Εναντίον στο ναζιστικό στρατό, η Δανία, το Λουξεμβούργο και η Τσεχοσλοβακία παραδόθηκαν αμαχητί αυθημερόν, η Γιουγκοσλαβία υπέκυψε σε 3 μέρες, η Ολλανδία σε 4, το Βέλγιο σε 18, η Γαλλία σε 25.
Ενώ η μικρή μας Ελλάδα άντεξε 55 μέρες. Μόνο η Λέρος κράτησε 52 μέρες. Ακόμα και οι εχθροί μας το παραδέχθηκαν.
Γιατί λοιπόν τα παιδιά μας πρέπει να ξεχάσουν αυτά τα παραδείγματα αντίστασης;
Επειδή η πολιτική δεν μπορεί να αντέξει την αλήθεια;
Είναι δυνατόν να περιμένουμε πραγματικά κάτι από τα νέα παιδιά όταν τα εξηγούμε κάθε μέρα ότι ανήκουν σε ένα λαό που δεν έχει τίποτα πια;
Δεν είναι ανάγκη να θυμόμαστε μόνο τον Θουκυδίδη που μας εξηγούσε ήδη τότε ότι έχουμε γη και πατρίδα όταν έχουμε πλοία στη θάλασσα για να προσέχουμε τα νησιά και τους δικούς μας.
Έχουμε πείσει τα παιδιά μας ότι τα νησιά μας είναι μόνο και μόνο προορισμός διακοπών. Μα τότε πώς θέλουμε να τα πονούν όταν υπάρχει κρίση;
Τα νησιά ζουν και τον χειμώνα. Κι αν δεν υπάρχει λόγος να τα επισκεφτούμε, πρέπει να τον δημιουργήσουμε κι όχι να περιμένουμε από τους πολιτικούς να μας καθοδηγήσουν.
Η Ελλάδα μας είναι η πατρίδα του χρόνου κι ακόμα και οι συνθηκολογήσεις δεν σταμάτησαν τους δικούς μας να πολεμούν και να αντιστέκονται.
Δεν πιστεύουμε στο κράτος που εγκαταλείπει τη μάχη, αλλά μόνο στους ανθρώπους που γνωρίζουν την αξία του αγώνα για να αυτοπροσδιορισθούν.
Δεν ασχολούμαστε με τις μόδες, διότι είμαστε της παλιάς σχολής, έχουμε μέσα μας την αντίσταση και τη θυσία.
Δεν μας φοβίζουν οι εφιάλτες, διότι δεν έχουμε όνειρα αλλά οράματα. Τα παιδιά μας είναι οι επόμενοι άνθρωποι.
Δίχως παραδείγματα αντίστασης δεν θα μπορέσουν να εκφραστούν. Ακόμα και η τεστοστερόνη δεν αλλάζει τις κότες.
Ας σταματήσουμε ν' ακούμε το τίποτα που πιστεύει ότι κάνει τα πάντα. Ο λαός μας έχει αξίες και δεν είναι οι κοινωνικές παρενθέσεις που θα τις αλλάξουν.
Κι ο Αχιλλέας βρέθηκε σε γυναικωνίτη αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ήξερε να αναγνωρίσει ένα σπαθί και να το χρησιμοποιήσει.
Το θάρρος το έχεις, αλλά η αντίσταση μαθαίνεται, χρειάζεται τεχνικές.
Ο λαός μας εφηύρε τη λέξη στρατηγική.
Ήταν θέμα ανάγκης για την επιβίωση μας κι είμαστε ακόμα εδώ.
Ας δείξουμε στα παιδιά μας τι αξίζουμε για να μας κάνουν περήφανους όταν πεθάνουμε.
Πηγή: lygeros.org
Ο Αχιλλέας αποφασίζει να πάρει μέρος στον πόλεμο κατά της Τροίας, αναζητώντας το πεπρωμένο του …καθώς υπήρχε ένας χρησμός που έλεγε ότι αν έπαιρνε μέρος σ΄ αυτή την εκστρατεία θα ζούσε μία ένδοξη αλλά πολύ σύντομη ζωή, αλλιώς θα μπορούσε να φτάσει ως τα βαθιά γεράματα αλλά η ζωή του θα ΄ταν άδοξη. Ο ήρωας μας επιλέγει την ένδοξη ζωή αν και σύντομη.
Ο Αχιλλέας μεγάλωσε στο Πήλιο και διαπαιδαγωγήθηκε απ΄ τον Κένταυρο Χείρωνα, που τον μεγάλωσε με τον παραδοσιακό τρόπο, μαθαίνοντας του την περιφρόνηση των αγαθών αυτού του κόσμου, την απέχθεια για το ψέμα, την εγκράτεια, την αντίσταση στα κακά πάθη και την αντοχή στον πόνο.
Η μητέρα του στην προσπάθεια της να τον προστατέψει τον κρύβει στο νησί της Σκύρου στο παλάτι του βασιλιά Λυκομήδη όπου ο Αχιλλέας ζει ένα διάστημα μεταμφιεσμένος σε γυναίκα.
Αλλά ποιος μπορεί να γελάσει τη μοίρα; Ποιος μπορεί να την αποφύγει και κυρίως όταν ποθεί να τη συναντήσει;
Η αγάπη του για τον πόλεμο κάνει τον Αχιλλέα να αποκαλυφτεί, όταν ο Οδυσσέας μεταμφιεσμένος σε πραγματευτή μπαίνει στο παλάτι κρατώντας ένα δίσκο με κοσμήματα, υφάσματα και άλλα αντικείμενα πολύτιμα για τις γυναίκες ανάμεσα στα οποία είχε βάλει και κάποια πολύτιμα όπλα που τράβηξαν την προσοχή της «Πύρρας» που ήταν το όνομα του μεταμφιεσμένου ήρωα και το οποίο είχε πάρει εξαιτίας του χρώματος των μαλλιών του που ήταν πυρόξανθα.
Το δεύτερο τέχνασμα του Οδυσσέα ήταν καταλυτικό: έβαλε να ηχήσει η πολεμική σάλπιγγα στον γυναικωνίτη. Τότε ενώ όλες οι γυναίκες κρύφτηκαν έντρομες ο Αχιλλέας έμεινε και ζητούσε όπλα!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου