Στο απολαυστικό «Πού βαδίζουμε κύριοι» του Λουκιανού Κηλαηδόνη περιγράφεται μία «μακαρονάδα» ερωτικών σχέσεων, εντός της οποίας όλοι μπλέκουν με όλες. Ο Μηνάς με την Τασία που τα είχε με τον Δήμο και πάει λέγοντας –προφανώς τα ήθη της εποχής δεν του επέτρεπαν να βάλει και μία gay σχέση, κάτι που θα έκανε σήμερα για λόγους πολιτικής ορθότητας.
Ετσι ήταν, περίπου, η ομιλία Παπαγγελόπουλου στη Βουλή. Και η παρέμβαση Καμμένου. Ο εισαγγελέας που έψαχνε εκείνη την υπόθεση, την οποία έβαλε στο αρχείο ο εφέτης, για να του ασκήσει πειθαρχική δίωξη ο Αρειος Πάγος και να παρέμβει ο υπουργός. Παράλληλα ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε 13 παρεμβάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης προς τη Δικαιοσύνη. Και οι άλλοι του απάντησαν με τα έργα, τις ημέρες και τις εξουσίες της Βασιλικής Θάνου, της προέδρου του Αρείου Πάγου.
Δεν θέλω να πουλήσω πνεύμα και εγκυρότητα. Ανάθεμα με αν καταλάβα κάτι για την εξέλιξη των υποθέσεων και τη διαπλοκή των σχέσεων. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι ποιος είχε τον τάδε φάκελο, πού εμπλέκεται ο Παπαγγελόπουλος, τι ακριβώς λέει η Τσατάνη και πως αντιδρά η Κουτζαμάνη. Δεν συγκράτησα ποιος είναι φίλος του Παπαγγελόπουλου, ποιος κουμπάρος του Σαμαρά, ποιος εκβιάζει και ποιος δεν εκβιάζεται.
Τα τελευταία χρόνια η «παράνομη σχέση» της πολιτικής με τη Δικαιοσύνη εκδηλώνεται χωρίς αιδώ, χωρίς να τηρούνται καν τα προσχήματα. Και γιατί να τηρούνται;
Για τους περισσότερους από μας, δεν πρόκειται για ονόματα, αλλά για κεφάλια και χέρια που βγαίνουν μέσα από τον κουρνιαχτό του καυγά για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης. Ολα αυτά ακούγονται λίγο μαφιόζικα, αρκετά κυνικά και πολύ πολιτικά. Και ναι, φρίττεις όταν ακούς πολιτικούς αρχηγούς να αναφέρονται σε «έντιμους δικαστές». Ξέρουν και ανέντιμους;
Παρτίδες με δικαστικούς δεν έχω, όλους έντιμους τους θεωρώ. Όμως τα τελευταία χρόνια η «παράνομη σχέση» της πολιτικής με τη Δικαιοσύνη εκδηλώνεται χωρίς αιδώ, χωρίς να τηρούνται καν τα προσχήματα. Και γιατί να τηρούνται; Πρώτον οι περισσότεροι πολίτες δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται. Και δεύτερον, ακόμα και αν καταλαβαίνουν, αναγνωρίζουν πλέον τα αποστήματα ως κομμάτι της κανονικότητάς μας.
Κάπως έτσι, η συζήτηση για τη Δικαιοσύνη γίνεται με ύφος και κώδικες της «Δίκης» του Κυριάκου Θωμαϊδη. Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος μιλάει: πολιτικός για «στημένη» υπόθεση ή ποδοσφαιρικός παράγοντας για στημένη διαιτησία;
Υπό κανονικές συνθήκες εδώ πρέπει να γράψω για την απαξία με την οποία οι πολίτες αντιμετωπίζουν τους θεσμούς, την καχεξία της Δημοκρατίας και άλλα σχετικά. Ανοησίες. Αυτό είναι, τελικά, το ζητούμενο. Να σιχαθείς και να τους αφήσεις ήσυχους.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου