Μια συγκλονιστική αγάπη για την Πατρίδα μας.
Μετάφραση από τα Γαλλικά:
Θυσιάζομαι στην φωτιά
Ονομάζομαι Ελένη. Είμαι Ελληνίδα.
Η Ελλάδα ... πόσο παράξενη τρυφερότητα.
Η πόλη που γεννήθηκα δε γράφεται πια με γράμματα Κεφαλαία.
ΑΘΗΝΑ, μητέρα, ανάδοχος!
Αποφάσισα στο μάτι αυτής της κάμερας να τερματίσω τη ζωή μου.
Να λουστώ με βενζίνη και να γίνω θυσία στην πυρά.
Επειδή δε θέλω να σε παραχωρήσω για μια χούφτα ευρώ.
Ούτε να παρέχω μια σταγόνα υδρογόνου, ούτε δύο σταγόνες οξυγόνου
για να ξεχειλίσω μια τρύπα που η Ευρώπη άνοιξε για να μας εξαπατήσει και τους δύο.
Αθήνα, μητέρα, ανάδοχος!
Δε θέλω να πεθάνεις.
Δε θέλω να σε υποβαστάζουν για να αναπνέεις, να τρως ή να κινήσαι.
Δε θέλω να σ' εμπιστευτώ σ' έναν τρίτο.
Ούτε να σε βάλω στα χέρια κάποιων διεστραμμένων "Ευρώφιλων" ...
οικονομολόγων μεταμφιεσμένων σε δικαστικούς,
για να σε μεταχειρίζονται σαν ένα χονδροειδές εμπόρευμα,
πριν να σου αποσπάσουν τα ζωτικά σου όργανα
και να σε αδειάσουν από το αίμα σου
και να πετάξουν τις μνήμες σου στο σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας...
Γι' αυτούς η ζωή σου δεν αξίζει ένα ευρώ.
Κι ένα ευρώ, τί άραγε να αξίζει;
Η πόλη που γεννήθηκα δε γράφεται πια με γράμματα Κεφαλαία.
ΑΘΗΝΑ, μητέρα, ανάδοχος!
Αποφάσισα στο μάτι αυτής της κάμερας να τερματίσω τη ζωή μου.
Να λουστώ με βενζίνη και να γίνω θυσία στην πυρά.
Επειδή δε θέλω να σε παραχωρήσω για μια χούφτα ευρώ.
Ούτε να παρέχω μια σταγόνα υδρογόνου, ούτε δύο σταγόνες οξυγόνου
για να ξεχειλίσω μια τρύπα που η Ευρώπη άνοιξε για να μας εξαπατήσει και τους δύο.
Αθήνα, μητέρα, ανάδοχος!
Δε θέλω να πεθάνεις.
Δε θέλω να σε υποβαστάζουν για να αναπνέεις, να τρως ή να κινήσαι.
Δε θέλω να σ' εμπιστευτώ σ' έναν τρίτο.
Ούτε να σε βάλω στα χέρια κάποιων διεστραμμένων "Ευρώφιλων" ...
οικονομολόγων μεταμφιεσμένων σε δικαστικούς,
για να σε μεταχειρίζονται σαν ένα χονδροειδές εμπόρευμα,
πριν να σου αποσπάσουν τα ζωτικά σου όργανα
και να σε αδειάσουν από το αίμα σου
και να πετάξουν τις μνήμες σου στο σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας...
Γι' αυτούς η ζωή σου δεν αξίζει ένα ευρώ.
Κι ένα ευρώ, τί άραγε να αξίζει;
S’immoler par le feu
Je m’appelle Hélène…Je suis grecque… la Grèce… quelle étrange tendresse ?
Ma ville natale ne s’écrit plus en lettres capitales
ATHÈNES mère, marraine !
J’ai décidé sous l’œil de cette caméra
De mettre fin à mes jours
De m’arroser d’essence et de m’immoler par le feu
Parce que je n’ai pas envie de te céder
Pour une poignée d’euros
Ni de concéder une goutte d’hydrogène et deux gouttes d’oxygène pour combler un trou que l’Europe a creusé pour nous abuser toutes les deux.
Athènes, mère, marraine !
Je n’ai pas envie que tu meures
Je n’ai pas envie qu’on t’assiste
Pour respirer, manger ou bouger
Je n’ai pas envie de te confier à un tiers
Ni te mettre entre les mains de quelques pervers europhiles… des financiers déguisés en justiciers pour te sous-traiter comme une vulgaire marchandise avant de te retirer tes organes vitaux et te vider de ton sang et jeter tes mémoires dans les poubelles de l’histoire…
Pour eux, ta vie ne vaut pas un euro
Et un euro qu’est-ce que ça vaut ?
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου