1 ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΠΕΜΠΤΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΠΕΜΠΤΟΣ
(Ηθικό δίδαγμα - σχόλια)

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ

Ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος, ήταν τόσο χαρισματικός στρατιωτικός ώστε ο Ελληνικός αυτοκρατορικός στρατός του είχε υπερβολική αγάπη, λατρεύοντας τον σαν ημίθεο.

Ο Κωνσταντίνος ο πέμπτος είναι ο εκτός κορυφαίος αυτοκράτορας της Ελληνικής αυτοκρατοριας, μετα τον ΙΕΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΝ Β', τον Ηράκλειο, τον Νικηφόρο β, Ιωαννη Α Τζιμισκη, Μανουηλ Α Κομνηνο.

Ήταν συνειδητός εικονομάχος, γιατί η προσωπικότητα του είχε διαμορφωθεί σε αυστηρά εικονομαχικό περιβάλλον και η εικονομαχία (που άρχισε περί το 726 και τελείωσε το 843), αποτελούσε γι' αυτόν προσωπική θρησκευτική πεποίθηση. Έτσι, επί αυτοκρατορίας του, η ένταση της διαμάχης εικονομάχων και εικονολατρών κορυφώθηκε.

Ανέκαθεν, η «Αχίλλειος πτέρνα» των Ελλήνων είναι οι εμφύλιες διαμάχες. Πίσω όμως από αυτές, κρύβεται, από την αρχαιότητα ακόμη, η προβοκάτσια των πανάρχαιων δολιοφθορέων, για να επιτύχουν το πολυπόθητο γι’ αυτούς, το παγκόσμιο κράτος.

Στην προσπάθειά τους να δυαλύσουν τον Νο 1 στόχο τους, την Ελλάδα (και μετά τους υπόλοιπους λαούς), οι νειταξίτες – σατανιστές, χρησιμοποιούν το υπερόπλο τους, τον εμφύλιο σπαραγμό (το δεύτερο κατά σειρά, γιατί το πρώτο και απόλυτο πανάρχαιο υπεροπλο των σατανιστων-νεοταξιτών, είναι η σεξουαλική διαφθορά).

Παρά λοιπόν, τον υπέρμετρο φανατισμό του Κωνσταντίνου του Ε’, στην εμφύλια θρησκευτική διαμάχη της εικονομαχίας, όπου υπήρξε άδικος και βίαιος, εντούτοις στάθηκε ικανότατος Στρατηγός Βασιλιάς για την Ελληνική αυτοκρατορία.

Ήταν ο έκτος κορυφαίος αυτοκράτορας γιατί πολύ απλά δεν ήταν ελεγχόμενος από την μαύρη θεοσοφική μασονία, όπως είναι οι σημερινοί άνανδροι πολιτικοί προδότες του σάπιου σατανικού συστήματος, οι οποίοι είναι μόνον για κακό, μόνον για να προκαλούν καταστροφές μέσω σεξουαλικής διαφθοράς, πείνας, φτώχειας, αστέγους, αυτοκτονίες, έλλειψη πραγματικής δικαιοσύνης, έλλειψη πραγματικής Αρχαιοελληνικής παιδείας-ιστορίας, βία, πάσης φύσεως , καταστροφή, με τελικό σκοπό το παγκόσμιο κράτος και τον παγκόσμιο βασιλέα τους.

Παρά το ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος έπεσε στην παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου που έστησε το κομμάτι του Εβραϊκού λαού που υπηρετεί τον Εωσφόρο (βλ.Σεραφειμ Πειραιως), κατάφερε να υπερασπιστεί την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο από τους εξωτερικούς εχθρούς, απαλλάσσοντας την Ελλάδα προσωρινά από τους αιώνιους διώκτες.

Το ίδιο έκαναν όλοι οι Έλληνες αυτοκράτορες, καθώς οι εχθροί ήταν αμέτρητοι και μας πολεμούσαν αδιάκοπα.

Μερικοί από τους θανάσιμους εχθρούς του μεσαίωνα ήταν οι Γότθοι (Γερμανοί), Περσες, Αραβες, Τουρκοι, Βούλγαροι, Κουμανοι, Πετσενεγοι, Χαζαροι, Ογουζοι, Αβαροι, Νορμανδοι, Λογγοβαρδοι, Φραγγοι, Ιταλοι, Ρωσοι και πολλοί άλλοι. Όλοι αυτοί είχαν κάτι κοινό μεταξύ τους καθώς είχαν και έχουν για θεό τον μεγάλο αρχιτέκτονα του σύμπαντος.

Οι σημαντικοί εχθροί εκείνη την εποχή ήταν οι Βούλγαροι με τους Άραβες.

Μεγάλα τα μαρτύρια των Ελλήνων από τους Βουλγάρους που έσφαζαν , βίαζαν, έκαιγαν, έπαιρναν Έλληνιδες για σκλάβες κ.λπ., που την εποχή του Μιχαηλ του Α ραγκαβε (όπου είχε πλέον αποκατασταθεί προσωρινά η λατρεία των εικόνων της ορθοδοξίας).

Οι απελπισμένοι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως (που στην πλειοψηφία τους ήταν εικονολάτρες,) πήγαιναν στον τάφο του εικονομάχου Κωνσταντίνου του πέμπτου, παρακαλώντας με προσευχές, λιτανείες, λειτουργίες να αναστηθεί, για να κυνηγήσει εκ νέου τους Βούλγαρους και να τους γλυτώσει από τα αβάσταχτα μαρτύρια που τους είχαν βρει από τον βάρβαρο τουρκικό αυτό λαό.

 Όλα αυτά μέχρι να έρθει ο Ιερός ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο Β' ο ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ, και να απαλλάξει ορίστηκα το Έθνος από τους Βούλγαρους.

Εάν δεν έπεφταν οι Έλληνες στην θανάσιμη παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου, που κόντεψε να διαλύσει ολόκληρη την Ένδοξη Ελληνική αυτοκρατορία, η δεύτερη εποχή ακμής του Ελληνικού κράτους θα ξεκινούσε από την εποχή του Κωνσταντίνου του πέμπτου και όχι επί Μακεδονικής δυναστείας.

Όταν ακόμη ήταν συναυτοκρατορας ο Κωνσταντίνος είχε ήδη συμμετοχή στην μεγάλη νίκη εναντίων των Αράβων το 740 μ.Χ. στο Ακροινον, καθώς ο θρησκευτικός Ελληνικός Εμφύλιος έδωσε το δικαίωμα στους Άραβες να αλωνίζουν ανενόχλητοι στην Μικρά Ασία, εξασκώντας κάθε χρόνο το λατρεμένο τους σπορ ως γνήσιοι οπαδοί του διαβόλου.

Γι' αυτό έσφαζαν, έκαιγαν, έκλεβαν, βίαζαν αθώους Έλληνες υπηκόους της Αυτοκρατορίας και έπαιρναν Ελληνίδες για σκλάβες για να ασκήσουν τα ''ιερά" Εωσφορικά τους καθήκοντα σοδομισμοί, μαγαρισμός του γυναικείου σώματος κ.λπ.. 
Όλα αυτά είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε εωσφορικής λατρείας τελετής από την πρώτη ημέρα που λατρεύτηκε ο διάβολος στον πλανήτη γη.

Για αυτό ο αυτοκράτορας Λέοντας ο τρίτος εγκατέλειψε για λίγο τον αιματηρό Ελληνικό Εμφύλιο σπαραγμό για το καλό της Ελλάδος, για να επιβιώσει το έθνος.

Πηρέ τον γιο του-συναυτοκρατορα Κωνσταντίνο τον πέμπτο μαζί με τον Ελληνικό στρατό για να πάνε να αντιμετωπίσουν τους σατανιστες Άραβες που είχαν εισβάλει για πολλοστή φορά, παραβιάζοντας τα σύνορα του Ελληνικού(ρωμαϊκού) κράτους, σπέρνοντας την καταστροφή του θεού τους, του κατεξοχήν θεού της καταστροφής ,του μίσους ,της αδικίας ,τις βίας ,τις αταξίας ,τις σεξουαλικής διαφθοράς, του μεγάλου αρχιτέκτονα του συμπαντος.

Οι Άραβες που είχαν χωριστεί σε τρία μέρη κατά την επιδρομή τους για να σφάξουν, να κάψουν, να κλέψουν, να βιάσουν όσο το δυνατόν περισσοτέρους Έλληνες, αλλά και για να πάρουν σκλάβες Ελληνιδες.

Όλα αυτά στο όνομα του καλού θεού τους Αλλάχ και του προφήτη τους Μωάμεθ που "έβλεπε" στον ύπνο του τον Αρχάγγελο Γαβριήλ ο οποίος τον "διέταζε" να κάνει νέα θρησκεία μίσους, σφαγών, βιασμών, εμπρησμών και κλοπών. Μόλις ακούσαν την άφιξη του Ελληνικού αυτοκρατορικού στρατού ενωθήκαν για να αντιμετωπίσουν τους Έλληνες.

Κατά την άγρια μάχη που ακολούθησε, οι Άραβες συνετριβησαν και οι αρχηγοί του αραβικού ιππικού Μελιχ και Βαταλ έπεσαν μαζί με το άνθος της αραβικής δυναμεως. Μονον 6000 Άραβες από τους είκοσι χιλιάδες του αραβικού ιππικού γλύτωσαν, ενώ το αραβικό πεζικό είχε φύγει έντρομο από το πεδίο της μάχης για να γλυτώσει.

Όπως είδατε οι Έλληνες βασιλιάδες είχαν πάθος και αγάπη για την Ελλάδα. 
Όπως και οι Έλληνες στρατηγοί, πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή με το σπαθί στο χέρι βάζοντας αμέτρητες φορές σε κίνδυνο την ζωή τους για την ιερή Ελλάδα.

Εάν δεν πολεμούσες στην πρώτη γραμμή της μάχης με το σπαθί στο χέρι, είτε να επιτίθεσαι μονός σου εναντίον χιλιάδων εχθρών, δεν σε αναγνώριζε ο Ελληνικός αυτοκρατορικός στρατός μαζί με τον λαό για βασιλιά ή για στρατηγό.

Το 90% των Ελλήνων βασιλιάδων της Ελληνικής αυτοκρατορίας πολέμησε γενναία όπως και το εκατό τις εκατό των Ελλήνων στρατηγών υψηλόβαθμων αξιωματικών.

Αυτοί που δεν πολέμησαν ποτέ για την Ελλάδα, 

ήταν η εβραϊκή συμμορία του Θεοδοσίου του α, του Αρκαδίου, του Θεοδοσίου του β, του Ιουστινιανού του α κλπ..

Όλοι αυτοί, ήταν που κατέστρεψαν βιβλιοθήκες Ελληνικές, έκλεισαν της φιλοσοφικές σχολές, 
δήμευσαν περιουσίες Ελλήνων, βασάνισαν, 
σκότωσαν αθώους Έλληνες, κατ' εντολήν των ραβίνων ψευτοιερέων πατριαρχών, μητροπολιτών,

οι οποίοι εκφύλιζαν την μοναδική θρησκεία αγάπης, για την οποία έδωσε το παράδειγμα ο ίδιος ο Χριστός μαζί με χιλιάδες άλλους αγίους, μάρτυρες κλπ .

Οι ψευτοχριστιανοί Εβραίοι ορθόδοξοι αρχιερείς , αυτοκράτορες κλπ, διέδιδαν τον χριστιανισμό με μίσος και πάσης φύσεως αδικία - καταστροφή.

Μόνον που το μισός την βία ,την αδικία ,το χάος την αταξία, την σεξουαλική διαφθορά, την ανθρώπινη σκλαβιά, τα πρεσβεύει η δική τους θρησκεία ο σατανισμος, από την ημέρα που υπηρξαν σατανιστές στον πλανητη. Γι' αυτό τον λόγο γίνονται πάντα αντιληπτοί.

Με τον θάνατο του Λέοντα του τρίτου στις 18 Ιουνίου του 741 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος γίνεται μονοκράτορας, επί βασιλείας αυτών των δυο ξεκίνησε η θανάσιμη κατάρα της εικονομαχίας η οποία ελάχιστα έλειψε να διαλύσει το κράτος.

Σε κάθε εποχή οι Εβραίοι (βλέπε αμέτρητες δηλώσεις και άρθρα Σεραφείμ Πειραιώς, ότι ένα μέρος του εβραϊκού λαού, από μονοθεϊστές της παλαιάς διαθήκης έγιναν εωσφοριστες).

Εκείνη την εποχή επί Ελληνικής Αυτοκρατορίας υπήρχαν πάλι αμέτρητες αιρέσεις με στόχο την διάλυση του κράτους.

Μερικές από της πιο γνωστές ο μονοφυσιτισμός (ότι ο Χριστός είχε μόνον μια φύση ,δεν δεχόταν ότι ήταν θεός και άνθρωπος μαζί), οι Παυλικιανοι που πίστευαν στο ευαγγέλιο του αποστόλου Παύλου, ο Αρειανισμός κλπ. Ολες αυτές η Αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία .

Πάντοτε οι αιρέσεις έρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμαχες. 

Στο πέμπτο συμβούλιο της συνοδού το 787μ.χ.,  ο Ιωαννης ο πρεσβύτερος σαν επίσημος αντιπρόσωπος των πατριαρχείων Αντιοχείας-Ιερουσαλήμ-Αλεξάνδρειας διάβασε έγγραφο εκ μέρους των τριών πατριαρχείων, ότι ο Εβραίος από την Τιβεριαδα με το όνομα Τεσσαρακονταπηχυς διαβεβαίωσε τον Άραβα χαλίφη Γιεζιδ τον δεύτερο ότι εάν απαγορέψει την λατρεία των εικόνων θα ζήσει και θα βασιλέψει πολλά χρόνια.
(Ένας από τους πολλούς τρόπους που χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι μαζί με πολλούς άλλους για να επηρεάσουν τους Έλληνες των Συνόρων καθώς και τους Έλληνες των κατακτημένων περιοχών από εκεινους)

Αρχηγό της εικονομαχικης αίρεσης (δηλαδή ήταν εναντία στην λατρεία των εικόνων), θεωρούσαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταρασιος τον επίσκοπο Νακολειας Κωνσταντίνο.

Ρόλο έπαιξε και η νεανική στρατιωτική ζωή του Λέοντα του τρίτου που πολεμούσε στα Ελληνοαραβικα σύνορα δεχόμενος την μωαμεθανική άποψη σχετικά με την λατρεία των εικόνων. Σίγουρο είναι ότι η εικονομαχία στρέφεται και ενάντια στον 820 κανόνα της εν τρούλο συνόδου του 622μ.χ. .

Ξεκινά στην Ελλάδα ένας απίστευτος αιματηρός πόλεμος ο οποίος θα κρατήσει σχεδόν έναν αιώνα.
Ήταν δε τέτοιο το μισός των εικονομάχων που όταν βρισκόταν εικονολάτρης αυτοκράτορας στον θρόνο, όπως η πρώτη Ελληνίδα αυτοκράτειρα στην εποχή του μεσαίωνα η Βασίλισσα Ειρήνη, οι στρατηγοί των θεμάτων της Μ. Ασίας άφηναν τον Χαρουν Αρ Ρασιντ με τους Άραβες να κάνουν τουρνέ μέχρι την Κωνσταντινούπολη σφάζοντας, βιάζοντας και παίρνοντας σκλάβους.

Την ίδια ώρα που κάθονταν οι Έλληνες στρατηγοί θεατές στην παρέλαση των Αράβων, για να ρίξουν από τον θρόνο τον εκάστοτε εικονολάτρη βασιλιά.

Το 762μ.χ. έχουμε την πρώτη εκτέλεση Έλληνα πολίτη γιατί λάτρευε εικόνες των Αγίων και του Χριστού.

Το 765 η μεμονωμένη βία γενικεύτηκε, μια χωρίς προηγούμενο βία του Κωνσταντίνου του πέμπτου ενάντια των Ελλήνων εικονολατρών και όχι μόνον.

Θανατώνεται ο Ηγούμενος της Μονής Αυξεντίου Στέφανος και τον Αύγουστο του επομένου έτους, καλόγεροι υποχρεωθήκαν να περάσουν μέσα στον ιππόδρομο και τέσσερεις μέρες αργότερα, 19 στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι οι οποίοι ταπεινωθήκαν δημόσια και εν συνεχεία κάποιοι εκτελεστήκαν, κάποιοι άλλοι τυφλώθηκαν και εξορίστηκαν.

Ο χρονογράφος Θεοφάνης καταγγελει ότι ο βασιλιάς μετέτρεψε τον ναό της Αγίας Ευφημίας σε στάβλο για τα ζώα και πολλά αλλά μοναστήρια σε στρατώνες η πανδοχεια.

Πρωτοπαλικαρο στις διώξεις των χριστιανών που λάτρευαν της εικόνες ο στρατηγός του θέματος των θρακησιων Μιχαηλ Λαχανοδρακων, ο οποίος οργίασε κυριολεκτικά, βάζοντας καλογέρους να παντρεύονται με το ζόρι καλογριες, εκαιγε τα γένια των μοναχων, εκποιούσε της περιουσίες των μοναστηριων, εκαιγε χειρόγραφα των μoναστηριων.

Ο Μιχαηλ Λαχανοδρακων δεν σταμάτησε εκεί ανάγκασε χιλιάδες μοναχούς να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ιταλία με την απειλή η να σταματήσουν να είναι καλόγεροι και να παντρευτούν η να τυφλωθούν και να εξορισθούν.

Σε ότι αφορά τους εξωτερικούς εχθρούς της αυτοκρατορίας, η μεταφορά του κέντρου των Αράβων από την Δαμάσκο στην Βαγδάτη αποτελεί ένα στρατηγικό λάθος των Αράβων οι οποίοι είχαν στρέψει την προσοχή τους στην ανατολή.

Ο Έλληνας Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος επιτέθηκε μέσα στην αραβική επικράτεια για να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις των Αράβων.

Κατέλαβε λοιπόν την Δολιχη και την Γερμανικεια δυο πόλεις της αραβοκρατουμενης Συρίας και το 746 μ.Χ. ,κατάστρεψε τον αραβικό στόλο στα ανοιχτά της Κύπρου εκμηδενίζοντας την ναυτική δύναμη των Αράβων τουλάχιστον για μισό αιώνα. 

Επίσης συνέχισε καταλαμβάνοντας την Μελιτίνη και άλλες αραβικές πόλεις της οποίες ισοπέδωσε. Αρκετές πόλεις από αυτές άλλαζαν συνεχώς χέρια, από Άραβες σε Έλληνες και το αντιστροφο.

Μπορεί η κατακτήσεις να ήταν προσωρινές αλλά αύξησαν πάρα πολύ το κύρος του βασιλιά και του Ελληνικού στρατου και μόνον στο άκουσμα της είδησης το 756 μ.Χ. ότι ο Κωνσταντίνος βαδίζει εναντίων των Αράβων που είχαν φτάσει μέχρι την Ελληνική Καππαδοκια, οι Άραβες εγκατέλειψαν την Καππαδοκία έντρομοι.

Ο Κωνσταντίνος είχε απαλλάξει πλέον τους Έλληνες πολίτες της Μ. Ασιας από τους Άραβες που έσφαζαν, έκαιγαν, βίαζαν και σκλάβωναν Έλληνιδες. Για να προστατέψει τους Έλληνες του βορρά από τους Βούλγαρους έχτισε μια σειρά από φρουρια.

Αυτο αποτέλεσε παραβίαση μιας συνθήκης μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδος αλλά ο Κωνσταντίνος προκειμένου να προστατέψει όσο το δυνατόν καλύτερα τους πολίτες παραβίασε την συνθήκη χτίζοντας τα προαναφερόμενα Κάστρα.

Οι Βούλγαροι εισέβαλαν στην Ελλάδα για να απαιτήσουν φόρους και αποζημίωση για την παραβίαση της συνθήκης, ο Κωνσταντίνος τους έτρεψε σε φυγή προξενώντας τους μεγάλες απώλειες.

Στην διάρκεια των πολέμων που ακολούθησαν 208.000 Σλάβοι κατέφευγαν στον Έλληνα Βασιλέα για να μην υποχρεωθούν να υπηρετήσουν στον βουλγαρικό στρατο, ο Βασιλιάς τους έβαλε να κατοικήσουν στην Βιθυνία της Μικρας Ασιας.

Ο νέος Βούλγαρος αρχηγός ο τελετζης θα εισβάλει με μια πελώρια βουλγαρική στρατιά στην Θράκη, αυτό δεν πτόησε καθόλου τον Κωνσταντίνο από το να επιτεθεί από θάλασσα και στεριά κερδίζοντας την αποφασιστική νίκη στην Αγχίαλο στις 30 Ιουνίου 763.

Την νίκη του γιόρτασε ο Έλληνας Βασιλιάς με εκτελέσεις αιχμαλώτων κατά την διάρκεια αγώνων στον ιππόδρομο της Κωνσταντινουπολεως.

Οι Βούλγαροι δολοφονούν τον νέο τους αρχηγό τον τελετζη και αναλαμβάνει ο τελεριγος ο οποίος επιτέθηκε εκ νέου στην αυτοκρατορία.

Ο Έλληνας βασιλιάς τους κέρδισε εκ νέου στα Λιθοσωρια οπού μόνον που τον είδαν μπροστά τους οι Βούλγαροι τραπήκαν σε άτακτη φυγή. 

Κλείνοντας, ένα θετικό από τον εμφύλιο θρησκευτικό Ελληνικό πόλεμο ήταν ότι Λέων ο τρίτος ο πατέρας του βασιλιά Κωνσταντίνου του πέμπτου.

Αφαίρεσε το δικαίωμα των κληρικών να ασκούν την δημόσια Ελληνική εκπαίδευση, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για την αρχαία ελληνική παιδεία.

Όπου τους επόμενους αιώνες μεγαλούργησαν στην αρχαία Ελληνική παιδεία οι: Μιχαηλ ψελλός Ιωαννης Γραμματικός Γεωμερτης Θεόδωρος, του αστρονόμου Θεοδηγιου, του Λέοντα του μαθηματικου, του φιλόλογου Κομητα,του Ιωαννη Ιταλού, του πατριάρχη Φωτίου, της Άννας Κομνηνής και πάρα πολλών χιλιάδων άλλων Ελλήνων.