Οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρίες όπλων διαπιστώνουν ότι -ακόμα και σε εποχές κρίσης- η Ελλάδα παραμένει μία από τις πιο ελκυστικές αμυντικές αγορές παγκοσμίως, καθώς λόγω της γεωγραφικής θέσης της και της εξ Ανατολών απειλής είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ισχυρές και σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις.
Αυξημένες ανάγκες...
Τα πρόσφατα στοιχεία για πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου στη ΝΑ Μεσόγειο δημιουργούν πρόσθετες απαιτήσεις για την επιτήρηση ακόμα μεγαλύτερων θαλάσσιων περιοχών από το Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία.
Είτε η Ελλάδα αναδειχθεί σε κόμβο μεταφοράς φυσικού αερίου από την Κύπρο προς τη Δυτική Ευρώπη είτε αξιοποιήσει και η ίδια τα (πιθανολογούμενα) κοιτάσματα νότια της Κρήτης, το γεγονός είναι ότι πρέπει η χώρα μας να υπερασπιστεί μια ευρεία περιοχή.
Πρακτικά, η Αθήνα και η Λευκωσία επιστρέφουν σε μια παραλλαγή του (εγκαταλελειμμένου τα τελευταία χρόνια) δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου προς αντιμετώπιση όχι μόνον της τουρκικής απειλής, αλλά και πιθανών τρομοκρατικών ενεργειών.
Κατά την ανάλυση των εταιριών, μία ακόμα παράμετρος που προοιωνίζεται αγορές όπλων στην επόμενη διετία είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις εξακολουθούν να κάνουν το λάθος της «απαξίωσης» του υφιστάμενου υλικού: μαχητικά αεροσκάφη πρέπει να αντικατασταθούν λόγω υπερπαλαιότητας, άλλα συστήματα χρειάζονται εκσυγχρονισμό λόγω ελλιπούς συντήρησης και μη χρήσης ανταλλακτικών, σύγχρονα άρματα μάχης δεν διαθέτουν πυρομαχικά, υποβρύχια και πυραυλάκατοι είναι «κλειδωμένα» στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας.
Οπως έχει συμβεί επανειλημμένα στο παρελθόν, η ανάγκη επαναχρησιμοποίησης ή αντικατάστασης όλων αυτών των συστημάτων απαιτεί ακόμα μεγαλύτερα κονδύλια απ’ ό,τι αν είχαν συντηρηθεί κανονικά και δεν «σάπιζαν».
Πρώτες βολές...
Κορυφαίο παράδειγμα είναι η ανανέωση του στόλου της Πολεμικής Αεροπορίας, όπου η πιθανή προμήθεια νέων αεροσκαφών και η εκπαίδευση στον (όποιο) νέο τύπο αναμένεται να κοστίσει έως και 3,9 δισ. ευρώ.
Διεκδικητές θα είναι η αμερικανική Lockheed Martin (ανάλογα με τον χρόνο με το JSF ή με μια σύγχρονη εκδοχή του F-16), η επίσης αμερικανική Boeing με το F-18 Super Hornet, η κοινοπραξία του Eurofighter (Βρετανία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία με «υπεύθυνο μάρκετινγκ), το Βερολίνο και η γαλλική Dassault με το Rafale.
Πρώτη εταιρία που κινείται αποφασιστικά, αλλά διακριτικά είναι η Lockheed. Ο επικεφαλής της στην Αθήνα Ντ. Πλέσσας και ο «λομπίστας» της Σ. Τσομώκος επιλέγουν μια στρατηγική απόδειξης στους προϊσταμένους τους στο Τέξας, όπως και στους ανταγωνιστές τους, ότι διατηρούν ισχυρές προσβάσεις στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της χώρας.
Προς τον σκοπό αυτό, η εταιρία του κ. Τσομώκου (όχι η ίδια η Lockheed επισήμως) διοργανώνει στα τέλη Φεβρουαρίου ειδικό συνέδριο στο οποίο, όπως η ίδια επικαλείται, κεντρικός ομιλητής θα είναι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Δ. Αβραμόπουλος.
Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό αν ο κ. Αβραμόπουλος θα συμμετάσχει, αλλά ο προγραμματισμός του κ. Τσομώκου προβλέπει να τον διαδεχτεί στο βήμα ο κ. Πλέσσας. Η Lockheed, με σκοπό να γεφυρώσει τον χρόνο μέχρι την ετοιμότητα παράδοσης του JSF, προτείνει και τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων ελληνικών F-16.
Η τακτική της Lockheed αναμένεται να προκαλέσει ενδοαμερικανικό πόλεμο με αντίδραση της Boeing και αιτήματα στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας για ισότιμες προσβάσεις προς την ελληνική κυβέρνηση. Ο νυν πρέσβης Ντ. Σμιθ μπορεί να ζητήσει ό,τι και ο Ν. Μπερνς το 1997-’98, αλλά αντιστρόφως, καθώς τότε ήταν η Lockheed που διαμαρτυρόταν για μονοπωλιακές κινήσεις της Boeing.
Στο προσκήνιο, μέσω δημοσιευμάτων γερμανικών εφημερίδων, επανέρχεται και το Eurofighter. Αν και η καγκελάριος Α. Μέρκελ δεν το θέτει ευθέως ακόμα, είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα το πράξει στον κατάλληλο χρόνο, απαιτώντας την υλοποίηση παλαιότερων δεσμεύσεων επί Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή.
Βέβαια, το ερώτημα είναι με ποιους επιμέρους τρόπους θα προσπαθήσει το Βερολίνο να προωθήσει την υποψηφιότητά του για τα μαχητικά, καθώς στις 31 Δεκεμβρίου έκλεισε το γραφείο Αθηνών του Eurofighter.
Σε ετοιμότητα παραμένουν και οι ενδιαφερόμενοι για τα γαλλικά Rafale, καθώς το γραφείο της Dassault στην ελληνική πρωτεύουσα λειτουργεί κανονικά.
Το μόνιμο γαλλικό πρόβλημα εντοπίζεται στις ακριβές τιμές και στη διαπραγματευτική ακαμψία που θα πρέπει να αλλάξει, καθώς η ως τώρα τακτική της Dassault έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική τόσο για τα Rafale όσο και για τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων Mirage.
Διάψευση από Αβραμόπουλο για Eurofighter...
«Η Αεροπορία συζητά από πολλά χρόνια την αγορά αεροσκαφών νέας γενιάς. Υπάρχουν διάφοροι τύποι από διαφορετικές χώρες. Καμία απολύτως συζήτηση ή σκέψη υπάρχει, σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αμυνας, να προχωρήσει σε οποιαδήποτε σχετική παραγγελία, λόγω της οικονομικής κατάστασης. Δεν υπάρχουν ούτε χρήματα ούτε πρόθεση».
Κωμικοτραγικές συνθήκες στο Πολεμικό Ναυτικό!...
Η πυραυλάκατος «Μυκόνιος» και στην ένθετη φωτογραφία φρεγάτα τύπου «ΜΕΚΟ» Πέραν των τριών υποβρυχίων που κρατά «αιχμάλωτα» στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ο Ισκ. Σαφά, μέχρι να εισπράξει 108.000.000 ευρώ (βάσει του «νόμου Βενιζέλου»), ερωτήματα προκαλεί η αδράνεια για τον εκσυγχρονισμό φρεγατών και πυραυλακάτων με μικρότερο κόστος.
Λόγω της οικονομικής κρίσης και της περίεργης λογικής απαξίωσης και μη χρήσης του υφιστάμενου υλικού, τα πράγματα τείνουν να γίνουν τραγικά στο Πολεμικό Ναυτικό.
Οι επιχειρήσεις στα ανοιχτά της Λιβύης και της Σομαλίας ήταν επιτυχείς, αλλά απέδειξαν τα προβλήματα στις φρεγάτες, υπενθυμίζοντας την ανάγκη αντικατάστασής τους.
Σε βάθος χρόνου προβάδισμα είχαν οι γαλλικές FREMM, ύστερα από απόφαση του ΚΥΣΕΑ, τον Ιανουάριο του 2009, για την έναρξη σχετικών διαπραγματεύσεων, οι οποίες πλέον έχουν διακοπεί. Ανταγωνιστής τους είναι η αμερικανική Lockheed Martin που ενδιαφέρεται για το σύστημα μάχης Aegis που μπορεί να εγκατασταθεί σχεδόν σε οποιοδήποτε πλοίο και να συνδυαστεί με το ΝΑΤΟϊκό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στο οποίο θα ενταχθεί και η Ελλάδα.
Ανεξάρτητα του τι θα γίνει στο μέλλον, τα μείζονα ερωτήματα για το Π.Ν. είναι τρία:
- Πρώτον, γιατί δεν αποφασίζεται ο εκσυγχρονισμός των υφιστάμενων φρεγατών ΜΕΚΟ με κόστος 250.000.000 έως 400.000.000 ευρώ, που είναι αντιμετωπίσιμο ακόμα και σήμερα;
- Δεύτερον, τι θα αποφασιστεί για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου ο Λιβανέζος ιδιοκτήτης τους Ισκ. Σάφα απαιτεί, χάρη στα κεντά του «νόμου Βενιζέλου» του Σεπτεμβρίου 2010, την άμεση καταβολή 108.000.000 ευρώ, ώστε να παραδώσει (το νωρίτερο ύστερα από διετία-τριετία) τα τρία υποβρύχια που είναι τώρα ημιτελή και να αρχίσει εργασίες για άλλα δύο που έχουν παραγγελθεί;
- Τρίτον, τι θα αποφασιστεί για συνολικά τέσσερις πυραυλακάτους; Μία από αυτές είναι έτοιμη σχεδόν κατά 90%, αλλά οι εργασίες στα Ναυπηγεία Ελευσίνας έχουν διακοπεί από το καλοκαίρι του 2009.
Αλλες δύο (σε μέσο στάδιο ναυπήγησης) βρίσκονται, επίσης, στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, αναμένοντας τις αποφάσεις πτώχευσης του άρθρου 99.
Η τέταρτη πυραυλάκατος δεν είναι άλλη από την περίφημη «Μυκόνιος» στην οποία ξέσπασε φωτιά τον Ιανουάριο του 2010, αλλά έκτοτε κανείς δεν αποφασίζει να την επισκευάσει, ίσως επειδή τα χρήματα είναι λίγα, ενώ η μελλοντική ναυπήγηση μιας άλλης θα επιτρέψει στα κυκλώματα να θησαυρίσουν.
Επί Βενιζέλου η τελευταία «λίστα αγορών»...
Η πιο πρόσφατη «λίστα αγορών σε εποχή κρίσης» είχε συνταχθεί τις τελευταίες ημέρες της θητείας του Ευ. Βενιζέλου στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας στα μέσα Ιουνίου.
Η συγκεκριμένη λίστα (συνολικά 31 προγραμμάτων) προβλέπει, μεταξύ άλλων, δαπάνη 3 δισ. ευρώ για απόκτηση νέων μαχητικών και τη χρηματοδότηση των σχετικών υποδομών, ποσό 2,1 δισ. ευρώ για ναυπήγηση φρεγατών, κονδύλι 1,4 δισ. ευρώ για συντήρηση-υποστήριξη υφιστάμενων οπλικών συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας και άλλα 166.000.000 ευρώ για την αγορά νέων βλημάτων, καθώς και ποσό 180.000.000 ευρώ για αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και 1,2 δισ. ευρώ για τεθωρακισμένα οχήματα του Στρατού και 850.000.000 ευρώ για αντιαεροπορικά συστήματα μικρού βεληνεκούς.
Πηγή: geopoliticsdailynews
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου