Την πιο γλυκιά εποχή του χρόνου που είναι η άνοιξη. Έχουμε την Σταύρωση του Χριστού
και την επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως.
Ας δούμε για πιο λόγο αποτελεί η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως ένα πολύ σημαντικό γεγονός στην ιστορία του Ελληνικού έθνους.
Γράφει ο Μανουήλ Άγγελος
Την εποχή που έπεσε η πόλη στα χέρια των Τούρκων, η Κωνσταντινούπολη ήταν μια πόλη-κράτος, δηλαδή τα σύνορα του κράτους εξαπλώνονταν λίγο έξω από την Πόλη.
Η μικρή αυτή πόλη-κράτος ήταν εξασθενημένη σε όλους τους τομείς. Την εποχή εκείνη, λίγο πριν την άλωση, κατοικούσαν εβδομήντα χιλιάδες περίπου κάτοικοι, οι οποίοι δεν ήταν όλοι Έλληνες.
Ο σουλτάνος Μωάμεθ, έδωσε αρκετές φορές την ευκαιρία στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης να φύγουν ειρηνικά από την Πόλη μαζί με όποια κινητή περιουσία μπορούν να μεταφέρουν. Όπως γνωρίζετε η ζωή είναι πολύ γλυκιά για όλους τους ανθρώπους. Το ίδιο γλυκιά ήταν και για τους Έλληνες εκείνης της εποχής, παρόλο που είχαν την ευκαιρία να σώσουν τις ζωές τους και τις ζωές των οικογενειών τους. Οι πρόγονοι μας απάντησαν όλες τις φορές αρνητικά στον Μωάμεθ, ότι δεν εγκαταλείπουν την Κωνσταντινούπολη, ενώ ήδη γνώριζαν ότι δεν έχουν καμιά ελπίδα και ότι ο χαμός τους είναι σίγουρος. Επίσης πεθαίνοντας ήξεραν πάρα πολύ καλά ότι τα παιδιά τους και οι γυναίκες τους θα κατέληγαν αιχμάλωτοι και σκεύη ηδονής στα χέρια των Τούρκων. Δεν λογάριασαν όμως τίποτα από όλα αυτά, και πέθαναν πολεμώντας, για την πίστη τους στον Τριαδικό Θεό και για την τιμή της ένδοξης Ελλάδας. Η μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων ήταν εντελώς άνιση από όλες τις πλευρές. Από την μια, οι Έλληνες άυπνοι και νηστικοί τους τελευταίους μήνες και οι περισσότεροι ηλικιακά μεσήλικες. Οι Έλληνες δεν ξεπερνούσαν αριθμητικά τις 7.000, από την αντίπερα όχθη οι Τούρκοι είχαν πάνω από 150.000 στρατό και οι περισσότεροι ήταν πολύ νέοι, δυνατοί, ταϊσμένοι και ξεκούραστοι.
Το βράδυ της 28 Μαΐου τέλευσαν λειτουργία στην αγία Σοφία, αποχαιρέτησαν τις οικογένειες τους, οι ανδρες τις γυναίκες τους, οι νέοι τις κοπέλες τους, και ξεκίνησαν για την τελευταια και μοιραία μάχη.
Όλοι πολέμησαν γενναία, Έλληνες και ελάχιστοι Βενετοί και Γενουάτες που συνέδραμαν στην υπεράσπιση της Πόλης. Οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν πολεμώντας, μαζί και ο τελευταίος βασιλέας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Οι υπόλοιποι που έζησαν αιχμαλωτίστηκαν. Οι λίγοι και πεινασμένοι Έλληνες σκότωσαν πάρα πολλές χιλιάδες τούρκους μέχρι να πεθάνουν.
ΤΟ ΔΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΣΟΙ ΔΟΥΝΑΙ ΟΥΤ ΕΜΟΝ ΕΣΤΙΝ ΟΥΤ ΑΛΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ
ΕΝ ΤΑΥΤΗ ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΩΜΕΝ ΚΑΙ ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ.
Με την είσοδο τους στην πόλη οι τούρκοι έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, και έκλεβαν επί τρεις ημέρες, όσοι γλύτωσαν τους πήραν σκλάβους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου