Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

0 Γιά τά ὁλοκαυτώματα τῶν Ἑλλήνων οὐδείς λόγος;

Πολιτικοί καί πανεπιστημιακοί ὑποτεταγμένοι. Ἐξαφάνισαν τήν ἑλληνική γῆ.



Ἔχουμε καί στήν Ἑλλάδα ὁλοκαυτώματα. Μαρτύρων, Νεομαρτύρων, Ποντίων, Ἀρκαδίου…Πρόσφεραν τή ζωή τους στό βωμό τῆς πατρίδας/πίστεως. Ἑκούσια ὑποτεταγμένοι στή μοίρα τους οἱ ἥρωες. Ἔχουν ὑπάρξει ἀποκτηνωτικές συμπεριφορές ἐξόντωσης ἑλληνισμοῦ, μελῶν τοῦ ὀρθοδόξου γένους.
Γράφει ὁ ποιητής Βερίτης στόν ¨ὕμνο τῶν Μαρτύρων¨,… «Χαῖρε Νυμφίε, θυσία πικρή καμιά γιά σένα»... ¨Κουράγιο ἀδέλφια¨ ,… «Δέν ζοῦμε ἐμεῖς μέσα στό ψέμα καί τήν ἀπάτη τῶν ὀνείρων, τρέχει στίς φλέβες μας ἡρώων αἷμα, εἴμαστε ἀπόγονοι μαρτύρων». Καί ἀλλοῦ πάλι «Σφῖξε ἀδερφέ τόν σταυρό πού σοῦ χάρισα μέσα στά χέρια, πρίν ἀπό σένα τρυπήθηκα ἐγώ στήν καρδιά μέ μαχαίρια»! «Μέ τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα καί τό αἷμα».
Παντοῦ μάρτυρες και νεομάρτυρες…Ζάλογγο, Μεσολόγγι, Σοῦλι, Χῖος, Ράχες Ψαρῶν, Φεραῖοι, Διάκοι, Σχοινί Πατριάρχη, ἀμβρόσιος Μοσχονησίων, Πόντιοι, Καλάβρυτα, Μέγα Σπήλαιο, Ἀργυρόκαστρο, Κορυτσά, Πίνδος, Ἄθως, Κοῦγκι, φυλακισμένα μνήματα…βέβηλα χέρια δημίων…

Ὁλοκαύτωμα καί ποίηση:

Ἔλεγε ὁ Σουρῆς γιά στρατούς λεβέντικης γενιᾶς…ὁλοκαυτώματα στόν θρόνο τοῦ Κυρίου…
Ὁ Εὐαγόρας τῆς Κύπρου τραγουδοῦσε ¨θά πάρω μιάν ἀνηφοριά …πάω στόν Θεό καί θά τόν παρακαλέσω…νά εἶμαι ὁ τελευταῖος πού θά κρεμασθῶ¨.
Ὁ Κουτσοχέρας ¨Καλάβρυτα, Ἀρκάδια δέν ζοῦν στά ἀνήλιαγα λαγκάδια¨. ¨Βουβάσου χαμηλοβλεποῦσα ἐσύ οἰκουμένη¨.
Ὁ Στεφανάκης ¨ἑξακόσιοι ἐνενήντα ἕξι θερίστηκαν· λές κι᾿ ἦταν στάχια. Ἀπ᾿ τόν Ἰούλη ὡς τόν Δεκέμβρη. Νά κρατάει τόσο ὁ θερισμός; …
¨…Μνήματα μήν πατᾶτε μήν πάρουνε φωτιά…¨γράφθηκε γιά τήν Βιάνο στό Ἠράκλειο Κρήτης.
Βαλαωρίτης μέ τό ἀξέχαστο
«Κι᾿ ὁ Σαμουήλ τήν ὕστερη τήν κοινωνιά θά πάρη !
Κι᾿ ἐκεῖ πού κοίταζ' ὁ παπάς τή Σάρκα τοῦ Θεοῦ του,
ἐκύλησ' ἀπ' τά μάτια του στοῦ ποτηριοῦ τά σπλάχνα
σάν τή δροσούλα διάφανο κρυφά-κρυφά ἕνα δάκρυ.
- Θεέ μου και πατέρα μου, θαμμένος ἐδῶ μέσα
ἐδίψασα... Χωρίς νερό ἡ θεία κοινωνιά σου
θά ἔμεν' ἀτελείωτη... Δέξου, γλυκέ μου Πλάστη,
αὐτό τό μαῦρο δάκρυ μου - μή τό καταφρονέσης.
ἀμόλυντο καί καθαρό βγαίν' ἀπ' τά φυλλοκάρδια.
δέξου τό, Πλάστη, δέξου τό - ἄλλο νερό δέν ἔχω.
Ἤτανε ἥλιος κ' ἔλαμψε τό ἱερό τό σκεῦος.
Τό αἷμα ἐζεστάθηκε, ἄχνισε, ζωντανεύει.
Ἀναγαλλιάζει ὁ Σαμουήλ πού εἶδε τή Θεία Χάρη
καί τρέμοντας ἀγκάλιασε τό θεϊκό ποτήρι
καί τόσφιξε στά χείλη του κι ἄκουσε πού χτυποῦσε
σάν νάτανε λαχταριστή καρδιά, ζωή γιομάτη.
Ἀνοίγ' ἡ Πύλη τοῦ Ἱεροῦ, σκύφτουν τά παλληκάρια.
τ' ἀνδρειωμένα μέτωπα τό μάρμαρο χτυπᾶνε,
καί καρτεροῦν ἀκίνητά τοῦ γέροντα τά λόγια.
Ἐπρόβαλ' ὁ καλόγερος. Τό πρόσωπό του φέγγει
σά χιονισμένη κορυφή στοῦ φεγγαριοῦ τή λάμψη»…
Ὁ Τσολάκης ¨Μνῆμα λαοῦ μου σέ λένε Πίνδο Ἄθω και Ὄλυμπε¨.
1917: Οἱ Ρῶσοι εἶναι διάδοχοι τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης
1819: ¨Ὁ πάπας¨ τοῦ Ζοζέφ Ντεμέστρ: ¨Σέ δικούς μου τρόπους νά ὁδηγήσουμε τούς Ἕλληνες, νά κατεδαφίσουμε γιά νά χτίσουμε ἀθέους¨…
Οἱ μοντέρνοι ἱστορικοί χαρακτηρίζονται ἀπό τή γενοκτονία ἀξιῶν. Χλευάζουν καί ἀμαυρώνουν τόν χῶρο τῶν μαρτυρίων. Λοιδοροῦν τά ἑλληνορθόδοξα θέματα. Ρίχνουν δάκρυα σέ ἀλλόθρησκους ἀπατεῶνες. Οἱ Ἕλληνες δέν ὑπέκυψαν. Ἔπεσαν σάν ἥρωες!
Μίκης Θεοδωράκης ἔλεγε: "σκοτώνετε τήν ψυχή μας…ἔχουν κακά γεράματα ὅσοι προσπάθησαν να φιμώσουν στόματα".
Στίς μέρες μας γίνεται ἐμφανής συντονισμένη προσπάθεια ἀλλοιώσεως τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητας, καμουφλαρισμένου ἀφελληνισμοῦ καί ἀνθελληνισμοῦ. Ἡ θεματική ἑβδομάδα ἀποτελεῖ μία ἔκφραση αὐτῆς τῆς προσπάθειας.
…Ὁ Βακαλόπουλος ἔχει ἀναφερθεῖ στά ὁλοκαυτώματα τῶν Ἑλλήνων….
…Στό διαδίκτυο ὑπάρχει κατάλογος ἐπίσημος τῶν μαρτυρικῶν πόλεων.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου