Ο τρόπος με τον οποίο ο πρωθυπουργός προσπαθεί κάθε φορά να κατευνάσει το κομματικό του ακροατήριο, είτε πρόκειται για τα στελέχη του Πολιτικού Συμβουλίου, είτε για τα κοινοβουλευτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος – τουλάχιστον από προπαγανδιστικής πλευράς.
Το τελευταίο επεισόδιο απόσπασης του ενδιαφέροντος από τα ζέοντα ζητήματα – τον προϋπολογισμό, τα μέτρα, τα εργασιακά, τις ΔΕΚΟ, τις νέες αποκρατικοποιήσεις – γράφτηκε το περασμένο Σάββατο, κατά την εμφάνιση του κ. Παπανδρέου στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, όπου ήταν και ο μοναδικός ομιλητής.
Με πρόσφατη την διαγραφή του βουλευτή Β. Παπαχρήστου, εκ των πιο θερμών υποστηρικτών και συνεργατών του, με ένα διάχυτο μούδιασμα παντού, ο κ. Παπανδρέου έθεσε τον επόμενο προπαγανδιστικό στόχο.
To keep them busy – που λένε και στο χωριό μου και μεθερμηνευόμενον σημαίνει «για να τους κρατά απασχολημένους» - τους κάλεσε να λάβουν μέρος σε… πανευρωπαϊκή εκστρατεία με σκοπό την συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών Ευρωπαίων πολιτών, ώστε να προκληθεί συζήτηση για την έκδοση ευρω-ομολόγου.
Επί του προκειμένου, ο κ. Παπανδρέου πρότεινε να δημιουργηθεί μια (ακόμη) Επιτροπή, μια (ακόμη) ομάδα εργασίας, που θα επεξεργαστεί τις κινήσεις που θα χρειαστεί να γίνουν για να προωθηθεί η πρωτοβουλία.
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η Επιτροπή θα αποτελείται από μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας, της ευρωβουλής και του «Κινήματός μας» (το θυμήθηκε κι’ αυτό).
Ερώτημα: Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και μπορεί να το φέρει σε πέρας η Ελλάδα; Είναι αλήθεια ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας (που πριν προλάβουμε να πανηγυρίσουμε για την κύρωσή της, ζητάμε τώρα την αναθεώρησή της) περιλαμβάνει πράγματι άρθρο περί Συμμετοχικής Δημοκρατίας, βάσει της οποίας ένα εκατομμύριο πολίτες της ΄Ενωσης από έναν σημαντικό αριθμό κρατών-μελών μπορούν με τις υπογραφές τους να υποχρεώσουν την Κομισιόν να συζητήσει ένα θέμα.
Το πρόβλημα είναι πως ένα τέτοιο εγχείρημα, που μέχρι στιγμής δεν έχει επιχειρηθεί, είναι έργο τιτάνιο, το οποίο απαιτεί πολύ χρόνο και εξαιρετικά περίπλοκες διαδικασίες, καθώς οι υπογραφές πρέπει να αναζητηθούν σε πολλές χώρες της Ευρώπης – δεν αρκεί δηλαδή να συγκεντρωθούν ένα εκατομμύριο ελληνικές υπογραφές.
Επιπλέον, η εξειδίκευση αυτής της διαδικασίας δεν έχει ακόμη γίνει και αναμένεται να θεσπιστεί ευρωπαϊκός νόμος που θα καθορίσει τις λεπτομέρειές της. Δηλαδή, ακόμη κι’ αν ξεκινήσουμε να μαζεύουμε υπογραφές, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακόμη από πόσες χώρες πρέπει να τις μαζέψουμε και τι ποσοστό αναλογεί σε κάθε μια χώρα – καθώς θα υπάρξει πληθυσμιακή αναλογία.
Με λίγα λόγια, η διαδικασία για την οποία μιλά ο πρωθυπουργός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Αλλά ακόμη και αν υπήρχε, φαντάζεστε εν μέσω κρίσης να τρέχουν ανά τας Ευρώπας βουλευτές, ευρωβουλευτές και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να πείσουν (ποιους; πού θα τους βρουν;) Ευρωπαίους πολίτες να υπογράψουν για την έναρξη συζήτησης στην Κομισιόν περί ευρω-ομολόγου;
Και άντε και τις μαζεύουν (σε μερικά χρόνια) τις υπογραφές. Αυτές θα προκαλούσαν μια απλή συζήτηση στην Κομισιόν – και όχι, βέβαια, στο Συμβούλιο των υπουργών των Οικονομικών, στο Εκοφίν, στο Eurogroup, στο ίδιο το Συμβούλιο Κορυφής.
Μέχρι αυτή η συζήτηση να φθάσει σε όλους τους παραπάνω ως αίτημα των Ευρωπαίων πολιτών, είναι προφανές πως ό, τι είναι να πάθει η Ελλάδα θα το έχει πάθει. Αν επρόκειτο να εκδοθεί ευρω-ομόλογο, αυτό θα έπρεπε να εκδοθεί εδώ και τώρα.
Αλλά, ως γνωστόν, «εδώ και τώρα» έχουμε μόνο προπαγάνδα. Και ένα ακόμη πυροτέχνημα δια της επίκλησης μιας διαδικασίας που προβλέπεται μεν από την Συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο (ο εκτελεστικός νόμος του ευρωπαϊκού Συντάγματος) για να λειτουργήσει.
Φυσικά, όλα αυτά ο κ. Παπανδρέου τα γνωρίζει. Αλλά προσπαθεί συστηματικά να διασπά την προσοχή των ίδιων των βουλευτών και των ίδιων των στελεχών του.
Δεν το κάνει πρώτη φορά. Τον Δεκέμβριο του 2009 – και ενώ η χώρα κατέρρεε και όδευε προς το ΔΝΤ – σε μια άλλη προπαγανδιστική εκστρατεία, έβαλε… σκιές στα υπουργεία. Τοποθέτησε δηλαδή σκιώδη κυβέρνηση στην δική του κυβέρνηση (ενώ σκιώδεις κυβερνήσεις σχηματίζουν, ως γνωστόν, οι αντιπολιτεύσεις).
Ανέθεσε αρμοδιότητες στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, υποσχόμενος αναβάθμιση του ρόλου του Κόμματος. Όρισε, λοιπόν, δύο άτομα-σκιές προερχόμενα από το Πολιτικό Συμβούλιο για κάθε υπουργείο. Για να ελέγχουν, λέει, τους υπουργούς (τους οποίους σύντομα θα άρχιζε να ελέγχει η τρόικα).
Στο υπουργείο Οικονομίας, τοποθετήθηκαν ως… επιτηρητές οι κ.κ. Κουσελάς και Κουτσούκος. Στο Εσωτερικών οι ΄Οθωνας και Κουτσούκος. Στο ΄Αμυνας οι Οικονόμου και Ν. Ανδρουλάκης. Στο Ανάπτυξης οι Αντωνίου και Μίχας. Στο Περιβάλλοντος οι Ανδρουλάκης και Κισκήρα. Στο Δημοσίων Έργων οι Οθωνας – Κουκουλόπουλος. Στο Παιδείας οι Χαλάτση – Σακελλάρης. Στο Απασχόλησης οι Ράπτη – Αντωνίου. Στο Υγείας οι Ράπτη – Κισκήρα. Στο Αγροτικής Ανάπτυξης οι Οικονόμου – Κουσελάς. Στο Πολιτισμού οι Χαλάτση – Κουκουλόπουλος. Στο Αθλητισμού οι Ανδρουλάκης Ν. – Χαλάτση. Στο Τουρισμού οι Σακελλάρης – Ανδρουλάκης Ν. Στο Μεταφορών και Δικτύων οι Κουκουλόπουλος – Αντωνίου. Στο Ναυτιλίας οι Μίχας – Ράπτη. Στο Τεκμηρίωσης οι Κουσελάς – Μίχας. Στο Μαζικών Χώρων – Κινημάτων οι Κουτσούκος – Αντωνίου. Στο Επιστημόνων οι Ασκούνης – Όθωνας. Στο Αποδήμου Ελληνισμού οι Κουσελάς – Σακελάρης . Στο Ισότητας οι Κισκήρα – Παυλίδου. Στο Εθελοντισμού και Αλληλεγγύης οι Σακελλάρης – Κισκήρα. Στο Κοινωνικής Ένταξης – Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οι Χαλάτση – Παυλίδου. Στο Δικαιοσύνης οι Οικονόμου – Παυλίδου. Στο Εξωτερικών Διεθνών Σχέσεων οι Ράπτη – Ασκούνης.
Η παράθεση των ονομάτων, αν και κουραστική, καταδεικνύει, βέβαια, πως τα ίδια πρόσωπα ανέλαβαν πάνω από πέντε τομείς το καθένα. Γεγονός που ακύρωνε την «πρωτόγνωρη» διαδικασία ευθύς εξαρχής καθώς δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ συναποτελείται από… Μεγάλους Ναπολέοντες.
Αλλά έστω ότι πράγματι το Πολιτικό Συμβούλιο αποτελείται από ιδιοφυίες. Μπορούν μήπως να μας πουν με ποιον τρόπο έφεραν σε πέρας τα σκιώδη καθήκοντα που τους ανατέθηκαν; Μπορούν να αναφερθούν σε συγκεκριμένες δράσεις ελέγχου και τα αποτελέσματά τους; Διότι έκτοτε, ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τις «σκιές». Τις κατάπιε πρώτα ο ίδιος ο προπαγανδιστικός σκοπός που εξυπηρετήθηκε την συγκεκριμένη στιγμή, δεν τους ξαναθυμήθηκε κανείς ποτέ (και αυτό αποτελεί ένα από τα προβλήματα της ενημέρωσης) και τέλος τους εξαφάνισε, μαζί με το υπουργικό συμβούλιο που ανέλαβαν να παρακολουθούν, η τρόικα.
Τον περασμένο Νοέμβριο, στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, ο κ. Παπανδρέου επανήλθε, λέγοντας ότι τα νομοσχέδια θα τα επεξεργάζεται τριμερής επιτροπή από στελέχη της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος!
Δηλαδή συνεδρίασε αυτή η τριμερής για το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε με την διαδικασία του επείγοντος στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας; Όχι, βέβαια. Απλώς επρόκειτο για ένα ακόμη προπαγανδιστικό πυροτέχνημα.
Το περασμένο Σάββατο, είχαμε το τελευταίο (αλλά προφανώς όχι έσχατο) πυροτέχνημα, με την εξαγγελία επιτροπής για την συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών από πολίτες της ΕΕ, προκειμένου να συζητηθεί το θέμα του ευρω-ομολόγου.
Μέχρι να ξεκινήσει η συζήτηση – με την διαδικασία που προανέφερα – είναι βέβαιο ότι ο γάιδαρος θα έχει ψοφήσει. Αλλά ο κ. Παπανδρέου θα έχει και πάλι κερδίσει χρόνο.
Το γεγονός και μόνο ότι ολόκληρη κοινοβουλευτική ομάδα καθόταν και άκουγε αυτά τα πράγματα, αποτελεί κόλαφο για την πολιτική ζωή του τόπου.
Το τελευταίο επεισόδιο απόσπασης του ενδιαφέροντος από τα ζέοντα ζητήματα – τον προϋπολογισμό, τα μέτρα, τα εργασιακά, τις ΔΕΚΟ, τις νέες αποκρατικοποιήσεις – γράφτηκε το περασμένο Σάββατο, κατά την εμφάνιση του κ. Παπανδρέου στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, όπου ήταν και ο μοναδικός ομιλητής.
Με πρόσφατη την διαγραφή του βουλευτή Β. Παπαχρήστου, εκ των πιο θερμών υποστηρικτών και συνεργατών του, με ένα διάχυτο μούδιασμα παντού, ο κ. Παπανδρέου έθεσε τον επόμενο προπαγανδιστικό στόχο.
To keep them busy – που λένε και στο χωριό μου και μεθερμηνευόμενον σημαίνει «για να τους κρατά απασχολημένους» - τους κάλεσε να λάβουν μέρος σε… πανευρωπαϊκή εκστρατεία με σκοπό την συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών Ευρωπαίων πολιτών, ώστε να προκληθεί συζήτηση για την έκδοση ευρω-ομολόγου.
Επί του προκειμένου, ο κ. Παπανδρέου πρότεινε να δημιουργηθεί μια (ακόμη) Επιτροπή, μια (ακόμη) ομάδα εργασίας, που θα επεξεργαστεί τις κινήσεις που θα χρειαστεί να γίνουν για να προωθηθεί η πρωτοβουλία.
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η Επιτροπή θα αποτελείται από μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας, της ευρωβουλής και του «Κινήματός μας» (το θυμήθηκε κι’ αυτό).
Ερώτημα: Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και μπορεί να το φέρει σε πέρας η Ελλάδα; Είναι αλήθεια ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας (που πριν προλάβουμε να πανηγυρίσουμε για την κύρωσή της, ζητάμε τώρα την αναθεώρησή της) περιλαμβάνει πράγματι άρθρο περί Συμμετοχικής Δημοκρατίας, βάσει της οποίας ένα εκατομμύριο πολίτες της ΄Ενωσης από έναν σημαντικό αριθμό κρατών-μελών μπορούν με τις υπογραφές τους να υποχρεώσουν την Κομισιόν να συζητήσει ένα θέμα.
Το πρόβλημα είναι πως ένα τέτοιο εγχείρημα, που μέχρι στιγμής δεν έχει επιχειρηθεί, είναι έργο τιτάνιο, το οποίο απαιτεί πολύ χρόνο και εξαιρετικά περίπλοκες διαδικασίες, καθώς οι υπογραφές πρέπει να αναζητηθούν σε πολλές χώρες της Ευρώπης – δεν αρκεί δηλαδή να συγκεντρωθούν ένα εκατομμύριο ελληνικές υπογραφές.
Επιπλέον, η εξειδίκευση αυτής της διαδικασίας δεν έχει ακόμη γίνει και αναμένεται να θεσπιστεί ευρωπαϊκός νόμος που θα καθορίσει τις λεπτομέρειές της. Δηλαδή, ακόμη κι’ αν ξεκινήσουμε να μαζεύουμε υπογραφές, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακόμη από πόσες χώρες πρέπει να τις μαζέψουμε και τι ποσοστό αναλογεί σε κάθε μια χώρα – καθώς θα υπάρξει πληθυσμιακή αναλογία.
Με λίγα λόγια, η διαδικασία για την οποία μιλά ο πρωθυπουργός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Αλλά ακόμη και αν υπήρχε, φαντάζεστε εν μέσω κρίσης να τρέχουν ανά τας Ευρώπας βουλευτές, ευρωβουλευτές και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να πείσουν (ποιους; πού θα τους βρουν;) Ευρωπαίους πολίτες να υπογράψουν για την έναρξη συζήτησης στην Κομισιόν περί ευρω-ομολόγου;
Και άντε και τις μαζεύουν (σε μερικά χρόνια) τις υπογραφές. Αυτές θα προκαλούσαν μια απλή συζήτηση στην Κομισιόν – και όχι, βέβαια, στο Συμβούλιο των υπουργών των Οικονομικών, στο Εκοφίν, στο Eurogroup, στο ίδιο το Συμβούλιο Κορυφής.
Μέχρι αυτή η συζήτηση να φθάσει σε όλους τους παραπάνω ως αίτημα των Ευρωπαίων πολιτών, είναι προφανές πως ό, τι είναι να πάθει η Ελλάδα θα το έχει πάθει. Αν επρόκειτο να εκδοθεί ευρω-ομόλογο, αυτό θα έπρεπε να εκδοθεί εδώ και τώρα.
Αλλά, ως γνωστόν, «εδώ και τώρα» έχουμε μόνο προπαγάνδα. Και ένα ακόμη πυροτέχνημα δια της επίκλησης μιας διαδικασίας που προβλέπεται μεν από την Συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο (ο εκτελεστικός νόμος του ευρωπαϊκού Συντάγματος) για να λειτουργήσει.
Φυσικά, όλα αυτά ο κ. Παπανδρέου τα γνωρίζει. Αλλά προσπαθεί συστηματικά να διασπά την προσοχή των ίδιων των βουλευτών και των ίδιων των στελεχών του.
Δεν το κάνει πρώτη φορά. Τον Δεκέμβριο του 2009 – και ενώ η χώρα κατέρρεε και όδευε προς το ΔΝΤ – σε μια άλλη προπαγανδιστική εκστρατεία, έβαλε… σκιές στα υπουργεία. Τοποθέτησε δηλαδή σκιώδη κυβέρνηση στην δική του κυβέρνηση (ενώ σκιώδεις κυβερνήσεις σχηματίζουν, ως γνωστόν, οι αντιπολιτεύσεις).
Ανέθεσε αρμοδιότητες στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, υποσχόμενος αναβάθμιση του ρόλου του Κόμματος. Όρισε, λοιπόν, δύο άτομα-σκιές προερχόμενα από το Πολιτικό Συμβούλιο για κάθε υπουργείο. Για να ελέγχουν, λέει, τους υπουργούς (τους οποίους σύντομα θα άρχιζε να ελέγχει η τρόικα).
Στο υπουργείο Οικονομίας, τοποθετήθηκαν ως… επιτηρητές οι κ.κ. Κουσελάς και Κουτσούκος. Στο Εσωτερικών οι ΄Οθωνας και Κουτσούκος. Στο ΄Αμυνας οι Οικονόμου και Ν. Ανδρουλάκης. Στο Ανάπτυξης οι Αντωνίου και Μίχας. Στο Περιβάλλοντος οι Ανδρουλάκης και Κισκήρα. Στο Δημοσίων Έργων οι Οθωνας – Κουκουλόπουλος. Στο Παιδείας οι Χαλάτση – Σακελλάρης. Στο Απασχόλησης οι Ράπτη – Αντωνίου. Στο Υγείας οι Ράπτη – Κισκήρα. Στο Αγροτικής Ανάπτυξης οι Οικονόμου – Κουσελάς. Στο Πολιτισμού οι Χαλάτση – Κουκουλόπουλος. Στο Αθλητισμού οι Ανδρουλάκης Ν. – Χαλάτση. Στο Τουρισμού οι Σακελλάρης – Ανδρουλάκης Ν. Στο Μεταφορών και Δικτύων οι Κουκουλόπουλος – Αντωνίου. Στο Ναυτιλίας οι Μίχας – Ράπτη. Στο Τεκμηρίωσης οι Κουσελάς – Μίχας. Στο Μαζικών Χώρων – Κινημάτων οι Κουτσούκος – Αντωνίου. Στο Επιστημόνων οι Ασκούνης – Όθωνας. Στο Αποδήμου Ελληνισμού οι Κουσελάς – Σακελάρης . Στο Ισότητας οι Κισκήρα – Παυλίδου. Στο Εθελοντισμού και Αλληλεγγύης οι Σακελλάρης – Κισκήρα. Στο Κοινωνικής Ένταξης – Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οι Χαλάτση – Παυλίδου. Στο Δικαιοσύνης οι Οικονόμου – Παυλίδου. Στο Εξωτερικών Διεθνών Σχέσεων οι Ράπτη – Ασκούνης.
Η παράθεση των ονομάτων, αν και κουραστική, καταδεικνύει, βέβαια, πως τα ίδια πρόσωπα ανέλαβαν πάνω από πέντε τομείς το καθένα. Γεγονός που ακύρωνε την «πρωτόγνωρη» διαδικασία ευθύς εξαρχής καθώς δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ συναποτελείται από… Μεγάλους Ναπολέοντες.
Αλλά έστω ότι πράγματι το Πολιτικό Συμβούλιο αποτελείται από ιδιοφυίες. Μπορούν μήπως να μας πουν με ποιον τρόπο έφεραν σε πέρας τα σκιώδη καθήκοντα που τους ανατέθηκαν; Μπορούν να αναφερθούν σε συγκεκριμένες δράσεις ελέγχου και τα αποτελέσματά τους; Διότι έκτοτε, ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τις «σκιές». Τις κατάπιε πρώτα ο ίδιος ο προπαγανδιστικός σκοπός που εξυπηρετήθηκε την συγκεκριμένη στιγμή, δεν τους ξαναθυμήθηκε κανείς ποτέ (και αυτό αποτελεί ένα από τα προβλήματα της ενημέρωσης) και τέλος τους εξαφάνισε, μαζί με το υπουργικό συμβούλιο που ανέλαβαν να παρακολουθούν, η τρόικα.
Τον περασμένο Νοέμβριο, στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, ο κ. Παπανδρέου επανήλθε, λέγοντας ότι τα νομοσχέδια θα τα επεξεργάζεται τριμερής επιτροπή από στελέχη της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος!
Δηλαδή συνεδρίασε αυτή η τριμερής για το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε με την διαδικασία του επείγοντος στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας; Όχι, βέβαια. Απλώς επρόκειτο για ένα ακόμη προπαγανδιστικό πυροτέχνημα.
Το περασμένο Σάββατο, είχαμε το τελευταίο (αλλά προφανώς όχι έσχατο) πυροτέχνημα, με την εξαγγελία επιτροπής για την συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών από πολίτες της ΕΕ, προκειμένου να συζητηθεί το θέμα του ευρω-ομολόγου.
Μέχρι να ξεκινήσει η συζήτηση – με την διαδικασία που προανέφερα – είναι βέβαιο ότι ο γάιδαρος θα έχει ψοφήσει. Αλλά ο κ. Παπανδρέου θα έχει και πάλι κερδίσει χρόνο.
Το γεγονός και μόνο ότι ολόκληρη κοινοβουλευτική ομάδα καθόταν και άκουγε αυτά τα πράγματα, αποτελεί κόλαφο για την πολιτική ζωή του τόπου.
Πηγή: logioshermes.blogspot
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου