2 Ο εκπολιτισμός των βαρβάρων: η Ελληνίδα πριγκίπισσα ΘΕΟΦΑΝΩ είναι η αιτία που ο γερμανικός λαός ανήκει στους πολιτισμένους λαούς της δύσης!

Για να τελειώνουμε με τους "πολιτισμενους" .. και το ποιος χρωστάει σε ποιόν..

Ο εκπολιτισμός των βαρβάρων: η Ελληνίδα πριγκίπισσα ΘΕΟΦΑΝΩ είναι η αιτία που ο γερμανικός λαός ανήκει στους πολιτισμένους λαούς της δύσης!

Με αφορμή τις συζητήσεις,τα απανωτά προσβλητικά δημοσιεύματα και δηλώσεις από την πλευρά της Γερμανίας, που αφορούν για τη χώρα μας, μου ήρθε στο μυαλό ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό ιστορικό επεισόδιο των ελληνογερμανικών σχέσεων.

Εννοείται πως και αυτοί που μας κυβερνούν δεν συνηθίζουν να κάνουν αναφορές σε ιστορικά γεγονότα… και ανέχονται τα.... πάντα από τον πολιτικοοικονομικό υπόκοσμο της Δύσης σε βάρος της πατρίδας μας.

Να κάνουμε μια παρένθεση εδώ και να πούμε πως οι Δυτικοί της εποχής, ουσιαστικά βάρβαροι με υποτυπώδη πολιτισμό, ζούσαν σφάζοντες και σφαζόμενοι, έβλεπαν με φθόνο το Βυζάντιο.

Τους αρχηγούς των βαρβάρων της Δύσης ενοχλούσε, ανάμεσα σε άλλα, το γεγονός ότι ο Βυζαντινός Αυτοκράτωρ στην Ελληνική Ανατολή, ήταν η αυθεντική και αδιάκοπη συνέχεια του Ελληνικού πολιτισμού που έδωσε τα φώτα του, στη μετέπειτα ρωμαική αυτοκρατορία, στην οποία οι ίδιοι πάσχιζαν να μοιάσουν και να μιμηθούν.

Παρακαλούσαν λοιπόν τον Πάπα να τους δώσει κανένα τίτλο για να έχουν και κάποια νομιμοποίηση στα μάτια των υπηκόων τους.

Αλλά ας πάμε στο θέμα:

Τον καιρό που βασίλευε ο Αυτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκάς (963 – 969), ο οποίος μη ξεχνάμε ελευθέρωσε την Κρήτη από τους Άραβες (και είχε το προσωνύμιο «pallida mors saracenorum», δηλαδή «ο χλωμός θάνατος των Σαρακηνών»), ήρθε στην Κωνσταντινούπολη απεσταλμένος από τον Γερμανό ηγεμόνα της εποχής Όθωνα (otto der grosse 962- 973) ένας επίσκοπος για να ζητήσει από τον Αυτοκράτορα την Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του, Όθωνος Β’.

Πολύ ωραία παραθέτει τα γεγονότα ο Γάλλος ιστορικός Γουσταύος Σλουμπερζέ:
«Ήρθε λοιπόν ο απεσταλμένος στην Κωνσταντινούπολη, είδε τον Αυτοκράτορα και του είπε: «Ο Αυτοκράτωρ της Γερμανίας Όθων, θέλει την πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του…».

Ο Νικηφόρος Φωκάς τον διέκοψε στα λατινικά: «incredible audito», δηλαδή απίστευτο που το ακούω.. Και μετά συνέχισε στα ελληνικά. «Αυτοκράτωρ είμαι μόνο εγώ. Ο Όθων είναι αρχηγός βαρβάρων…» Και έριξε στη φυλακή τον επίσκοπο.

Μετά από καιρό, ο διάδοχος του Νικηφόρου, ο Ιωάννης Τσιμισκής για πολιτικούς λόγους συνήνεσε στο γάμο… (τη Θεοφανώ) συνόδευσαν στη Γερμανία πλήθος Ελλήνων επιστημόνων, τεχνικών πχ. Υποδηματοποιοί, ράπτες, χρυσοχόοι, οικοδόμοι, ζωγράφοι, νομικοί, γιατροί κ.τ.λ..

Δηλαδή η τεχνολογία και ο πολιτισμός της εποχής, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα ανάκτορα που έκτισε στη Θεοφανώ (δημιουργός του ονομαζόμενου «Γοτθικού ρυθμού», που είναι βυζαντινός περισσότερο μυτερός, για να γλυστρούν τα χιόνια) και τους οποίους παρακολουθούσαν και εδιδάσκοντο οι Γερμανοί.

Η Θεοφανώ, ωραιοτάτη και πολύ μορφωμένη, διαπαιδαγώγησε το γιό της Όθωνα Γ’ τόσο ώστε απεκλήθη «θαύμα του κόσμου» (mirabilia mundi).

Από το γάμο Θεοφανούς – Όθωνος Β’ εγεννήθη ο Όθων Γ’, ο οποίος λόγω θανάτου του πατέρα του ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 3 ετών μόλις, με Αντιβασίλισσα τη μητέρα του, που ουσιαστικά κυβέρνησε τη Γερμανία (972 – 983), την οποία και εκπολίτισε, όπως παραδέχεται ο Γερμανός ιστορικός Φ. Σλόσσερ.»

Μια Βυζαντινή Πριγκίπισσα εκπολιτίζει τη Δύση. Ιδιαίτερα τη Γερμανία

Γεώργιος Ν. Καλαματιανός

Ἀπερίγραπτη ἦταν ἡ χαρά τοῦ βασιλιά της Γερμανίας Ὄθωνα Α´, ὅταν ἐπιτέλους πληροφορήθηκε ὅτι ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Ἰωάννης Τσιμισκής δέχθηκε την πρότασή του νά συνδεθοῦν με συγγένεια οἱ δύο δυναστεῖες.

Η πριγκίπισσα Θεοφανώ, ἡ ἀδελφή τοῦ Βασιλείου, πού ἀργότερα ἐπονομάσθηκε Βουλγαροκτόνος, θα παντρευόταν τό διάδοχο της Γερμανίας Ὄθωνα.

Τήν πολύ μεγάλη χαρά τοῦ βασιλιά της Γερμανίας καί τῶν ὑπηκόων του γιά την τιμή πού ἔπαιρναν μέ τό συνοικέσιο ἐκεῖνο φανερώνουν μερικές λεπτομέρειες τῶν γάμων τοῦ Ὄθωνα μέ τή Θεοφανώ.

Οἱ ἀνώτεροι Γερμανοί μεγιστάνες μέ ἐπικεφαλής τόν ἐπίσκοπο Θευδέριχο, πού ἦταν συγγενής τοῦ βασιλιά εἶχαν πάει στην Κωνσταντινούπολη, γιά νά κανονίσουν το θέμα αὐτό.

Ὁ Ὄθωνας δεχόταν νά καταπαύσει τις ἐχθροπραξίες κατά τῶν κτήσεων τοῦ Βυζαντίου στήν Κάτω Ἰταλία καί νά ἀναγνωρίσει τά ἐκεῖ δικαιώματα τοῦ αὐτοκράτορα (τοῦ Βυζαντίου). Ἔτσι ὁ Τσιμισκής ἔμενε μέ ἐλεύθερα τά χέρια νά καταπολεμήσει τούς ἐχθρούς του στήν Ἀνατολή.

Ἡ Θεοφανώ μέ τή συνοδεία τῶν Γερμανῶν ἀναχώρησε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη και ἔφθασε στή Ρώμη, ὅπου τήν περίμεναν ὁ πεθερός καί ὁ γαμπρός. Ἐκεῖ, στό μεγαλοπρεπή ναό τοῦ Ἁγίου Πέτρου, τελέσθηκε τό μυστήριο τοῦ γάμου ἀπό τόν Πάπα Ἰωάννη ΙΓ´, στίς14 Ἀπριλίου 972 μ.Χ. (Δέν εἶχε ἐπέλθει τό σχίσμα τῶν Ἐκκλησιῶν ἀκόμη).

Οἱ γάμοι ἐκεῖνοι τοῦ Ὄθωνα καί της Θεοφανώς ἦταν πρωτοφανές γεγονός γιά τή Δύση κατά τό μεσαίωνα. 

Ὅλοι οἱ μεγιστάνες της Γερμανίας καί της Ἰταλίας ἦταν προσκεκλημένοι, ἄπειρο δέ πλήθος λαοῦ συγκεντρώθηκε μέσα στό μεγαλύτερο ναό τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Τόσο πολύ ἐνθουσιάσθηκε ὁ βασιλιάς Ὄθων Α´, ὥστε δώρισε μέ ἐπίσημο ἔγγραφο στή νύφη του τίς ἐπαρχίες Ἰστρία καί Πεσκάρα τᾹς Ἰταλίας, μερικά νησιά στίς Κάτω Χῶρες καί πολλά κτήματα κοντά στό Ρήνο στή Γερμανία.

Οἱ λεπτομέρειες τῶν βασιλικῶν γάμων πού ἀναφέραμε, γιά μας σήμερα δέν ἔχουν βέβαια σημασία. Μεγάλη ὅμως ἱστορική σημασία ἔχει ἡ δράση της πριγκίπισσας καί ἀργότερα βασίλισσας Θεοφανώς.

Ἡ μόλις δεκαοχτάχρονη Ἑλληνίδα πριγκίπισσα διακρινόταν ὄχι μόνο γιά τή σωματική ὡραιότητα, ἀλλά καί γιά τήν πνευματική μόρφωση καί προπαντός γιά τήν ψυχική εὐγένεια.

Οἱ μεγαλοπρεπείς τελετές καί ἡ γενναιοδωρία τοῦ πεθεροῦ της δέν τή θάμπωσαν. Ἐκείνη ἔβλεπε ὅτι ἔφευγε ἀπό τήν τότε πρωτεύουσα τοῦ πολιτισμοῦ καί μετέβαινε σέ μία χώρα, ὅπου βασίλευε πυκνό σκοτάδι ἀμάθειας. Ἀντιλαμβανόταν λοιπόν ὅτι εἶχε μεγάλο ἔργο να κάνει.

Στή νέα πατρίδα της ὄχι μόνο Πανεπιστήμιο ἀνάλογο πρός τό περίφημο Πανδιδακτήριο τᾹς Κωνσταντινουπόλεως δεν ὑπήρχε, ἀλλά ἦταν σπάνιο φαινόμενο να συναντήσει κανείς ἄνθρωπο μορφωμένο.

Ἐλάχιστοι ἀνώτεροι κληρικοί ἤξεραν ἀνάγνωση καί γραφή, οἱ δέ εὐγενείς ζοῦσαν σε ἐρημικούς πύργους καί ἀ σχολοῦνταν μόνο μέ τίς πολεμικές ἀσκήσεις καί τό κυνήγι.


Καί οἱ πόλεις σέ ἕναν κάτοικο της Κωνσταντινουπόλεως ἔδιναν τήν ἐντύπωση μεγάλων ἀλλά φτωχῶν χωριῶν.

Ὁ αὐτοκράτορας (τοῦ Βυζαντίου) εἶχε στείλει ὡς συνοδούς της πριγκίπισσας μερικούς Ἕλληνες σοφούς, οἱ ὁποῖοι γιά πρώτη φορά δίδαξαν τά ἑλληνικά γράμματα στους ἀμαθείς Γερμανούς καί τούς ἄλλους ὑπηκόους τοῦ Ὄθωνα.

Ὅταν δέ οἱ κάτοικοι της Δύσεως μπόρεσαν νά μελετήσουν τους ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς, ἄρχισαν νά παρουσιάζουν μικρή στήν ἀρχή καί μεγαλύτερη ἀργότερα πνευματική πρόοδο.

Ἡ κομψότητα της ἐνδυμασίας, ἡ εὐγένεια τῶν τρόπων καί προπαντός ἡ φιλανθρωπία, πού ἦταν πολύ ἀνεπτυγμένη στό Βυζάντιο, ἔφθασαν στή Δύση ἀπό τη Θεοφανώ.

Οἱ ὑπήκοοι τοῦ Ὄθωνα ἀγάπησαν τή νεαρή πριγκίπισσα, γιατί ἐκτιμήσανε τά μεγάλα ψυχικά της χαρίσματα. Καί μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅταν ἔβλεπαν τά πολλά καλά πού ὄφειλε ἡ πατρίδα τους σ’ αὐτή, ἡ ἀγάπη τους μεταβλήθηκε σέ πραγματική λατρεία.

Ἕνα χρόνο μετά τό γάμο πέθανε ὁ Ὄθωνας Α´ καί ἔγινε βασιλιάς ὁ Ὄθωνας Β´, ὁ σύζυγος τᾹς Θεοφανώς. Ἀλλά καί κεῖνος ἔζησε λίγα χρόνια καί ἡ Θεοφανώ ἔμεινε χήρα καί ἐπίτροπος τοῦ γιοῦ τᾹς Ὄθωνα Γ´ ἀρκετά νέα ἀκόμη.

Μέ ἀληθινή βασιλική ἀξιοπρέπεια κατέπνιξε τόν πόνο της γιά τόν πρόωρο θάνατο τοῦ συζύγου της καί ἀφοσιώθηκε στην ἀνατροφή τοῦ ἀνήλικου βασιλιά-γιοῦ της καί στόν ἐκπολιτισμό τοῦ λαοῦ.

Ἡ Γερμανία ἦταν πλέον γι’ αὐτή ἡ πατρίδα, γιά την ὁποία ὄφειλε νά μήν ὑπολογίζει οὔτε κόπους οὔτε χρήματα.

Γιά νά πετύχει τό μεγάλο σκοπό της ἡ Θεοφανώ, ἔπρεπε νά ζητάει διαρκῶς τή βοήθεια της πρώτης πατρίδας της, τοῦ Βυζαντίου.

Ἀλλά χρειαζόταν καί ἀνθρώπους, πού θά βρίσκονταν ἐκεῖ. Κάλεσε λοιπόν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη σοφούς καί ὀργανωτές τῶν διαφόρων ὑπηρεσιῶν καί τῶν φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων.

Τά καλά ἀποτελέσματα τοῦ ἐκπολιτιστικοῦ ἔργου της Θεοφανώς δέν ἄργησαν νά φανοῦν.

Οἱ λαοί της Δύσεως καί μαζί μέ αὐτούς ὅλοι οἱ σημερινοί λαοί τοῦ κόσμου, πού ἀργότερα φωτίστηκαν ἀπό τή Δύση, πόση εὐγνωμοσύνη ὀφείλουν στήν Ἑλληνίδα πριγκίπισσα καί  βασίλισσα της Γερμανίας, Θεοφανώ!

Καί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τιμούμε τό ὄνομα της ἀντάξιας ἀδελφής τοῦ Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, γιατί ὡς πραγματική Χριστιανή και Ἑλληνίδα ὑπήρξε μία μεγάλη εὐεργέτης της ἀνθρωπότητας.