Ο σημερινός Έλληνας που δεν γνωρίζει τι ρόλο έχει παίξει στην παγκόσμια ιστορία ο παπισμός και οι πάπες, δεν αγωνιά να ακούσει το "Habemus Papam", η να δεί τον άσπρο καπνό απο την καμινάδα του Βατικανού, αλλά για το πως θα τα βγάλει πέρα με τους "λυκόμορφους φορολογητές" της τρικομματικής κατοχικής κυβέρνησης.
Εδώ δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα πορευτεί σαν "νεοραγιάς" ή σαν "μπουρλοτιέρης" για να ζήσει ,και θα νοιαστεί για το αν ο τελευταίος πάπας παραιτήθηκε το 1415;
Όπως και νά ΄χει το πράγμα ,η δική μας εκτίμηση είναι ότι εν όψει παγκόσμιων "εξελίξεων" τα επιτελεία της Νέας Εποχής και της νεώτερης Νέας Τάξης Πραγμάτων, θέλουν στην θέση του πάπα κάποιον βιολογικά ικανό ο οποίος θα μπορεί να ανταπεξέλθει στο "ιεραποστολικό" έργο που θα του αναθέσει η επερχόμενη "παγκόσμια κυβέρνηση".
Μία "κυβέρνηση" για την αναγκαιότητα της οποίας έχουν μιλήσει ειδικά τα τελευταία χρόνια δεκάδες ηγέτες ισχυρών ή υπο κατάργηση εθνών - κρατών, πολιτικοί , γραμματείς και φαρισαίοι διεθνών οργανισμών, ολιγάρχες και κάθε είδους πτωματοφάγο αρπακτικό του "οικουμενισμού" της Νέας Εποχής.
Για αυτήν δηλαδή που μίλησε και ο ..παραιτηθείς Πάπας τον Δεκέμβριο του 2012 στο "Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Ειρήνης του Βατικανού", τονίζοντας μάλιστα την ανάγκη «δόμησης μιας παγκόσμιας κοινότητας, με την ανάλογη εξουσία, που θα υπηρετεί το κοινό συμφέρον της οικογένειας του ανθρώπου».
Όμως το "κοινό συμφέρον" δεν είναι ακριβώς "κοινό".
Ας δούμε το γιατί.
Το 2010 το Βατικανό, αναφέρθηκε πρώτα στην αναγκαιότητα της δημιουργίας μιας "παγκόσμιας τράπεζας". Είναι εύκολο λοιπόν να αντιληφθεί κανείς σε ποιό "κοινό συμφέρον" και σε ποιά "οικογένεια" αναφερόταν ο πάπας όταν μετά απο δύο χρόνια μιλούσε για παγκόσμια εξουσία ή αρχή.
Aυτά που συνόδευσαν την τοτινή προτροπή του αδιαμφισβήτητου εκφραστή της ex cathedra και ex officio "αλάνθαστης" κρίσης , περιείχαν αναγκαστικά και αρκετές δόσεις "συμμετοχικής δημοκρατίας" και "ηθικής" που θα "πειθαρχούν στους νόμους και την λογική".
Μια "συμμετοχική δημοκρατία" στα πρότυπα φυσικά της βατικάνειας θεώρησης της δημοκρατίας και μια ηθική που θα πειθαρχεί ασφαλώς στη λογική της Opus Dei και στους νόμους των Σταυροφόρων.
Υπο αυτήν την έννοια ο Βενέδικτος ο 160ς ήταν ελικρινής και τότε που αναφερόταν στην παγκόσμια κυβέρνηση αλλά και τώρα που παραιτήθηκε δηλώνοντας αδυναμία να ανταποκριθεί στις "ιεραποστολικές" (λέμε εμείς) ανάγκες μιας τέτοιας αρχής.
Επειδή είδαμε κάμποσες αναρτήσεις που αναφέρονται σε μία "προφητεία" ενός σχισματικού επισκόπου του 12ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία ο παραιτηθείς πάπας είναι ο προτελευταίος πάπας πρίν την συντέλεια του κόσμου, να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε είδους χρονικός προσδιορισμός της εμφάνισης του Αντιχρίστου και της δευτέρας παρουσίας του Χριστού, είναι απολύτως ξένος στην Ορθόδοξη πίστη και παράδοση.
Μπορεί τα "σημεία των καιρών" όπως θεοφωτίστως ανέλυσε σε ιδιόχειρο κείμενό του ο Όσιος Γέρων Παϊσιος , να καταδεικνύουν το εσχατολογικό περιεχόμενο της παρούσας ιστορικής περιόδου, ωστόσο δεν γνωρίζουμε ούτε την διάρκειά του "8ου αιώνος" ούτε ασφαλώς και τις βουλές του Θεού.
Όσοι λοιπόν με αφορμή την σημερινή παραίτηση του πάπα βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν "αντιχριστολογία", καλό είναι να ασχοληθούν με τα "έσχατα" τόσο και προπάντων όπως ασχολήθηκαν οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας.
Κλείνοντας θα επαναλάβουμε την εκτίμησή μας σχετικά με την παραίτηση του πάπα ,ότι η Νέα Εποχή ολοκληρώνοντας τον σχεδιασμό της που είναι η παγκόσμια κυριαρχία, θέλει να έχει όχι μόνο καθοδηγούμενους πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες , αλλά και βιολογικά ικανούς ώστε να εκπληρώνουν με "Νέα Τάξη" και "δυναμισμό" τις αποστολές που θα τους αναθέτει.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου