Στην κατοχή, οι Γερμανοί διόρισαν κυβερνήσεις και ο Λαός τις φώναζε δοσίλογες... Σήμερα, αυτούς που μας ζητούν τη ψήφο μας για να διοριστούν υπάλληλοι της Νέας Τάξης, πως πρέπει να τους φωνάζουμε;...
Θυμάμαι το περσινό καλοκαίρι που μαζί με τα τέσσερα παιδιά μου κατεβαίναμε στην πλατεία με μια ελληνική σημαία. Στο σπίτι τα μικρά μου παιδιά ακόμη φωνάζουν τα συνθήματα. Με ρωτούσαν τότε όλοι είσαι αγανακτισμένη και τους έλεγα όχι δεν είμαι αγανακτισμένη .
Ήρθε ο καιρός τελικά και βρήκα τελικά τι ήμουν και τι είμαι ....μια ανεξάρτητη ΕΛΛΗΝΙΔΑ. Ίσως να ξεκίνησε ως αγανάκτηση μπορεί και κάποια στιγμή να έγινε οργή αλλά τελικά κατέληξε να είναι μια στάση ζωής . Πως αλλιώς μπορώ να πω ότι πονώ για όσα γίνονται γύρω μου και ζω και εγώ η ίδια. Πως μπορώ να μιλήσω για την ευπιστία κάποιων ότι θα σωθούν ξανά και ξανά από αυτούς που μας πούλησαν και μας πουλούν. Πώς να νιώθω για το τρόμο που βλέπω στα μάτια κάποιων μη χάσουν την επιβίωση τους έχοντας ξεχάσει ότι δεν ήρθαμε για να επιβιώσουμε αλλά να ζήσουμε ,να ονειρευτούμε, να δημιουργήσουμε. Πως αλήθεια να βρεις τη δύναμη να πιστεύεις ότι μπορείς να πολεμήσεις έναν αόρατο εχθρό;
Είναι απλό, όταν ξέρεις την ιστορία σου όταν μπορείς να διασταυρώνεις όσα ακούς και διαβάζεις, όταν μπορείς να ακούσεις τον άλλο και να σκέφτεσαι ξεκινώντας πρώτα από την αυτοκριτική σου τότε ξεκινάς μια στάση ζωής. Μιας ζωής που θέλει να πολεμάς κόντρα στο σύστημα ,να αντικαθιστάς τη λέξη φόβος με την ελπίδα, το εγώ με το εμείς.
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και όπως πάντα θέλει η νέα τάξη που δεν μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε ή να πιστεύουμε ότι μπορούμε να αντιδρούμε μας ενημέρωσαν για τη κάρτα του πολίτη. Είμαι μέλος των ΕΛΛΗΝΩΝ you tubers και ξέρω καλά τι σημαίνει η κάρτα του πολίτη. Έψαξα ,διάβασα, ρώτησα , συνομίλησα και τη λογική που θέλει να είμαι φακελωμένη για να φτιάξουμε κράτος δεν τη πιστεύω. Κράτος φτιάχνουμε από την συνείδηση ενός λαού, από την οικογένεια που συνθλίβεται ,από την ελληνική παιδεία που οι Διαμαντόπουλου και Ρεπούση θέλησαν να δώσουν τελικά ανθελληνικά χτυπήματα.
Κοιτάζω γύρω μου και όλοι περιμένουν να αλλάξει κάτι από κάποιους ,ότι θα σωθούμε τελικά αλλά κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη να πει όχι ,να πει μέχρι εδώ ,να πει δεν φοβάμαι, να ζητήσει τα συνταγματικά του δικαιώματα. Πάντα περιμένουμε από τους άλλους αλλά δεν ξέρουμε ότι πρώτα σαν μονάδες και μετά ως σύνολο μπορούμε να νικήσουμε.
Έτσι έγινε και στο προεκλογικό αγώνα ας κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Τρέξαμε για το κίνημα κάποιοι και τις δυο φορές αλλά δεν το έκαναν όλοι άραγε γιατί; Και οι πρώτοι έτρεξαν αλήθεια για το κίνημα ή για προσωπικό όφελος; Πολλοί από εμάς μπορούμε να λέμε την αλήθεια χωρίς να φοβόμαστε το όποιο κόστος σε ψήφους.
Περιμένω ως ανεξάρτητη Ελληνίδα την επίσημη θέση του κινήματος για την κάρτα του πολίτη και την ενημέρωση των συμπολιτών μας . Αν μπορέσουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο τι σημαίνει κάρτα του πολίτη τότε θα μπορέσουν να καταλάβουν και όσα τους λέγαμε προεκλογικά και νόμιζαν ότι ήταν ψέματα, ανακρίβειες και ουτοπικά. Θα μπορέσουμε να νικήσουμε με την βοήθεια του Θεού τη νέα τάξη πραγμάτων όλοι μαζί ενωμένοι όπως μας ορίζει η ιστορία μας ως ΕΛΛΗΝΕΣ.
Στόγια Ελένη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου