Οι κατοχικές κυβερνήσεις λειτουργούν για εσωτερικές υποθέσεις,
νομοθετώντας και ασκώντας εξουσία υπό την επίβλεψη στρατιωτικής διοίκησης του κατακτητή. Οι διορισμοί κατοχικών κυβερνήσεων, προβλέπονται από το δίκαιο του πολέμου προσδίδοντας σ΄ αυτές την έννοια της εσωτερικής αυτοδιοίκησης, για την διατήρηση της αναγκαίας δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Στην Ελλάδα το 1941 όταν εξέλειπε και η τελευταία αντίσταση στη Κρήτη η ελληνική κυβέρνηση κατέφυγε ως "ελεύθερη κυβέρνηση" στο Κάιρο. Κατά την περίοδο της τριπλής κατοχής που ακολούθησε διορίστηκαν στην Ελλάδα, που έφερε το όνομα "Ελληνική Πολιτεία" ή "Ελληνικό κράτος" (όπως επιβλήθηκε), 3 κατοχικές κυβερνήσεις:
1.Η Κυβέρνηση Γεωργίου Τσολάκογλου 1941
Οι προγραμματικοί στόχοι της Κυβέρνησης ήταν:
α) να απελευθερωθούν όλοι οι Έλληνες αιχμάλωτοι,
β) να παραχωρηθεί κάθε δυνατή βοήθεια στα θύματα πολέμου
γ) να εξασφαλισθεί η σίτιση του πληθυσμού
δ) να εξακολουθήσει να λειτουργεί η ιδιωτική και η εθνική οικονομία
ε) να έχουν εργασία όλοι και να ενισχυθεί η αγροτική και βιομηχανική οικονομία της χώρας
στ) να αποκατασταθεί η συγκοινωνία στη χώρα
ζ) να εξασφαλισθεί η τάξη και η ασφάλεια της χώρας
Η πρώτη πολιτειακού χαρακτήρα πράξη της κυβέρνησης ήταν η δημοσίευση του υπ' αριθμ.1 από 30/04/41 Νομοθετικού Διατάγματος περί αρμοδιοτήτων της Κυβερνήσεως, των Υπουργών και άλλων διατάξεων, σύμφωνα με το οποίο η Κυβέρνηση αποκτούσε συντακτική και νομοθετική εξουσία. Μεταξύ των μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση ήταν και η προσπάθεια του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Στρατηγού Γ.Μπάκου, να στρατολογήσει,χωρίς επιτυχία, εθελοντικό σώμα για να πολεμήσει, στο πλευρό των Γερμανών, στο ρωσικό μέτωπο. Ο σχηματισμός της κυβέρνησης Τσολάκογλου υποδήλωνε πως αυτή ήταν η επίσημη κυβέρνηση των Αθηνών και η μόνη που εκπροσωπούσε την Ελληνική Πολιτεία. Επίσης ο σχηματισμός της σηματοδοτούσε και τη λήξη της στρατιωτικής σύρραξης με τις δυνάμεις του Άξονα. Το πολίτευμα της βασιλευομένης Δημοκρατίας δεν ίσχυε πλέον, όπως και το Μεταξικό Δικτατορικό καθεστώς. Ως προς την εκπλήρωση των στόχων της απέτυχε ως προς το επισιτιστικό κομμάτι, αφού επί των ημερών της σημειώθηκε ο μεγάλος λιμός στην πρωτεύουσα.
2. Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου 1942
Κατά τη διακυβέρνηση από την Κυβέρνηση Λογοθετόπουλου, οι συμμαχικές δυνάμεις αναγνώριζαν ως νόμιμη κυβέρνηση της Ελλάδας την εξόριστη Κυβέρνηση Τσουδερού (την αναφερόμενη ως Κυβέρνηση του Καΐρου).
3. Η Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη 1943.
Άγγελος ΕΒΕΡΤ: Αστυνομικός, Διοικητής της Αστυνομίας Πόλεων της Αθήνας, στη διάρκεια της κατοχής και μεταπολεμικά Αρχηγός του Σώματος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του βαυαρικής καταγωγής Ταγματάρχη της Βασιλικής Χωροφυλακής Μιλτιάδη Έβερτ. Σπούδασε να Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Σεπτέμβριο του 1915 κατετάγη στη Χωροφυλακή όπου και φοίτησε στη Σχολή Ανθυπομοιράρχων από την οποία εξήλθε τον Ιανουάριο του 1920, το 1929, μετατάχθηκε στη νεοσυσταθείσότε Αστυνομία Πόλεων-Αθηνών. Μετά τη κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς (Μάιος 1941) οι Αστυνομικές Αρχές της Χώρας διατηρήθηκαν με μειωμένη όμως δύναμη και μερικό αφοπλισμό. Τον Σεπτέμβριο του 1941 ο Έβερτ ανέλαβε Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών με την έγκριση των Αρχών κατοχής. Στη θέση αυτή παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της κατοχής, ύστερα από παράκληση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και βεβαίως αφού έχαιρε της εμπιστοσύνης των κατακτητών.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1943 η Γερμανική Διοίκηση Αθηνών εξέδωσε διάταγμα δια του οποίου οι Αστυνομικές Αρχές της Χώρας υπάγονταν πλέον στην Ανώτατη Διοίκηση SS της Ελλάδας (AASSA), διοικητής αρχηγός της οποίας ένα μήνα πριν είχε αναλάβει ο Γιούργκεν Στρόοπ. Έτσι με το διάταγμα αυτό η Αστυνομία Πόλεων Αθηνών υπήχθη στην ΚdO (Kommandantur der Ordnungspolizei = Διοίκηση Αστυνομίας Τάξεως) Αττικής με έδρα την Αθήνα υπό τον Γερμανό διοικητή συνταγματάρχη (και μετέπειτα στρατηγό) Χέρμαν Φραντς που υπαγόταν στον AASSA.
Παρά ταύτα ο Άγγελος Έβερτ παρέμεινε στη θέση του επιχειρώντας μια πολύ επικίνδυνη διπλωματία. Πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση και στην αντικατασκοπία με τα ψευδώνυμα Otto και Κορυδαλλός Νο1. Ωστόσο, ο ρόλος του αμφισβητείται καθώς είχε ενεργό συμμετοχή στις πράξεις των Γερμανών ως συνεργάτης τους. Όμως είναι γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της Κατοχής βοήθησε αρκετούς Εβραίους, εκδίδοντάς τους πλαστά πιστοποιητικά βάφτισης. Επίσης τιμήθηκε από το Γιαντ Βασσέμ για τη συμβολή του στη διάσωση των Εβραίων της Αθήνας.
Στα Δεκεμβριανά έδωσε εντολή για βίαιη διάλυση των διαδηλωτών μπροστά από τη Βουλή κατ' εντολή του Γεωργίου Παπανδρέου, γεγονός που σηματοδότησε την αρχή των Δεκεμβριανών.
Την περίοδο 1951-1955 διετέλεσε Αρχηγός της Αστυνομίας πόλεων. Το 1954 κατά την τελετή παράδοσης του Υπουργείου Εσωτερικών από τον Παυσανία Λυκουρέζο, ο τελευταίος ζήτησε από τον νέο Υπουργό Ιωάννη Νικολίτσα να χαιρετίσει πριν φύγει τους «ειλικρινείς και έντιμους συνεργάτες του». Αν και ο Έβερτ του έτεινε το χέρι του, ο Λυκουρέζος τον προσπέρασε επιδεικτικά. Το όλο θέμα απασχόλησε έντονα τον τύπο της εποχής με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην Βουλή με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης. Λίγους μήνες αργότερα ο Αλέξανδρος Παπάγος έθεσε σε διαθεσιμότητα τον Έβερτ λόγω της φαινομενικής εμπλοκής του σε υπόθεση ξένων πρακτόρων και λίγο αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου 1955, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση καθώς το υπηρεσιακό συμβούλιο του είχε επιβάλει την ποινή εξάμηνης αργίας δι' απολύσεως λόγω πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Ο Άγγελος Έβερτ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 30 Δεκεμβρίου 1970.
Γιος του ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, πρώην Δήμαρχος Αθηνών και πρώην Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
νομοθετώντας και ασκώντας εξουσία υπό την επίβλεψη στρατιωτικής διοίκησης του κατακτητή. Οι διορισμοί κατοχικών κυβερνήσεων, προβλέπονται από το δίκαιο του πολέμου προσδίδοντας σ΄ αυτές την έννοια της εσωτερικής αυτοδιοίκησης, για την διατήρηση της αναγκαίας δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Στην Ελλάδα το 1941 όταν εξέλειπε και η τελευταία αντίσταση στη Κρήτη η ελληνική κυβέρνηση κατέφυγε ως "ελεύθερη κυβέρνηση" στο Κάιρο. Κατά την περίοδο της τριπλής κατοχής που ακολούθησε διορίστηκαν στην Ελλάδα, που έφερε το όνομα "Ελληνική Πολιτεία" ή "Ελληνικό κράτος" (όπως επιβλήθηκε), 3 κατοχικές κυβερνήσεις:
1.Η Κυβέρνηση Γεωργίου Τσολάκογλου 1941
Οι προγραμματικοί στόχοι της Κυβέρνησης ήταν:
α) να απελευθερωθούν όλοι οι Έλληνες αιχμάλωτοι,
β) να παραχωρηθεί κάθε δυνατή βοήθεια στα θύματα πολέμου
γ) να εξασφαλισθεί η σίτιση του πληθυσμού
δ) να εξακολουθήσει να λειτουργεί η ιδιωτική και η εθνική οικονομία
ε) να έχουν εργασία όλοι και να ενισχυθεί η αγροτική και βιομηχανική οικονομία της χώρας
στ) να αποκατασταθεί η συγκοινωνία στη χώρα
ζ) να εξασφαλισθεί η τάξη και η ασφάλεια της χώρας
Η πρώτη πολιτειακού χαρακτήρα πράξη της κυβέρνησης ήταν η δημοσίευση του υπ' αριθμ.1 από 30/04/41 Νομοθετικού Διατάγματος περί αρμοδιοτήτων της Κυβερνήσεως, των Υπουργών και άλλων διατάξεων, σύμφωνα με το οποίο η Κυβέρνηση αποκτούσε συντακτική και νομοθετική εξουσία. Μεταξύ των μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση ήταν και η προσπάθεια του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Στρατηγού Γ.Μπάκου, να στρατολογήσει,χωρίς επιτυχία, εθελοντικό σώμα για να πολεμήσει, στο πλευρό των Γερμανών, στο ρωσικό μέτωπο. Ο σχηματισμός της κυβέρνησης Τσολάκογλου υποδήλωνε πως αυτή ήταν η επίσημη κυβέρνηση των Αθηνών και η μόνη που εκπροσωπούσε την Ελληνική Πολιτεία. Επίσης ο σχηματισμός της σηματοδοτούσε και τη λήξη της στρατιωτικής σύρραξης με τις δυνάμεις του Άξονα. Το πολίτευμα της βασιλευομένης Δημοκρατίας δεν ίσχυε πλέον, όπως και το Μεταξικό Δικτατορικό καθεστώς. Ως προς την εκπλήρωση των στόχων της απέτυχε ως προς το επισιτιστικό κομμάτι, αφού επί των ημερών της σημειώθηκε ο μεγάλος λιμός στην πρωτεύουσα.
2. Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου 1942
Κατά τη διακυβέρνηση από την Κυβέρνηση Λογοθετόπουλου, οι συμμαχικές δυνάμεις αναγνώριζαν ως νόμιμη κυβέρνηση της Ελλάδας την εξόριστη Κυβέρνηση Τσουδερού (την αναφερόμενη ως Κυβέρνηση του Καΐρου).
3. Η Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη 1943.
Άγγελος ΕΒΕΡΤ: Αστυνομικός, Διοικητής της Αστυνομίας Πόλεων της Αθήνας, στη διάρκεια της κατοχής και μεταπολεμικά Αρχηγός του Σώματος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του βαυαρικής καταγωγής Ταγματάρχη της Βασιλικής Χωροφυλακής Μιλτιάδη Έβερτ. Σπούδασε να Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Σεπτέμβριο του 1915 κατετάγη στη Χωροφυλακή όπου και φοίτησε στη Σχολή Ανθυπομοιράρχων από την οποία εξήλθε τον Ιανουάριο του 1920, το 1929, μετατάχθηκε στη νεοσυσταθείσότε Αστυνομία Πόλεων-Αθηνών. Μετά τη κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς (Μάιος 1941) οι Αστυνομικές Αρχές της Χώρας διατηρήθηκαν με μειωμένη όμως δύναμη και μερικό αφοπλισμό. Τον Σεπτέμβριο του 1941 ο Έβερτ ανέλαβε Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών με την έγκριση των Αρχών κατοχής. Στη θέση αυτή παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της κατοχής, ύστερα από παράκληση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και βεβαίως αφού έχαιρε της εμπιστοσύνης των κατακτητών.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1943 η Γερμανική Διοίκηση Αθηνών εξέδωσε διάταγμα δια του οποίου οι Αστυνομικές Αρχές της Χώρας υπάγονταν πλέον στην Ανώτατη Διοίκηση SS της Ελλάδας (AASSA), διοικητής αρχηγός της οποίας ένα μήνα πριν είχε αναλάβει ο Γιούργκεν Στρόοπ. Έτσι με το διάταγμα αυτό η Αστυνομία Πόλεων Αθηνών υπήχθη στην ΚdO (Kommandantur der Ordnungspolizei = Διοίκηση Αστυνομίας Τάξεως) Αττικής με έδρα την Αθήνα υπό τον Γερμανό διοικητή συνταγματάρχη (και μετέπειτα στρατηγό) Χέρμαν Φραντς που υπαγόταν στον AASSA.
Παρά ταύτα ο Άγγελος Έβερτ παρέμεινε στη θέση του επιχειρώντας μια πολύ επικίνδυνη διπλωματία. Πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση και στην αντικατασκοπία με τα ψευδώνυμα Otto και Κορυδαλλός Νο1. Ωστόσο, ο ρόλος του αμφισβητείται καθώς είχε ενεργό συμμετοχή στις πράξεις των Γερμανών ως συνεργάτης τους. Όμως είναι γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της Κατοχής βοήθησε αρκετούς Εβραίους, εκδίδοντάς τους πλαστά πιστοποιητικά βάφτισης. Επίσης τιμήθηκε από το Γιαντ Βασσέμ για τη συμβολή του στη διάσωση των Εβραίων της Αθήνας.
Στα Δεκεμβριανά έδωσε εντολή για βίαιη διάλυση των διαδηλωτών μπροστά από τη Βουλή κατ' εντολή του Γεωργίου Παπανδρέου, γεγονός που σηματοδότησε την αρχή των Δεκεμβριανών.
Την περίοδο 1951-1955 διετέλεσε Αρχηγός της Αστυνομίας πόλεων. Το 1954 κατά την τελετή παράδοσης του Υπουργείου Εσωτερικών από τον Παυσανία Λυκουρέζο, ο τελευταίος ζήτησε από τον νέο Υπουργό Ιωάννη Νικολίτσα να χαιρετίσει πριν φύγει τους «ειλικρινείς και έντιμους συνεργάτες του». Αν και ο Έβερτ του έτεινε το χέρι του, ο Λυκουρέζος τον προσπέρασε επιδεικτικά. Το όλο θέμα απασχόλησε έντονα τον τύπο της εποχής με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην Βουλή με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης. Λίγους μήνες αργότερα ο Αλέξανδρος Παπάγος έθεσε σε διαθεσιμότητα τον Έβερτ λόγω της φαινομενικής εμπλοκής του σε υπόθεση ξένων πρακτόρων και λίγο αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου 1955, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση καθώς το υπηρεσιακό συμβούλιο του είχε επιβάλει την ποινή εξάμηνης αργίας δι' απολύσεως λόγω πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Ο Άγγελος Έβερτ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 30 Δεκεμβρίου 1970.
Γιος του ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, πρώην Δήμαρχος Αθηνών και πρώην Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου