Οι κυβερνήσεις από την πλευρά τους να φροντίζουν για την ευημερία των πολιτών -την οικονομική, εκπαιδευτική, την πολιτιστική κτλ.) καθώς και την ασφάλεια του κράτους.
Από αυτή την προαιώνια συνθήκη της Δημοκρατίας που πρώτη δίδαξε η αρχαία Ελλάδα, η παγκόσμια πολιτική σκηνή διολισθαίνει προς μια νέα μορφή διακυβέρνησης. Ο λαός έχασε την εξουσία, σήμερα ζούμε “τον πολιτικό κύκλο της πλουτοκρατίας” :οι κυβερνήσεις εγκαθίστανται από μια οικονομική ολιγαρχία και εν συνεχεία φροντίζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας να γίνονται όλο και πιο ισχυρά, προωθώντας την παγκοσμιοποίηση, με απώτερο στόχο την δημιουργία μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης από έναν παγκόσμιο ηγέτη. Οι λαοί ας πάνε να κοιμηθούν, ο κύκλος της “εξουσίας στο λαό” έσπασε.
Το σύνθημα “ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη” που ήταν ανέκαθεν ο στόχος και το ιδανικό των εβραϊκού λαού έχει διολισθήσει στο δόγμα “συγκέντρωση εξουσίας μέσω οικονομικής δύναμης στα χέρια των λίγων και εκλεκτών” που κατά σύμπτωση είναι στην πλειοψηφία τους Εβραίοι.
Η εξέλιξη αυτή δεν θα ήταν άσχημη εάν ίσχυαν και εφαρμόζονταν οι ιδέες “ελευθερία ισότητα δικαιοσύνη” για όλους τους λαούς ισότιμα, όμως η διολίσθηση στην άκρατη συγκέντρωση εξουσίας και πλούτου μόνιμα σε λίγους και “εκλεκτούς” προοιωνίζει την επερχόμενη καταπίεση των λαών σε όλα τα επίπεδα και την επιβολή μιας παγκόσμιας στυγνής δικτατορίας (έλεγχος σε όλα τα επίπεδα) από οικονομικούς δολοφόνους (τους σύγχρονους εκλεγμένους πολιτικούς ) που παραδίδουν τις χώρες και τον πλούτο τους στους ολιγάρχες και που πληρώνονται αδρά να εκτελούν τα μεγαλεπήβολα σχέδια της παγκοσμιοποίησης.
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΕΙ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΕΛΘΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η διαμόρφωση αυτής της κατάστασης προήλθε βασικά από μια συνθήκη που οι κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου επέτρεψαν να συμβεί…
Είτε από αδιαφορία είτε από διαπλοκή ή παραλήψεις, επέτρεψαν την συσσώρευση αμύθητου πλούτου (χίλια τρισεκατομμύρια περίπου) στα χέρια ελάχιστων ολιγαρχών. Παρέλειψαν ή φοβηθήκαν οι κυβερνήσεις να ασκήσουν το δικαίωμα τους να φορολογήσουν τα υψηλά εισοδήματα με φόρους τέτοιους που θα έπρεπε να φτάνουν το 80% στα ανώτατα κλιμάκια. Έτσι ο πλούτος θα ξαναγύριζε στα κράτη να τον διαχειρισθούν και δεν θα συσσωρεύονταν στα χέρια μερικών χιλιάδων ιδιωτών και τραπεζών να τον διαχειρίζονται έτσι ώστε να υποδουλώνουν τους λαούς.
Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έγινε τόσο πολύπλοκο ώστε κατάφερε η ελίτ να διαφεύγει τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης. Τα οικονομικά επιτελεία των κρατών κατ’ ανάγκη κατέφευγαν στο χαράτσι μόνο των μικρών και μικρομεσαίων πίνοντας τους κυριολεκτικά το αίμα. Οι ποινές για τους μικρούς φοροφυγάδες είναι τρομερές και διαλύουν ανθρωπινές ζωές ή και ολόκληρες οικογένειες, για τους μεγάλους φοροφυγάδες δεν γίνεται ποτέ κουβέντα -και δεν εννοώ τους φοροφυγάδες των εκατομμυρίων αλλά των δισεκατομμυρίων.
Η δικαιολογία ότι δεν μπορούν να πιαστούν και να φορολογηθούν αυτοί οι οικονομικοί κολοσσοί λόγω της πολυπλοκότητας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος που επικράτησε δεν ευσταθεί. Τα κράτη και οι κυβερνήσεις έχουν την δυνατότητα, εάν θελήσουν, να συμφωνήσουν σε ένα οικονομικό σύστημα απλουστευμένο, που δεν θα επιτρέπει την συσσώρευση εξαιρετικά μεγάλου πλούτου στα χέρια ιδιωτών ή οικονομικών μορφωμάτων ή τραπεζών που πίσω τους βέβαια κρύβονται πάντα συγκεκριμένα άτομα.
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικονομολόγος με βραβείο Νόμπελ για να καταρτίσει ένα συνταγματικά σωστό οικονομικό χάρτη που θα γίνει αποδεκτός από όλες τις δημοκρατικές κυβερνήσεις και που δεν θα επιτρέπει την συσσώρευση εξαιρετικά μεγάλου πλούτου σε ιδιώτες ή τράπεζες.
Ωστόσο αυτός που θα καταρτίσει ένα τέτοιο πρόγραμμα θα πρέπει να λάβει υπόψιν του και μάλιστα στην σωστή αναλογία εκτός από την οικονομική δικαιοσύνη, την ηθική διάσταση του θέματος.
Παγκοσμιοποίηση χωρίς την ηθική της διάσταση -που είναι η έγνοια για την ευημερία των ατόμων- θα καταλήγει πάντα σε συγκρούσεις και αιματηρές τραγωδίες.
Βεβαίως δεν είναι δυνατόν να ισοπεδωθούν οι πάντες και τα πάντα, θα υπάρχει χωρίς αμφιβολία μια ιεραρχία στην διανομή του πλούτου αλλά το ζητούμενο θα πρέπει να είναι οι πλούσιοι να μην ξεπερνούν ένα μέτρο προς το επάνω και οι φτωχοί να μην ξεπερνούν ένα μέτρο προς τα κάτω.
Εάν τα πράγματα δεν εξελιχθούν έτσι ώστε οι ηγέτες να αναλάβουν ξανά πραγματικά τις διακυβερνήσεις των χωρών τους, όλες οι δήθεν “δημοκρατικά” εκλεγμένες κυβερνήσεις θα μετατραπούν σε αχυράνθρωπους στα χέρια των οικονομικών δολοφόνων και οι τεράστιες οικονομικές διαφορές ανάμεσα σε πάμπλουτους και πάμφτωχους θα καταλήγουν πάντα σε αιματηρές συγκρούσεις και τραγωδίες.
Αυτή την ώρα -σε παγκόσμιο επίπεδο- γίνεται μια προσπάθεια πολύ συνειδητά πιστεύω, από την οικονομική ελίτ, να σπρώξει τα πράγματα σε μια ταχύτατη πορεία παγκοσμιοποίησης για να “εξαλείψει” τα έθνη-κράτη και να “ωφελήσει” δήθεν τους λαούς. Η προσπάθεια όμως αυτή έτσι όπως γίνεται, με την απάνθρωπη οικονομική εκμετάλλευση των λαών, εγκυμονεί την βέβαιη σύγκρουση και την παγκόσμια καταστροφή, εφόσον δεν λαμβάνει υπόψιν της την ηθική διάσταση του θέματος: ότι οι λαοί εξαθλιώνονται και υποβιβάζονται σε επίπεδο ζώου.
Επομένως δεν θα πρέπει να μας “παραμυθιάζουν” με δήθεν υψηλές ιδέες ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν έθνη, θρησκείες και κράτη για να ευημερεί η ανθρωπότητα.
Με τον ξέφρενο τρόπο που σπρώχνουν τις εξελίξεις, αυτό που θα πετύχουν θα είναι να εξαφανίσουν πράγματι κράτη-έθνη αλλά μόνο με έναν τρομακτικό σε ανθρώπινες απώλειες παγκόσμιο πόλεμο όπου τίποτα δεν θα έχει μείνει όρθιο. Το δόγμα “χρειαζόμαστε μια παγκόσμια κυβέρνηση και την χρειαζόμαστε τώρα ” είναι από τα πλέον επικίνδυνα αποφθέγματα που ακούστηκαν τα τελευταία χρόνια και επειδή δεν προέρχονται από κρετίνους αρχηγούς κρατών προέρχονται προφανώς από ενσυνείδητους προδότες…
Είναι δυνατόν να αφομοιωθούν κράτη όπως η Κίνα με τόσο μεγάλο και βαθύ ιστορικό πολιτισμικό παρελθόν; Μπορούν οι Μογγόλοι και οι Ασιάτες ή οι Αφγανοί με τον πρωτογονισμό των φυλών τους και την αίσθηση της ύπαρξης τους που είναι συνυφασμένη με τη φυλή τους να αφομοιωθούν; Είναι δυνατόν οι Ιάπωνες να αφήσουν την εθνική τους υπερηφάνεια και να γίνουν κιμάς στην παγκόσμια κρεατομηχανή;
Είναι δυνατόν λογικά άτομα, υποτίθεται μορφωμένα και πληροφορημένα επαρκώς, να πιστεύουν σήμερα τέτοιες αρλούμπες που τους πουλάνε έντεχνα οι “ξύπνιοι” της παγκόσμιας αγοράς;
Η προπαγάνδα της παγκοσμιοποίησης και των αγαθών που θα φέρει χρησιμοποιείται έντεχνα από τους ολιγάρχες, κάτι που προσομοιάζει με την ιδεολογία του κομμουνισμού που όμως απέτυχε οικτρά γιατί και από αυτήν έλειπε η διάσταση της ηθικής.
Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε τις καλές προθέσεις των ηγεμόνων-ολιγαρχών εάν πράγματι φρόντιζαν να βοηθούν τους αδύνατους λαούς και όχι να τους εκμεταλλεύονται υποδαυλίζοντας τα μίση, με σκοπό να τους εξαναγκάζουν σε πόλεμο μεταξύ τους και μετά να τους εξοπλίζουν με τις πανάκριβες πολεμικές μηχανές που εφηύρε το αρρωστημένο μυαλό των δυτικών επιστημόνων.
Η Αφρική δεν χρειάζεται όπλα, χρειάζεται νερό και σαπούνι. Πόσοι ολιγάρχες έδωσαν χρήματα για να ανοίξουν πηγάδια και γεωτρήσεις σε αυτές τις χώρες;
Πόσοι έδωσαν χρήματα για να μεταφερθούν υδάτινοι πόροι από ποτάμια που κατέληγαν στη θάλασσα ώστε να ποτίζονται άγονες εκτάσεις;
Πόσοι έδωσαν χρήματα για να καλλιεργηθούν έρημοι από τις ίδιες τις φυλές που τις κατοικούσαν χωρίς να τις ξεριζώνουν και να τους αρπάζουν τη γη τους;
Πότε ρώτησαν τους λαούς (με αληθινές δημοσκοπήσεις) τι ακριβώς χρειάζονται; Αντί γι’ αυτό, τους επέβαλαν την αγορά των μηχανών πολέμου, σύγκρουσης και καταστροφής.
Οι πρωτόγονοι λαοί -αν και φτωχοί- ζούσαν ειρηνικά και ευτυχισμένοι μέχρι που οι δυτικοί προσπάθησαν να τους πάρουν τη γη και τα κεκτημένα δικαιώματα τους η τα ενεργειακά τους αποθέματα.
Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά μας παραμύθιαζαν με την παγκοσμιοποίηση και την δήθεν ειρήνη και ευημερία που θα φέρει.
Έως ότου εξαλειφθεί η διαφθορά από το DNA και την ψυχοπνευματική δομή των ανθρώπων, το “παραμύθι” για παγκοσμιοποίηση μόνο δυστυχία θα επιφέρει στους λαούς.
Ίσως βέβαια με αυτό τον τρόπο και με την απόλυτη εξαθλίωση που θα επιφέρει η υποτιθέμενη παγκοσμιοποίηση, μετατρέψει τελικά την “ασυνειδησία” και την “σκληρότητα” των ανθρώπων γενικά σε όντα με ανώτερη συνείδηση, όπου το εγώ και το ατομικό συμφέρον θα αντικατασταθούν πράγματι από το ενδιαφέρον για τους άλλους και για το γενικό καλό.
Θα έχει καταλάβει τότε ο άνθρωπος ότι ασφάλεια και ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξουν ποτέ μονομερώς και ιδιαίτερα για μια χούφτα ολιγαρχών. Μόνο εάν η ευημερία διαχυθεί σε όλους τους ανθρώπους μιας φυλής, ενός έθνους, ενός συνασπισμού κρατών, τελικά θα επικρατήσει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αλλά αυτό μην το περιμένετε να συμβεί μέσα στην επόμενη χιλιετία. Έως τότε οι άνθρωποι θα μαθαίνουν μέσα από τον πόνο που φέρνει η αμάθεια και η αδιαφορία για τους άλλους.
Για την ώρα αρκεί να συνωμοτήσουν δέκα-δεκαπέντε ηγέτες μεγάλων χωρών και να συμφωνήσουν να φορολογήσουν αυτούς με τα δισεκατομμύρια κέρδη και θα δείτε πόσο γρήγορα πόση ηρεμία και πόση γαλήνη θα επικρατήσει στον πλανήτη μας.
Αρκούν μερικοί πραγματικοί ηγέτες, μερικοί ήρωες που να αντισταθούν στους ολιγάρχες, για να φέρουν πίσω στα κράτη τον πλούτο που αυτοί με δόλιο τρόπο τους άρπαξαν.
Τόσο απλή είναι η λύση του προβλήματος.
Πηγή udemand.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου