«ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ» είναι ελληνική λέξη - και έχει ένα κεφάλαιο με τίτλο: «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»...
Τι λέει το Κοράνιο;
«Οι Έλληνες (πάντα) θα νικούν. Είναι θέλημα του Αλλάχ»
[Surah ΧΧΧ, 1-5]
Λίγοι γνωρίζουν ότι η ιερή λέξη «Κοράνιο» είναι ελληνικότατη και μάλιστα ομηρική*.
Προέρχεται από το ιερό ελληνικό ρήμα «κορέω», που σημαίνει σπέρνω -τον Λόγο του Θεού!- και κατ' επέκταση «σαρώνω».
Το ρήμα «κορέω» εκφράζει και την ιερή πράξη της δημιουργίας: όταν ο πατέρας μας «εκόρευσε», δηλαδή έσπειρε τον σπόρο του στην κόρη-μάνα μας και έπλασαν εμάς! Σήμερα το ρήμα είναι γνωστό ως: «δια-κορεύω», από το κόρη: δια-κορεύω<κόρη. Δηλαδή η πιο δημιουργική πράξη στον κόσμο!
Στο «Κοράνιο» (η λέξη είναι ΔΑΝΕΙΟ των Αράβων, Περσών και Τούρκων από το ελληνικό-ομηρικό: κορέω) υπάρχει και κεφάλαιο για τον Μέγα Αλέξανδρο. Το «Κοράνιο» έχει 114 «Κεφάλαια» (η αντίστοιχη «Αραβική» λέξη: «Surah» είναι και αυτή ελληνική, από το «Σειρά»).
Αλλά και η λέξη «Αλλάχ» είναι από το ελληνικότατο «άλιος», που είναι η πρωτο-ελληνική λέξη ήλιος:
Ο Θεός του πρωτο-Έλληνα Πελασγού ήταν, όχι ο Δίας, όχι ο Κρόνος, αλλά ο Ήλιος! Που χαρίζει το φως και τη ζωή στους Ανθρώπους:
Άλιος ** ήλιος ** Ελλάς (= το Φως) ** Hellas ** (Η=Χ) Αλλάχ...
Και το όνομα «Μωάμεθ» είναι δάνειο από το ελληνικότατο «μεγάθυμος» = ον με πλούσιο κόσμο ψυχής!
Επίσης, υπάρχει και το άρθρο στην εφημερίδα «Φωνή του Νέστου» της Καβάλας, 22 Αυγούστου 2007, με τον τίτλο: «Ιδρύεται Πολιτεία του Πόντου στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Οι αναγνώστες να προσέξουν ιδιαίτερα τους πρώτους στίχους (1-5) του Κορανίου (Surah ΧΧΧ), που γράφουν:
«Οι Έλληνες (πάντα) θα νικούν! Είναι θέλημα του Αλλάχ».
Φυσικά, με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό, το πνεύμα!
Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως και το πνεύμα διαιωνίζοται, όπως στο Κεφάλαιο ΧΧΧ του Κορανίου...
Καθηγητής Σταύρος Θεοφανίδης
* (Βλ. το τελειότερο Λεξικό των Liddell-Scott «Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης», μετάφραση Α. Κωνσταντινίδου, τόμος 2, έκδοση. Ελληνικά Γράμματα, το λήμμα «κορέω»).
Στο «Κοράνιο» (η λέξη είναι ΔΑΝΕΙΟ των Αράβων, Περσών και Τούρκων από το ελληνικό-ομηρικό: κορέω) υπάρχει και κεφάλαιο για τον Μέγα Αλέξανδρο. Το «Κοράνιο» έχει 114 «Κεφάλαια» (η αντίστοιχη «Αραβική» λέξη: «Surah» είναι και αυτή ελληνική, από το «Σειρά»).
Αλλά και η λέξη «Αλλάχ» είναι από το ελληνικότατο «άλιος», που είναι η πρωτο-ελληνική λέξη ήλιος:
Ο Θεός του πρωτο-Έλληνα Πελασγού ήταν, όχι ο Δίας, όχι ο Κρόνος, αλλά ο Ήλιος! Που χαρίζει το φως και τη ζωή στους Ανθρώπους:
Άλιος ** ήλιος ** Ελλάς (= το Φως) ** Hellas ** (Η=Χ) Αλλάχ...
Και το όνομα «Μωάμεθ» είναι δάνειο από το ελληνικότατο «μεγάθυμος» = ον με πλούσιο κόσμο ψυχής!
Επίσης, υπάρχει και το άρθρο στην εφημερίδα «Φωνή του Νέστου» της Καβάλας, 22 Αυγούστου 2007, με τον τίτλο: «Ιδρύεται Πολιτεία του Πόντου στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Οι αναγνώστες να προσέξουν ιδιαίτερα τους πρώτους στίχους (1-5) του Κορανίου (Surah ΧΧΧ), που γράφουν:
«Οι Έλληνες (πάντα) θα νικούν! Είναι θέλημα του Αλλάχ».
Φυσικά, με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό, το πνεύμα!
Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως και το πνεύμα διαιωνίζοται, όπως στο Κεφάλαιο ΧΧΧ του Κορανίου...
Περισσότερα θα βρείτε στα δύο βιβλία:
Α. «Τα αγγλικά είναι ελληνική διάλεκτος», Αθήνα 2004, εκδ. Επτάλοφος, Ελευθερουδάκης, Γεωργιάδης, σελ. 8.
Β. «Europe: The Symbol of Creativity and Civilization», Αθήνα 2006, εκδόσεις Ελευθερουδάκη, Script Soft, σελ. 103.
Καθηγητής Σταύρος Θεοφανίδης
* (Βλ. το τελειότερο Λεξικό των Liddell-Scott «Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης», μετάφραση Α. Κωνσταντινίδου, τόμος 2, έκδοση. Ελληνικά Γράμματα, το λήμμα «κορέω»).
Πηγή: enet.gr
14 σχόλια:
Τό άρθρο γράφει χαζομάρες.
Η λέξη "Quran" προέρχεται από το ρήμα αναγιγνώσκω (στα αραβικά το "ανάγνωσε-απήγγειλε" είναι "iqra".
Το όνομα "Muhammed" σημαίνει "δοξασμένος" και προέρχεται από την αραβική ρίζα "hmd". Συνόνυμα όπως Ahmed, Muhammed κ.α.
Κατ’ αρχήν, το άρθρο που εσύ αποκαλείς "χαζομάρες", ανήκει στον καθηγητή Σταύρο Θεοφανίδη.
Δεύτερον, αν έχεις όρεξη για γνώση, ρίξε μια ματιά στο «Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης», μετάφραση Α. Κωνσταντινίδου, τόμος 2, έκδοση. Ελληνικά Γράμματα, στο λήμμα «κορέω».
Και τρίτον, εύγε για τα αραβικά σου!
(Αν και θα έπρεπε να εμβαθύνεις περισσότερο στη γλωσσολογία και ειδικά σε ότι αφορά την αρχική προέλευση των λέξεων!)
Προσοχή μήπως με τέτοιους ακροβατισμούς καταλήξουμε να σεβώμεθα και το Κοράνιο! Μη γένοιτο!
Προσοχή μήπως με τέτοιους ακροβατισμούς καταλήξουμε να σεβώμεθα και το Κοράνιο! Μη γένοιτο!
Ο αλληλοσεβασμός είναι προυπόθεση συνύπαρξης!
Μη γένοιτο, ΜΗ! συνύπαρξη.
http://ellinikahoaxes.gr/2015/02/02/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AF%CF%80%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B9-%CE%BB%CE%AD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BD/
Σύμφωνα με το Lissan Al Arab "لسان العرب", το πλέον γνωστό και ακριβές λεξικό της Αραβικής γλώσσας, η λέξη Κοράνι "Qura,n" (قرآن) προέρχεται από το ρήμα "Qara,a" (قرأ) και σημαίνει μαζεύω ή ενώνω. Το Κοράνι λέγεται έτσι επειδή ενώνει και περιέχει τα κεφάλαια (σούρες) και τις έννοιες μέσα του. Αλλη έννοια που αποδίδεται στη λέξη «Κοράνι» είναι η έννοια "διαβάζω, απαγγέλω" και σημαίνει για τους μουσουλμάνους "ο λόγος του Θεού που παραδόθηκε στον τελευταίο του Προφήτη, το Μουχάμμεντ, μέσω του Αρχάγγελου Γαβριήλ". (Lissan Al Arab, τόμος 12, σελ.50. Εκδόσεις Sader, Βυρηττός)
H λέξη «Κοράνι» είναι καθαρά αραβική λέξη και δεν είναι δανεισμένη από καμία άλλη γλώσσα, αν και βέβαια υπάρχουν αρκετές ανταλλαγές μεταξύ της Αραβικής και της Ελληνικής γλώσσας. Οι Πέρσες και οι Τούρκοι δανείστηκαν τη λέξη από την Αραβική γλώσσα χωρίς καμία αλλαγή.
Όσο αφορά τη λέξη Αλλάχ (Allah), ألله ή أله, αυτή αναφέρεται στον Θεό και σε ό,τι λατρεύεται έστω και άδικα από τους ανθρώπους. (Lissan al Arab, τόμος 1, σελ. 139)
Η έννοια Αλλάχ (ألله) δεν έχει καμία σχέση με την έννοια ήλιος (شمس)
Σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, η λέξη Μουχάμμεντ (محمد) σημαίνει "αινετός, αξιοΰμνητος, ενάρετος" και λέγεται για κάποιον που κατέχει πολλές αρετές. Το ρήμα από το οποίο προέρχεται η λέξη είναι حَمَدَ hamada και σημαίνει "εξυμνώ, δοξάζω, μνημονεύω κάποιον με σεβασμό και ευλογία". Το ρήμα έχει αραβική προέλευση.
Η πρώτη λέξη που διαβάζει κανείς ανοίγοντας το Κοράνι είναι Αλ-χάμντου λιλλάχ الحمد لله (δόξα στον Θεό) και έχει τη ίδια ρίζα με τη λέξη Μουχάμμεντ محمد. Οι δυο λέξεις έχουν την έννοια του επαινετού όταν πρόκειται για μετοχή Mouhammad (مُحَمًّد) και της ευχαρίστησης του Θεού για όσα αγαθά μας έχει χαρίσει -όταν πρόκειται για ρήμα hamada ( حَمَدَ). Καμία σχέση με την έννοια που ανέφερε ο καθηγητής στο άρθρο του.
Αλλη λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της είναι ότι η ελληνική απόδοση του ονόματος του Προφήτη «Μωάμεθ», στην οποία βασίστηκε το άρθρο προκειμένου να την ανάγει στο ουσιαστικό «μεγάθυμος», δεν είναι ακριβής. Η πιο κοντινή απόδοση στα Ελληνικά είναι Μουχάμμεντ (Mouhammad), που είναι ακόμα πιο μακριά από την ερμηνεία του άρθρου.
Το άρθρο αναφέρει επίσης πως η λέξη «Σούρα» είναι κι αυτή ελληνική και προέρχεται από τη λέξη "σειρά". Η λέξη Σούρα = «سورة» έχει ως ρίζα τη λέξη «Σουρ = سور» και σημαίνει το υψηλό τείχος ή χώρισμα, επειδή οι σούρες του Κορανίου χωρίζονται μεταξύ τους. Αλλη έννοια είναι «ύψιστη θέση» σε ένδειξη σεβασμού και ιερότητας του Κορανίου. (Το βιβλίο του Σιχάουι, 1/39)
"ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑΧ" Τέτοιο εδάφιο ΔΕΝ υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ στο Κοράνι. Το Κοράνι αναφέρεται στους Ρωμιούς (Αλ-Ρουμ) όχι ως Έλληνες αλλά ως Χριστιανικό έθνος. Υπάρχει μεγάλος και έντονος διάλογος ανάμεσα σε ιστορικούς και μελετητές του Βυζαντίου για την ελληνικότητα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). Για παράδειγμα διαβάζουμε:
«η στενή έννοια της εθνικής προέλευσης δεν απέκτησε στο Βυζάντιο καθοριστική σπουδαιότητα… Η υπερεθνική αυτή συνείδηση της αποστολής της Αυτοκρατορίας, η καθαρά οικουμενική χριστιανική συνείδηση, δεν μπορούσε να αποδυναμωθεί ή απορροφηθεί…από την εθνική συνείδηση μιας μόνο εθνότητας. Ο Ρωμαίος ή Βυζαντινός…αγωνιζόταν να πραγματοποιήσει το όραμα της συνένωσης ολόκληρης της Οικουμένης στην ίδια Αυτοκρατορία…» (πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 46 (Αθήνα: Δίας, 2004) στο λήμμα «Βυζάντιο»)
Το σίγουρο είναι ότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή το Βυζάντιο είχε ως κύριο ενοποιητικό στοιχείο την αφοσίωση στον Χριστιανισμό και όχι τόσο την ελληνική συνείδηση. Διαβάζουμε τα λόγια του Λέοντα ΣΤ’, που εμψυχώνει τους διοικητές του λέγοντας ότι:
«οφείλουν να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για την πατρίδα και την ορθή χριστιανική πίστη, όπως και oι στρατιώτες τους, που με την κραυγή: «Ο Σταυρός θα νικήσει», πολεμούν, σαν στρατιώτες του Χριστού, του Κυρίου μας, για τους γονείς, για τους φίλους, για την πατρίδα, για ολόκληρο το χριστιανικό έθνος» (πηγή: Γλύκατζη-Αρβελέρ 1992, σελ. 40-41)
Το Βυζάντιο απέκτησε το ελληνικό στοιχειό προς το τέλος του και αυτό πιθανότητα από ανάγκη. Διαβάζουμε:
«Είναι αληθές ότι κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες το Βυζάντιο ησθάνθη εαυτόν περισσότερον ελληνικόν από οποτεδήποτε άλλοτε, αφού μάλιστα περιωρίσθη γεωγραφικώς εις τον Βαλκανικόν χώρον και τας νήσους»» (Ν. Τωμαδάκης, Οι Λόγιοι του Δεσποτάτου της Ηπείρου και του βασιλείου της Νικαίας (Θεσσαλονίκη: Πουρναράς, 1993, σελ. 8)
Ας δούμε πως η επίσημη Ελληνική μετάφραση του Κορανίου αποδίδει τα παραπάνω εδάφια:
“ Έλιφ λαμ μιμμ.
Νικήθηκαν οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί)
σε μια γη πολύ κοντινή (ή “χαμηλότερη”) αλλά αυτοί μετά την ήττα τους σίγουρα θα νικήσουν” (Κοράνι, 30:1-3).
Οι στίχοι αυτοί αποκαλύφθηκαν γύρω στο 620 ΚΕ (Κοινής Εποχής), σχεδόν επτά χρόνια μετά τη σοβαρή ήττα του χριστιανικού Βυζαντίου στα χέρια των Περσών, όταν οι Βυζαντινοί έχασαν την Ιερουσαλήμ. Οι στίχοι όμως αναφέρουν ότι το Βυζάντιο σύντομα θα αναδεικνυόταν νικηφόρο. Στην πραγματικότητα, το Βυζάντιο είχε τότε περάσει τέτοιες απώλειες που φαινόταν αδύνατο ακόμα και να εξακολουθήσει να υφίσταται, πόσο μάλλον να αναδειχθεί νικηφόρο. Όχι μόνο οι Πέρσες, αλλά και οι Άβαροι, οι Σλάβοι και οι Λομβαρδοί αποτελούσαν σοβαρή απειλή για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι Άβαροι είχαν φτάσει μέχρι τα τείχη της Κωνσταντινούπολης.
Τα εδάφια (αηάτ) αυτά λοιπόν και όχι «σούρες» (κεφάλαια) δεν προφητεύουν κανέναν μελλοντικό «θρίαμβο» των Ελλήνων. Οι Ρωμιοί που αναφέρει το Κοράνι είναι οι Βυζαντινοί και αυτό αποδεικνύεται από όλες τις γνωστές και θεολογικές επεξηγήσεις και ερμηνείες του Κορανίου (ταφσιρ). Στο γνωστό ταφσιρ των Jalal al-Din al-Mahalli και Jalal al-Din al-Suyuti (1459 και 1505) με τίτλο Tafsir al-Jalalayn διαβάζουμε ότι στο δεύτερο εδάφιο του κεφαλαίου «αλ Ρουμ» ονοματίζει τους Ρωμιούς (Βυζαντινοί). (Tafsir al-Jalalayn για το 30 κεφ. Εδάφιο 2)
Οι Βυζαντινοί όντος δεχτήκαν μια διαφαινόμενη ήττα από τους Πέρσες η οποία μετατράπηκε σε νίκη. Διαβάζουμε:
«Το 614 η Παλαιστίνη πέφτει στα χέρια του Πέρση στρατηγού Σαρ-Μπαράζ του βασιλιά Χοσρόη Β’, ο οποίος σφαγιάζει 90.000 χριστιανούς, και παίρνει ως λάφυρο το θρησκευτικό κειμήλιο του Τίμιου Σταυρού από τον ναό του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ. Το 618, με την Κωνσταντινούπολη υπό διπλή πολιορκία από Πέρσες και Άβαρους, καταστρώνει σχέδιο μεταφορά της ρωμαϊκής πρωτεύουσας στην Καρχηδόνα και στο σταθερότερο εξαρχάτο της Αφρικής, σχέδιο το οποίο τελικά εγκαταλείπει μεταπειθόμενος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Σέργιο Α’. Ξεκινά τελικά την εκστρατεία του το 622, μετά από 12 χρόνια σκληρής προετοιμασίας. Αντιμετωπίζει τον Πέρση στρατηγό Σαρ-Μπαράζ στον Ισσό όπου σημειώνει λαμπρή στρατιωτική επιτυχία. Κατόπιν το 623 κατευθύνεται βόρεια προς την Τραπεζούντα. Αντιμετωπίζει ξανά νικηφόρα τον περσικό στρατό στην πόλη Νινευή. Από την Τραπεζούντα περνά προς την πρωτεύουσα των Περσών Κτησιφώντα. Το 624, σημειώνει νέα νίκη κατά των Περσών, ενώ το Μάρτιο του 625, χωρίς να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, ξεκινά μεγάλη πορεία βόρεια ως τον Αμύντα. Εκεί συναντά ξανά τον Σαρ-Μπαράζ στο πεδίο της μάχης και με το προσωπικό του θάρρος μετατρέπει μια διαφαινόμενη ήττα σε νίκη» (Βυζαντινοί Αυτοκράτορες – Ηράκλειος)
Με παρόμοιο τρόπο ο μεγάλος λόγιος και ιστορικός του Ισλάμ Ibn Kathir (1301–1373) εξηγεί την αναφορά του Κορανίου στους Βυζαντινούς (αλ Ρουμ) περιγράφοντας την σύντομη ήττα του Ηράκλειου από τον Πέρση Χοσρόη οπου έπειτα νίκησε τους Πέρσες όπως σωστά προφήτεψε το Κοράνι. (Tafsir Ibn Kathir, τόμος 7, σελ 522-526)
Όλες οι αυθεντικές, αποδεκτές, ορθόδοξες Ισλαμικά ερμηνείες και εξηγήσεις του Κορανίου αναφέρουν τα ίδια στοιχεία για τους Ρωμιούς, δεν πρόκειται για εσχατολογική προφητεία αλλά για μια μελλοντική προφητεία που πραγματοποιήθηκε στην εποχή του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ). Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο αραβικό πρωτότυπο που ξεκάθαρα και χωρίς αλληγορίες τονίζει ότι η νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών θα γίνει μέσα σε διάστημα τριών με εννέα ετών! Το εδάφιο συγκεκριμένα λέει:
«Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους (αυτή) σύντομα θα ξανανικήσουν, -Σε λίγα χρόνια όμως.» (Κοράνι, 30:3-4)
Στο αραβικό πρωτότυπο διαβάζεται ως εξής:
وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ فِي بِضْعِ سِنِينَ
Προφέρεται ως εξής:
Wa Hum Min Ba`di Ghalabihim Sayaghlibūna Fī Biđ`i Sinīna
Η τελευταία πρόταση «Fī Biđ`i Sinīna» είναι και η πρόταση που απαντά και αναιρεί ολόκληρο το άρθρο. Διότι σημαίνει μέσα σε «λίγα χρόνια» (ένα χρονικό περιθώριο από 3 ως 9 χρόνια). Ξεκάθαρα λοιπόν το Κοράνι προφητεύει ότι η νίκη των Ρωμιών έναντι των Περσών θα πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα κατά την εποχή του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) και ΌΧΙ ΟΤΙ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΠΆΝΤΑ ΘΑ ΝΙΚΟΎΝ. Ο ίδιος ο Αμπου Μπάκρ, ο καλύτερος φίλος του Προφήτη καθώς και άλλοι Μουσουλμάνοι της εποχής και οι ειδωλολάτρες Άραβες ανέφεραν ότι το «Biđ`I» σημαίνει μεταξύ τριών με εννέα ετών (Tuhfat al Ahwadhi, νούμερο 9, χαντιθ 52)
Η πρώτη Μουσουλμανική κοινότητα των πιστών μαζί με τον Προφήτη Μουχάμμεντ κατανόησε τα αυτονόητα, ότι η ήττα των Βυζαντινών πραγματοποιήθηκε και ξεπεράστηκε και όχι ότι οι Έλληνες πάντα θα νικούν στο μέλλον (Sahih al Bukhari, 6/4774).
Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ηράκλειος είχε δώσει την εντολή να λιώσουν το χρυσάφι και το ασήμι στις εκκλησίες και να το επιστρέψουν με τη μορφή χρημάτων προκειμένου να καλύψει τα έξοδα του στρατού. Πολλοί κυβερνήτες είχαν επαναστατήσει ενάντια στον Ηράκλειο και η αυτοκρατορία βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Η Μεσοποταμία, Κιλικία, Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτος και Αρμενία, οι οποίες παλιότερα ανήκαν στο Βυζάντιο, δέχθηκαν τις επιδρομές από τους ειδωλολάτρες Πέρσες. Εν ολίγοις, όλοι περίμεναν ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία θα καταστρεφόταν. Ακριβώς όμως εκείνη την περίοδο, αποκαλύφθηκαν οι πρώτοι στίχοι της Σούρα ελ-Ρουμ (το τριακοστό κεφάλαιο του Ιερού Κορανίου) αναγγέλλοντας ότι το Βυζάντιο θα αναδεικνυόταν και πάλι νικηφόρο σε μερικά χρόνια.
Σχεδόν επτά χρόνια μετά την αποκάλυψη των πρώτων στίχων της Σούρα ελ-Ρουμ, τον Δεκέμβριο του 627 ΚΕ, διαδραματίστηκε μια αποφασιστικής σημασίας μάχη μεταξύ του Βυζαντίου και της Περσικής Αυτοκρατορίας στη Νινευή. Κι αυτή τη φορά, ο Βυζαντινός στρατός προς μεγάλη έκπληξη όλων νίκησε τους Πέρσες. Μετά από μερικούς μήνες, οι Πέρσες αναγκάστηκαν να κάνουν συμφωνία με το Βυζάντιο, η οποία τους υποχρέωνε να επιστρέψουν τις περιοχές που είχαν πάρει από τους Βυζαντινούς. Στο τέλος, “ο θρίαμβος των Ρωμιών” που αναγγέλθηκε από το Θεό στο Κοράνι, πραγματοποιήθηκε με τρόπο θαυμαστό.
Άλλο ένα θαύμα που αποκαλύφθηκε μέσα στους στίχους αυτούς είναι η αναγγελία μιας γεωγραφικής πραγματικότητας που δεν θα μπορούσε να έχει ανακαλυφθεί από κανέναν άνθρωπο εκείνη την περίοδο. Στον τρίτο στίχο της Σούρα αρ-Ρουμ, μαθαίνουμε ότι οι Ρωμιοί είχαν νικηθεί στην κατώτερη περιοχή της γης. Η έκφραση αυτή, “Αίτνα ελ Αρντ” στα αραβικά ερμηνεύεται ως “ένα κοντινό μέρος” σε πολλές μεταφράσεις. Ωστόσο αυτή δεν είναι η κυριολεκτική σημασία της αρχικής διατύπωσης αλλά μια μεταφορική απόδοσή της. Η λέξη “Αίτνα” στα αραβικά κατάγεται από τη λέξη “ντένι”, που σημαίνει “χαμηλός” και “αρντ” που σημαίνει “κόσμος”. Συνεπώς, η έκφραση “Αίτνα ελ Αρντ” σημαίνει το “κατώτερο μέρος πάνω στη γη”.
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι κρίσιμες φάσεις του πολέμου που εξελίχθηκε μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Περσών, όταν οι Βυζαντινοί είχαν ηττηθεί κι έχασαν την Ιερουσαλήμ, είχαν πραγματικά διαδραματιστεί στο κατώτερο τμήμα της γης. Αυτή η περιοχή που προσδιορίζεται είναι η λεκάνη της Νεκράς Θάλασσας, η οποία βρίσκεται στο σημείο που διασταυρώνονται οι χώρες της Συρίας, Παλαιστίνης και Ιορδανίας. Η “Νεκρή Θάλασσα” που βρίσκεται στα 395 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, είναι η χαμηλότερη περιοχή της γης. Αυτό σημαίνει ότι οι Βυζαντινοί ηττήθηκαν στο χαμηλότερο τμήμα του κόσμου, όπως ακριβώς είχε διατυπωθεί στο στίχο.
Το σημείο όμως που μας κινεί ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι το ύψος της Νεκράς Θάλασσας θα μπορούσε μόνο να καταμετρηθεί με σύγχρονες τεχνικές μέτρησης. Πριν από τη διάθεση τέτοιων μέσων, ήταν αδύνατο για κάποιον να γνωρίζει ότι εκείνη ήταν η χαμηλότερη περιοχή πάνω στην επιφάνεια της γης. Παρόλα αυτά, η περιοχή αυτή αναφέρθηκε ότι είναι το χαμηλότερο σημείο πάνω στη γη στο Κοράνι. Έτσι, αυτό αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι το Κοράνι είναι θεία αποκάλυψη.
Σε μία μετάφραση στα ελληνικά και συγκεκριμένα στη μετάφραση του Πεντάκη στην καθαρεύουσα, κάτω απ’αυτό το εδάφιο παραθέτονται ορισμένα σχόλια όπου ο σχολιαστής (προσπαθώντας να μειώσει το κύρος του προφήτη Μουχάμμεντ και προσπαθώντας να τον παρουσιάσει ως ψεύτη) λέει και το εξής: Η φράση “Γούλιμπατ αρ Ρουμ” (νικήθηκαν οι Ρωμαίοι) χωρίς τους τονισμούς μπορεί να διαβαστεί και ως: “Γάλαμπατ αρ Ρουμ” (νίκησαν οι Ρωμαίοι) με αποτέλεσμα η γνώση γι’αυτό το εδάφιο να είναι συγκεχυμένη και να υπάρχει πρόβλημα μήπως η πρόβλεψη του Μωάμεθ δεν γίνει αληθινή και η κατάσταση να είναι {ήξεις αφήξεις}…” κ.τ.λ.
Απαντάω στα σχόλια αυτά και λέω ότι αυτό που λέει ο χριστιανός σχολιαστής δεν είναι σωστό γιατί στην εποχή που ζούσε ο προφήτης, ο ίδιος του ερμήνευε τα εδάφια και συγκεκριμένα γι’αυτό το εδάφιο, ο προφήτης είχε πει ότι οι Βυζαντινοί νικήθηκαν αλλά σύντομα θα νικήσουν (είχε πει δηλαδή αυτό ακριβώς που λέγεται στο αραβικό κείμενο με τους τόνους, πράγμα που τελικά και ο ίδιος ο Πεντάκης το ομολογεί αλλά δεν το εξηγεί σωστά).
Όταν αποκαλύφτηκε το παραπάνω εδάφιο, ο Άμπου Μπακρ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μαζί του) πεθερός του προφήτη, είχε βάλει στοίχημα κάποιες καμήλες (ή πρόβατα) με κάποιον Άραβα ειδωλολάτρη και στοιχημάτισε ότι η προφητεία θα εκπληρωνόταν μέσα σε τρία χρόνια αλλά ο προφήτης είπε στον Άμπου Μπακρ να αυξήσει τον αριθμό των καμηλών και τη χρονική διάρκεια από τρία χρόνια σε περισσότερα. Ο Άμπου Μπακρ το έκανε και κέρδισε το στοίχημα. Η προφητεία του Ιερού Κορανίου βγήκε αληθινή.
Να αναφέρουμε επίσης τον λόγιο και ερμηνευτή του Ισλάμ Al-Shawkaani (1759–1834) ο οποίος εκφράζει την συναίνεση τον λογιών του Ισλάμ για το θέμα των Ρωμιών οι οποίοι (λόγιοι) υποστήριζαν την ξεκάθαρη Κορανική τοποθέτηση ότι οι Βυζαντινοί ηττηθήκαν και έπειτα νίκησαν τους ειδωλολάτρες Πέρσες. (Fath al-Qadeer, 4/214)
Ο Ζουμπέιρ, ένας από τους οπαδούς και μαθητές του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε: «Είδα την νίκη των Περσών κατά των Ρωμιών, μετά είδα την νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών…» (Tabari, 20:73)
Οι Μουσουλμάνοι κατά την διάρκεια των περσορωμαϊκών συγκρούσεων υποστήριζαν τους Ρωμιούς. Ο λόγος ήταν γιατί οι Ρωμιοί σαν Χριστιανοί ήταν οπαδοί μιας αποκάλυψης του Θεού σαν τους Μουσουλμάνους. Όταν οι Μουσουλμάνοι πληροφορήθηκαν την διαφαινόμενη ήττα των Ρωμιών από τους Πέρσες λυπήθηκαν αρκετά, ενώ όταν έμαθαν αργότερα την νίκη των Ρωμιών χάρηκαν. Όταν έχασαν οι Ρωμιοί, οι ειδωλολάτρες Άραβες πανηγύριζαν και έλεγαν στους Μουσουλμάνους «θα σας αφανίσουμε έτσι όπως οι Πέρσες αφάνισαν τους Ρωμιούς». Η νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών ήρθε μαζί με την νίκη των Μουσουλμάνων κατά των ειδωλολατρών. Ο Abdullah ibn Abbas, o Sufyan Ath-Thawri, ο as-Suddi και άλλοι δήλωσαν ότι η νίκη των Ρωμιών έναντι των Περσών σημειώθηκε κατά την μάχη του Μπάντρ. (Tafsir Ibn Kathir, τόμος 7, σελ 524)
Την ημέρα του Μπάντρ οι Ρωμιοί νίκησαν τους Πέρσες και οι πιστοί (Μουσουλμάνοι) χάρηκαν, ο ΑΛΛΑΧ είπε «Θα είναι η Ημέρα που οι Πιστοί θα χαίρονται, -με τη βοήθεια του ΑΛΛΑΧ. Βοηθά εκείνον που θέλει. Γιατί εκείνος είναι ο Παντοδύναμος, ο Πολυεύσπλαχνος» (Κοράνι, 30:4-5) (πηγή: Tuhfat al-Ahwadhi 9:50)
Η χαρά λοιπόν των Μουσουλμάνων για τους Ρωμιούς καταγράφεται στις πιο διάσημες και γνωστές επεξηγήσεις του Κορανίου (Tafsir al Jalalayn και Tafsir Ibn Kathir) καθώς επίσης αναφέρεται και ο Al-Shawkaani στο Tafsir του λέγοντας «οι Μουσουλμάνοι ήθελαν τους Ρωμιούς να νικήσουν τους Πέρσες διότι ήταν οπαδοί μιας αποκάλυψης του Θεού.» (Fath al-Qadeer, 4/214)
Να πούμε επίσης ότι η ταύτιση της έννοιας «Ρουμ» που αναφέρει το Κοράνι, με την έννοια «Έλληνες», όπως είπαμε και πιο πριν, δεν είναι τελείως ασφαλής, καθώς οι Ρουμ για τους οποίους μιλάει το Κοράνι ήταν ένα μίγμα από διάφορους λαούς. Ο ίδιος ο Ηράκλειος ήταν Αρμένιος, ενώ η επικρατούσα γλώσσα για τους Ρουμ μέχρι τον έβδομο αιώνα ήταν τα Λατινικά. Ο στρατός των αρ-Ρουμ δεν αποτελούνταν αποκλειστικά από Έλληνες. Οι περισσότεροι ήταν Αρμένιοι και λοιποί λαοί. Στις αραβικές ιστορικές πηγές σπάνια αναφέρονται οι Έλληνες όταν πρόκειται για το στρατό των Ρουμ (Αλ-Τάμπαρι, Ταρίχ Αλ-Τάμπαρι).
Ο Αλ-Αζντι, γνωστός άραβας ιστορικός, αναφέρει σχετικά με το στρατό των αλ-Ρουμ στη μάχη Γιαρμούκ (636 μ.χ.), πως αυτός αποτελούνταν από 400.000 οπλίτες, των οποίων οι 100.000 ήταν Αρμένιοι. (Muḥammad ibn ʻAbd Allāh Azdī, Tarikh Futuh Ash-Sham)
Αμάν πια με τις ανοησίες
Τί σημαίνει "κορέω" (από το λεξικό Liddel-Scott):
https://sarantakos.files.wordpress.com/2009/06/korew.jpg?w=400&h=204
Δημοσίευση σχολίου