Η εκφοβιστική και επιθετική συμπεριφορά παιδιών εναντίον συμμαθητών τους είναι ένα πολύμορφο και πολυδιάστατο φαινόμενο, η έκταση και η σοβαρότητα του οποίου δύσκολα αναγνωρίζονται. Δυστυχώς οι περισσότερες περιπτώσεις, σύμφωνα με ειδικές μελέτες, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται κατάλληλα αλλά αποσιωπώνται.
Αναπτύχθηκαν στην συνάντηση, τόσο οι εκδηλώσεις του κοινωνικού αυτού φαινομένου (από ειρωνική - προσβλητική συμπεριφορά έως σωματική- λεκτική βία του θύτη προς το θύμα) , όσο και οι συνέπειες του, που είναι σοβαρές και καθοριστικές για την ψυχοκοινωνική εξέλιξη και ολοκλήρωση της προσωπικότητας των παιδιών. Τονίστηκε πως οι μαθητές στο χώρο του σχολείου έχουν το δικαίωμα της προστασίας και της ασφάλεια τους. Προέτρεψαν τους γονείς να συζητήσουν το θέμα με τα παιδιά τους ψύχραιμα αλλά ανοιχτά. Να τους εξηγήσουν πως η σιωπή για μια τέτοια κατάσταση είναι συνενοχή. Δεν θα πρέπει, όσα παιδιά δέχονται αυτού του είδους τη βία, να υποκύπτουν στις πιέσεις των θυτών να μην τους «καρφώσουν» αλλά όταν κάποιος τα ενοχλεί να απαντούν «δε σου επιτρέπω να με αγγίξεις και να με κοροϊδέψεις ξανά» και να δείχνουν γενναία αντίσταση. Ακόμα θα πρέπει να αναφέρουν στους καθηγητές και στη Δ/νση του σχολείου τις περιπτώσεις που αντιλαμβάνονται ότι οι συμμαθητές τους πέφτουν θύματα εκφοβισμού.
Ακούγοντας όλα αυτά σκέφτηκα πως είναι απολύτως σωστά, αλλά μάλλον ..... θεωρητικά.
Ζητάμε από τα παιδιά μας να αναπτύξουν αντιστάσεις στην βία των συμμαθητών τους ενώ εμείς οι ενήλικοι, καθημερινά, πέφτουμε θύματα ενός άλλου τύπου εκφοβισμού από τους πολιτικούς που μας κυβερνούν.
Βιώνουμε ένα άλλο είδος βίας, εξίσου επικίνδυνης, η οποία έχει οικονομικοπολιτική μορφή. Και μάλιστα πολλοί συνάνθρωποι μας, αυτήν την βία την βιώνουν πολύ πιο έντονα, φθάνοντας μέχρι και την αυτοκτονία !
Εμείς οι ενήλικοι λοιπόν, έχουμε γίνει συνένοχοι με τους πολιτικούς που μας εκφοβίζουν, άλλοι με το να ψηφίζουμε αυτούς τους θύτες πολιτικούς που μας έφεραν σε αυτό το κατάντημα, άλλοι με την ανοχή μας, γιατί δεν τους «καρφώναμε» από το φόβο να μην χάσουμε προσωπικά οφέλη, άλλοι γιατί αδιαφορήσαμε. Δεν τους απαγορεύσαμε να αγγίζουν τις αξίες μας και τον Ελληνορθόδοξο τρόπο ζωή μας. Τους δώσαμε και τους δίνουμε την εξουσία να μας κοροϊδεύουν ξανά και ξανά και ξανά. ....
Η πείρα του λαού μας σοφά μας λέει : Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δε κρατούσες. ... Διδάσκουμε τα παιδιά μας με τις θεωρίες, ενώ στην πράξη κάνουμε τα ίδια.
Δειλιάσαμε, αφεθήκαμε στους "νταήδες" πολιτικούς και εκχωρήσαμε τα δικαιώματα μας, όπως η ασφάλεια και η προστασία, με αποτέλεσμα να τα χάσουμε ...
Σαν γονείς τώρα πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά μας για γενναιότητα; Πώς θα τους πούμε να μην γίνονται συνένοχοι;
Μάλλον είναι ευκαιρία μιλώντας στα παιδιά μας να ακούσουμε πρώτα εμείς. Να γίνουμε εμείς πρώτα γενναίοι και αποφασιστικοί. Να πλαισιώσουμε ανθρώπους που δεν κοροϊδεύουν και που δεν αγγίζουν ό,τι δεν τους ανήκει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου