Η Τριμερής Επιτροπή ιδρύθηκε το 1973 από τον Ντέηβιντ Ρόκεφελερ, είναι προέκταση του πανίσχυρου Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων (Council of Foreign Relations, γνωστό ως CFR). Ο Ρόκεφελερ επέλεξε ένα καθηγητή του Πανεπιστημίου Κολούμπια που λεγόταν Zbigniew Brzezinski, Σύμβουλο του Προέδρου Κάρτερ στα θεμάτα Ασφαλείας, για να τον κάνει διευθυντή της.
Η Τριμερής Επιτροπή είναι ο εκτελεστικός βραχίων του CFR. Έχει πάνω από 200 μέλη.
Η Τριμερής Σφαίρα - οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Ιαπωνία - σε συνδυασμό με τη Λέσχη της Ρώμης και την Τριμερή Επιτροπή, διαιρούν τον πλανήτη μας σε δέκα βιοπεριοχές. Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη περιοχή (ΝΑFΤΑ). Η Ευρώπη η δεύτερη (Ε.Ε.). Και η Ιαπωνία η τρίτη (ASEAN). Αυτοί οι τρεις κύριοι πρωταγωνιστές - σε πλανητικό επίπεδο - προβλέπεται να αποτελέσουν τα κέντρα εξουσίας μιας υπερεθνικής κυβέρνησης η οποία θα έχει υπό την διοίκηση της δέκα βιοπεριοχές, όταν η Νέα Παγκόσμια Τάξη ολοκληρωθεί.
Ο στόχος της Τριμερούς Επιτροπής είναι να προωθήσει την παγκόσμια κυβέρνηση ενθαρρύνοντας την οικονομική ανεξαρτησία των υπερδυνάμεων οδηγώντας τις οικονομίες των μελών - εθνών σε μία θέση που θα μπορούσαν να είναι απολύτως συνδεδεμένες. Η Τριμερής Επιτροπή εντείνει τις προσπάθειες για περιφερειοποίηση μέσω των αδελφών οργανώσεων Λέσχη Bilderberg και Λέσχη της Ρώμης. Ο κύριος συνένοχος των Ροκφέλλερ σ’ αυτή την προσπάθεια είναι o Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι που σχεδίασε τον καταστατικό χάρτη της Επιτροπής και έγινε ο πρώτος διευθυντής της οργάνωσης (1973 - 1976).
Ο Μπρεζίνσκι που αργότερα έγινε ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Τζίμι Κάρτερ έγραψε αρκετά βιβλία με λεπτομέρειες γύρω από το πώς βλέπει τον κόσμο. Σ’ ένα από αυτά τα βιβλία με τίτλο «Ανάμεσα σε δύο εποχές» γραμμένο στα 1970 ο Μπρεζίνσκι καλεί για ένα Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα και προετοιμάζει τον αναγνώστη να δεχθεί ένα παγκόσμιο σύστημα φόρων.
Αναφερόμενος στην μέθοδο της «Τμηματικής Προσέγγισης», ο Brezinski εξηγεί
«Γενικά, οι προοπτικές για αποτελεσματική διεθνή συνεργασία είναι σε θέση να βελτιωθούν αν διατηρηθούν ανέπαφοι οι θεσμοί - αυτό που τώρα αποκαλούμε μέθοδο της τμηματικής προσέγγισης... κατά μήκος των εθνικών συνόρων μπορούν να υπάρξουν συμμαχίες από ειδικούς που θα αφορούν συγκεκριμένες λειτουργικές περιοχές, εξασθενίζοντας τον εθνικισμό ο οποίος διαφορετικά ίσως να εμποδίσει την ομοφωνία..
Ο Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Τεχνοτρονική Εποχή» εξαγγέλλει ανοιχτά τους τρόπους και τις μεθόδους που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για να ελέγξουν το κόσμο στο μέλλον. Σύμφωνα με αυτόν η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια επανάσταση της πληροφορικής που βασίζεται όμως σε μια εστίαση στη ψυχαγωγία και στα θεάματα, τα οποία λειτουργούν τελικά σαν ένα ναρκωτικό για μια αυξανόμενα άσκοπη μάζα πολιτών. Μιλάει στο βιβλίο του για την ανάγκη ελέγχου αυτών των «μαζών»:
Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο πάνω στα άτομα θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και τη προσωπική συμπεριφορά του πέρα από κάθε συνηθισμένο πρότυπο. Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι υπάρχοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από ινστιτούτα που θα έχουν σαν έργο τους να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα αντιμετώπισή τους. Αυτό θα ενισχύσει τάσεις μέσα από τις επόμενες δεκαετίες προς μια τεχνοτρονική εποχή, μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Τελικά κοιτώντας μπροστά προς το τέλος του αιώνα η δυνατότητα του βιοχημικού ελέγχου της συνείδησης και της γενετικής διόρθωσης των ανθρώπων, μαζί με τους ανθρώπους που θα λειτουργούν σαν τους ανθρώπους και θα συλλογίζονται σαν τους ανθρώπους (αλλά δε θα είναι άνθρωποι..), θα μπορούσαν να προκαλέσουν μερικά δύσκολα ερωτήματα.
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας ερευνητής Δρ. John Coleman «Ο Μπρεζίνσκι δεν έγραφε σαν ένας απλός πολίτης, αλλά σαν ένας Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Κάρτερ και σαν ένα ηγετικό μέλος της Λέσχης της Ρώμης και ένα μέλος της Επιτροπής των 300, ένα μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και σαν ένα μέλος της παλιάς Πολωνικής αριστοκρατίας. Το βιβλίο του εξηγεί πώς η Αμερική πρέπει να αφήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη και να εισέλθει σε αυτό που ονομάζει «μια ξεχωριστή καινούργια ιστορική εποχή»».
Για την Τριμερή Επιτροπή λέει η Αυστραλή ακαδημαϊκός Sharon Beder:
H Trialteral Commission είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο δίκτυα εταιρειών μπορούν να εντάξουν υψηλά ιστάμενους σε κυβερνήσεις και δημόσιες διοικήσεις μέσα σε συμμαχίες εναντίον της δημοκρατίας. Η Τριμερής Επιτροπή δημιουργήθηκε για να “διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική” σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές. Το 1975, η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Η Κρίση της Δημοκρατίας”. Ανάμεσα στους συγγραφείς της ήταν ο γνωστός αντιδραστικός Samuel Huntington. Η έκθεση διαπίστωνε ότι “κάποια από τα προβλήματα διακυβέρνησης σήμερα οφείλονται στην υπερβολική δημοκρατία”. Η έκθεση είπε επίσης ότι “χρειάζεται πράγματι ένας βαθμός περιορισμού της δημοκρατίας” και ακόμα ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων”.
«Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξης της Tριμερούς Επιτροπής λέγοντας ότι ‘πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό’.»
Πολλοί «συνωμοσιολόγοι» πιστεύουν πως τα μέλη της Τριμερούς, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και του CFR αποτελούν ένα και μοναδικό δίκτυο της ελίτ που προωθεί την παγκοσμιοποίηση και αυτό είναι αλήθεια αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την ομιλία του David Rockefeller στην συνάντηση της τριμερούς Επιτροπής τον Ιούνιο του 1991:
"Ευχαριστούμε το “Washington Post” το “New York Time”το “Time Magazine”και άλλες μεγάλες εκδόσεις, των οποίων οι διευθυντές είχαν παρευρεθεί στις συγκεντρώσεις μας και τήρησαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα, για σχεδόν 40 χρόνια. Αλλά τώρα, το έργο έχει γίνει πιο εξεζητημένο και είναι έτοιμο να προχωρήσει προς μία παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική ηγεμονία μιάς διανοητικής ελίτ σε συνεργασία με τους διεθνείς τραπεζίτες είναι, σίγουρα, προτιμότερη από την αυτοδιάθεση που εφαρμόστηκε στους περασμένους αιώνες. "
Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι επίσης ο πρώην υποδιευθυντής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενός μη εκλεγμένου οργανισμού που δεν είναι υπόλογος σε κανέναν και καθορίζει την πολιτική του με βάση τις οδηγίες που παίρνει από σώματα εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέτοια σώματα είναι η Ομάδα των Τριάντα και το Σκιώδες Συμβούλιο της ΕΚΤ (δείτε τα μέλη του ΕΔΩ).
Την πολιτική θέληση των τραπεζών που συμμετέχουν σε αυτά τα λόμπι εκπλήρωνε και ο κ. Παπαδήμος όταν ήταν υποδιευθυντής της ΕΚΤ. Αποτελεί λοιπόν δοκιμασμένο μέλος της παγκόσμιας τραπεζικής ελίτ και αυτήν κυρίως αντιλαμβάνεται ως τη «μητέρα-πατρίδα» του.
Πηγή ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου