Δεν χάνω τίποτε με την αποχή και δεν χάνει κάτι και η αστεία «δημοκρατία» μας. Επειδή ούτως ή άλλως μέχρι να βρεθεί ο αρχηγός αυτός δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Η χώρα θα συνεχίσει να βυθίζεται και οι νέοι να χαραμίζουν το μέλλον τους για να ξεπληρώνουν ένα χρέος, που ακόμη και αν είναι πραγματικό, αυτούς τους ίδιους δεν τους αφορά διόλου. Τα περί αλληλεγγύης γενεών είναι γνήσια εξαπάτηση σε ένα σύστημα χωρίς κανόνες, λογική συνοχή και εγγυήσεις. Οι συνταξιούχοι, αν επιμένουν, θα μπορούσαν να ζητήσουν την εξόφληση του από την άδικη την μοίρα ή προσωπικά από τους ανθρώπους που ψήφιζαν τις τελευταίες δεκαετίες.
Όσοι πιστεύουν ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει έστω και οριακά προς το καλλίτερο με ψεμματάκια και ωραιοποιήσεις πολιτικάντηδων ας συνεχίσουν να ψηφίζουν θαυματοποιούς, που βγάζουν συντάξεις από το μανίκι. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι το μανίκι είναι η ήδη άδεια τσέπη τους.
Θα μου πείτε, βέβαια, αν βγει ο Μητσοτάκης, για παράδειγμα και πει κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να εκλεγεί στον αιώνα τον άπαντα πρωθυπουργός. Θα σας απαντήσω, μην σώσει και εκλεγεί. Αφού και να εκλεγεί, αν δεν κάνει όσα πρέπει, το ίδιο θα είναι. Για τον εαυτό του θα έχει εκλεγεί. Και σκοπός της ψήφου μας δεν είναι να κάνουμε τα όνειρα των πολιτικών πραγματικότητα.
Και επειδή ο πολύς κόσμος θα συνεχίσει να ψηφίζει, ελπίζοντας σε θαύματα και ήπιες προσαρμογές, να ευχηθώ καλή επίσημη χρεωκοπία, σύντεκνοι. Επειδή δεν οδηγεί πουθενά αλλού αυτός ο δρόμος της «ελπίδας». Μετά, θεσμικά πτωχοί πλέον, θα έχουμε όλο τον χρόνο να τα ξαναπούμε.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου