Μια λιγότερο γνωστή πτυχή της ναζιστικής Γερμανίας φέρνει στο φως ένα νέο ιστορικό βιβλίο του Γερμανού συγγραφέα Norman Ohler.
Το “Total Rush”, όπως είναι ο τίτλος του, αποκαλύπτει την σχέση της ηγεσίας των ναζί και του Τρίτου Ράιχ με τα ναρκωτικά. Σε μεγάλο βαθμό αυτό η «πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή» δεν ήταν παρά ένας ντοπαρισμένος στρατός, ενώ και ο Αδόλφος Χίτλερ, τα τελευταία του χρόνια, φαίνεται πως ήταν απόλυτα εξαρτημένος από τα ναρκωτικά. Κοκαΐνη, ηρωίνη, μορφίνη και κυρίως κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη αποτέλεσαν τα βασικά όπλα των… «Αρίων».
Σημαντικά στοιχεία για τον εθισμό του Χίτλερ στα ναρκωτικά προκύπτουν από τα αρχεία του Theodor Morell, του προσωπικού ιατρού του, αρχεία στα οποία δεν είχε δοθεί η ιδιαίτερη προσοχή στο παρελθόν. Ο Ohler, με τη βοήθεια του Γερμανού ιστορικού του Τρίτου Ράιχ, Hans Mommsen, συγκέντρωσε σημαντικά στοιχεία, ανακαλύπτοντας μεταξύ άλλων και ένα αντίγραφο επιστολής του Martin Bormann, του προσωπικού γραμματέα του Χίτλερ, στην οποία ανέφερε πως θα πρέπει να εξεταστεί το ζήτημα με το «φάρμακο» που έδινε ο Morell στον Χίτλερ καθώς η υγεία του γίνεται ολοένα και πιο ασταθής.
Η ιστορία ξεκινάει από τις ημέρες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, όταν η φαρμακευτική βιομηχανία της Γερμανίας άκμαζε. Η χώρα αποτελούσε κορυφαίο εξαγωγέα οπιούχων – κυρίως μορφίνης – και κοκαΐνης, ενώ τα ναρκωτικά ήταν διαθέσιμα σε κάθε γωνιά του δρόμου. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Χίτλερ προέβαλε, με τη βοήθεια και των συνεργατών του, την εικόνα του “καθαρού”, που δεν επιτρέπει να μπει στο σώμα του καμία τοξική ουσία, ούτε καν καφές.
“Ελέγχει το σώμα του με έναν τρόπου θα μπορούσε να σοκάρει όλους τους απλούς ανθρώπους σαν κι εμάς. Δεν πίνει, τρώει μόνο λαχανικά, και δεν έρχεται σε επαφή με τις γυναίκες”, ανέφερε ένας από τους συνεργάτες θέλοντας να πλάσει την εικόνα του “αγνού ηγέτη”.
Όταν οι ναζί ήρθαν στην εξουσία, σε πρώτη φάση, έθεσαν τα «σαγηνευτικά δηλητήρια» εκτός νόμου. Οι χρήστες των ναρκωτικών θεωρήθηκαν «παράφρονες εγκληματίες». Κάποιοι θανατώθηκαν ενώ άλλοι στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μάλιστα η ναζιστική προπαγάνδα συνέδεσε τα ναρκωτικά με τους Εβραίους, υποστηρίζοντας πως οι Εβραίοι, εκτός των άλλων, ήταν και τοξικομανείς. Και οι Εβραίοι και οι τοξικομανείς έπρεπε να εξαλειφθούν από τη Γερμανία.
Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, κάποια ναρκωτικά εξυπηρετούσαν τους ναζί και τον Χίτλερ. Στην εταιρεία Temmler στο Βερολίνο, ο Fritz Hauschild, επικεφαλής χημικός της, εμπνευσμένος από την επιτυχή χρήση της αμφεταμίνης Benzedrine στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, ξεκίνησε τις έρευνες για την ανάπτυξη της δικής του «θαυματουργής ουσίας». Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την πρώτη γερμανική μεθαμφεταμίνη, το Pervitin, με το ναζιστικό καθεστώς να την παρουσιάζει ως ουσία που βελτιώνει την απόδοση των εργαζομένων σε όλους τομείς. Από τους γραμματείς στις δημόσιες υπηρεσίες μέχρι τους μηχανοδηγούς και τους εργάτες.Το «θαυματουργό» Pervitin
Ο καθένας μπορούσε να την προμηθευτεί αρχικά χωρίς ιατρική συνταγή. Μάλιστα το Pervitin συμπεριλήφθηκε και σε προϊόντα ζαχαροπλαστικής και κυρίως στις σοκολάτες της Hildebrand. Μάλιστα οι συστάσεις προς τις γυναίκες ήταν να τρώνε δύο με τρεις σοκολάτες την ημέρα, και έτσι θα μπορούν να ολοκληρώνουν με ευκολία τις δουλειές του σπιτιού και ταυτόχρονα να χάσουν βάρος, καθώς το Pervitin περιόριζε σημαντικά την όρεξη. Ο Ohler περιγράφει το Pervitin ως τον ναζισμό σε μορφή χαπιού.
Φυσικά δεν άργησε η χρήση του Pervitin να επεκταθεί και στο στρατό, με τους στρατιώτες να το καταναλώνουν επί καθημερινής βάσης και σε μεγάλες ποσότητες, σε μορφή χαπιών ή σοκολάτας (Scho – Ta – Tola).
Ο Ohler παρουσιάζει μια επιστολή του συγγραφέα Heinrich Böll, τότε στρατιώτη, προς τους γονείς του, μέσω της οποίας τους εκλιπαρεί να του στείλουν Pervitin, καθώς ήταν ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει την κούραση και τον ύπνο.Την ίδια περίοδο ο Otto Ranke, επικεφαλής ερευνητής του γερμανικού στρατού, κατέληγε στο συμπέρασμα πως το Pervitin ήταν ένα εξαιρετικό φάρμακο για τους εξαντλημένους στρατιώτες. Σε έκθεσή του έγραφε πως όχι μόνο έκανε «περιττό» τον ύπνο (σημ: Ο Ranke που στη συνέχεια εθίστηκε στα ναρκωτικά σημείωνε πως με το Pervitin μπορούσε να μείνει ξύπνιος για περίπου 50 ώρες, χωρίς να νιώθει την παραμικρή κούραση), αλλά ταυτόχρονα «απενεργοποιούσε» τις ηθικές αναστολές, καθιστώντας τους στρατιώτες πιο σκληρούς και τη βιαιότητα στον πόλεμο περισσότερο αποδεχτή.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Norman Ohler, το 1940 στο πλαίσιο της επιχείρησης για την εισβολή στη Γαλλία μέσα από τα δασώδη βουνά των Αρδεννών, εστάλη από την ηγεσία των ναζί εντολή στους γιατρούς για μια «διεγερτική συνταγή». Ειδικότερα καλούσαν τους γιατρούς να χορηγούν στους στρατιώτες της Βέρμαχτ και της Λουφτβάφε ένα χαπάκι Pervitin την ημέρα, δύο τη νύχτα, και ακόμη ένα ή δύο χαπάκια ανά δύο ή τρεις ώρες αν αυτό κριθεί απαραίτητο.To πρόβλημα ήταν πως το σχέδιο πιθανόν θα αποτύγχανε καθώς το βράδυ οι στρατιώτες να έπρεπε να ξεκουραστούν, δίνοντας χρόνο στους συμμάχους να οργανωθούν. Για το λόγο αυτό ήρθε η διαταγή για μαζική χρήση του Pervitin, που έδωσε τη δυνατότητα στους ναζί να μένουν ξύπνιοι για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες», αναφέρει ο Ohler, στον Guardian.Εισβολή στη Γαλλία… ντοπέ
Το εργοστάσιο Temmler αύξησε κατακόρυφα την παραγωγή του το 1940 φτάνοντας να παράγει 35 εκατομμύρια δισκία Pervitin μόνο για τον γερμανικό στρατό. Με τόσο μεγάλη παραγωγή, το Pervitin δεν θα έλειπε από κανένα στρατιώτη και έτσι δεν θα χρειαζόταν να ζητούν προμήθειες από την οικογένειά τους.
Εν τω μεταξύ ο Χίτλερ, με την πάροδο του χρόνου, είχε μετατραπεί σε έναν απόλυτα εξαρτημένο άνθρωπο από τις ουσίες που του χορηγούσε ο Morell. Το τελευταίο διάστημα η υπερβολική χρήση ενέσιμων ουσιών ήταν ορατή ακόμη και από τα σημάδια στα χέρια του, όπως αναφέρει ο συγγραφέας. Η πρώτη τους γνωριμία έγινε όταν ο γιατρός χορήγησε στον Χίτλερ ένα δικό του ιατρικό σκεύασμα, το οποίο τον βοήθησε άμεσα να ξεπεράσει τους χρόνιους εντερικούς πόνους, από τους οποίους υπέφερε. Με βάση αυτή την επιτυχημένη θεραπεία, η σχέση τους γινόταν όλο και πιο στενή.Οι ενέσεις του Χίτλερ
Όταν το 1941 ο Χίτλερ αρρώστησε σοβαρά, οι ενέσεις βιταμινών του Morell, για τις οποίες ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής εκείνη την περίοδο, δεν είχαν αποτέλεσμα. Έτσι χρειάστηκαν ισχυρότερες ουσίες. Τελικά, μετά από μια σειρά δοκιμών, αυτό που έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Ohler, ήταν το «θαυματουργό» Eukodal, γνωστό και ως οξυκωδόνη, ένα οπιούχο φάρμακο, συγγενής ουσία με την ηρωίνη, το οποίο προκαλεί μια πρωτοφανή ευφορία.
Ο Χίτλερ, ο «ασθενής Α» όπως τον αποκαλούσε ο Morell στα αρχεία του, άρχισε να κάνει αρκετές φορές την ημέρα ενέσεις Eukodal, τις οποίες στη συνέχεια θα συνδυάσει με ισχυρές δόσεις κοκαΐνης, η οποία του είχε αρχικά συνταγογραφηθεί για ένα πρόβλημα στα αυτιά, το οποίο το απέκτησε από μια έκρηξη στο καταφύγιό του στο ανατολικό μέτωπό. Η σχέση του Morell με τον Χίτλερ ήταν σαφής: Στον Morell άρεσε να χορηγεί ουσίες ενέσιμα και στον Χίτλερ να τις λαμβάνει. Δεν ήθελε τα χάπια γιατί είχε προβλήματα με το στομάχι του και παράλληλα αναζητούσε γρήγορα αποτελέσματα. Όμως ποτέ, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος δεν έκαναν λόγο για εθισμό του φύρερ, παρά μόνο για προβλήματα στην υγεία του.
Η επίδραση των φαρμάκων για τον Χίτλερ ήταν θαυματουργή. Τη μια στιγμή ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Με δυσκολία μπορούσε να σταθεί όρθιος. Και την άλλη μιλούσε ασταμάτητα και με στόμφο. Ένα σημαντικό πλήγμα για τον Χίτλερ ήταν όταν οι σύμμαχοι βομβάρδισαν τα εργοστάσια παραγωγής του Pervitin και του Eukodal. Οι προμήθειες των αγαπημένων του ουσιών άρχισαν να περιορίζονται και μέχρι το Φεβρουάριο του 1945 είχαν τελειώσει οριστικά. Η εικόνα του πλέον ήταν θλιβερή. «΄Όλοι περιγράφουν την κακή κατάσταση της υγείας του Χίτλερ σε αυτές τις τελευταίες ημέρες», αναφέρει ο Ohler. «Κανείς όμως δεν δίνει μια σαφή εξήγηση για αυτό. Κάποιοι υποστηρίζουν πως έπασχε από τη νόσο του Πάρκινσον. Για μένα όμως είναι αρκετά σαφές πως πρόκειται για μια κατάρρευση. Έχανε τον πόλεμο και δεν είχε και ναρκωτικά», επισημαίνει καταλήγοντας ο συγγραφέας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου