Συζητήσεις γιὰ τὴν ἀκρίβεια, μὲ πολλὰ πρόσωπα, σὲ διαφορετικὲς στιγμὲς καὶ σὲ διαφορετικοὺς τόπους.
Ἐπεξεργαζόμασταν, βάσει τῶν πληροφοριῶν ποὺ διαθέταμε φυσικά, τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους κάποιος μπορεῖ νὰ γίνῃ προδότης ἢ ἧρωας.
Κι ὅσον ἀφορᾷ στὸ νὰ μεταμορφωθῇ κάποιος σὲ ἥρωα, εἶναι συνδυασμὸς πολλῶν παραγόντων καὶ σίγουρα καθραρῆς σκέψεως καὶ ἀπέραντου αὐτοσεβασμοῦ.
Ὅσον ἀφορᾷ ὅμως στόν προδότη;
Τί εἶναι αὐτό πού τόν κάνει νά προδόσῃ;
Καί τί προδίδει; Προδίδει αὐτά πού τοῦ ἔμαθαν ὡς ὀρθά ἢ ὐπερασπίζεται αὐτά πού ὁ ἲδιος θεωρεῖ ὀρθά καί δίκαια;
Οἱ συζητήσεις ἔδιδαν κι ἔπαιρναν ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ καταφέραμε νὰ ἐπαναφέρουμε στὰ δεδομένα μας τὸν τρόπο ποὺ ὁ προδότης ἀντιλαμβάνεται τὰ γεγονότα. Τὸν τρόπο ποὺ τὰ ἀξιολογεῖ καὶ ποὺ τὰ «ἀποκωδικοποιεῖ».
Κι ἐκεῖ ἀκριβῶς ἀντιληφθήκαμε πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα τόσων χρόνων μελέτες δὲν μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ ἀντιληφθοῦμε.
Ὁ μόνος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ προδότης παραδίδει τὴν χώρα του, ὡς βορὰ στὶς ὀρέξεις τοῦ κάθε ἐχθροῦ, εἶναι ἡ διαφορετική του θεώρησις γιὰ τὶς συνθῆκες καὶ γιὰ τὸ ποιὸ εἶναι τὸ καλλίτερο γιὰ τὸ ἔθνος του.
Ἐὰν ἐξετάσουμε μία πρὸς μία κάθε περίπτωσι προδοσίας θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἁπλῶς αὐτοὶ ποὺ πρόδωσαν πίστευαν σὲ ἄλλους τρόπους χειρισμοῦ τῶν καταστάσεων.
Κάποιος γιὰ παράδειγμα ἐπιθυμοῦσε τὴν τυρραννία (διότι τὴν πίστευε) ὡς πολίτευμα, ἐρχόμενος σὲ ἀντίθεσι μὲ τὴν δημοκρατία τῶν συμπολιτῶν του. (Ὁ Ἱππίας αὐτό δέν ἔπραξε κατά τῶν Ἀθηναίων;)
Ἐὰν παρατηρήσουμε μὲ κάπως πιὸ διαυγὲς βλέμμα τὰ περσικά, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἀρκετὲς πόλεις (οἱ περισσότερες) τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος, ἄνοιξαν τὶς πῦλες τους πρὸ κειμένου νὰ ὑποδεκτοῦν τὸν Δαρεῖο καὶ τὸν Ξέρξη. Τό ἔπραξαν ἰδίως ἀπὸ φόβο μήπως καὶ κακοπάθει ὁ λαός τους. Δῆλαδή, τὸ ἔπραξαν πρὸ κειμένου νὰ προστατεύσουν τὸν λαό τους.
Ἀνεξαρτήτως λοιπὸν τοῦ ἀποτελέσματος, αὐτοὶ οἱ ἡγέτες δὲν μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν προδότες τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων. Δειλοὶ ἐπίσης δὲν ξέρω ἐὰν ἦταν, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ περισσότεροι συνέπραξαν στὶς μάχες κατὰ τῶν Ἑλλήνων ποὺ ἀντιστάθηκαν.
Μήπως τελικῶς εἶχαν ἁπλῶς διαφορετική ἀντίληψι γιά πάρα πολλές ἔννοιες; Γιά τίς ἔννοιες θᾶρρος, ἐλευθερία, δειλία, γένος, ἔθνος, Πατρίδα;
Ἦταν δειλός ὁ βασιλέας τῶν Μακεδόνων Ἀλέξανδρος πού λειτούργησε εἶτε ὡς σύμμαχος εἶτε ὠς ἀγγελιοφόρος τῶν Περσῶν κατά τῶν Ἀθηναίων καί τῶν Σπαρτιατῶν;
Ἢ μήπως ἡ παιδεία του ἦταν ἐλλιπής μέ ἀποτέλεσμα νά κατέχῃ μέρος τῆς πληροφορίας γιά τήν ἐλευθερία καί τά ἀγαθά πού αὐτή διεσφάλιζε;
Ἄλλο παράδειγμα οἱ Θηβαῖοι. Συνέπραξαν ἢ ὄχι μέ τούς Πέρσες κατά Ἑλλήνων; Στήριξαν τόν Μαρδόνιο ὡς οἱ στενότεροί του σύμμαχοι; Ἔκαναν τά ἀδύνατα δυνατά πρό κειμένου μερικές δεκαετίες ἀργότερα νά ὑποτάξουν κάθε Ἑλληνική πόλι;
Ἦταν λοιπόν προδότες οἱ Θηβαῖοι ἢ ἀπλῶς δέν μποροῦσαν νά ἀντιληφθοῦν τά δεδομένα ὅπως ἡ ἄλλη πλευρά, αὐτή πού ἀντιστάθηκε καί τελικῶς νίκησε;
Ἐὰν μεταφέρουμε τὸ ἐρώτημα στὴν πιὸ σύγχρονη ἱστορία, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἐπίσης στὴν κατοχὴ εἴχαμε προδότες, πατριδοκαπήλους καὶ δοσιλόγους.
Κάποιοι ἀπὸ αὐτούς ὅμως κατέθεσαν τὶς ἀπόψεις τους καὶ μποροῦμε σήμερα νὰ τὶς μελετήσουμε.
Ἐὰν γιὰ παράδειγμα μπορούσαμε νὰ συνδιαλαγοῦμε μὲ τὸν ὁποιοδήποτε ποὺ ἔστρωσε κόκκινα χαλιὰ πρὸ κειμένου νὰ πατήσουν οἱ ἀξιωματικοὶ τοῦ Γ’ Ῥάιχ, θὰ διαπιστώσουμε πὼς αὐτοὶ ἁπλῶς ἀντιλαμβάνονταν τὰ δεδομένα διαφορετικῶς.
Δὲν σκέφτηκαν ποτὲ τὴν Γερμανία ὡς ἡττημένη καὶ πίστευαν βαθύτατα πὼς πρέπει νὰ μείνουμε μὲ τὸ μέρος τῶν νικητῶν. Δῆλα δή, μὲ τὴν ψυχρὴ καὶ μόνον λογικὴ ἐὰν δοῦμε τὶς ἱστορικὲς καταγραφές, θὰ διαπιστώσουμε πὼς αὐτοὶ πίστευαν πὼς ἔπρατταν τὰ καλλίτερα γιὰ τὴν χώρα.
Δὲν ἀναφέρομαι φυσικὰ σὲ αὐτοὺς ποὺ πάντα βρίσκουν τρύπα νὰ τρυπώσουν οὔτε σὲ αὐτοὺς ποὺ χρηματίζονται οὔτε καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἐκ φύσεως ἀσυνείδητοι.
Ἀναφέρομαι μόνον σὲ αὐτοὺς ποὺ πρόδωσαν, κατὰ τὴν γενικοτέρα ἀντίληψι, ἀλλὰ ποὺ οὐσιαστικῶς εἶχαν πάντα ἐπιχειρήματα πρὸ κειμένου νὰ δικαιολογήσουν τὴν πράξι τους.
