0 Εσύ, τι χρώμα βραχιολάκι θέλεις; Η ανθελληνική Κομματοκρατία νομοθετεί την Ηλεκτρονική Φυλακή στην Ελλάδα. Ετοιμάζουν τη διάταξη για τα λεγόμενα βραχιολάκια (που θα μετατρέψουν σε φυλακισμένο στο σπίτι του, όποιον δεν συμμορφώνεται στις φορολογικές ορέξεις των σφετεριστών).

Αυθαίρετη επιβολή φόρων αναντίστοιχων με τη δυνατότητα του πολίτη να πληρώνει, μέσα από εισφορές, τεκμήρια, χαράτσια, εισφορές αλληλεγγύης προς το κράτος, πρόστιμα και τέλη αναντίστοιχα με τα εισοδήματα που φορολογούν, και τελικά φυλάκιση του πολίτη στο σπίτι του, επειδή δεν μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Εσύ, τι χρώμα βραχιολάκι θέλεις; 

Η ανθελληνική Κομματοκρατία νομοθετεί την Ηλεκτρονική Φυλακή στην Ελλάδα. 

Ετοιμάζουν τη διάταξη για τα λεγόμενα βραχιολάκια 
(που θα μετατρέψουν σε φυλακισμένο στο σπίτι του, όποιον δεν συμμορφώνεται στις φορολογικές ορέξεις των σφετεριστών).

Δεν έχει συνταγματική βάση φόρος, τέλος ή εισφορά (χρηματική πληρωμή στο δημόσιο) με υποχρεωτικό χαρακτήρα, που να μην υπόκειται στους περιορισμούς της συνεισφοράς στα βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις και την αρχή της αναλογικότητας, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Στην Ευρώπη, όταν οι εισφορές εισπράττονται από την εφορία, όπως και εδώ τελευταία θέλουν να εφαρμόσουν, όντως οι Ευρωπαίοι υπολογίζουν τις εισφορές με βάση το εισόδημα του ασφαλισμένου και δίνουν σημαντικές απαλλαγές στους αδύναμους οικονομικά.

Σε αρκετές χώρες μάλιστα υπάρχει ελευθερία επιλογής πληρωμής του συνταξιοδοτικού μέρους της εισφοράς, ή όχι, ανάλογα με τη δυνατότητα του ελεύθερου επαγγελματία ή μικρού επιχειρηματία. 
Όμως φυσικά το ύψος της σύνταξης υπολογίζεται αναλογικά με την πληρωμή των εισφορών. Ή μη.

Στο θέμα των συντάξεων του ΟΑΕΕ και όχι μόνο, οι εισφορές είναι ποσά προς αναδιανομή. 

Με άλλα λόγια, τα χρήματα που δίνει ο ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ δεν προστίθενται σε κάποιο κεφάλαιο που αποταμιεύεται υπέρ του εισφέροντος, αλλά αναδιανέμεται στους τωρινούς συνταξιούχους, όπως ακριβώς ένας φόρος.

Πρόκειται ουσιαστικά περί φόρου, ο οποίος μάλιστα βεβαιώνεται με αυθαίρετη επιβολή από το κράτος, ανεξάρτητα αν ο φορολογούμενος μικρομεσαίος φυτοζωεί, ή κερδίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ από τη δραστηριότητά του.

Η επιβολή του βάρους λοιπόν αυτού, ανεξάρτητα από τη δυνατότητα του μικρομεσαίου να το πληρώσει, είτε είναι πληγείς από την ύφεση, είτε είναι νέος στο ελεύθερο επάγγελμα, είτε έχει κλείσει το μαγαζί του, είναι χωρίς διαφοροποίηση ανάλογη με το αληθινό του εισόδημα.

Μάλιστα, για εκείνους τους σχεδόν 400.000 μικρομεσαίους που αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους αυτές, απαιτείται να πληρώσουν αναδρομικά και με τόκο, και το ποσόν που αντιστοιχεί στην ιατροφαρμακευτική ασφάλιση την οποίαν δεν έλαβαν διότι τους απέκλεισε ο ίδιος ο ΟΑΕΕ λόγω καθυστέρησης στις πληρωμές τους.

Με άλλα λόγια, οι κερατάδες και ζημιωμένοι, καλούνται να πληρώσουν με τόκο κάτι που ποτέ δεν είχαν δικαίωμα να λάβουν. Αυτοί και οι οικογένειές τους παρέμειναν ανασφάλιστοι με απόφαση ενός κράτους-δυνάστη που απαιτεί να του πληρώσουν υπηρεσίες που δεν τους επέτρεπε να έχουν, για τα λεφτά που το ίδιο το κράτος έχασε! Πώς σας φαίνεται αυτό για μη-ανταποδοτικότητα των εισφορών και φόρων; Αντισυνταγματικό;

Χθες διάβασα ένα εξαιρετικό σχόλιο στο φ/β από τον Konstantinos Papakasolas: 
"Η κυβέρνηση κείται εδώ και πολύ καιρό εκτός Συντάγματος [sic:σε ό,τι αφορά τη φορολογική πολιτική που εφαρμόζει]. Σύμφωνα με το άρθρο 4.5 του Συντάγματος ΄Οι Έλληνες συνεισφέρουν στα βάρη ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις τους΄.

Καταργώντας το αφορολόγητο εντελώς και φορολογώντας με τέλη επιτηδεύματος πχ, φόρο 26% και ασφαλιστικές εισφορές 4.000 ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ τους ελεύθερους επαγγελματίες, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΧ 4.000 Ή 5.000 ΕΥΡΩ, όχι απλώς παραβιάζει αλλά κατακρεουργεί το Σύνταγμα.

Ομοίως προσβάλλει τα δικαιώματα στην εργασία, (αφού πολύς κόσμος αναγκάζεται να παραιτηθεί από τη δουλειά του, από το φόβο υπερχρέωσης στο δημόσιο, επειδή ΑΠΛΩΣ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ), στην οικογένεια (τι σόι οικογένεια θα κάνει κάποιος με τέτοια εισοδήματα & φορολόγηση), προσβάλλει την αρχή της αναλογικότητας κλπ κλπ κλπ.

Απορώ μόνο με τους συνάδελφους δικηγόρους, αλλά και τους πολίτες που δεν έχουν κάνει γιουρούσι [sic:προσφυγών] στα δικαστήρια ακόμη."

Νομίζω ότι το παραπάνω συνοψίζει την ποιότητα δημοκρατίας που μας έχει επιφυλλάξει η εμμονή για διατήρηση κρατικών υπηρεσιών και αριθμού προσωπικού σε αυτές, πέραν των σημερινών δυνατοτήτων των πολιτών να πληρώσουν με τους φόρους τους. 

Αντί να ασχολούμαστε αν χρειάζονται 8 κηπουροί των €650 το μήνα για ένα χωριό με μόνο ένα πλάτανο στην μοναδική πλατεία του, συζητάμε αν τα €650 είναι αρκετά ή λίγα.

Ταυτόχρονα, ήδη ψηφισμένο εδώ και 3 χρόνια είναι το δημοκρατικό δικαίωμα της πολιτείας να στερεί την ελευθερία οποιουδήποτε πολίτη χρωστάει στο δημόσιο περισσότερα από €5.000. Ακόμα και για τις εισφορές του.

Μάλιστα, δια στόματος βουλευτή της πλειοψηφίας τις προάλλες έμαθα ότι στο νομοσχέδιο για την διακοπή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, περιλαμβάνεται και διάταξη για τα λεγόμενα βραχιολάκια, που θα μετατρέψουν σε φυλακισμένο στο σπίτι του, όποιον δεν συμμορφώνεται στις φορολογικές ορέξεις του αδηφάγου κράτους.

Αυθαίρετη επιβολή φόρων αναντίστοιχων με τη δυνατότητα του πολίτη να πληρώνει, μέσα από εισφορές, τεκμήρια, χαράτσια, εισφορές αλληλεγγύης προς το κράτος, πρόστιμα και τέλη αναντίστοιχα με τα εισοδήματα που φορολογούν, και τελικά φυλάκιση του πολίτη στο σπίτι του, επειδή δεν μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Αυτό φυσικά δεν είναι από φιλανθρωπία, αλλά επειδή οι φυλακές είναι ήδη γεμάτες ασφυκτικά, και δεν χωράει άλλος κόσμος.

Φυσικά θα ήταν απλούστατο για το κράτος να κάνει μια απλή αντιστοίχιση των χρημάτων που εισρέουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς κάθε πολίτη, και να το συσχετίζει με τη φορολογική του δήλωση.

Αυτό θα έδειχνε από τη μια πλευρά ότι οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν παραπάνω από όσο μπορούν να πληρώσουν με την αρχή της αναλογικότητας, από την άλλη πλευρά όμως θα εξέθετε κάθε λαμόγιο ημέτερο που με μίζες, φακελάκια και ύποπτες συναλλαγές κερδίζει αστρονομικά ποσά εν μέσω της κρίσης που κυριολεκτικά έχει κατακρεουργήσει τη μεσαία τάξη.

Φυσικά υπάρχουν διαδικασίες που κάποιος μπορεί να διεκδικήσει την μη πληρωμή κάποιων τεκμηρίων ή άλλων επιβαρύνσεων από το δημόσιο, όμως αυτές είναι διαμερισμένες και απίστευτα γραφειοκρατικές, και το κόστος προσφυγής τους συχνά πλησιάζει το όφελος που ο πολίτης θα έχει αν γίνει δεκτό το αίτημά του.

Με άλλα λόγια, το ίδιο κράτος που εξουθενώνει τον αδύναμο πολίτη φορολογικά, φροντίζει η διαδικασία της δήθεν απαλλαγής του από τα υπερβολικά βάρη που του βάζει, να είναι εξίσου κοστοβόρα και πολύ περισσότερο γραφειοκρατικά περίπλοκη από την πληρωμή του φόρου, ώστε να τον αποθαρρύνει από το να βρει το δίκιο του, πχ προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη.

Σε λίγο, με τα βραχιολάκια ψηφισμένα, ποιος τους πιάνει!

Αέρας στα πανιά τους οι εγκληματούντες πολίτες που δεν έχουν να πληρώσουν όσα θέλει το κράτος να έχουν.

Για αυτό άλλωστε και κάνουν προβλέψεις εισπραξιμότητας για φόρους που αγγίζουν το 60% των βεβαιωμένων (αυθαίρετα εννοείται) φόρων.

Όσοι δεν έχετε όσα θέλουν, τρέμετε: έρχονται τα βραχιολάκια!

Συνοπτικές διαδικασίες από την αυθαίρετη απόφαση του κράτους, πόσο φόρο θέλει να πάρει από εσένα, μετά μια γρήγορη δίκη ή ακόμη και διοικητική απόφαση (θα το δούμε και αυτό άραγε;), και έπειτα με βραχιολάκι κατ΄ οίκον περιορισμός για γνώση και συμμόρφωση των υπόλοιπων εθελόδουλων.

Είναι προσβολή για μια ευνομούμενη πολιτεία να ζητά σχεδόν ολόκληρο το εισόδημα ενός ασθμαίνοντος επαγγελματία, για να καλύψει τις τρύπες των ταμείων της! (βλ. Φόροι 71% στους ελεύθερους επαγγελματίες των 2.000 ευρώ).

Ειδικά όταν μετά από 4 χρόνια μνημονίου, αυτή η ίδια η πολιτεία έχει επιλέξει να μη μειώσει επαρκώς τα έξοδά της.

Για την ανεπάρκειά της βαρύνει τον πολίτη, το άτομο, ενάντια στη Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, που υπερβαίνει σε ισχύ και τα εθνικά συντάγματα ακόμα.

Τι σόι οικογένεια θα κάνει ένας τέτοιος εξαθλιωμένος άνθρωπος, που καλά-καλά δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του;

Το παραπάνω δε, είναι και σε διαμετρική αντίθεση στην αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (άρθρο 2 Συντάγματος): 

Ti αξιοπρέπεια απομένει σε έναν άνθρωπο όταν έχοντας ήδη πολύ χαμηλά εισοδήματα, του ζητείται να καταβάλλει για φόρο το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών ή και παραπάνω από αυτά, ενώ προφανώς και όλα να ήσαν αφορολόγητα δεν του επαρκούν καν να ζήσει αξιοπρεπώς!

Τι διατροφή, ένδυση, υπόδυση, στέγαση, μπορεί να εξασφαλίσει για τον εαυτό του, και σε ποια κοινωνική ή άλλη υποχρέωση μπορεί να ανταποκριθεί, πόσω μάλλον σε ποιο δικαίωμα στη δημιουργία οικογένειας, όταν του ζητείται φόρος 26% από το πρώτο ευρώ, ή για εισόδημα €3.000 ή €6.000 το κράτος του απαιτεί περισσότερα από όσα βγάζει, αδιαφορώντας για τις ζωές πολιτών που το ίδιο συνειδητά συνθλίβει;

Την ίδια ώρα, από τις 6.000 offshore έχουν ελεγχθεί από το ΥΠΟΙΚ οι 35, και το ευχολόγιο λέγει ότι σε βάθος διετίας θα ελεγχθούν άλλες 300, ενώ το transfer pricing των πολυεθνικών καλά κρατεί ανενόχλητο.

Εμείς, τα ζώα, ασχολούμαστε προς το παρόν με το τί έφαγε ο κάθε χρυσαυγίτης προφυλακισθείς για δεκατιανό...

Αλήθεια, εσύ, τί χρώμα βραχιολάκι θέλεις;

  Άγης Βερούτης



Πηγή: www.capital.gr

sakis24.blogspot.gr