0 Ἀπάντηση στό «ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι Παντοδύναμος γιατί δέν βάζει τό χέρι Του στίς κρίσιμες μέρες πού περνοῦμε»; Ἤ μήπως ἐμεῖς δέν «βλέπουμε»;

Τὸ ἀπόσπασμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Ὄρθρο τῶν Χριστουγέννων(*), περικλείει τὴν ἀπόλυτη παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ σὲ μία πρόταση καὶ ναὶ μὲν ἀναφέρεται ὡς αἰτιολόγηση στὸ μέγα θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας, ὅμως ἔχει ἴσως καὶ μία ἀφοπλιστικὴ γεύση γενικεύσεως κατὰ τὸ «Τὰ ἀδύνατα τοῖς ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ».

Καὶ ὅμως ... ὅλα μποροῦν νὰ ἀλλάξουν σὲ μία στιγμή.


Τί εἶναι πιὸ δύσκολο; Τὸ νὰ γίνει ὁ Θεὸς ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεὸς ἢ νὰ σταματήσουν ἀκαριαία τὰ σκοτεινὰ σχέδια τῆς ὑποδούλωσης τῶν λαῶν ὅπως ἐπιβάλλει ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων;

Τί εἶναι πιὸ δύσκολο; Τὸ νὰ γεννήσει ἡ Παναγία μας τὸν Χριστὸ μὲ "ἄσπορον σύλληψιν" καὶ μάλιστα νά παραμείνει "καὶ μετὰ τόκον Παρθένος" (**) ἢ νὰ σταματήσει ἀκαριαία ἡ οἰκονομικὴ κρίση καὶ τὸ ξεπούλημα τῆς Ἑλλαδίτσας μας στοὺς τοκογλύφους;

Γιὰ νὰ ἐφαρμόσει ὅμως τὴν παντοδυναμία Του ὁ Κύριος καὶ νὰ τὰ ἀλλάξει ὅλα, τί περιμένει ἄραγε; Μὰ σίγουρα τὴν ἐπιστροφή μας πρὸς Αὐτὸν, τή μετάνοιά μας, τὴν ψυχή μας, γιά νά γεννηθεῖ πρῶτα στὴν προσωπικὴ μας «φάτνη»,... καὶ τότε θὰ ἐπέμβει ὡς οὗτος βούλετα  (βλέπε καὶ σχετικὸ κείμενο π. Σαράντη Σαράντου «Κραταιὰ Προστασία).