Καὶ ξαναθέτω τὸ ἐρώτημα: «μήπως τόσα ἤξεραν καὶ κατὰ συνέπειᾳ τόσα ἔπρατταν;
Μήπως ἔως ἐκεῖ ἔφθανε ἡ ἀντίληψίς τους;
Μήπως ἁπλῶς ἔτσι ἐκπαιδεύθηκαν;
Μήπως δέν ἦταν προδότες ἀλλά ἁπλῶς ἐλλιποῦς πληροφορίας;»
Αὐτὸ δὲν μᾶς κάνει νὰ ἀθωώνουμε κάποιον! Ἀντιθέτως μάλλιστα. Θεωρῶ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἀπολύτως ὑπεύθυνο καὶ γιὰ αὐτὰ ποὺ ἔπραξε ἀλλὰ καὶ γιὰ αὐτὰ ποὺ δὲν ἔπραξε.
Καὶ γιὰ αὐτὰ ποὺ σκέφθηκε καὶ γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀπέφυγε νὰ σκεφθῇ! Καὶ γιὰ τὴν ὠρίμανσί του καὶ γιὰ τὴν ἀνωριμότητά του.
Συνεπῶς δὲν παύουν, κατ’ ἐμὲ πάντα, νὰ εἶναι ἀπολύτος ὑπεύθυνοι γιὰ τὶς πράξεις τους. Ἁπλῶς ἐμεῖς πρέπει νὰ ἐξετάσουμε μὲ ἄλλο μάτι τὶς πράξεις τους.
Σήμερα στὴν Πατρίδα μας συντελοῦνται ταὐτοχρόνως πάρα πολλὲς προδοσίες.
Γιατί μᾶς βρῆκαν ὅλες μαζύ;
Γιαί τήν ἴδιαν περίοδο ὅλοι αὐτοί πού κτυποῦν κι ἁρπάζουν καί καταστρέφουν «ἔτυχε» νά συγχρονίσουν τά «ῥολόγια τους»; Γιατί ἡ ἀντίδρασις εἶναι τόσο χλιαρή; Γιατί ἡ στάσις τῶν πολλῶν ἐμπεριέχει μεγάλα κομμάτια ἀδιαφορίας;
Ἐὰν κάποτε ἡ παρουσία ἑνὸς προδότου ἦταν ἀποτέλεσμα κάποιας στραβῆς νοήσεως ἢ ἀντιλήψεως, τώρα ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε πολὺ περισσότερα ζητήματα ταὐτοχρόνως.
Αὐτὰ τὰ στρεβλὰ μυαλά, αὐτὰ τὰ ὄντα ποὺ γιὰ κάποιον λόγο, γεννήθηκαν μὲ στρεβλὴ ἀντίληψι, κυβερνοῦν. Ἀνέλαβαν τόσο ὑψηλὲς θέσεις ποὺ θέλει μεγάλο ἀγώνα καὶ κόπο πρὸ κειμένου νὰ τσακιστοῦν καὶ νὰ φύγουν.
Ἀλλὰ κι ἐὰν φύγουν, ἔχουν «δουλέψει» τόσο συστηματικὰ ἐδῶ καὶ τόσες δεκαετίες, ποὺ τελικῶς ἔχουν κατορθώσει νὰ παράξουν στρατιὲς μυαλῶν μὲ στρεβλὴ ἀντίληψι.
Αὐτὸ δὲν ἀντιμετωπίζεται οὔτε μὲ ἐπανάστασι οὔτε μὲ τυχαῖες δράσεις.
Αὐτὸ ἀντιμετωπίζεται μὲ ὀλοσχερὴ καταστροφή. Τήν θέλουμε ὅμως;
Ὅταν θὰ ἀνατραπῇ τὸ ὑπάρχον καθεστῶς, τότε δὲν πρέπει νὰ μήν ἀφαιθῇ τίποτα ὄρθιο ποὺ νὰ τὸ ἐκπροσωπῇ.
Φαντάζει ὠραῖο μὲ μίαν πρώτη ματιά, ἀλλὰ δυστυχῶς διόλου δὲν εἶναι.
Ὅταν γιὰ παράδειγμα ἐδῶ καὶ αἰῶνες διδάσκονται ἑκατομμύρια παιδιὰ νὰ ἀσεβοῦν πρὸς τὴν Φύσι, μέ ποιόν τρόπο θά καταφέρουμε νά «πείσουμε» αὐτούς τούς ἐνηλίκους πλέον, ἢ καὶ παπποῦδες ἀκόμη, νά τήν σεβαστοῦν; Αὐτὰ δὲν γίνονται!
Δὲν μπορῶ νὰ μάθω αρὴν μητέρα μου ἢ στὴν θεία μου, γιὰ παράδειγμα, τὴν ἀνακύκλωσι. Ὅσο κυνήγι κι ἐὰν τοὺς κάνω, αὐτὲς θὰ πετοῦν τὰ πλαστικὰ μαζὺ μὲ τὰ μέταλλα καὶ μαζὺ μὲ τὰ πορτοκαλόφλουδα. Ἔτσι ἔμαθαν καὶ δὲν ξεμαθαίνουν.
Ἔτσι καὶ τὰ κουδουνισμένα μας. Κατὰ βάθος πιστεύουν πὼς πράττουν τὰ μέγιστα γιὰ τὸ καλὸ τῆς χώρας. Θά μπορούσαμε νά τούς χαρακτηρισουμε ὡς προδότες ἢ ὡς ἠλιθίους ἁπλῶς; Θά μπορούσαμε νά τούς ἀθωώσουμε γιά τήν ἐλλιπή τους ἀντίληψι ἢ ὄχι;
Ὑπάρχει ποτέ περίπτωσις ὁ προδότης νά ἔχῃ ἐπίγνωσι πώς καταστρέφει;
Πιστεύω πὼς μόνον μικρόνοες εἶναι καὶ πρὸς τοῦτο δὲν μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν ἢ νὰ δοῦν κάτι πέρα ἀπὸ τὴν μύτη τους.
Ὁ δρόμος ποὺ ἔχουμε νὰ διανύσουμε εἶναι ἰδιατέρως σκληρὸς καὶ δύσβατος. Οἱ προδότες, μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὸ ἀνέλυσα παρὰ πάνω, εἶναι παντοῦ. Εἶναι γύρω μας, ἀκόμη καὶ μέσα μας.
Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἐξισορροπήσουμε ἐκ νέου ἀρχές, κανόνες καὶ τὴν αἴσθησι τοῦ δικαίου μέσα μας. Νὰ πετάξουμε τὰ μικρά μας ἢ μεγάλα βολέματα καὶ νὰ ἀποφασίσουμε νὰ γίνουμε ὑπεύθυνοι γιὰ τὰ πάντα.
Μόνον ἐγὼ εἶμαι ὑπεύθυνη γιὰ τὸ σήμερα. Κανεὶς ἄλλος! Μόνον ἐγὼ μπορῶ νὰ τὸ ἀλλάξω! Κανεὶς ἄλλος! Μόνον ἐγὼ μπορῶ νὰ πεπαιδεύσω τὸν ἑαυτόν μου. Κανεὶς ἄλλος.
Διότι ἐὰν δὲν τόν κάνω, σέ τί θά διαφέρω ἀπό κάποιον προδότη; Ἐάν ἐγώ δέν ἀντιληφθῶ τό ΟΛΟΝ ὡς ἀνάγκη, πῶς θά ἀξιώσω ἀπό κάποιον ἄλλον νά τό κάνῃ; Ἐὰν δέν «δῶ» τό αὔριο ὡς Τέλειον, πῶς θά «πεισθῶ» γιά νά τό διεκδικήσω;
Ἡ εὐθύνη εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη γιὰ ὅλους μας καὶ ἰδίως γιὰ αὐτὸν ποὺ παραδίδει ἕνα ἔθνος στὴν δουλεία.
Ἐμεῖς καταντήσαμε δοῦλοι, διότι δὲν μάθαμε νὰ αὐτοπεπαιδευόμεθα.
Ἔφθασε πλέον ἡ ἐποχὴ γιὰ νὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα, καὶ ἰδίως νὰ ἀποκτήσουμε πρόσβασι σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερο μέρος τῆς πληροφορίας καὶ τῆς γνώσεως.
Μόνον ὅταν γνωρίζουμε τὰ πάντα θὰ μποροῦμε νὰ ἀξιώνουμε τὰ καλλίτερα γιὰ ὅλους μας.
Φιλονόη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου