Γεννήθηκε ανάμεσα στο 1970 και 1980 σε ένα σχετικά »καθαρό» περιβάλλον που υπήρχαν ακόμα αρχές και αξίες όρθιες.
Με ελάχιστη μετανάστευση, πολιτικό περιβάλλον, τότε, σε άνοδο από την χούντα που προηγήθηκε και μια ελληνική μηχανή που έπαιρνε σιγά-σιγά μπροστά για να φτάσει τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και γιατί όχι, να τις ξεπεράσει.
Είχε όμως δύο μεγάλες ατυχίες.
Με ελάχιστη μετανάστευση, πολιτικό περιβάλλον, τότε, σε άνοδο από την χούντα που προηγήθηκε και μια ελληνική μηχανή που έπαιρνε σιγά-σιγά μπροστά για να φτάσει τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και γιατί όχι, να τις ξεπεράσει.
Είχε όμως δύο μεγάλες ατυχίες.
Πρώτον να διοικεί την χώρα η άλλη γενιά, αυτή του Πολυτεχνείου, η χειρότερη πανούκλα που έχει γνωρίσει η χώρα, άνθρωποι ακρίδες που έπεσαν πάνω σε οτιδήποτε υγιές και το κατέστρεψαν. Ρούφηξαν την ζωή από παντού, από παιδεία, υγεία, πολιτική, αθλητισμό και κοινωνία με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Και έπειτα τα άφησαν στην τύχη τους.
Όλη αυτή η γενιά είχε βέβαια τον πανάξιο μέντορα της, τον άνθρωπο που τα αποτελέσματα των τομών που έκανε τα βλέπουμε σήμερα. Τον άνθρωπο που τόλμησε το 1985 να πάρει δάνειο 25 ετών με επιτόκιο 25% που έληγε τον Μάιο του 2010. Είναι φυσικά το περίφημο δάνειο που θέλαμε να προλάβουμε την λήξη του και μπήκαμε κακήν κακώς στον μηχανισμό στήριξης.
Μιλάω φυσικά για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον άνθρωπο που άλλαξε την νοοτροπία μιας ολόκληρης χώρας. Που έκανε καθημερινό βίωμα των Ελλήνων το φακελάκι, τα ρετιρέ του Δημοσίου με τον επαίσχυντο συνδικαλισμό τους, την παράλογη δύναμη των κομματικών φοιτητών, που με τον νόμο πλαίσιο του 1982 μπορούσαν να εκλέγουν Πρυτάνεις!!! και πολλά στραβά και άσχημα που μας περιτριγυρίζουν σήμερα.
Το χειρότερο όλων όμως δεν είναι ότι άλλαξε όλα αυτά που άλλαξε, εν πάση περιπτώσει, αλλά κάτι άλλο. Ότι μπόλιασε τον κόσμο με εξωπραγματικές ελευθερίες και προνόμια, τις πλήρωσε με φρέσκοτυπωμένο και δωρεάν χρήμα και χάραξε το αυλάκι μέσα στο οποίο κινήθηκαν και οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί. Κανείς δεν τόλμησε να βγει έξω από αυτό γιατί θα τον έτρωγε η μαρμάγκα, που λέμε. Και κανείς δεν βγήκε τελικά, ακόμη και η δεξιά (δεξιά να την κάνει ο θεός) συναγωνιζόταν σε διανομή προνομίων ακόμη και το ΚΚΕ!
Οπότε πάμε πάλι στην αρχή.
Όλη αυτή η γενιά είχε βέβαια τον πανάξιο μέντορα της, τον άνθρωπο που τα αποτελέσματα των τομών που έκανε τα βλέπουμε σήμερα. Τον άνθρωπο που τόλμησε το 1985 να πάρει δάνειο 25 ετών με επιτόκιο 25% που έληγε τον Μάιο του 2010. Είναι φυσικά το περίφημο δάνειο που θέλαμε να προλάβουμε την λήξη του και μπήκαμε κακήν κακώς στον μηχανισμό στήριξης.
Μιλάω φυσικά για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον άνθρωπο που άλλαξε την νοοτροπία μιας ολόκληρης χώρας. Που έκανε καθημερινό βίωμα των Ελλήνων το φακελάκι, τα ρετιρέ του Δημοσίου με τον επαίσχυντο συνδικαλισμό τους, την παράλογη δύναμη των κομματικών φοιτητών, που με τον νόμο πλαίσιο του 1982 μπορούσαν να εκλέγουν Πρυτάνεις!!! και πολλά στραβά και άσχημα που μας περιτριγυρίζουν σήμερα.
Το χειρότερο όλων όμως δεν είναι ότι άλλαξε όλα αυτά που άλλαξε, εν πάση περιπτώσει, αλλά κάτι άλλο. Ότι μπόλιασε τον κόσμο με εξωπραγματικές ελευθερίες και προνόμια, τις πλήρωσε με φρέσκοτυπωμένο και δωρεάν χρήμα και χάραξε το αυλάκι μέσα στο οποίο κινήθηκαν και οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί. Κανείς δεν τόλμησε να βγει έξω από αυτό γιατί θα τον έτρωγε η μαρμάγκα, που λέμε. Και κανείς δεν βγήκε τελικά, ακόμη και η δεξιά (δεξιά να την κάνει ο θεός) συναγωνιζόταν σε διανομή προνομίων ακόμη και το ΚΚΕ!
Οπότε πάμε πάλι στην αρχή.
Η γενιά των 30+ δεν συμμετείχε σε κανένα πάρτι, δεν πήρε καμία μίζα (πάντα σχετικά μιλάμε, κάποιοι "εκλεκτοί" πρόλαβαν) και τώρα βλέπει μπροστά της ένα χαρτάκι με τον λογαριασμό. Πρέπει να βγάλει όλη την δουλειά για να ξεχρεώσει την Ελλάδα. Γιατί όποιος πιστεύει ότι αυτή την δουλειά θα την κάνει η »γενιά του Πολυτεχνείου» απατάται οικτρά. Αυτή η γενιά θα διεκδικεί προνόμια στον δρόμο μέχρι τέλους, μέχρι να βγει ομαδικά στην σύνταξη και να μας αφήσει στην ησυχία μας. Θα αποσυρθεί για να φάει τα τζάμπα λεφτά, του χαβαλέ της μίζας και της αρπαχτής.
Και τι μένει σε εμάς τους 30+? Η κύρια επιλογή εδώ που έφτασαν τα πράγματα είναι μια και μόνη: Εξωτερικό. Να πάει κάποιος σε μια νορμάλ και σοβαρή χώρα να δουλέψει και να ζήσει αυτός και η οικογένεια του. Οι εδώ παραμένοντες μάλλον πρέπει να γίνουν μπροστάρηδες για να επιβιώσουν. Είτε με τις βιολογικές καλλιέργειες (που πουλάνε τρελά), είτε με την τεχνολογία, είτε με κάτι άλλο πρωτοποριακό πρέπει να βγούνε μπροστά και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Εδώ που φτάσαμε με τους "προοδευτικούς" αυτά πρέπει να κάνουμε.
Και τι μένει σε εμάς τους 30+? Η κύρια επιλογή εδώ που έφτασαν τα πράγματα είναι μια και μόνη: Εξωτερικό. Να πάει κάποιος σε μια νορμάλ και σοβαρή χώρα να δουλέψει και να ζήσει αυτός και η οικογένεια του. Οι εδώ παραμένοντες μάλλον πρέπει να γίνουν μπροστάρηδες για να επιβιώσουν. Είτε με τις βιολογικές καλλιέργειες (που πουλάνε τρελά), είτε με την τεχνολογία, είτε με κάτι άλλο πρωτοποριακό πρέπει να βγούνε μπροστά και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Εδώ που φτάσαμε με τους "προοδευτικούς" αυτά πρέπει να κάνουμε.
Συμπέρασμα : Θα αλλάξουν τα πράγματα όταν η γενιά μας "μπει" στα πράγματα και καταλάβει θέσεις κλειδιά. Όταν αποσυρθεί επιτέλους αυτή η καταραμένη, για την χώρα, γενιά του Πολυτεχνείου και μας αφήσει να κάνουμε τα αυτονόητα:
Να δουλεύουμε, να διασκεδάζουμε και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Και όλα αυτά υγιώς, όχι με δανεικά, καθησιό και ψευτο-συνδικαλισμό.
Αλλά με δουλειά και όραμα πραγματικό.
Οπότε πριν αποσυρθεί και ο τελευταίος των καταραμένων μην περιμένετε καμιά σοβαρή αλλαγή πουθενά. Προς το καλύτερο εννοώ, γιατί προς το χειρότερο θα έχουμε πολλές ακόμα. Υπομονή..!
(Γράφει ο 29-26)
(Γράφει ο 29-26)
Πηγή: blogspotgr.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου