Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα "καλό διαζύγιο", όπως ορισμένοι ειδικοί μας οδηγούν να πιστέψουμε. Το διαζύγιο είναι μια οικογενειακή κρίση.
Αν και τα ζευγάρια είναι δυστυχισμένα μέσα στο γάμο, πρέπει να δουν συχνά το διαζύγιο ως μια νέα αρχή και μια νέα προσπάθεια για την εξεύρεση της ευτυχίας, η συμπεριφορά τους μπορεί να δημιουργήσει τεράστια δυστυχία στη ζωή των παιδιών τους. Τυφλωμένοι από τα έντονα συναισθήματα του γάμου τους που πλησιάζει στο τέλος του, διαπράττουν σοβαρά λάθη στην ανατροφή των παιδιών. Εδώ είναι τέσσερα από τα πιο κοινά λάθη που πρέπει να αποφευχθούν με κάθε κόστος.
1. Ο χωρισμός του παιδιού από τους γονείς του
Στην ψυχολογία, υπάρχει μια έννοια που αναφέρεται ως «κατάσχεση». Μετά τη γέννηση, το ίδιο το παιδί παραδίδεται στους γονείς του. Αυτή η σύνδεση είναι ζωτικής σημασίας, διότι επιτρέπει στο παιδί να αναπτύξει την αίσθηση της εμπιστοσύνης και της ασφάλειας. Η βιβλιογραφία και οι έρευνες είναι πολύ σαφείς στο ότι το απότομο σπάσιμο των δεσμών με τους γονείς, κατά τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας έχει σοβαρές συναισθηματικές συνέπειες.
Γι' αυτό ένας γονιός που είναι σε διαζύγιο δεν πρέπει να προσπαθήσει να εμποδίσει την πρόσβαση του άλλου γονέα με τα παιδιά. Δυστυχώς, σε πολλά διαζύγια τα παιδιά γίνονται πιόνια που χρησιμοποιούνται από κάθε γονέα για να βλάψει ο ένας τον άλλον. Ως εκ τούτου, τα παιδιά, στερούνται τον ένα γονέα για μήνες, για χρόνια και μερικές φορές ακόμη περισσότερο.
2. Η αποξένωση ενός παιδιού από τους γονείς του
Η γονική αλλοτρίωση είναι η ηθελημένη καταστροφή της σχέσης ενός παιδιού με έναν από τους γονείς του. Για παράδειγμα, αν μια μητέρα είναι εχθρική προς τον πατέρα του παιδιού της, εκείνη το απομακρύνει από τον πατέρα και υποβάλλει στα μέλη της οικογένειάς της να είναι εξίσου εχθρικά προς τον πατέρα. Με αυτό τον τρόπο, αυτή θέτει τις βάσεις στο παιδί της να φθονεί τον πατέρα του. Αυτό το είδος της ψυχολογικής αποξένωσης είναι μια από τις πιο καταστροφικές δραστηριότητες που ένας γονέας μπορεί να κάνει όταν είναι σε διαζύγιο. Μια μητέρα που αποξενώνει το παιδί της από τον σύζυγό της, θα εξορθολογίσει ότι αυτό το κάνει ως προστασία του παιδιού της από έναν φοβερό πατέρα. Αισθάνεται σαν να το κάνει αυτό σαν εύνοια για το παιδί. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι που προκαλεί μεγάλη ψυχική βλάβη στο παιδί της.
3. Εμπόδια στην επικοινωνία και την ανατροφή των παιδιών
Κατά τον καθορισμό των ρυθμίσεων επιμέλειας, οι δικαστές προσπαθούν να μάθουν τι είναι προς το καλύτερο συμφέρον του παιδιού. Οι δικαστές δεν το θεωρούν ως το καλύτερο για το συμφέρον του παιδιού, όταν μια γονέας μπλοκάρει τον σύζυγό της από το να βλέπει τα παιδιά του. Έτσι, το να προσβάλλει αυτό το δικαίωμα του άλλου γονέα είναι αδίκημα και μπορεί να τιμωρηθεί. Οι χωρισμένοι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε προσπάθεια εκ μέρους τους να παρεμβαίνουν κατά την πρόσβαση του άλλου γονέα με τα παιδιά τους, τους θέτει σε κίνδυνο να χάσουν την επιμέλεια των παιδιών τους.
4. Η αφαίρεση του μπαμπά από την εικόνα
Η έρευνα σήμερα είναι σαφής: τα παιδιά που μεγαλώνουν και με τον πατέρα, πετυχαίνουν καλύτερα σε κάθε επίπεδο της ζωής. Γνωρίζουμε τώρα ότι, τα παιδιά που έχουν και τον πατέρα στη ζωή τους, βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τους συνομηλίκους που στερούνται τον πατέρα τους. Οι χωρισμένοι γονείς πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά έχουν επαρκή χρόνο και με τους δύο γονείς, και ότι ο μπαμπάς δεν έχει μειωθεί σε έναν επισκέπτη του Σαββατοκύριακου.
Εν ολίγοις, η διαδικασία διαζυγίου εγείρει ζητήματα ζωτικής σημασίας για τα παιδιά που το βιώνουν. Η επίγνωση, του πώς αυτά τα θέματα μπορούν να επηρεάσουν την ευημερία των παιδιών σας, σας επιτρέπει να βάλετε στην άκρη το θυμό σας και να κάνετε ότι είναι προς το συμφέρον τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου