Ο κόσμος τις τελευταίες μέρες φαίνεται να αφυπνίζεται και να θέλει να φωνάξει για αυτά που του στερούν,για τη στέρηση εκείνων που κάποτε τον γέμιζαν χαρά και ευτυχία,για το σκοτεινό μέλλον του,για όλα εκείνα τέλοσπάντων που τον κάνουν να νιώθει φυλακισμένος και να υπηρετεί αλλονών χάρες!
Όλη αυτή η αφύπνιση φαίνεται να δείχνει ότι ακόμα και τώρα,που κακά τα ψέματα είναι αργά θα έλεγε κανείς,υπάρχει ελπίδα να αλλάξει κάτι.Το κλίμα που επικρατεί όντως δίνει το αίσθημα ότι ο κόσμος δεν κοιμάται τελικά και ότι αν θέλει,μπορεί να γυρίσει σελίδα στη μαύρη ιστορία του ή ακόμη καλύτερα να βάλει στο ράφι έναν μεγάλο τομο και να ανοίξει έναν καινούριο.

Αυτά σκέφτομαι και εγώ,αλλά πολύ γρήγορα φτάνω να ανασκευάζω τα παραπάνω και να αναρωτιέμαι.Τι αναρωτιέμαι;Δε λεν ότι οι νέοι είναι αυτοί που έχουν τα όνειρα,την αισιοδοξία και την τρέλα στην τελική να πιστέψουν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο; Ναι!Έτσι λένε,και εγώ αυτό πιστεύω.Θες η αμφισβητισή τους που οι μεγάλοι δεν έχουν για να δουν με μισό μάτι κάτι πριν το δεχθούν,θες τα λάθη των τελευταίων που μόνο οι καινούριοι θέλουν -και που μόνο αυτοί μπορούν- να αποφύγουν;Οτιδήποτε ….
Αυτά όμως γρήγορα γκρεμίζονται.Όλα όσα σκέφτομαι για τη γενναία γενία μου,τα παιδιά της αλλαγής και του μέλλοντος,όλα αυτά καταστρέφονται γρήγορα,όταν βλέπω μεγάλο ποσοστό αυτών να υπερασπίζονται και να αναπαράγουν το ίδιο το σύστημα που θέλουν να πολεμήσουν.
Ένα παράδειγμα για να αποδείξω,ότι η παραπάνω σύγχυση που επιρκατεί στο θέμα δεν είναι αβάσιμη,αποτελεί το ζήτημα των παρατάξεων στα Πανεπιστήμια και η τρομακτική οπαδοποίηση των φοιτητών.
Δεν είναι ειρωνεία μήπως να ελπίζουμε ότι η νεολαία θα αλλάξει τον κόσμο που ζούμε,όταν ένα συντριπτικό ποσοστό της τάξης του ~70% (και παραπάνω) συμμετέχει στον εξευτελιστικό θεσμό των φοιτητικών εκλογών;Αυτά τα παιδιά θα αλλάξουν το σύστημα και θα εναντιωθούν στην εξουσία της προδοσίας,της λαμογιάς,της κερδοσκοπίας,της προπαγάνδας,της κοροϊδίας και της υποκρισίας;Αυτοί οι νέοι,που στηρίζουν την ίδια την εξουσία μέσα απο την ψήφο τους σε έναν θεσμό,που το λιγότερο προσβλητικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για τον χώρο της εκπαίδευσης και πνευματικής αναζήτησης των Πανεπιστημίων;
Που πήγε άραγε ο επαναστάτης του Λυκείου,πως άλλαξε τόσο γρήγορα και έγινε σάρκα της σάρκας του συστήματος που από τα πιο νεαρά μας χρόνια όλοι σχεδόν αμφισβητήσαμε και με το δίκιο μας;Είναι παράξενο,αν κάτσει να σκεφτεί κανείς,ποσο γρήγορα τα παιδιά αυτά αποχαιρέτησαν την αντισυμβατικότητα τους και την αναζήτηση προς την αλήθεια,την αναζήτηση αυτή που κάνει ο άνθρωπος απο τη βρεφική του ηλικία,λογω της έμφυτης τάσης του να μαθαίνει.Τα μάθαν όλα λοιπόν και κατέληξαν ότι τα κόμματα είναι η λύση που χρειαζόμαστε.Μάλιστα.Ή εγώ είμαι τυφλός ή αυτοί είναι όντως λάθος.Ποίος στ’αλήθεια πιστεύει ότι τα κόμματα μας οδήγησαν κάπου όλα αυτά τα χρόνια;Όποιος το πιστεύει κατά την άποψή μου είναι είτε λόγω προπαγάνδας είτε λόγω της ανασφάλειας και της χαζής επιμονής να μην παρεκλίνει από αυτό που το λένε “ιδεολογία” και γίνεται ιερό βιβλίο για πολλούς.Δυστυχώς η ιδεολογία δεν μας αφήνει να ξεφύγουμε ορισμένες φορές και να δούμε τα πράγματα λίγο αλλιώς.Μερικοί φοβούνται μήπως φανούν αδύναμοι χαρακτήρες ή λιποτάκτες των ιδεών τους.ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ.
Δε φοβούνται όμως μόνο αυτό.Φοβούνται και άλλα πολλά.Φοβούνται να “επαναστατήσουν”,φοβούνται να αμφισβητήσουν,φοβούνται να πάνε κόντρα στα λόγια των γονιών τους.Στην τελική φοβούνται να αποφύγουν και αυτά για τα οποία μάλλον επιλέγουν να είναι μέρος παράταξης στα Πανεπιστήμια.Γιατί καλέ να κάτσουν να διαβάσουν και να μην πάρουν έτοιμα από κάποιον τα θέματα,γιατί να μην έχουν και αυτοί μια cool παρέα μέσα σ’όλα και πρώτη μούρη στη σχολή και στις γκόμενες,γιατί να μην έχουν πέρα δόθε στα γραφεία των καθηγητών και ένα πτυχίο χωρίς κόπο;ΚΑΛΠΙΚΟΙ χαρακτήρες και άτομα χωρίς προσωπικότητα θεωρώ εγώ.
Αυτοί που θα φέρουν την αλλαγή: