλοντος στρατού», Και πράγματι ! Τα «τάγματα ασφαλείας» απετέλεσαν όντως τον πυρήνα του Ελληνικού στρατού ελέω των άγγλων!
Στην χώρα μας, μετά την λήξη του πολέμου, με επιμέλεια των Άγγλων στήθηκε το κράτος των δωσιλόγων. Αρχικά επέβαλαν για πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, σύμβουλο εξ απορρήτων του Τσολάκογλου και συνεργάτη των Γερμανών. Ακολούθως σχηματίστηκε υπό αυτόν κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Εν συνεχεία, στις αρχές του Δεκεμβρίου 1944 παρουσίασαν στο υπουργικό συμβούλιο το σχέδιό τους για την δημιουργία του νέου Ελληνικού στρατού. Βάσει αυτού του σχεδίου τα τάγματα ασφαλείας, αυτοί που συμπολέμησαν διαρκούσης της κατοχής με τους γερμανούς κατά του ελληνικού κράτους, αμνηστεύθηκαν και θα αποτελούσαν την βάση του Ελληνικού δήθεν εθνικού στρατού. Ομοίως, οι αστυνομικοί που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς αμνηστεύθηκαν και εξακολούθησαν την υπέρ της Γερμανίας δράση τους. Ο λόγος που το έκαναν αυτό οι Άγγλοι ήταν επειδή ήθελαν να επαναφέρουν τον Βασιλιά παρά την αντίθεση του ελληνικού λαού. Όταν τα τάγματα ασφαλείας δέχτηκαν να πολεμήσουν για την επαναφορά του βασιλιά, οι Άγγλοι τα έθεσαν στην υπηρεσία τους.
Μετά τον εμφύλιο, η τότε κυβέρνηση έκανε νόμο με τον οποίο οι αστυνομικοί μπορούσαν να εγγραφούν σε οποιαδήποτε Πανεπιστημιακή σχολή ήθελαν με την επίδειξη και μόνο της ταυτότητάς τους. Τοιουτοτρόπως οι συνεργάτες των Γερμανών αστυνομικοί εισέδυσαν σαν φοιτητές σε όλες τις πανεπιστημιακές σχολές, στην νομική, στο πολυτεχνείο κλπ. όπου διδάχτηκαν τα της αντίστοιχης επιστήμης και ακολούθως κατέλαβαν όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, ακόμη και της εκκλησίας και της δικαιοσύνης. Αυτοί, έφτασαν μέχρι τις μέρες μας και ακολούθως τους διαδέχθηκαν τα παιδιά τους στις δημόσιες θέσεις. Όσοι αντιστάθηκαν κατά των Γερμανών την κατοχή, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, αν ήσαν αριστεροί καταδιώχθηκαν απηνώς, ενώ οι δεξιοί ήσαν σε μόνιμο καθεστώς δυσμένειας που δεν τους επέτρεπε την όποια διάκριση στον επαγγελματικό τους τομέα.
Αυτή η άρχουσα τάξη, Γερμανικής προέλευσης, ενέταξε την χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή στο στρατόπεδο του 3ου Ράιχ που συνέχιζε και συνεχίζει τον πόλεμο από τις Βρυξέλλες τώρα. Τα αποτελέσματα της ένταξής μας στην γερμανική ένωση τα βλέπουμε πλέον στην καθημερινή μας ζωή. Ειδικά την επιθυμία της Γερμανίας να πάρει την «ρεβάνς» της, κοινώς να εκδικηθεί, τους Έλληνες πολίτες των οποίων οι γονείς πολέμησαν με σθένος και αυτοθυσία κατά του άξονα.
Αυτά είναι τα παρεπόμενα του εγκλήματος των Καλαβρύτων. Οι προδότες, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έλαβαν μέρος στο έγκλημα των Καλαβρύτων, αντί να τιμωρηθούν ανταμείφθηκαν και οι πατριώτες είτε εκτελέστηκαν, είτε καταδιώχτηκαν.
Σήμερα ο τόπος της εκτέλεσης στα Καλάβρυτα διατηρείται ως μνημείο για την ανάμνηση του γεγονότος και των νεκρών και εκδηλώσεις γίνονται κάθε χρόνο. Μετά τον πόλεμο, η Γερμανία εν μέρει αναγνώρισε την ευθύνη της για το έγκλημα αυτό, ωστόσο καμία αποζημίωση δεν έχει καταβληθεί μέχρι σήμερα.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο θέλω να προσθέσω αναφορικά με τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και την Γερμανική κατοχή που άρχισε τον Απρίλιο του 1941, αυτό που πάντα γράφω όταν αναφέρομαι στα γεγονότα της εποχής, ότι δηλαδή η απελευθέρωση ΠΟΤΕ δεν ήρθε για τον λαό μας, αλλά την περιμένουμε ακόμα…

Ρουμπίνη Καραγκιαούρη        

μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