ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ
Ο Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός ήταν ένας αυτοκράτορας που είχε υψηλή ιδέα για το αυτοκρατορικό αξίωμα.
Εξαιτίας αυτής της αντιλήψεως σχετικά με το Ελληνικό (Ρωμαϊκό) αυτοκρατορικό αξίωμα προχώρησε σε μια σειρά επεκτατικών πολέμων για την αύξηση των συνόρων της αυτοκρατορίας.
Η βασιλεία του αποτελεί την τελευταία μεγάλη αναλαμπή του γερασμένου ρωμαϊκού κράτους, το οποίο ειναι έτοιμο να περάσει οριστικά στα χέρια των Ελλήνων μέχρι το τέλος της ζωής του ως κρατικού μορφώματος.
Η γερασμένη-μισοπεθαμένη Ρώμη έχει παραδώσει οριστικά τα σκήπτρα στην γεμάτη από Χριστιανική ζωή-Ελλάδα Κωνσταντινούπολη, καθώς μετά από σαράντα πέντε χρόνια η αυτοκρατορία γίνεται και τυπικά Ελληνική, με την άνοδο στον θρόνο του Έλληνα Αυτοκράτορα Ηρακλείου, ο δεύτερος κατά σειρά κορυφαίος Έλληνας αυτοκράτορας μετά τον Ιερό Βασίλειο τον ΄Β τον Βουλγαροκτόνο.
Διακαής πόθος του Ιουστινιανού η επαναφορά των συνόρων της αυτοκρατορίας σε επίπεδα, όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αυτή βρισκόταν σε εποχές ακμής.
Σίγουρα ο λατινόφωνος Αυτοκράτορας δεν είχε την πολιτική-στρατιωτική οξυδέρκεια του Αγίου Σωτήρα της Ελλάδος και της Ευρώπης του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός έκανε ένα τεράστιο λάθος, ένα πάρα πολύ μεγάλο σφάλμα που το κάνουν πάρα πολλοί πολιτικοί ανά τους αιώνες ,είτε σκόπιμα για να κάνουν κακό στους λαούς, είτε από προσωπική φιλοδοξία-δόξα.
Ο Ιουστινιανός ο Ά αγνόησε εντελώς ότι οι μεγάλες επιτυχίες, αύξηση των συνόρων του κράτους δεν γίνεται να ειναι σωστή-επιτυχής όταν πραγματοποιείται εις βάρος της ατομικής ευτυχίας-ευημερίας των πολιτών, διότι οι επιτυχίες αυτές δεν έχουν καμία αξία.
Οι πόλεμοι του Ιουστινιανού που ήταν καθαρά επεκτατικοί ,έφεραν βαριές έως βαρύτατες φορολογίες οι οποίες εξασθένησαν-εξαθλίωσαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ελληνικής (ρωμαϊκής) αυτοκρατορίας.
Δεν υπήρχε λοιπόν κανένας απολύτως λόγος να υποβληθούν οι άμοιροι πολίτες σε τέτοια βασανιστήρια, καθώς η αυτοκρατορία δεν ήταν σε θέση άμυνας αλλά σε θέση επίθεσης.
Δηλαδή δεν κινδύνευε εκείνο το διάστημα της βασιλείας του Ιουστινιανού του Ά τόσο πολύ από τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς, όσο κινδύνευε όλες της υπόλοιπες εποχές.
Μπορούσε κάλλιστα να περιοριστεί στα αμυντικά καθήκοντα της αυτοκρατορίας. Επίσης δεν ήταν καθόλου διορατικός γιατί δεν μπόρεσε να δει ότι δεν υπήρχαν οι υποδομές (χρήματα, στρατός, ιδεολογία,) στης κατεκτημένες περιοχές ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν Ελληνικές.
Η εδαφική αποκατάσταση που δεν στηρίχτηκε σε σοβαρά-σταθερά θεμέλια απέτυχε πλήρως, οι Λογγοβάρδοι εισέβαλαν στην Ιταλία κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της.
Η κατάκτηση της Ιταλίας που κόστισε σε ανθρώπινο στρατιωτικό δυναμικό, μαζί με της αιματηρές φορολογικές θυσίες του Ελληνικού λαού πήγαν χαμένες.
Την ίδια τύχη είχαν οι κτήσεις του Ιουστινιανού στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία) όπου οι Βησιγότθοι πήραν πίσω όλα τα εδάφη που κατακτήθηκαν με τόσο πολύ κόπο.
Η μόνη περιοχή που έμεινε ελεύθερη μέχρι την αραβική θύελλα της δεκαετίας του 640μ.χ. ήταν η Βόρεια Αφρική.
Μέσα στο χάος αυτό των βαρβαρικών επιδρομών μπόρεσε τουλάχιστον η Αυτοκρατορία να διατηρήσει την πολύ σημαντική βόρεια Αφρική-Αίγυπτος που υπήρχε το σιτάρι, για να μπορούν να δίνουν δωρεάν ψωμί με πολύ μεγάλη άνεση σε όλους τους άπορους της αυτοκρατορίας.
Ο φιλόδοξος όμως Ιουστινιανός για την δική του ατομική δόξα θα υποβάλει τους πολίτες σε δυσβάστακτα μέτρα πείνας, σε αντίθεση όλοι οι υπόλοιποι πόλεμοι που έκαναν οι αυτοκράτορες δεν ήταν επεκτατικοί πόλεμοι αλλά ήταν ανάκτηση παλαιών Ελληνικών Αυτοκρατορικών εδαφών.
Επίσης κάποιοι πόλεμοι ήταν αντίποινα εναντίων των εχθρών (πέρσες, άραβες, τούρκοι, Χαζάροι, πετσενέγοι, γότθοι, άβαροι, σλάβοι, κουμάνοι, Ούγγροι, Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι, βούλγαροι, ρώσοι κλπ) που κάθε χρόνο έσφαζαν, έκαιγαν, έκλεβαν, βίαζαν, έπαιρναν Ελληνίδες σκλάβες για σεξουαλικά σκεύη.
Ένα ακόμη πολύ σημαντικό ειναι ότι οι Έλληνες αυτοκράτορες έπαιρναν σκλάβες από τους εχθρούς για να μπορούν μετέπειτα να της ανταλλάξουν με της Ελληνίδες.
Η πολιτική του Ιουστινιανού του Ά ειναι γνωστή απέναντι στους Έλληνες Εθνικούς-απέναντι στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία, για αυτό έκλεισε της Φιλοσοφικές σχολές, απαγόρευσε να διδάσκουν Φιλοσοφία, κλπ.
Είναι φανερό ότι την Εξουσία στην Αυτοκρατορία ασκούσαν οι νεοταξίτες της εποχής εκείνης.
Δεν γνωρίζουμε εάν ο Ιουστινιανός συμμετείχε συνειδητά σε αυτές τις διώξεις του Ελληνισμού είτε εξαναγκάστηκε με διαφόρους τρόπους να κινηθεί εναντίων των Ελλήνων Εθνικών.
Φυσικά οι πέρσες δεν δημιούργησαν ουσιαστικά προβλήματα στον Ιουστινιανό, όπως δεν δημιούργησαν προβλήματα στον Θεοδόσιο τον α', στον Αρκάδιο τον α', στον Θεοδόσιο τον β' κλπ, οι οποίοι ήταν όλοι δικοί τους άνθρωποι.. άνθρωποι της τότε νέας-νυν τάξης πραγμάτων.
Αντίθετος με την άνοδο του πρώτου Έλληνα βασιλιά στον θρόνο του Ηράκλειου, οι πέρσες έπαθαν αμόκ, επιτέθηκαν στην Μικρά Ασία, έκαψαν, έσφαξαν, βίασαν, έκλεψαν, πήραν σκλάβες Ελληνίδες και επιτέθηκαν για πρώτη φορά από την ημέρα ιδρύσεως της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στα Ιεροσόλυμα.
Με την είσοδο τους στην πόλη έκαψαν τον πανάγιο τάφο, πήραν τον τίμιο σταυρό, έπιασαν αιχμάλωτο τον πατριάρχη Ζαχαρία, ενώ σύμφωνα με τον κορυφαίο-χρονογράφο-ιστορικό του μεσαίωνα τον Ιωάννη Ζωναρά, πούλησαν οι πέρσες σε εξευτελιστική τιμή 90.000 Ελληνοχριστιανούς στους Εβραίους, οι όποιοι τους σκότωσαν.
Φυσικά με την είσοδο τους και στην Αγία πόλη (Ιεροσόλυμα), οι πέρσες, δεν παρέλειψαν, να σφάξουν, να βιάσουν, να κλέψουν, να κάψουν, να πάρουν σκλάβες Ελληνίδες, για σεξουαλικά σκεύη λατρείας του διαβόλου.
Ο Ιουστινιανός ειναι ίσως ο Μοναδικός αυτοκράτορας που έλαβε τόσο σοβαρά υπ’ όψιν τον ρόλο του ως αρχηγού της Χριστιανικής Ορθόδοξης Θρησκείας ,ενώ φυσικά ήταν ο δημιουργός του κορυφαίου αρχιτεκτονικού-Θρησκευτικού μνημείου του μεσαίωνα της Αγίας Σοφίας.
Επίσης έχουμε ένα σημαντικό νομοθετικό έργο επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού, που αποτέλεσε μέχρι πρόσφατα την βάση για το νομικό δίκαιο των ευρωπαϊκών κρατών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου