0 ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Ή ΟΧΙ, Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΖΕΙ ΤΗ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ

Όλοι δίνουν εγγυήσεις. Η κυβέρνηση εγγυάται το ρευστό των τραπεζών με 28 δις απ' την τσέπη του ελληνικού λαού. Η «Αριστερά», όλων των αποχρώσεων, περισσότερο αισιόδοξη για το μέλλον τού καπιταλισμού απ' τους ίδιους τους καπιταλιστές, εγγυάται την βιωσιμότητα τού συστήματος στον αιώνα τον άπαντα!

Χαρακτηριστικά, η κα. Παπαρήγα εκτιμά ότι δεν υπάρχει τίποτε ξεχωριστό στην τωρινή κρίση. Ότι είναι μία απ' τα ίδια: «Η οικονομική κρίση δεν θα καταστρέψει τον καπιταλισμό, αλλά θα φέρει νέους συσχετισμούς μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα θα ανοίξει ένας νέος κύκλος με θύματα πάντα τους εργαζομένους». 

Πράγματι, η καταστροφή του καπιταλισμού δεν μπορεί να είναι το άμεσο αποτέλεσμα καθαυτής της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο η παρούσα κρίση δεν είναι «κύκλος»: Ανάπτυξη - κρίση - ανάπτυξη. Δεν οδηγεί σε νέα ανάκαμψη. Ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα περιθώρια του. Κατάφερε να σκάψει καλά τον λάκκο του. Δεν έχει πλέον τη λύση τής αποικιοκρατικής επέκτασης και τής εξαγωγής κεφαλαίων σε χώρες με προ-καπιταλιστικές δομές. Όλος ο πλανήτης έχει ενσωματωθεί στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Ακόμα και η Κίνα. 

Δεν υπάρχει πλέον ούτε ο αμερικάνικος βιομηχανικός γίγας, που άλλοτε κατείχε το 60% της παγκόσμιας παραγωγής. Εξελίχθηκε σε παγκόσμιο παράσιτο, με χρέος ιδιωτικό και δημόσιο, πάνω από 53 τρις, που αυξάνεται ραγδαία. Η Αμερική, χρεοκοπημένη οικονομικά και εξευτελισμένη στρατιωτικά, δεν είναι σε θέση να καταφύγει στο πολυσυζητημένο νέο Νιου Ντιλ. Να εφαρμόσει την παλιά συνταγή Κέυνς, μεγάλα δημόσια έργα και κοινωνικές παροχές. Και να στηρίξει με το σημερινό δολάριο-κουρελόχαρτο την ίδια πολιτική σε διεθνή κλίμακα. 

Τέλος, συμπληρώθηκε και η σχεδόν 30κονταετής παράταση ζωής που έδωσε στις αγορές η φούσκα του υπερδανεισμού. Φτάσαμε στην ώρα του λογαριασμού. Τα έσοδα του μήνα είναι λιγότερα από τις υποχρεώσεις του μήνα (τοκοχρεολύσια). Μ' άλλα λόγια πτωχεύσαμε! Όλα λοιπόν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι την παρούσα κρίση δεν πρόκειται να τη διαδεχτεί νέος κύκλος ανάπτυξης και άρα οι λαοί πρέπει να προετοιμαστούν για επερχόμενη γενική οικονομική κατάρρευση.

Η ολόπλευρη έκταση τής κρίσης, καθώς και η έκταση των καταστροφικών αποτελεσμάτων της, θα φέρει δυναμικά στο προσκήνιο τις λαϊκές μάζες και θα κάνει επίκαιρο το δίλλημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, όσο ποτέ στο παρελθόν. (Όσο κι αν το ξορκίζουν κάποιοι) Ή θα τελειώνουμε με τον καπιταλισμό ή θα επιστρέψει η ανθρωπότητα στα σπήλαια. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.

Όσο ρευστό κι αν διαθέσουν οι κυβερνήσεις στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα διαπιστώνουν πάντα ότι ανοίγουν «τρύπες στο νερό». Οι τράπεζες χρεοκοπούν επειδή ο κόσμος έχει μείνει άνεργος ή αμείβεται με εξευτελιστικούς μισθούς και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα στεγαστικά του δάνεια ή τις πιστωτικές του κάρτες. Για τον ίδιο λόγο χρεοκοπούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες και άλλοι παραγωγικοί κλάδοι. Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι μεν απεριόριστες, αλλά η καταναλωτική ικανότητα των μαζών περιορίζεται σε ένα κατώτατο όριο μισθών, το οποίο έχει συμπιεστεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει, υπό την πίεση ενός τεράστιου εφεδρικού στρατού και την μαζική εισαγωγή, στις σπουδαιότερες αγορές, μαύρης εργασίας από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η κρίση είναι αποτέλεσμα αναντιστοιχίας μεταξύ προσφοράς αγαθών και κατανάλωσης, φαινόμενο σύμφυτο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Επομένως η μόνη διέξοδος απ' το τέλμα είναι η εξασφάλιση δουλειάς για όλους, γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυτόματη αναπροσαρμογή μισθών σε κάθε αύξηση των τιμών, διατίμηση στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, πραγματικά κοινωνικό κράτος. Κατάργηση του μεσάζοντα κερδοσκόπου. Δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών που αναλαμβάνουν -με την στήριξη και τη συμμετοχή τού κράτους - τον προγραμματισμό των καλλιεργειών, την συγκέντρωση της παραγωγής και την φτηνή διάθεση της στο λιανικό εμπόριο.

Αυτά προϋποθέτουν μια σειρά άλλα μέτρα: Σταμάτημα του δουλεμπορίου. Απέλαση όλων των αλλοδαπών που έχουν μπει παράνομα στη χώρα. Θεσμοθέτηση μεταναστευτικής πολιτικής, που θα επιτρέπει την είσοδο σε αλλοδαπούς εργαζόμενους αν και εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας, νόμιμα, με διακρατικές συμβάσεις και την σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων. Απαγόρευση της μετανάστευσης βιομηχανικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό και μάλιστα επιδοτούμενης(!) όπως συμβαίνει σήμερα. Δραστικά μέτρα για την παλινόστηση των κεφαλαίων που έχουν μεταναστεύσει. Ειδικά των τραπεζών, που για να αντισταθμίσουν τις απώλειες τους στα Βαλκάνια και την Τουρκία, φορτώνουν υψηλά επιτόκια στον ελληνικό λαό. Ακύρωση όλων των συντάξεων που χορηγούνται εκτός συνόρων σε αλλοδαπούς οι οποίοι ουδέποτε εργάστηκαν στην Ελλάδα. (τάχα για «ανθρωπιστικούς» λόγους) Ακύρωση της «αναπτυξιακής» βοήθειας που παρέχει η χώρα μας (καθ' υπόδειξη των ΗΠΑ) στους Βαλκάνιους γείτονες και χρησιμοποίηση αυτών των κεφαλαίων για εσωτερική ανάπτυξη. Ούτε ένας στρατιώτης, ούτε ένα ευρώ για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ. ’μεση κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας και εφαρμογή, από μέρους της, αναπτυξιακής πολιτικής που θα αναγκάσει τις ιδιωτικές ν' ακολουθήσουν ή να σβήσουν. Έλεγχος στις ιδιωτικές και μέτρα εναντίον τους όταν ενεργούν κατά του δημόσιου συμφέροντος. Σταμάτημα όλων των ιδιωτικοποιήσεων. Επανακρατικοποίηση όσων επιχειρήσεων έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Όλες οι κοινωφελείς επιχειρήσεις και εκείνες που έχουν στρατηγική σημασία για την ανάπτυξη και την άμυνα της χώρας να περάσουν στο κράτος. Να υπηρετούν την κοινωνία και όχι το συμφέρον μια χούφτας κεφαλαιοκρατών. Οι κρατικοποιήσεις δεν μπορεί να είναι κοινωνικά επωφελείς με κράτος ρουσφετολογικό, αντιλαϊκό, ληστρικό, χωρίς θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, όπου βασιλεύει η αυθαιρεσία και η αδιαφάνεια. 

Διοικήσεις των κρατικών επιχειρήσεων δημοκρατικά εκλεγμένες απ' το προσωπικό τους και ανά πάσα στιγμή ανακλητές. Δημόσιες συνεδριάσεις των διοικήσεων. Και φυσικά χωρίς τους σημερινούς σκανδαλώδεις μισθούς των στελεχών τους.

Η ένταξη της υπανάπτυχτης Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έγκλημα που διαπράχτηκε ερήμην του ελληνικού λαού και ολοκληρώθηκε με την προσχώρηση στη σφαίρα του ευρώ, στερώντας την χώρα απ' την δυνατότητα εθνικής νομισματικής πολιτικής. Το ευρώ έκανε αδύνατες τις εξαγωγές, αύξησε τις εισαγωγές, κατάστρεψε τον τουρισμό, δημιούργησε τεράστια ελλείμματα ισοζυγίου και καταχρέωσε τη χώρα. Αυτοί που λένε ότι πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι επειδή τώρα η χώρα διαθέτει ισχυρό νόμισμα, ή είναι βλάκες ή απατεώνες ή και τα δύο μαζί. Διότι το ισχυρό νόμισμα προϋποθέτει ισχυρή οικονομία, αλλιώς είναι πέτρα δεμένη στο λαιμό που μας τραβά στον πάτο. Το ευρώ και η κατάργηση των δασμών, ακόμα και για χώρες εκτός Ε.Ε., έχουν ερημώσει την ύπαιθρο επειδή οι τιμές των εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων από τριτοκοσμικές χώρες είναι ασυναγώνιστες. Οι μόνοι που ωφελήθηκαν απ' την ένταξη στην Ε.Ε. είναι οι ολιγάρχες των επτά οικογενειών, που έστω κατά φαντασία νιώθουν τα προνόμια τους προστατευμένα. Περιττό να πούμε ότι ως λαός δεν θα δούμε προκοπή, ούτε έξοδο απ' την κρίση, όσο παραμένουμε σ' αυτόν τον λάκκο των λεόντων.