Ξεπουλιέται, λένε, η κρατική περιουσία στους ξένους... Και τι με νοιάζει εμένα, ως κρατική ποτέ δεν ήταν εθνική.
Στο Ελλαδιστάν το Κράτος ήταν πάντα το βασικό αντικείμενο εκμετάλλευσης για τα «κόμματα εξουσίας» και για τα πάσης φύσεως κομματόσκυλά τους, κι εγώ ποτέ δεν υπήρξα τέτοιο.
Τον κρατικό κορβανά τον λυμαίνονταν οι εκάστοτε κυβερνώντες πολιτικοί. Τις ΔΕΚΟ τις λυμαίνονταν οι κομματικοί συνδικα-ληστές για να εξασφαλίζουν παχυλούς μισθούς και προνόμια, μονοπωλώντας πανάκριβες και πανάθλιες υπηρεσίες σ’ εμένα και στους υπόλοιπους ιθαγενείς.
Τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου τα αγνοούσαν επιδεικτικά, μπας και δυσαρεστήσουν τους Τούρκους.
Τις σπάνιες γαίες και τα πολύτιμα μέταλλα έκαναν πως δεν τα έβλεπαν - δεν ξέρω ακριβώς γιατί. (Ακόμη κι αν «αξιοποιούνταν» αυτοί οι φυσικοί πόροι, αμφιβάλλω αν θα έφταναν ποτέ κάποια ψίχουλα και σ' εμένα). Κλπ., κλπ...
Γιατί λοιπόν θα πρέπει να ανησυχώ επειδή χάνω κάτι το οποίο ποτέ δεν ήταν δικό μου - ούτε των πολλών;
Γιατί θα πρέπει να με ανησυχεί το γεγονός ότι κάποιοι ντόπιοι πλιατσικολόγοι θα χάσουν επιτέλους την κουτάλα από τα χέρια;
Όπως λέει και η λαϊκή σοφία «από φαΐ που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί;»!!!...
Δημήτρης Χορόσκελης
Πηγή
1 σχόλια:
αυτο το `τι με νοιαζει εμενα ` ειναι που δινει τη χαριστικη βολη στην ελλαδα...αναρωτιεμαι...αξιζει να σωθει αυτος ο λαος τελικα?
Δημοσίευση σχολίου